บทที่ 233 : พายุความร้อนทะเลทราย (10)
บทที่ 233 : พายุความร้อนทะเลทราย (10)
"ฮาน!"
เสียงของเจนน่าดังก้องมาแต่ไกล
ฉันเงยหน้าขึ้นและตะโกนตอบไปว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันยังไม่ตาย!”
“รอเดี๋ยวนะ! ฉันจะทางช่วยเอง!”
"ไม่เป็นไร! วิ่งไปที่หัวของรูปปั้นเลย! คริสตัลแบบอันก่อนหน้านี้จะออกมาเรื่อย ๆ ระวังด้วย!”
“แต่ว่า ฮาน…”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการตรงนี้เอง!”
ฉันเริ่มสำรวจบริเวณโดยรอบ
ตอนนี้ฉันอยู่ตรงด้านข้างของรูปปั้นยักษ์หิน
แขนของมันถูกยกขึ้นแล้ว
“เริ่มยากแล้วสินะ”
ฉันค้นหาบางอย่างในกระเป๋า
ไม่นานฉันหยิบยาต้านความร้อนออกมาแล้วดื่มก่อนจะโยนขวดเปล่าทิ้งไป
หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ ฉันก็ออกไปที่แขนและไหล่
ฉันได้รับแรงผลักเหมือนการแกว่งชิงช้า และเมื่อถึงจุดที่ต้องกระโดดขึ้นไป
ตุ๊บ!
ฉันร่อนตัวลงบนพื้นที่ว่างของรูปปั้นหิน
ฉันเอื้อมมือออกไปเพื่อเรียกดาบที่ฝังอยู่ในด้านข้างของรูปปั้นยักษ์หินอย่างรวดเร็ว
"กลับมา!!"
ไบฟรอสสั่นสะเทือนและลอยออกจากพื้นผิวของรูปปั้นยักษ์หิน
ด้ามดาบที่ลอยอยู่ในอากาศบินมาหาฉันเหมือนมีเเรงแม่เหล็ก
ฉันยืดดาบให้ตรงแล้วรีบวิ่งออกไปตรงทางเดินที่ทอดยาวจนถึงบันได
<อันที่ห้าพังแล้ว!>
พึ้บ!
ฉันเลื่อนลงมาเหมือนกำลังเล่นอยู่บนสไลด์เดอร์
ไอร้อนถูกปล่อยออกมาจากช่องว่างด้านบน
ฉันลุกขึ้นและเริ่มวิ่งอีกครั้ง
“คิชาช่าถึงไหนแล้ว?”
<ข้าถึงห้องทรงกลมขนาดใหญ่ ข้างในมีอุปกรณ์กลไกแปลก ๆ ด้วย ข้าก็เจอโกเลมแต่ทุบมันทิ้งไปหมดแล้ว>
ฉันเปรียบเทียบแผนที่ของด่านโบนัสและรูปร่างของหินยักษ์ในหัวของฉัน
และตอนนี้ตำแหน่งปัจจุบันของปาร์ตี้ที่ 3 ดูเหมือนจะอยู่ในท้องของรูปปั้น
<ไม่มีทางขึ้นที่ชัดเจน แต่ยังมีบันไดอยู่>
“งั้นก็ลงบันไดมาและทำลายทุกอย่างที่ขว้างทาง”
<ฟังดูดีทีเดียว!>
ทันใดนั้นกำแพงข้าง ๆ ของฉันก็หมุน 180 องศา
[นักรบมนุษย์กิ้งก่า ระดับ 30]
นักรบมนุษย์กิ้งก่าเกล็ดหนา ๆ กระตุกหางของมันแรง ๆ สามสี่ครั้ง
“พวกมนุษย์! ข้าคือคอร์ต้านักรบชั้นยอดของเผ่ามนุษย์กิ้งก่า…อ้ากกก”
“เกะกะ!”
