บทที่ 54 : แผนสร้างเมืองขนาดใหญ่!
บทที่ 54 : แผนสร้างเมืองขนาดใหญ่!
โอนีลตกตะลึงอยู่นาน
เเต่เมื่อมองดูใบหน้าจริงจังของเรย์มอนด์ เขาก็สั่นสะท้านด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ทันใดนั้นเขาก็คุกเข่าลงอย่างหมดเเรง, ร่างกายสั่นสะท้านและพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา!
“ขอบคุณ….ขอบคุณท่านมาก ท่านลอร์ดบารอน”
“ชีวิตนี้ข้าจะขอติดตามท่านตลอดไป”
"โปรดปล่อยให้การก่อสร้างเมืองเป็นหน้าที่ของข้า….. นี่คือจุดแข็งของข้า, ข้าจะสร้างเมืองที่ทำให้ท่านพึงพอใจได้อย่างแน่นอน ข้าโอนีลขอสาบานด้วยชีวิต!"
ณ ตอนนี้คงไม่มีใครสามารถเข้าใจอารมณ์ในปัจจุบันของเขาได้
ถ้าจะมี, ก็คงมีเพียงคนที่เป็นทาสเหมือนเขาเท่านั้นที่จะสามารถเข้าใจได้!
เพราะ ณ เวลานี้…..เขารู้สึกว่าเขาได้รับชีวิตจริงๆกลับมา
ความรู้สึกนี้ทำให้เขาหายใจไม่ออกและยินดีอย่างมาก!
ตอนนี้เขาสามารถใช้ชีวิตโดยอาศัยความสามารถของเขาได้เหมือนเมื่อก่อน….สามารถหาเงินเเละมีชีวิตที่ดีขึ้นได้
มันยอดเยี่ยมมาก!
เเละครั้งนี้เขาจะทุ่มเททุกอย่างอย่างแน่นอน!
เขาจะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา….งานศิลปะที่ไม่เคยมีมาก่อน
เเละทั้งหมดนี้, ก็เพื่อตอบแทนท่านลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่ของเขา!
……
อีกด้าน
เมื่อตระหนักได้ถึงอารมณ์เเละความมุ่งมั่นของโอนีล…เรย์มอนด์ก็หัวเราะทันที
จากนั้นเขาก็ตบไหล่โอนีลแล้วพูดว่า
"ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะปล่อยให้การสร้างเมืองนี้เป็นหน้าที่ของเจ้า”
“เเละสิ่งใดที่เจ้าต้องการ….เจ้าสามารถของจากแมตต์-เยอร์มัน, ยิร์มาราและคนอื่นๆได้ทันที”
ตอนนี้เรย์มอนด์เริ่มตระหนักมากขึ้นเรื่อยๆถึงความหมายที่แท้จริงของการดำรงอยู่ในฐานะลอร์ด
เเละสิ่งนั้นก็คือการปล่อยให้การทำงานเป็นเรื่องของระดับมืออาชีพ!
ส่วนหน้าที่หลักที่เขาต้องทำ คือการยึดระบบการอัญเชิญของวิหารศักดิ์สิทธิ์เป็นหลัก
รีบอัญเชิญยูนิตและขยายกองทัพให้แข็งแกร่งขึ้นโดยเร็วที่สุด…..แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!
“ท่านลอร์ด….ข้าจะเริ่มงานทันที!”
โอนีลพยักหน้าและเริ่มต้นงานของเขาทันที
……
ในการสร้างเมืองใหม่
การออกแบบและการใช้งานในด้านต่างๆ ล้วนต้องมีการตรวจสอบ ณ สถานที่จริง, ถึงจะสามารถระบุได้อย่างแม่นยำ
สำรวจภาคสนามให้ละเอียดเเละกำหนดสถานที่ก่อสร้างที่เหมาะสม!
ส่วนขั้นตอนต่อไปคือการเขียนแบบการก่อสร้างในเมือง, ปรับแต่งโครงสร้าง, กระจายงาน และเริ่มการวางแผนการก่อสร้างเมืองอย่างเป็นทางการ!
กระบวนการชุดนี้จะใช้เวลานานถึงสองสามวัน….เเละมันก็เป็นส่วนที่สำคัญมาก!
ท้ายที่สุดแล้ว การที่ต้นไม้จะเติบโตจนสูงใหญ่ได้นั้น….มันก็จะต้องเริ่มต้นจากพื้นดินที่สมบูรณ์
การสร้างเมือง ก็มีหลักการเช่นนี้เหมือนกัน
ต้องเริ่มต้นจากฐานที่มั่นคง, การรองพื้นและเสริมชั้นล่างต้องเเข็งเเรง.…สิ่งนี้สำคัญมาก!
