ตอนที่ 4 พงไพร

ตอนที่ 4  พงไพร

ตำแหน่งของดันเจี้ยนลับนั้นอยู่ห่างจากป่าทึบไปประมาณ 5 กิโลเมตรและแม้ว่ารูดร้าจะมีความรู้กล้างขวาง แต่เขาก็ไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนของถ้ำดังนั้นเขาจึงต้องใช้เวลาสำรวจดู

ขณะที่เขาสำรวจเขาเห็นปาร์ตี้หนึ่งต่อสู้กับหมาป่าขาวอัลฟ่า เลเวล 5 โดยที่ปาร์ตี้ประกอบด้วยผู้เล่น 6 คน ทั้งหมดมีเลเวลอย่ที่ 2 หรือ 3 และกำลังมีช่วงเวลาที่ยากลำบากอย่างยิ่งในการต่อสู้กับหมาป่า ในตอนแรกรูดร้าไม่ต้องการที่จะเข้าไปยุ่งแต่เขาเห็นว่าสมาชิกปาร์ตี้ 2 คนจาก 6 คนได้ตายไปแล้ว เขาตัดสินใจช่วยพวกเขาเพราะสำหรับเขาแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ขณะที่หมาป่ากำลังจะโจมตีคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าปาร์ตี้สาวสวยหุ่นเพรียว ทันใดนั้นรูดร้าก็กระโดดไปข้างหน้าเธอและฟันเข้าที่หมาป่า แต่หมาป่าหลบได้ทันเวลาและก้าวถอยหลังไป

ทั้งสี่คนตกตะลึง ผู้ชายที่กระโดดมานี่คือใครกัน?? จุดประสงค์ของเขาคืออะไร??

“รีบหนีไปซะนายคนแปลกหน้า!! หมาป่ามันแข็งแกร่งเกินไป” หญิงสาวกล่าว

"ไม่เป็นไรๆ" รูดร้ากล่าวขณะที่เขาเคลื่อนไหว

-40,-50,-50 ความเสียหายจำนวนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น

ทั้ง 4 คน มองดูฉากตรงหน้าอย่างตกตะลึง ดาเมจของเขาสูงมาก ตัวพวกเขายังไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับหมาป่าได้ถึง -5 เลยด้วยซ้ำ

ด้วยวิธีหลบหลีกและวิธีสวนกลับของเขา  ทำให้ภายใน 3 นาทีเขาก็สามารถสังหารหมาป่าลงได้เพียงลำพัง ทั้งสี่คนต่างจ้องมองเขาพร้อมกับอ้าปากค้างและตระหนักได้ว่าตัวพวกเขาไม่ได้มีส่วนช่วยในการต่อสู้เลย แต่เมื่อมองดูของที่ดร็อปออกมาพวกเขาก็อยากจะฆ่าคนแปลกหน้าคนนี้แล้วก็ฉกมันไปซะเอง

แต่รูดร้ากับไม่แม้แต่จะเหลือบมองของที่ดร็อปลงมาและเดินจากไป

"รอเดี๋ยว!" หัวหน้าปาตี้ตะโกนว่า “นายลืมของที่ดร็อปจากหมาป่านะ”

รูดร้าหันกลับมาและประหลาดใจว่าในทางเทคนิคแล้วของที่ดร็อปลงมานั้นเป็นของเขาและกลุ่มคนที่มีศีลธรรมสุจริตที่จะมอบของที่ดร็อปลงมาให้เขาจริงๆนั้น ก็หมายความว่าพวกเขาเป็นคนดี

ขณะที่เขามองไปที่หัวหน้าปาร์ตี้ เขาสังเกตเห็นใบหน้าที่งดงาม ดวงตาสีน้ำตาลแดง และผมสีน้ำตาลเข้มของเธอ ...ในชุดเกราะหนังนั้น.... ความงามของเธอนั้นเหมือนหลุดมาจากสมัยยุคกลางยังไงยังงั้น

