447-450(ฟรี)

บทที่ 447 วิเคราะห์ ลงซะ

“ผะ... แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง พวกเขาลงแล้ววิ่งไปที่ตึกที่ดูเหมือนบ้านผีสิงจริงๆ เหรอ พวกเขาอยากเข้าไปข้างในงั้นเหรอ?” หลินเจียซินแสดงความประหลาดใจและความสงสัยของเธอ

“ไม่ต้องสงสัยเลย พวกเขาตั้งใจจะเข้าไปข้างในอย่างแน่นอน!” เจียงไป๋ยืนยันในขณะที่เขาเฝ้าดูหวู่ปิน, เหม่ยลี่ และเกาหมิงรีบไปที่อาคารที่น่าขนลุก

“คุณคิดว่ามีบางอย่างที่พวกเขาต้องการภายในอาคารที่ดูลึกลับหลังนั้นหรือเปล่า?” หวังฮั่น สงสัยเสียงดัง

“ฉันรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงบอกว่าอยากออกเร็ว!” ดวงตาของเจียงไป๋หรี่ลงขณะที่เขาวิเคราะห์สถานการณ์ “เนื่องจากเป้าหมายแรกของพวกเขาคืออาคารหลังนี้ พวกเขาจึงไม่กังวลว่ารถบัสจะเต็ม!”

เจียงไป๋เชื่อว่าหวู่ปิน, เหม่ยลี่ และเกาหมิงเลือกที่จะลงจากรถก่อนกำหนดเพราะพวกเขามีเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงอยู่ในใจ ซึ่งน่าจะอยู่ในอาคารลึกลับแห่งนี้ เขาคิดว่ามันเป็นการเคลื่อนไหวที่คำนวณแล้วเพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงที่รถบัสจะเต็ม

หวังฮั่นหยิบยกแนวคิดว่าพวกเขาควรทำตามหรือไม่ พวกเขาทั้งสี่กังวลจริงๆ ว่ารถบัสจะเต็ม และพวกเขาก็อยากรู้เกี่ยวกับอาคารแปลกๆ แห่งนี้ด้วย อย่างไรก็ตาม พวกเขาเข้าใจว่า หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง มีเหตุผลที่ดีสำหรับการตัดสินใจของพวกเขา และมันก็ดูปลอดภัย

เนื่องจาก หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง ลงจากรถอย่างมั่นใจและรีบไปที่อาคารทันที เจียงไป๋ และคนอื่น ๆ เชื่อว่าพวกเขาเตรียมตัวมาอย่างดีและสามารถจัดการทุกสิ่งที่อยู่ข้างในได้ นอกจากนี้การเข้าไปในอาคารยังช่วยหลีกเลี่ยงความเสี่ยงที่รถบัสจะบรรทุกเต็มอีกด้วย

เจียงไป๋ เห็นด้วยกับการประเมินของ หวังฮั่น และเสริมว่า "ฉันเห็นด้วยกับ หวังฮั่น เราควรตามพวกเขา เนื่องจากพวกเขาลงจากรถอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปยังอาคาร นั่นหมายความว่าพวกเขามั่นใจเกี่ยวกับสถานการณ์ภายใน ด้วยการเข้าร่วมกับพวกเขา เรา สามารถหลีกเลี่ยงวิกฤติที่อาจเกิดขึ้นจากการที่รถบัสเต็ม นอกจากนี้ อาจมีสิ่งของเหนือธรรมชาติบางอย่างอยู่ภายในอาคารด้วยจึงได้ดำเนินการอย่างรวดเร็ว”

หวังฮั่นเน้นย้ำว่าผีบนรถบัสไม่มีทีท่าว่าจะลง ทำให้พวกเขาลงจากรถได้อย่างปลอดภัย

หลินเจียซินและ ซูเฉิน เห็นด้วยกับแผนนี้อย่างรวดเร็ว พวกเขาอยากติดตาม หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง ซึ่งอยู่ในอาคารลึกลับอยู่แล้ว