……
หลังจากนั้น
จากวันเเรก….จนกระทั่งถึงตอนนี้
พวกเขาต้องทำงานโดยใช้ชีวิตที่ยากลำบาก…..ต้องนอนกลางอากาศโดยไม่มีบ้านอุ่นๆอยู่หลายวัน!
แต่โชคดีที่ตอนนี้มันไม่ใช่ช่วงเลวร้ายของหน้าหนาวอีกต่อไปเเล้ว….พวกเขาจึงพอที่จะทนกับอากาศได้
สถานการณ์เป็นเช่นนี้ไปอีกสามวัน
ในที่สุดโอนีลและคนอื่นๆก็จัดทำแบบแปลนการก่อสร้างเมืองได้เสร็จสมบูรณ์
“ท่านลอร์ดบารอน, นี่คือแบบเเปลนการก่อสร้างเมืองที่พวกเราทุกคนช่วยกันร่างขึ้นมา….โปรดตรวจสอบ” โอนีลพูดพร้อมกับก้มศีรษะด้วยความเคารพอย่างสูง
เรย์มอนด์ยกภาพเเบบเเปลนขึ้นมาดู…..เเต่เขาก็พบทันทีว่ามันซับซ้อนเกินไปสำหรับเขา, เขาจึงส่ายหัวแล้วพูดว่า
"โอนีล โปรดอธิบายสั้นๆแก่ข้าที, ภาพเเบบเเปลนนี้ซับซ้อนเกินไป…..ข้าไม่เข้าใจมันเลย"
“ครับท่านลอร์ด” โอนีลพยักหน้า
จากนั้นเขาก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วอธิบายช้าๆ
"เรียนท่านลอร์ด, ก่อนอื่นเลย จากความคิดเห็นและข้อกำหนดก่อนหน้านี้ของท่าน…..ในที่สุดเราก็ตัดสินใจสร้างเมืองใหม่ของเราในรูปแบบของวงแหวน!"
"เป้าหมายการก่อสร้างหลักของเราในตอนนี้คือส่วนใจกลางเมืองของวงเเหวนเเรก!"
“วงแหวนแรก?”
เมื่อได้ยินคำที่คุ้นเคยนี้…..เรย์มอนด์ก็มีความรู้สึกซับซ้อนนิดหน่อย
“ถูกต้องครับ, ภายในวงแหวนแรก!” โอนีลยังคงพยักหน้าและอธิบายต่อไป
“ท่านลอร์ด, เป้าหมายของเราในการสร้างวงแหวนเเรกนี้คือ….มันต้องเพียงพอที่จะรองรับประชากรได้ถึง 100000 คน!”
"ด้วยวิธีนี้, เมื่อวงแหวนแรกเสร็จสิ้น…..เมืองของเราก็จะกลายเป็นหนึ่งในเมืองใหญ่ในเขตภาคเหนือ, และนี่เป็นเพียงแผนก้าวแรกของเราด้วย!"
โดยทั่วไปแล้ว ศักดินาที่มีจำนวนประชากรหลายร้อยหรือหลายพันคนจะถูกเรียกว่าหมู่บ้าน
ถ้ามีจำนวนประชากรถึง 10000 คนก็จะเรียกว่าเป็นเมืองขนาดเล็ก
หากสามารถรองรับประชากรได้มากกว่า 30,000 คน ก็จะเรียกได้ว่าเป็นเมืองขนาดกลาง
หากสามารถรองรับประชากรได้มากกว่า 100,000 คนก็จะถูกเรียกได้ว่าเป็นเมืองขนาดใหญ่
หากเมืองของพวกเขาสามารถไปถึงระดับนี้ได้….มันก็จะเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก
ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่าเขตภาคเหนือจะมีศักดินาทั้งใหญ่และเล็กหลายหมื่นแห่ง…..แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นเพียงหมู่บ้านที่มีประชากรหลายร้อยคนเท่านั้น
แม้ว่าจะมีหมู่บ้านที่มีประชากรหลายพันคนอยู่บ้าง….แต่ก็มีไม่ถึงหนึ่งในสิบของศักดินาทั้งหมดด้วยซ้ำ, ไม่ต้องพูดถึงเมืองใหญ่ที่มีประชากรกว่าหนึ่งเเสนคนเลย!
