ตอนที่ 6 เจตจำนงดาบระดับ 11
ตอนที่ 6 เจตจำนงดาบระดับ 11
ซูหยางประสานนิ้วของเขาเข้าด้วยกันแล้วเปลี่ยนให้เป็นนิ้วดาบ เจตจำนงดาบที่ร่ายรำอยู่ในอากาศ และกระจัดกระจายอยู่ในลานก็รวมตัวกันทันที
ในขณะนี้ เส้นขนทั่วร่างของหลี่เฮ่ยตั้งชัน และความรู้สึกถึงอันตรายอย่างสุดขีดก็ปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา
ความรู้สึกของการตาย
เกิดอะไรขึ้น?
เมื่อมองเข้าไปรอบๆ เจตจำนงดาบก็พัวพันอยู่รอบ ๆ ตัวของซูหยาง ทำให้ร่างของอีกฝ่ายดูพร่ามัว
ก่อนที่เขาจะสามารถตอบโต้ได้ เจตจำนงดาบก็เปิดการโจมตีแล้ว
หลี่เฮ่ยกรุ่นโกรธ และต่อต้านในทันที เขาดึงดาบออกจากฝักที่เอวแล้วยกมือขึ้นเพื่อเคลื่อนไหว
พลังปราณพุ่งออกไปด้วยแสงดาบ
แต่พลกงของเจตจำนงดาบทำให้พลังปราณของเขาแตกสลายทันที
จากนั้นมันพุ่งไปข้างหน้า และกระแทกใส่ร่างของหลี่เฮ่ย ส่งเขากระเด็นออกไป
เจตจำนงดาบยังคงทะลวงเข้าไปอย่างต่อเนื่อง เจาะเข้าไปในแขนขาของหลี่เฮ่ยในทันที
เลือดไหลทะลักเหมือนน้ำพุ
หลี่เฮ่ยต้องการต่อสู้ แต่เขาไม่สามารถใช้กำลังใดๆ เพื่อต่อต้านได้
"แข็งแกร่งมาก"
หลังจากพ่ายแพ้จากการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว หลี่เฮ่ยก็ตกตะลึง และหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความสงสัย
อีกฝ่ายเข้าใจเจตจำนงดาบจริงๆ!
แม้เพียงเล็กน้อยก็สามารถตรงไปเทียบเคียงสามระดับบนได้!
"อืม" ซูหยางเก็บดาบเข้าฝักแล้วมองไปที่ต้นไม้ใหญ่นอกลานบ้าน ในค่ำคืนที่มืดมิด ดูเหมือนมีบางอย่างซุ่มซ่อนอยู่
"เจ้าสร้างปัญหาให้ข้ากลางดึก"
"น่าเสียดายที่เจ้าไม่ได้มาจากตระกูลหลี่ ไม่อย่างนั้นข้าก็สามารถโจมตีตระกูลหลี่ได้โดยตรง"
ยังมีขั้นตอนที่เข้มงวดในการตรวจยึด และทำลายล้างตระกูลหนึ่ง แม้ว่า หลี่เฮ่ย คนนี้น่าจะมาจากตระกูลหลี่
แต่ตราบใดที่ตระกูลหลี่ปฏิเสธที่จะยอมรับ และหลี่เฮ่ยปฏิเสธที่จะยอมรับ เขาก็จะไม่สามารถทำลายตระกูลนี้ได้หากไม่มีหลักฐานที่ยากจะหักล้าง
เรายังต้องรอนายน้อยอีกสองคนของตระกูลหลี่
เมื่อจัดการอีกฝ่ายแล้ว ซูหยางลากหลี่เฮ่ยไปที่คุกของหน่วยตรวจตรา
“หัวหน้า!”
จางหู่ที่เฝ้าอยู่ที่นี่ รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นการมาถึงของซูหยาง เขากล่าวพร้อมคำนับอย่างรวดเร็ว
ซู่หยางพยักหน้า จากนั้นโยนหลี่เฮ่ยลงต่อหน้าจางหู่ หลี่เฮ่ยไม่ได้ขัดขืนอะไร แต่แค่ขยับเล็กน้อย
“เอาล่ะ ขังชายคนนี้ไว้ข้างๆ หลี่หมิง และจับตาดูเขาให้ดี เขาเป็นนักสู้ระดับ 7”
“นักสู้ระดับ 7?”
จางหู่กระพริบตา เขาได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่า?