เหลือเวลาเพียงหนึ่งนาทีก่อนที่ประตูรถบัสจะปิด ทั้งสี่คนก็รีบออกจากรถบัสผีสิงและตามหวู่ปิน เหม่ยลี่ และเกาหมิงเข้าไปในโรงแรมผี

บทที่ 448 ดื่มเพื่อกลบความโศกเศร้า

“พวกเขาเข้าไปข้างในอย่างนั้นเหรอ?” หลินเจียซินเฝ้าดู หวู่ปิน,เหม่ยลี่และเกาหมิง เข้าไปในประตูหมุนของอาคารลึกลับนั้นฟังดูค่อนข้างสงสัย

หวู่ปิน,เหม่ยลี่และเกาหมิง ได้เข้าไปในโรงแรมผีด้วยความมั่นใจจนดูเหมือนว่า หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น จะประมาทเลินเล่อ ในความเห็นของพวกเขา อาคารเก่าแก่ที่แปลกประหลาดนี้ต้องมีผีสิง มันไม่สามารถเป็นโครงสร้างธรรมดาได้ ไม่อย่างนั้นทำไมมันถึงถูกปกคลุมไปด้วยควันดำอันน่าขนลุกราวกับกำลังเตือนคนอื่นว่ามันมีผีอยู่?

“ประตูหมุนทำจากกระจกใส ไปที่ทางเข้าและประเมินสถานการณ์ภายในก่อนตัดสินใจ” เจียงไป่แนะนำอย่างใจเย็น

ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้อย่างระมัดระวัง พวกเขาก็จับตาดูรถบัสผีสิงด้วย พวกเขาไม่ต้องการถูกผีชั่วร้ายตามมา และพวกเขาจำเป็นต้องแน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้ถูกซุ่มโจมตี

ภายในโรงแรมผี

“พี่หวู่ คุณกลับมาแล้ว!” ขณะที่ หวู่ปิน,เหม่ยลี่และเกาหมิง เปิดประตูหมุน พวกเขาก็เห็น หยางเถา, เฉินกง และ เซี่ยยี่ นั่งเบื่ออยู่ที่บาร์ทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เซี่ยยี่ สังเกตเห็นพวกเขาอย่างรวดเร็วและทักทายพวกเขาด้วยความตื่นเต้น

หวู่ปิน เป็นที่รู้จักในเรื่องความซื่อสัตย์ของเขา และคอยดูแล เซี่ยยี่ และ เฉินกง ผู้มาใหม่ทั้งสองคนในระหว่างภารกิจของพวกเขา เซี่ยยี่ และ เฉินกง ต่างรู้สึกขอบคุณเขาสำหรับการสนับสนุนของเขา

“ฉันบอกคุณแล้ว ด้วยความสามารถของ พี่หวู่, พี่เหม่ยและ พี่เกา พวกเขาสามารถจัดการภารกิจนี้ได้อย่างง่ายดาย” เซี่ยยี่ กล่าวด้วยรอยยิ้ม

ในทางกลับกัน ถังหมิงและเถิงเฟยกลับไม่ได้รับความสนใจมากนัก ดูเหมือนไม่มีใครสนใจเกี่ยวกับชีวิตหรือความตายของพวกเขา

หยางเถา ยิ้มและพยักหน้าให้ทั้งสามคน แท้จริงแล้ว พวกเขารออยู่ที่นี่เพื่อ หวู่ปิน,เหม่ยลี่และเกาหมิง พวกเขาทั้งหกคนเป็นพันธมิตรและเป็นส่วนหนึ่งของทีมของ ฉินเฟิงดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะรวมตัวกัน

ถ้าเป็น หยางเถา, เฉินกง และ เซี่ยยี่ ที่จะเข้าร่วมภารกิจ หวู่ปิน,เหม่ยลี่และเกาหมิง ก็จะรอพวกเขาอยู่ที่นี่เช่นกัน