ต่อให้มองไปทั่วเขตเหนือทั้งหมด…..มันก็ควรมีเมืองใหญ่เพียงไม่กี่เมืองที่มีประชากรมากกว่า 100,000 คน และส่วนใหญ่ก็จะถูกครอบงำโดยขุนนางระดับเอิร์ลขึ้นไป
เมื่อได้ยินเเบบนี้….ทุกคนก็คงจินตนาการได้ว่าแนวคิดนี้คืออะไร!
หากเมืองของพวกเขาสามารถบรรลุเป้าหมายการวางแผนขั้นแรกได้เช่นนี้…..ศักยภาพของพวกเขาก็จะน่าทึ่งและยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน!
เเละเมื่อคิดถึงสิ่งนี้…..เรย์มอนด์ก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“แล้วแผนการสำหรับส่วนที่สองและส่วนที่สามล่ะ?”
“ข้าแต่ท่านลอร์ดบารอน แผนการส่วนที่สองของเราคือพื้นที่วงแหวนที่สอง”
“ถ้าเป็นไปตามการคาดการณ์และตรงตามแผนงานของเรา…..หากสามารถสร้างพื้นที่วงแหวนที่สองนี้ได้”
"ถึงตอนนั้น จำนวนประชากรทั้งหมดในเมืองใหม่ของเราน่าจะใกล้หรือเกินหนึ่งล้านคนด้วยซ้ำ!" โอนีลกล่าวอย่างตื่นเต้น
“เกินล้านคน?......โอนีล นี่เรื่องจริงงั้นหรือ?” เรย์มอนด์พูดด้วยความประหลาดใจ
เขารู้อยู่เเล้วว่า, หากเมืองเมืองหนึ่งมีประชากรมากกว่า 100,000 คน……เมืองนั้นจะสามารถเรียกว่าเป็นเมืองใหญ่ได้
เเละเมืองที่มีประชากรมากกว่าหนึ่งล้านคน….ก็จะสามารถเรียกว่าเป็นเมืองหลัก!
ตัวอย่างเช่น, เมืองดยุคในที่ราบฟางเกาก็เป็นเมืองประเภทนี้
ประชากรทั้งหมดของเมืองดยุคมีจำนวนเกินกว่าสองล้านคน…..มันยิ่งใหญ่สมเป็นเมืองหลักจริงๆ!
และเมืองที่มีประชากรเกินหนึ่งล้านคนเช่นนี้…..ในนครรัฐเลนทั้งหมดก็มีเพียงเจ็ดเมืองเท่านั้น!
ในหมู่พวกเขา
สองเขตหลักทางตอนเหนือของพวกเขาคือ, เขตฟางเกา, และเขตคาดิสมีสามเมืองหลัก!
ในพื้นที่ภาคกลางมีเมืองหลักซึ่งเป็นที่ตั้งของเมืองจักรพรรดิด้วย….นั่นคือเมืองหลวงเลน!
นอกจากนี้, พื้นที่ภาคกลางยังมีเขตนาโกไลด้วย….เเละพวกเขาก็มีเมืองหลักเช่นกัน
สุดท้าย….ในพื้นที่ภาคตะวันตกเฉียงใต้, พวกเขามีเมืองใหญ่ในครอบครองสองเมือง
พื้นที่ภาคเหนือ พื้นที่ภาคกลาง และพื้นที่ภาคตะวันตกเฉียงใต้นี้หมายถึงอะไร?
เรื่องนี้อธิบายง่ายมาก
ตามที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของนครรัฐ
เลน…..มันจะสามารถแบ่งคร่าวๆ ออกเป็นสามภูมิภาคหลักซึ่งได้เเก่
พื้นที่ภาคเหนือ พื้นที่ภาคกลาง และพื้นที่ภาคตะวันตกเฉียงใต้!
แล้วก็มีชนชั้นสูงในระบอบการปกครองที่แบ่งออกเป็น 5 เขตหลัก!
ได้แก่ เขตฟางเกา เขตคาดีส (ภาคเหนือ) / เขตเลน เขตนาโกไล (ภาคกลาง) /และเขตอิเคสติ(ภาคตะวันตกเฉียงใต้)
ในเวลาเดียวกัน เขตทั้งห้านี้ยังเป็นตัวแทนชนชั้นสูงของนครรัฐเลน
มีทั้งมาร์ควิส....หรือแม้แต่ดยุค!
จินตนาการได้เลยว่าแนวคิดนี้คืออะไร!
…….
