บทที่ 152 การเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง
1/4 บทที่ 152 การเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง มองดวงตาที่แดงเรื่อของชูเซี่ย ชูเฟิงรู้สึกสะเทือนใจอย่างบอกไม่ถูก เขาก้าวไปข้างหน้า ตบบ่าชูเซี่ยเบาๆ เอ่ยด้วยเสียงหัวเราะว่า “เอาล่ะๆ ไม่ต้องมาทำซึ้งกับพ่อ ผู้ชายสองคนให้มากอดกัน มันก็ยังไงอยู่” “แล้วอีกอย่าง ลูกผู้ชายต้องไม่เสียน้ำตา ” ได้ยินแบบนั้น ชูเซี่ย...