ในขณะเดียวกัน ผู้พักอาศัยในโรงแรมผี คนอื่นๆ อีกสองสามคนนั่งอยู่อีกฝั่งของโซฟา เฝ้าดู หยางเถา, เซี่ยยี่ และ เหม่ยลี่ที่เพิ่งมาใหม่ ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่แต่งตัวดีที่สุดในโรงแรม

“ฮึ ภารกิจนี้เป็นอีกหนึ่งหายนะ มันถูกเรียกว่าเป็นภารกิจระดับมาตรฐาน แต่ในความคิดของฉัน มันเป็นเหมือนหายนะมากกว่า” เหม่ยลี่บ่นด้วยความหงุดหงิด จากนั้นเธอก็มองไปที่แอลกอฮอล์บนบาร์ โดยเฉพาะขวดที่อยู่ตรงหน้าหยางเถา แล้วพูดว่า "คุณหยาง คุณจะรังเกียจไหมถ้าฉันจะดื่ม"

เมื่อรู้ว่า หยางเถา เป็นแฟนสาวของ ฉินเฟิงผู้สนับสนุนที่ทรงพลังของพวกเขา เหม่ยลี่จึงรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่กับเธอและมักจะมีปฏิสัมพันธ์กับเธอแบบไม่เป็นทางการ เธอมีความฉลาดทางอารมณ์สูง และทำให้ความคิดเห็นหรือการกระทำของเธอดูเป็นธรรมชาติ

“ไม่เป็นไร ไปดื่มเถอะ” หยางเถาตอบโดยไม่สนใจเลย เธอไม่ชอบดื่มเหล้ามากนัก และเธอก็หันไปมองขวดตรงหน้าด้วยความสนใจเพียงเล็กน้อย

เหม่ยลี่ไม่เสียเวลาและจิบค็อกเทลอย่างเอร็ดอร่อย

บทที่ 449 ใครก็ตามที่เข้ามาจะถูกสาป

เหม่ยลี่ซึ่งได้รับแรงกระตุ้นจากความไม่พอใจของเธอกับ โรงแรมผี สะท้อนอารมณ์ปัจจุบันของเธอ อย่างไรก็ตาม หยางเถา, เฉินกง และ เซี่ยยี่ ไม่ทราบเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ และ เซี่ยยี่ ก็ถามอย่างรวดเร็วว่า "คุณช่วยบอกเราเกี่ยวกับภารกิจของคุณในครั้งนี้ได้ไหม"

พวกเขาอยากรู้จริงๆ ว่าภารกิจแบบไหนที่ หวู่ปิน,เหม่ยลี่และเกาหมิง ได้ทำลงไป แม้แต่ผู้พักอาศัยคนอื่นๆ ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโซฟาก็ยังเงยหูเพื่อฟัง

“เราจะคุยกันเรื่องนี้เมื่อเราอยู่ในห้องของเรา” หวู่ปินแนะนำ มีบางสิ่งที่เขาไม่อยากให้คนอื่นรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับสิ่งเหนือธรรมชาติที่เกี่ยวข้องกับแผ่นจารึกผี ความลับบางอย่างถูกเก็บซ่อนไว้อย่างดีที่สุด

หยางเถา, เฉินกง และ เซี่ยยี่ พยักหน้าเห็นด้วย พร้อมที่จะมุ่งหน้ากลับขึ้นไปชั้นบนห้องของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เกาหมิงถือถุงผ้าสีทอง และ หยางเถา, เฉินกง และ เซี่ยยี่ ก็รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น ประตูหมุนของโรงแรมผี ก็เปิดออก และ หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น ก็เข้ามาด้วยสีหน้างุนงง เมื่อพวกเขามาถึงทางเข้าโรงแรมผี พวกเขาต้องประหลาดใจที่เห็นคนจำนวนมากในล็อบบี้ผ่านประตูกระจก

หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น ไม่เคยคาดหวังว่าจะได้พบกับพลเรือนมารวมตัวกันในสถานที่อันน่าขนลุกแห่งนี้ ซึ่งทำให้โลกทัศน์ของพวกเขาแตกสลาย มันทำให้พวกเขาตกใจ เพื่อตอบสนองต่อความประหลาดใจ พวกเขาจึงเปิดประตูหมุนและเข้าไป

หวู่ปิน,เหม่ยลี่,เกาหมิง, หยางเถา, เฉินกง และ เซี่ยยี่ ต่างก็หันความสนใจไปที่ผู้มาใหม่ทั้งสี่ หวู่ปิน,เหม่ยลี่และเกาหมิง จำ หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น ได้เนื่องจากพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเดียวกัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาแปลกใจที่เห็นพวกเขาเข้าไปในโรงแรมผี

นั่นหมายความว่า หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น กำลังจะมาเป็นผู้อยู่อาศัยของโรงแรมผี เช่นกัน

เหม่ยลี่ไม่สามารถต้านทานการหยอกล้อพวกเขาได้ โดยมีรอยยิ้มขี้เล่นบนใบหน้าของเธอ เธอพูดว่า "โอ้! ฉันไม่ได้คาดหวังให้พวกคุณออกจาก รถบัสผี และเข้าไปในสถานที่ต้องสาปนี้ คุณโชคร้ายจริงๆ!"

ท่าทางของ หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของ เหม่ยลี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจียงไป๋ถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "คุณเรียกสถานที่นี้ว่าคำสาปใช่ไหม สถานที่แห่งนี้คืออะไรกันแน่"

เมื่อเข้าไปในโรงแรมผี ทั้งสี่คนก็รู้สึกถึงรัศมีที่แปลกและเป็นลางร้ายซึมเข้าไปในร่างกายของพวกเขาทันที พวกเขาเกือบจะตื่นตระหนก แต่แล้วพวกเขาก็ตระหนักว่าการปรากฏตัวที่น่าขนลุกนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นอันตรายต่อพวกเขาในทันที การตระหนักรู้นี้ช่วยบรรเทาได้บ้าง แต่ตอนนี้ ด้วยคำพูดของ เหม่ยลี่พวกเขารู้สึกไม่สบายใจอีกครั้ง

เหม่ยลี่หัวเราะเบา ๆ แต่ยังคงแสดงท่าทางซุกซนของเธอ ทำให้ หลินเจียซินและ ซูเฉิน รู้สึกหงุดหงิดเป็นพิเศษ พวกเขาจำเป็นต้องเข้าใจว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนและความหมายเบื้องหลังคำพูดของ เหม่ยลี่

“นี่คือโรงแรมผี และเมื่อใครก็ตามมาถึงที่นี่ พวกเขาจะถูกสาปโดยโรงแรมนั้น” เหม่ยลี่อธิบายด้วยรอยยิ้มน่าขนลุก

บทที่ 450 ชื่นชมยินดีกับความโชคร้าย

เหม่ยลี่มีรอยยิ้มอันชั่วร้ายบนใบหน้าของเธอ ยังคงมีความสุขกับความรู้สึกไม่สบายของพวกเขาต่อไป เธอถามว่าพวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังเหนือธรรมชาติภายนอกที่แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของพวกเขาหรือไม่ หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น นึกถึงกลิ่นอายที่แปลกประหลาดและเป็นลางไม่ดีที่พวกเขารู้สึกเมื่อเข้ามาและพยักหน้าตอบ

เจียงไป๋จึงถามว่า "จะเกิดอะไรขึ้นกับเราหากเราได้รับผลกระทบจากพลังเหนือธรรมชาตินี้"

“หมายความว่าคุณถูกสาปโดย โรงแรมผี และกลายเป็นผู้อยู่อาศัยที่ต้องทำงานที่ได้รับมอบหมาย” เหม่ยลี่ตอบด้วยรอยยิ้มที่ทั้งขี้เล่นและน่าขนลุก