“เรียนท่านลอร์ดบารอน, เมืองของเราสามารถรองรับประชากรได้ถึงหนึ่งล้านคนจริงๆ…..และตามการประมาณการของข้า มันจะไม่มีปัญหาใดๆกับการก่อสร้างในเมือง”
“เรามีที่ดินเพียงพอสำหรับเราที่จะใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่ายเพื่อการก่อสร้างและการขยายตัว”
"เเถมถ้าทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี…..แผนสามวงแหวนของเราก็อาจจะเป็นไปได้" โอนีลพูดอย่างตื่นเต้น
“แผนสามวงแหวน?.....นั่นคืออะไร?”
“ตามการประมาณการของข้า, หากเราเลือกสร้างจุดศูนย์กลางเพื่อสร้างเมือง ณ ตำแหน่งนี้”
โอนีลยื่นมือและชี้ไปยังตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งบนแผนที่….จากนั้นเขาก็พูดด้วยความตื่นเต้น
"ในท้ายที่สุดเราอาจจะสามารถสร้างเมืองขนาดใหญ่ที่มีประชากรหลายสิบล้านคนได้…..เเละนี่เป็นแผนสามวงแหวน, เเผนการสุดท้ายของเราด้วย"
“ประชากรหลายสิบล้าน?”
“โอนีลเจ้าพูดจริงหรือ?.....ลุงแมตต์ข้าไม่ได้ยินผิดใช่ใหม!”
เรย์มอนด์ตกตะลึงเเละเริ่มถามคนรอบๆอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เมืองที่มีประชากรหลายสิบล้านคนในโลกนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา
อย่างน้อยก็ในนครรัฐเลน ก็ไม่มีเมืองเเบบนี้เลย!
ปัจจุบันเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในนครรัฐเลนคือเมืองหลวงเลน….ซึ่งมันก็คือเมืองจักรพรรดิ!
แต่โดยพื้นฐานแล้วพวกเขามีจำนวนประชากรเพียง 4 ล้านคนเท่านั้น….ซึ่งยังห่างไกลจากประชากร 10 ล้านคน!
“เรย์มอนด์, ถ้าแผนการสร้างเมืองของเราเป็นไปด้วยดี….มันก็ควรจะเป็นไปได้”
“แต่นี่เป็นเพียงพื้นที่สูงสุดสำหรับการขยายเมืองและไม่ได้แสดงถึงผลลัพธ์สุดท้าย…..ในเรื่องนี้, การเบี่ยงเบนจิตใจของประชากรคือปัญหาที่ใหญ่ที่สุด!”
“มันเป็นเรื่องยากมากที่จะเปลี่ยนใจของผู้คนหลายสิบล้านคน……โดยเฉพาะอย่างยิ่งในนครรัฐเลนที่ฐานประชากรไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น”
“ดังนั้น, มันจึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีประชากรนับสิบล้านคนย้ายมายังเมืองของเรา” แมตต์-เยอร์มันส่ายหัวแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
“เข้าใจเเล้ว…..เเต่ถึงอย่างนั้น, แบบเเปลนนี้ก็ยอดเยี่ยมมาก”
“โอนีล…..เจ้าทำได้ดีมาก!” เรย์มอนด์พูดด้วยรอยยิ้มยินดี
เเบบเเปลนนี้ลงลึงเกี่ยวกับการวางรากฐานได้ยอดเยี่ยมมาก, มีเพียงการวางรากฐานอย่างดีแล้วเท่านั้นจึงจะมีอาคารสูงเกิดขึ้นตามมาได้
หากการวางรากฐานไม่ดีพอ….ต่อให้มีพื้นที่มากมายเเค่ใหนมันก็ไร้ประโยชน์
"ท่านลอร์ดบารอน, ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณท่านแมตต์-เยอร์มันและคนอื่นๆ"
“บอกตามตรงว่าสถานที่แห่งนี้ถูกเลือกมาอย่างดีจริงๆ…..ไม่เพียงแต่มีศักยภาพมหาศาล แต่ยังตั้งอยู่ในทำเลที่สะดวกสำหรับเชื่อมต่อทุกทิศทาง…..ไหลผ่านทั้งที่ราบฟางเกา และแม่น้ำลองตันตะวันตก
“ด้วยการเชื่อมต่อเเบบนี้, มันจะทำให้เราสะดวกอย่างมาก…..และที่สำคัญที่นี่ยังมีพื้นที่ขนาดใหญ่ซึ่งจะสามารถรองรับและสนับสนุนเราในการสร้างฐานอาหารได้!”
“ฐานอาหาร?” เรย์มอนด์พึมพำอย่างสงสัย
แม้ว่าด้วยความแข็งแกร่งและมูลค่าเงินสุทธิในปัจจุบันของเขา….อาหารสำหรับคน 9000 คนจะถือว่าไม่ได้แพงอะไร
แต่ถ้าเป็นเมืองหลัก ที่มีประชากรมากกว่าหนึ่งเเสนคนล่ะ?