นักสู้ระดับ 7 เหรอ?
ชายที่ถูกหัวหน้าลาก และโยนลงต่อหน้าเขาเหมือนสุนัขที่ตายแล้วคนนี้เหรอ นักสู้ระดับ 7?
หรือซูหยางก็อยู่ในระดับ 7 เช่นกัน?
จางหู่ต้องการถาม แต่ซูหยางจากไปแล้ว เขาจึงคิด และปล่อยเรื่องนี้ไป
เพราะหลี่หมิงถูกกักตัวอยู่ที่นี่ มันเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า
ซูหยางจึงจัดเตรียมให้จางหู่คอยเฝ้าอีกฝ่ายไว้เป็นพิเศษ
เขารู้ว่าจางหู่จะไม่ปล่อยหลี่หมิงไป
สำหรับหลี่เฮ่ย แขนขาของเขาถูกทำลายโดยซูหยาง และอีกฝ่ายไม่สามารถขยับได้ ดังนั้นจึงไม่มีภัยคุกคามใดๆ
นักสู้ระดับ 7 ผู้น่าเกรงขาม บุคคลสำคัญในเมืองผิงซาน
ตอนนี้มาถึงจุดจบแล้ว
จางหู่ก้าวไปข้างหน้าแล้วแบกอีกฝ่ายขึ้นมาแล้วมองดู อีกฝ่ายน่าเกลียด และไม่หล่อเท่าเขา
“เฮ้ เจ้าเป็นนักสู้ระดับ 7 เหรอ?”
แต่หลี่เฮ่ยไม่สนใจเขาเลย
“เฮ้ เจ้าหยิ่งจริงๆ ไม่อยากตอบงั้นรึ?”
จู่ๆ จางหู่ก็รู้สึกไม่มีความสุข และยกมือขึ้นเพื่อพยายามสั่งสอนชายคนนี้
ในเวลานี้ หลี่เฮ่ยจ้องกลับอย่างดุร้าย และจางหู่ก็หยุดกะทันหันด้วยความตกใจ และยกมือขึ้นเพื่อเกาหัว
หัวใจของจางหู่เต้นแรง
ชายคนนี้ ทำไมดวงตาของเขาคมกริบจังเลย?
อีกฝ่ายเป็นนักสู้ระดับ 7 จริงๆเหรอ?
‘ช่างเถอะ โยนเขาไปข้างๆ หลี่หมิงดีกว่า’
เขาแบกหลี่เฮ่ยแล้วเดินเข้าไปข้างในคุก
หลังจากนั้นไม่นาน หลี่เฮ่ยก็ถูกโยนเข้าไปในห้องขังด้วยเสียงปัง
เสียงดังปลุกให้หลี่หมิงที่เพิ่งผล็อยหลับไปตื่นขึ้น
เขามองไปที่จางหู่อย่างไม่พอใจ
จู่ๆ จางหู่ ก็อารมณ์เสียมากขึ้น "ทำไม? ข้ายังไม่ได้สั่งสอนเจ้าเลย อย่าคิดว่าคืนนี้เจ้าจะได้นอนสบาย"
เมื่อคิดถึงการถอยกลับอย่างอับอายก่อนหน้านี้ จางหู่ก็โกรธในทันที
ข้าตัดสินใจว่าจะสั่งสอนหลี่หมิงในคืนนี้
ในเวลานี้ ความสนใจของหลี่หมิงไม่ได้อยู่ที่จางหู่เลย เขามองดูคนที่เพิ่งเข้าไปในห้องขังข้างๆ เขาด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ
“ลุงเฮ่ย นั้นคือเจ้าจริงๆ เหรอ?”
หลี่เฮ่ยเป็นคนสนิทของหลี่อี้เซียง ดังนั้นเขาจึงรู้จักอีกฝ่ายโดยธรรมชาติ
พ่อของเขาได้ฝึกอีกฝ่ายเอาไว้ล่วงหน้าเพื่อที่เขาจะได้มีคนสนิทที่มีความสามารถในอนาคต
หลี่เฮ่ยพูดอย่างละอายใจ "นายน้อยสาม เกรงว่าข้าจะช่วยท่านไม่ได้"
หลี่หมิงรู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย และพูดว่า "เกิดอะไรขึ้นแน่?"