ฉันเหวี่ยงดาบใส่มันทันที
กึ้ก!
รูปปั้นหินยักษ์กำลังขยับแขนของมัน
ตอนนี้ฉันกำลังปีนขึ้นไปเหมือนกับนิยายที่เด็กปีนถั่วไปบ้านยักษ์ ฉันต้องจัดการกับมันให้ได้
ฉันยังคงวิ่งขึ้นบันไดต่อไป
“เจนน่า!”
“ฮาน นายอยู่ที่ไหน?”
“ฉันกำลังจะขึ้นไป!”
ฉันได้ยินเสียงดาบกระทบกัน เจนน่าดูเหมือนกำลังต่อสู้กับมนุษย์กิ้งก่าอยู่ที่นั่น
“ระวังแขนของรูปปั้นด้วย!”
"รับทราบ!"
เมื่อกำแพงหมุนอีกครั้ง มนุษย์กิ้งก่าก็ปรากฏตัวออกมา
ฉันชกหน้าด้วยหมัดซ้ายและผลักมันออกไป
นอกเหนือจากมนุษย์กิ้งก่าที่ร่วงลงไปแล้ว ฉันเห็นแขนขวาของรูปปั้นหินยกขึ้นอีกครั้ง ฉันหยุดวิ่งและหมอบลงทันที ฉันคว้าหินที่ยื่นออกมาไว้อย่างรวดเร็ว
ครืน!
ตอนนี้พื้นสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ดูเหมือนว่ารูปปั้นหินจะเหวี่ยงแขนลงและมันก็ทำให้ทางเดินพังทลายลงมา
ฉันกระโดดข้ามส่วนที่ทรุดตัวลงและวิ่งต่อไป
ตอนนี้ฉันวิ่งจากหน้าท้องไปจนถึงหน้าอก วิ่งจากหน้าอกไปจนถึงไหล่
ฉันกระโดดข้ามราวบันไดที่โค้งงอสองครั้งและผ่านส่วนพังสามส่วนไปต่างง่ายดาย
พอมาถึงไหล่มัน ฉันก็เห็นสมากชิกในปาร์ตี้ที่ 1 รวมตัวกันเพื่อต่อสู้กับมนุษย์กิ้งก่า เจนน่าซึ่งเพิ่งฟันหนึ่งในนั้นด้วยกริชของเธอมองมาทางฉัน
"ฮาน!"
ฉันกระโดดข้ามหินที่แตกเป็นร่องด้วยความสูงประมาณ 1 เมตรแล้วเหวี่ยงดาบขึ้นไป
ร่างกายส่วนบนของมนุษย์กิ้งก่าถูกฟันจนขาดครึ่ง ขณะที่ฉันตัดร่างกายส่วนบนของมันออก ฉันก็ดึงกริชออกมาแล้วแทงมันเข้าไปในอกของมนุษย์กิ้งก่าอีกตัวหนึ่ง
“หัวหน้าใช้เวลานานพอสมควรนครับ พวกเรากำลังรออยู่เลย”
เวคิสพูดและเตะมนุษย์กิ้งก่าไปด้านข้าง
มนุษย์กิ้งก่าตกลงไปด้านล่างทันที ดูเหมือนว่าพื้นที่รอบ ๆ เวคิสจะเคลียร์เรียบร้อยแล้ว
“อย่าทำให้เรากลัวสิ ฉันคิดว่านายตายไปแล้ว!”
“เธอเองเกือบจะตายเหมือนกันนั้นแหละ ทำไมถึงบ่นเยอะจัง?”
"อะไรของนายเนี่ย!"
ออลก้าแวดใส่ฉัน
ในอีกด้านหนึ่ง คอของรูปปั้นหันกลับมาตามมาด้วยเสียงเอี๊ยดที่ดังลั่น
สายตาสีแดงก่ำของมันจับจ้องมาที่เรา ปากของมันปิดสนิทไม่ว่าจะด้วยความโกรธหรืออย่างอื่นก็ตาม
“เราจะทำอะไรต่อไป?”