เมื่อมองใกล้ ๆ เขาจึงรู้ว่าชื่อของเธอคือ 'พิ้งโลตัส' หัวหน้ากิลด์ในตำนานของกิลด์ 'ป่าสีคราม' กิลด์อันดับหนึ่งในอาณาจักรเฮเซลโกรฟในชีวิตที่แล้ว ลูกสาวของนักธุรกิจเศรษฐีพันล้านที่เป็นเจ้าของบริษัทเหมืองแร่เหล็กขนาดใหญ่

เทพธิดาที่มีผู้ชื่นชมนับไม่ถ้วน และตอนนี้เขาอยู่ตรงหน้าเธอ สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือเขาจ้องมองหน้าเธอเป็นเวลานานจนทำให้ 'พิ้งโลตัส' หน้าแดง

เมื่อสมาชิกปาร์ตี้ของเธอกระแอม  เขาจึงสะดุ้งตื่น

“ไม่จำเป็นหรอก มันเป็นของพวกคุณ” เขาพูด

“งั้นฉันขอถามได้ว่านายเลเวลเท่าไหร่” พิ้งค์โลตัสถาม

"6" รูดร้าะตอบ

"หา!!!!!!!!!!" ทุกคนอ้าปากค้าง  พวกเขาลุยฆ่ามอนสเตอร์มาอย่างต่อเนื่องนับตั้งแต่เปิดตัวเกม แต่พวกเขาแทบจะไม่ถึงเลเวล 3 แม้แต่ผู้เล่นที่เก่งกาจและน่าเกรงขามที่สุดก็มีเลเวลเพียงเลเวล 4 เท่านั้นแต่ผู้ชายคนนี้มีเลเวล 6 แล้วและมีความสามารถในการโซโล่กับหมาป่าเลเวล 5

เขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง

“นี่ นายมาจากองค์กรไหนกัน?” เธอถาม

เธอคิดว่าเขาเป็นผู้เล่นที่แข็งแกร่ง เขาต้องได้รับการสนับสนุนที่มั่นคงอยู่เบื้องหลังแน่

“ไม่มี  ผมเล่นคนเดียว” รูดร้ากล่าว

คำพูดนี้ของรูดร้าทำให้พวกเขาตกใจและมองดูรูดร้าด้วยความเคารพมากขึ้น ..... เขามีความสามารถอย่างแท้จริง

" ถ้าอย่างนั้น นายสนใจจะเข้าร่วมกิลด์ของฉันไหม ฉันจะจ่ายเงินเดือนให้ 20,000 ดอลลาร์ต่อเดือนและเสนอตำแหน่งสมาชิกหลักให้นาย... กิลด์ของฉันชื่อ 'ป่าสีคราม' และเป็นหนึ่งในกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุด"

มันเป็นข้อเสนอที่ยอดเยี่ยม มันมากเป็นสามเท่าของที่กิลด์ในชีวิตก่อนหน้านี้เสนอให้เขา พร้อมด้วยตำแหน่งระดับสูง พูดตามตรงเขาเริ่มถูกชักจูงซะแล้ว เพราะการเข้าร่วมกิลด์จะช่วยให้เขาแบ่งเบาแรงกดดันได้มาก แต่เขามีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าสำหรับแม่ของเขา 20,000 ต่อเดือนนั้นไม่พอ

"ไม่ล่ะ ผมวางแผนที่จะก่อตั้งกิลด์ของตัวเองสักวันหนึ่ง ..... ขอโทษด้วย" รูดร้ากล่าว

"นายลองคิดดูอีกครั้งก่อน มันเป็นข้อเสนอที่ยอดเยี่ยม... ฉันยอมรับว่านายมีทักษะ แต่นายต้องการการสนับสนุนและการเงินที่แข็งแกร่ง" ผู้ชายคนหนึ่งในงานปาร์ตี้ของโลตัสกล่าว

เธอรู้สึกผิดหวัง ผู้เล่นที่แข็งแกร่งเช่นนี้โดยปราศจากการสนับสนุนนั้นหายากมาก แต่ถ้าเขาไม่ต้องการเข้าร่วม เธอจะทำยังไงได้?