จากนั้นหลี่เฮ่ยก็เล่าทุกสิ่งทุกอย่างออกมา
หลังจากนั้นไม่นาน
มีเพียงเสียงร่างไร้วิญญาณที่ทรุดตัวลงในคุก
“ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว”
เวลาเที่ยงคืน จวนตระกูลหลี่
ข้างนอกเป็นเวลาดึกแล้ว แต่หลี่อี้เซียงยังไม่นอน ความรู้สึกกระสับกระส่ายทำให้เขาอึดอัดเป็นอย่างมาก
ในขณะนั้นมีคนเข้ามา
“นายท่าน”
“เหลาเฮ่ยกลับมาแล้วเหรอ?”
"ไม่ขอรับ?"
“ทำไมเขาถึงยังไม่กลับมาอีก!”
หลี่อี้เซียงเข้าใจได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น
มีบางอย่างเกิดขึ้นกับหลี่เฮ่ย!
ในฐานะคนสนิทของเขา เขารู้จักอีกฝ่ายเป็นอย่างดี
หากไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกฝ่ายจะกลับมาทันเวลาแน่นอน
หลี่อี้เซียงเป็นคนที่เคยผ่านคลื่นลมมามากแล้ว
แม้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้จะไม่เอื้ออำนวยต่อเขาอย่างยิ่ง แต่เขายังคงมีไพ่ตายเหลืออยู่ และทุกอย่างยังสามารถพลิกกลับได้
เขารีบเปิดช่องลับในห้อง
มียันต์วิญญาณและยันต์โลหิตอยู่ข้างใน
มันถูกไว้โดยบุตรคนโต และบุตรคนรองของเขา
หลี่อี้เซียงกระตุ้นพลังปรากฏ และทำให้ยันต์ทั้งสองถูกเผาไหม้
หลังจากนั้นไม่นาน กระดาษยันต์ทั้งสองก็ถูกสลายไป
"ทุกอย่างยังไม่จบ"
ในวันที่สอง ซูหยางยังคงแกว่งดาบซ้ำๆ ทุกวันในลานบ้าน
เมื่อเขาเหวี่ยงดาบอีกครั้ง
[ แต้มความชำนาญ +1 เจตจำนงดาบ +1 ]
[ เจตจำนงดาบ : ระดับ 11 ]
"เฮ้อ"
เจตนาดาบในตันเถียนของซูหยางนั้นรุนแรงขึ้น ซึ่งหมายความว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเช่นกัน
เขาสามารถฆ่านักสู้ระดับ 7 ได้อย่างง่ายดายแลว
แต่การต่อสู้กับนักสู้ระดับ 6 ยังไม่รู้ว่าจะเป็นเช่นไร
[ ดาบเทียนฉิน ]
[ เจตจำนงดาบ : ระดับ 11 ( 0 / 11000 ) ]
[ วิชาดาบ : ไม่มี ]
[ เจตจำนงแห่งสรรพชีวิต : 0 ]
ซูหยางตรวจสอบแผงคุณสมบัติ และพบว่าแม้ว่าเจตจำนงดาบของเขาในตอนนี้ยังคงเทียบเคียงกับนักสู้ระดับ 6 ไม่ได้ แต่ถ้าเขายังคงแกว่งดาบต่อไปอีกสามวัน เจตจำนงดาบของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นระดับ 12
เมื่อถึงตอนนั้น บางทีนักสู้ระดับ 6 ก็สามารถถูกฆ่าได้เช่นกัน?
ตอนนี้เขาอยากรู้มากขึ้นว่าเจตจำนงของสรรพชีวิตจะใช้ทำอะไรได้บ้าง
ตามสถานการณ์ในขณะนี้ เขาจะได้รับรางวัลหลังจากการลงโทษของหลี่หมิงและคนอื่นๆ เสร็จสิ้นสมบูรณ์
ในช่วงสองวันที่ผ่านมา ซูหยางยังทำความเข้าใจเกี่ยวกับเจตจำนงของสรรพชีวิต
อาจเป็นความปรารถนา และคำอธิษฐานทั่วไปของหลายๆ คน
“ข้าไม่รู้ว่าอะไรจะกลายเป็นภารกิจได้หรือไม่ตราบเท่าที่ยังมีคนจำนวนมากที่คิดแบบเดียวกันหรืออาจต้องเพียงเรื่องของความคับข้องใจเท่านั้น”
ในตอนนี้ เบาะแสที่มีค่อนข้างน้อย และไม่สามารถตัดสินอะไรได้
อาจจะต้องมีคนจำนวนมากคิดเกี่ยวกับสิ่งหนึ่งร่วมกัน และความคิดนั้นจะต้องเข้มแข็งเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมาย
ตัวอย่างเช่น ตระกูลหลี่ และหลี่หมิง
มีใครในเมืองผิงซานที่เกลียดตระกูลหลี่บ้างไหม?