“เราจะไปที่หัวมัน”
"ฟังดูเข้าท่า"
คริสตัลขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาจากไหล่ฝั่งตรงข้าม
ห่างออกไปกว่า 100 เมตร ฉันมองไปที่ออลก้า
"ฉันจัดการเอง"
ออลก้าหมุนตัวหนึ่งครั้งแล้วประสานมือเข้าด้วยกัน
แสงแห่งเวทมนตร์เริ่มเปล่งประกายเรื่อย ๆ
[คำเตือน!]
[ 'ระบบป้องกันตัวเอง' ของรูปปั้นหินยักษ์อยู่ที่ระดับ 4]
วัตถุขนาดใหญ่ที่มีลักษณะคล้ายท่อตั้งขึ้นใกล้กับคอของยักษ์หิน และทางเข้าก็เปิดออก
[โกเลมเวทย์ Lv. 35]
มันมีขนาดประมาณ 2 เมตร
มันทำมาตัวหินที่แข็งแกร่งพร้อมอุปกรณ์กลไกที่มองเห็นได้ผ่านช่องว่าง
ดวงคู่นั้นของมันมุ่งความสนใจมาที่เรา
“นั่นอะไรอีกล่ะ?”
“มันจะเป็นอะไรอีกล่ะ? ของเล่นเราไง”
ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!
มันกำลังพุ่งเข้ามาหาเรา
[รูปปั้นหินโบราณกำลังปล่อย 'ลำแสงแห่งเวทย์มนตร์' !]
ปากของยักษ์หินเปิดขึ้นเล็กน้อย
แสงสีฟ้าเริ่มรวมตัวกัน
เป้าหมายของมันคือออลก้าที่กำลังร่ายเวทย์
“ออลก้าหยุดก่อน…”
“อย่าเพิ่งห้ามฉัน”
ไม่มีเวลาแล้วตอนนี้
ฉันต้องเข้าไปในร่างกายส่วนบนของยักษ์หินโดยเร็วที่สุด
ใบมีดยื่นออกมาจากมือทั้งสองของโกเลม
ฉันก้าวไปข้างหน้า
และดาบหลายสิบเล่มถูกยิงออกมาจากทุกทิศทุกทาง ฉันบิดขาหน้าและเหวี่ยงดาบเป็นวงกลม
เคล้ง!
ในขณะที่ฉันเหวี่ยงดาบอย่างแรง ใบมีดของมันก็หักเหมือนของเล่น
ฉันหมุนมือซ้ายแล้วสอดมันเข้าไปในช่องว่างข้อต่อของโกเลม
ตอนนี้ฉันรู้ตำแหน่งควบคุมของมันแล้ว
ฉันฉีกสายสีแดงด้านในอย่างรวดเร็ว
ฝั่งตรงข้ามเป็นสายสีน้ำเงิน ที่ท้องมันมีเฟืองคล้ายกับนาฬิกา ฉันดึงมันออกมาทีล่ะอย่างส่วนประกอบของเครื่องจักรที่ห้อยอยู่หลุดก็ออกมาทีละชิ้น
โกเลมกระตุกและหยุดไปทันที
“อันตราย หาที่หลบไอ้เวรนี้ มันกำลังชาร์จพลัง!”
ฉันกระแทกโกเลมที่ยืนอยู่ให้ล้มลง
ตอนนี้ลำแสงที่กำลังจะปล่อยออกมาจากด้านหน้าของรูปปั้นหินเริ่มเข้มขึ้นเรื่อย ๆ ฉันหายใจเข้าลึก ๆ และกำไบฟรอตไว้ในมือขวาแน่น
'มาจบเรื่องนี้กันเถอะ'
[ปลุกพลังอาวุธ!]
[ไบฟรอสได้รับพลังพิเศษ]