ถูกสาป? ใบหน้าของ หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น ซีดลงเมื่อได้ยินคำนี้ เสียงของเจียงไป๋สั่นขณะที่เขาถามว่า "คุณบอกว่าเราถูกสาป นั่นหมายความว่าอย่างไร"

ด้วยความกลัวและความไม่แน่นอน พวกเขารู้สึกหนาวสั่นไปตามกระดูกสันหลัง คำสาปมักหมายถึงอันตรายร้ายแรงและความโชคร้าย และตอนนี้พวกเขาก็กังวลอย่างสุดซึ้ง

ในขณะเดียวกัน หยางเถา, เฉินกง และ เซี่ยยี่ เฝ้าสังเกต หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น อย่างใกล้ชิด พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นว่าพวกเขาทั้งสี่เปล่งรัศมีลึกลับออกมา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็น มือปราบผีเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาสงสัยว่าทำไม หลินเจียซิน, เจียงไป๋, ซูเฉิน และ หวังฮั่น ดูเหมือนจะคุ้นเคยกับ หวู่ปิน,เหม่ยลี่และเกาหมิง มาก่อน และการโต้ตอบของพวกเขาดูค่อนข้างไม่เป็นมิตร

ด้วยความพยายามที่จะเข้าใจสถานการณ์ของพวกเขาให้ดีขึ้น เจียงไป๋จึงถามว่า "คุณช่วยอธิบายความหมายของผู้อยู่อาศัยและงานต่างๆ ได้ไหม"

เหม่ยลี่อธิบายว่า "ผู้อยู่อาศัยคือผู้ที่ไม่สามารถออกจาก โรงแรมผี ได้ในขณะนี้ คุณสามารถเลือกห้องบนชั้นสองที่จะเข้าพักได้ ในส่วนของงาน โรงแรมผี จะมอบหมายภารกิจในห้องของคุณเป็นระยะ เช่นเดียวกับที่ เราติดตามงานไปที่คฤหาสน์ผีสิงก่อนหน้านี้”

เหม่ยลี่เสริมด้วยความซุกซน "อันที่จริงเราไม่อยากไปที่นั่น”

“แต่ถ้าเราปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามล่ะ” เสียงของเจียงไป๋เข้มขึ้นเมื่อถามคำถามของเขา

“หากคุณปฏิเสธที่จะปฏิบัติตาม คำสาปภายในตัวคุณจะดึงดูดผีแห่งความพยาบาท และพวกมันจะตามมาเพื่อฆ่าคุณ” เหม่ยลี่กล่าว เธออดไม่ได้ที่จะเพลิดเพลินไปกับความกลัวที่เธอปลูกฝังไว้ในพวกเขา “เคล็ดลับเล็กๆ น้อยๆ: ผีอาฆาตที่ถูกเรียกออกมาด้วยคำสาปของคุณจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการหารือเกี่ยวกับกฎแห่งการฆ่า ไม่ว่ายังไงพวกมันก็มาเพื่อฆ่าคุณ”

เหม่ยลี่สรุปว่า "เอาล่ะ ฉันได้อธิบายทุกอย่างที่จำเป็นแล้ว หากคุณต้องการรายละเอียดเพิ่มเติม โปรดสอบถามผู้อยู่อาศัยคนอื่นๆ ได้เลย พวกเขาจะยินดีที่จะบอกคุณ" จากนั้นเธอก็หันไปหา หยางเถา และ หวู่ปิน โดยแนะนำว่า "คุณหยาง เราขึ้นไปข้างบนกันเถอะ"

หลินเจียซินขัดจังหวะ ไม่อยากให้พวกเขาหลุดมือไปง่ายๆ “เดี๋ยวก่อน! เรายังถามคำถามของเราไม่จบ ใครให้สิทธิ์แก่คุณในการ...”

เจียงไป๋ ก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็วเพื่อหยุดการประท้วงของ หลินเจียซินโดยพยายามรักษาระดับไว้