นั่นจะต้องเป็นการบริโภคที่มากมายมหาศาลอย่างเเน่นอน
ดังนั้น…..ก็ไม่เป็นไรที่จะไม่พิจารณาเรื่องนี้อย่างจริงจัง
…….
"ท่านลอร์ดบารอน ดูนี่สิ"
โอนีลยื่นมือออกแล้วชี้ไปที่พื้นที่ตะวันตกเฉียงเหนือจากใจกลางเมือง
"ที่นี่?" เรย์มอนด์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
ตะวันตกเฉียงเหนือ?....ถ้าเขาจำไม่ผิด ทิศทางนี้เป็นทิศทางของทะเลสาบออสตินไม่ใช่หรือ?
"ใช่......"
โอนีลพยักหน้า ดวงตาของเขาเป็นประกายแล้วพูดว่า!
“ท่านลอร์ดบารอน นี่คือดินแดนอุ้มน้ำขนาดมหึมา!”
“ที่เป็นเเบบนี้เพราะมันมีหมอกของทะเลสาบออสตินไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง……เเละการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆนี้ ทำให้สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ผลิตอาหารที่ยอดเยี่ยมมาก!”
“ท่านลอร์ด, มันมีอาหารมากมายหลายประเภทที่เหมาะกับสถานที่นี้...”
"โดยเฉพาะอาหารประเภทข้าว…..มันเข้ากับสภาพแวดล้อมและดินของที่นี่ได้อย่างลงตัว และจะไม่มีปัญหาใดๆอย่างแน่นอน!”
“นอกจากนี้ ข้ายังสามารถประเมินคร่าวๆได้อีกด้วย, ส่วนผลลัพธ์……”
“เรียนท่านลอร์ด, หากเราสามารถสร้างฐานอาหารได้สำเร็จ ปริมาณอาหารของที่นี่สามารถรองรับผู้คนหลายสิบล้านคนได้อย่างเเน่นอน!”
“อาหารสำหรับคนหลายสิบล้านคน?” เรย์มอนด์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและไม่อยากจะเชื่อ!
พื้นที่นี้…..มันเกินจริงขนาดนั้นเลยเหรอ?
"และนอกจากนี้ ทะเลสาบออสตินยังเป็นฐานการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำตามธรรมชาติอีกด้วย..." ทันใดนั้น, แมตต์-เยอร์มันก็พูดด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“เรย์มอนด์, หากเราสามารถกำจัดมนุษย์ปลาเหล่านั้นหรือแม้แต่จับพวกมันมาใช้งานได้”
“พวกเราก็จะสามารถปล่อยให้พวกมันช่วยเราเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในทะเลสาบออสตินได้”
"ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าจะไม่มีฐานอาหาร……เเค่สัตว์น้ำประเภทปลาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะรองรับความต้องการอาหารของผู้คนนับล้านได้เเล้ว!"
"ท่านเเมตต์-เยอร์มันพูดได้ถูกต้องครับ!" โอนีลพยักหน้าอย่างหนักและพูดต่ออย่างตื่นเต้น!
“ข้าได้ศึกษาทะเลสาบออสตินมาระยะหนึ่งแล้ว…..เนื่องจากมันถูกครอบครองโดยชนเผ่ามนุษย์ปลา สภาพแวดล้อมใต้น้ำของมันจึงยอดเยี่ยมและไม่มีความเสียหายใดๆเลย”
“เป็นระบบนิเวศที่สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็นมา”
“แค่ระบบนิเวศนี้, ก็เพียงพอที่จะรองรับความต้องการอาหารของผู้คนนับล้านได้อย่างเเน่นอน”
“และทะเลสาบออสตินยังผลิตสมบัติใต้น้ำอีกมากมาย ยกตัวอย่างเช่น, เครื่องประดับ, แนวปะการัง, สัตว์และพืชใต้น้ำหายากมากมาย”
“ท่านลอร์ดบารอน, ด้วยสิ่งต่างๆเหล่านี้……เราสามารถสร้างห่วงโซ่อุตสาหกรรมได้เลย!”
"จากนั้นก็ขายพวกมันผ่านสายการค้าทองคำไปยังแม่ลองตันตะวันตก…..แล้วรอเก็บเกี่ยวผลกำไร!”
“นี่จะต้องเป็นธุรกิจที่ได้กำไรมหาศาลและคุ้มค่าในระยะยาวอย่างแน่นอน”
………………..