เธอบังคับเขาไม่ได้หรอก เธอ.....ยังลังเลที่จะปล่อยเขาไป

เธอกล่าวว่า"เราสามารถต่อรองเงินเดือนกันได้ถ้านายต้องการมากกว่านี้.."

รูดร้าถูกล่อลวงแล้วจริงๆ แต่เขายังคงแน่วแน่

“ไว้ครั้งหน้าเถอะ คุณผู้หญิง” เขาพูดว่า

เฮ้อ... พิ้งค์โลตัสรู้สึกผิดหวังแต่เธอก็พูดออกมา

"ให้ฉันเพิ่มนายเป็นเพื่อนได้ไหม ฉันเป็นหนี้คุณนายสำหรับวันนี้... หากนายต้องการความช่วยเหลือจากฉัน นายสามารถโทรหาฉันได้"

จากนั้นเขาก็ได้รับข้อความแจ้งจากระบบ

[ ผู้เล่น ‘พิ้งค์โลตัส’ ส่งคำขอเป็นเพื่อนมาให้คุณ ต้องการรับหรือไม่]

[ตกลง]

[ไม่ตกลง]

เขากดตกลงและโบกมือลา

“'ชาคุนิ' ฮะ ... แล้วเจอกันนะ” เธอพึมพำ

รูดร้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเป็นเพื่อนกับเทพธิดาพิ้งค์โลตัส หากเพื่อนร่วมหอของเขาจากชาติที่แล้วได้รู้เรื่องนี้ พวกเขาจะต้องตายจากความอิจฉาแน่นอน

ชาติที่แล้วเขาเป็นหนึ่งในแฟน ๆ ของเธอนับไม่ถ้วนที่จะทำถุกวิธีทางเพื่อจะได้คุยกับเธอแม้เพียงครั้งเดียว แต่ชีวิตนี้ในวันแรกที่เล่นเกม  เทพธิดาคนนั้นกลับเพิ่มเขาเป็นเพื่อน

นี่มันบ้าอะไรกัน!!!

ตอนนี้เขาแทบจะกระโดดโลดเต้นอยู่ในป่า ถ้ามีคนจากปาร์ตี้ของพิ้งค์โลตัสมาเห็นเขาตอนนี้ ภาพลักษณ์ผู้ชายเท่ๆ ของเขาคงจะพังทลายลงในทันที

แต่เขาจะทำอะไรได้ เขามีความสุขมาก… มีความสุขมาก  เมื่อเขาไปถึงทางเข้าถ้ำที่จำเป็นสำหรับภารกิจเขาจึงตระหนักว่าเขาจำเป็นต้องทำภารกิจให้สำเร็จ แผนการของเขาเพิ่งเริ่มต้น เขาไม่สามารถพอใจกับความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ นี้ได้เลย... เส้นทางนั้นยาวไกลและการเดินทางเพิ่งเริ่มต้น

ด้วยสายตาที่แน่วแน่และเฉียบคมภายในดวงตาของเขา เขาจึงกล้าเผชิญอันตรายที่กำลังจะมาถึง... เขาเข้าไปในถ้ำและเห็นหลุมเล็กๆ อยู่ในพื้นดิน เมื่อมองจากด้านบนดูเหมือนเป็นหลุมเล็กๆ แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่านี่คือทางเข้าสู่ดันเจี้ยนลับ

เขากระโดดเข้าไปและได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบ

[ ยินดีต้อนรับสู้ดันเจี้ยนลับ ‘ที่ซ่อนของเนโครแมนเซอร์’]