ต้องมี แต่โดยรวมแล้วตระกูลหลี่ไม่ได้ไปไกลเกินไป อาจมีคนไม่มากพอที่ต้องการทำลายตระกูลหลี่ และความคิดของพวกเขาไม่แข็งแกร่งพอดังนั้นจึงจะไม่มีภารกิจปรากฏขึ้น
หลี่หมิงแตกต่างออกไป สิ่งที่เขาทำนั้นยากจับได้ ไม่เพียงแต่มีคนจำนวนมากที่เกลียดเขา แต่คนเหล่านั้นยังเกลียดเขาอย่างรุนแรงอีกด้วย ดังนั้นเจตจำนงของสรรพชีวิตจึงปรากฏให้เห็น
นี่อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เกิดภารกิจที่อิงจากเจตจำนงเหล่านั้น
มีอีกส่วนที่สำคัญที่สุด
เงื่อนไขสำคัญที่ขาดไปไม่ได้
ตามความทรงจำ เขาสามารถมองเห็นหมอกแห่งเจตจำนงของสรรพชีวิตได้หลังจากสืบทอดตำแหน่งอย่างเป็นทางการของเจ้าของร่างดั้งเดิม
นั่นหมายความว่าเขาจะต้องมีตำแหน่งอย่างเป็นทางการในสถานที่แห่งหนึ่งเพื่อที่จะได้รับภารกิจในสถานที่นั้น และแก้ไขมันเพื่อรับรางวัล?
ซูหยางมองดูหมอกสีขาวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือเมืองผิงซาน และค่อยๆ เข้าใจในใจ
ทุกอย่างดูเหมือนจะไร้ร่องรอย แต่ถ้ามองใกล้ ๆ ก็จะเห็นความแตกต่าง
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซูหยางก็แกว่งดาบต่อไปในลานบ้าน
ส่วนมือสังหารที่ถูกจับได้เมื่อคืนนี้
เห็นได้ชัดว่ามันถูกส่งมาจากตระกูลหลี่ แต่เขาอาจไม่ได้อะไรเลย ดังนั้น ข้าอาจต้องรอสองวันแล้วฆ่าอีกฝ่ายพร้อมกับหลี่หมิง และคนอื่นๆ
ขณะที่แกว่งดาบ ซูหยางก็ตัดสินชะตากรรมของหลี่เฮ่ยแล้ว
การแกว่งดาบแปดชั่วโมงต่อวันสามารถแกว่งดาบได้สี่พันครั้ง บางทีถ้าพยายามให้มากขึ้นความแข็งแกร่งของเขาก็จะพัฒนาได้อย่างรวดเร็วขึ้นเช่นกัน
ปัญหาหลักคือ ร่างกายจะทนรับได้หรือไม่ ร่างกายของเขาดีกว่าร่างของคนธรรมดาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ดาบยาวสามฟุตในมือของเขาหนักห้าจิน (สามกิโลกรัม) และการถือด้วยมือเดียวได้ก็ถือว่าแข็งแรงมากแล้ว
เนื่องจากการแกว่งดาบเป็นเวลานานทุกวัน จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะใช้น้ำยา และขี้ผึ้งเพื่อรักษาแขนทั้งสองข้าง
โชคดีที่ยารักษาในโลกใบนี้นั้นดีมาก และสามารถช่วยให้เขาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว
เจตจำนงดาบไม่สามารถเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขาได้โดยตรง ถ้ามันรุนแรงเกินไป และไม่สามารถควบคุมได้อย่างแม่นยำ เขาจะได้รับบาดเจ็บ บางทีเขาต้องขัดเกลาร่างกายไปพร้อมๆ กัน
การแกว่งดาบสี่พันครั้งต่อวันทำให้ร่างกายของเขาเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก
นี่เป็นผลมาจากร่างกายที่แข็งแกร่งขึ้นแล้ว
ในตอนแรก เขาสามารถแกว่งดาบได้มากที่สุดไม่กี่ร้อยครั้งต่อวันเท่านั้น
