บทที่ 231 : พายุความร้อนทะเลทราย (8)
บทที่ 231 : พายุความร้อนทะเลทราย (8)
ฉันมองลงไปที่หลุมนั้น
ที่ด้านในของรูปปั้นหินมองเห็นได้ไม่ชัดเจน
“ข้าเข้าไปก่อนล่ะกันนะ!”
คิชาช่าหัวเราะและเดินเข้าไปใกล้รูนั้น
ฉันหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้คิชาช่า
“นี่คืออะไร?”
“มันเป็นแผนที่ข้างในนั้น”
“ว้าว เจ้ามีสิ่งที่น่าสนใจอยู่เสมอ ขอบใจมาก ข้าจะใช้มันให้เกิดประโยชน์เลยล่ะ”
คิชาช่ายอมรับแผนที่
กระดาษมีแผนที่ของด่านโบนัสวาดอยู่
ตั้งแต่ผนังไปโครงสร้างด้านใน ทุกอย่างถูกวาดไว้ชัดเจน
“เฟรียซิสเข้าไปข้างในนั้นกับทุกคน”
"ฉันด้วยเหรอ?"
“ข้างในปลอดภัยกว่าข้างนอก แค่มองก็น่าจะรู้แล้ว”
เอี๊ยด
และทันใดนั้นฝาก็เปิดออกอีกครั้ง และมนุษย์กิ้งก่าก็โผล่ออกมาเป็นโขย่ง
“ฮาน นายเข้าไปก่อนเลย…”
“ไม่ ไปบอกปาร์ตี้ที่ 2 และปาร์ตี้ที่ 5 ด้วย”
“กร๊ากกกกก!”
มนุษย์กิ้งก่าที่กำลังพุ่งเข้าโจมตีพวกเราถูกธนูยิงใส่ทันที
ด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวนของพวกดังไปทั่วบริเวณ และร่างของพวกมันก็ลอบพุ่งไปสู่เปลวไฟ
“ปาร์ตี้ที่ 1 จะไม่เข้าไป ฉันจะระวังหลังให้พวกเธอรีบเข้าไปเร็ว ๆ”
“เจ้าไม่เป็นไรแน่นะ?”
ฉันยิ้มให้คิชาช่าเบา ๆ
เท่าแค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะตอบคำถามของคิชาช่า
“เอาล่ะข้าเข้าใจแล้ว!”
[ทักษะเฉพาะของคิชาช่าถูกเปิดใช้งานการเปลี่ยนแปลง!]
[ 'คิชาช่า (★★★★)' แปลงร่าง!]
โฮกกกก!
คิชาช่ากลายร่างเป็นเสือตัวใหญ่และคำรามออกมา
คิชาช่าคาบเฟรียซิสโดยไม่ลังเลและกระโดดลงไปในรูนั้น ในเวลาเดียวกันสมาชิกของปาร์ตี้ที่ 3 ก็ตามไปติดติด ๆ
“ฮาน ระวังด้วยนะ”
อีดิสเริ่มลงบันไดตามหลังคิชาช่า
ชึ้ก!
ลูกธนูนัดที่สองพุ่งไปที่อีดิส ฉันจับดาบไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้างแล้วเหวี่ยงมันอย่างแรงจนทำให้ฉันสูญเสียการทรงตัวไปชั่วขณะหนึ่ง แต่ฉันยังสามารถหันเหวิถีลูกธนูนั้นได้
[มนุษย์กิ้งก่า Lv.25 X 37]
“กา กา กรา กร๊ากกก!”
พวกมนุษย์กิ้งก่าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น
ดวงตาของพวกมันเปล่งประกายความมุ่งมั่นออกมา ออลก้าถอนหายใจออกมาอย่างเเรง
“เฮ้อ ทำไมปาร์ตี้ของเราต้องทำงานหนักอยู่ตลอดเลย?”
“ทำไม ไม่ชอบเหรอ?”
"แค่บ่นเฉย ๆ เอง จะให้ทำยังไงต่อก็บอกมา”
“ปีนแขนมันต่อไป และหากพบเห็นอะไรที่น่าสงสัยโผล่อออกมาให้ทำลายทิ้ง”
"..."
“ง่ายใช่ไหม?”
ออลก้ายังไม่ทันตอบ ประตูที่ด้านหลังเราก็ปิดลงทันที
สมากชิกในปาร์ตี้ที่ 1 ทั้งห้าคนยังคงอยู่บนแขนรูปปั้นยักษ์
กลิ่นสาบที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของมนุษย์กิ้งก่าลอยผ่านจมูกของเราไป ฉันหวี่ยงดาบออกไปด้านข้าง
“เคลียร์เส้นทาง!”
การจู่โจมอย่างรวดเร็วพุ่งไปที่มนุษย์กิ้งก่าที่อยู่ด้านหน้าสุดด้วยความเร็วอันน่าตื่นตา
เวคิสไปทางซ้าย ฉันเดินไปตรงกลาง และเนเรสซ่าไปทางขวา ดาบทั้งสามเล่มของเราเปล่งแสงแวววาวพร้อมกัน
"กร๊าก!"
มนุษย์กิ้งก่าที่ถูกแทงและถูกตัดแขนขาดมีเลือดทะลักออกเมื่อพวกมันโดนเราโจมตี
[อิกไนท์!]
ในเวลาเดียวกันเปลวไฟก็ปะทุออกมาจากมือออลก้าและพุ่งออกไปทันที
[เอกซ์โพล!]
เกิดเสียงระเบิดดังตามมา และร่างของมนุษย์กิ้งก่าก็ลอยขึ้นไปในอากาศ
เปลวไฟที่ตกลงมาเริ่มเกาะติดกับพื้นหิน ฉันเตะหน้ามนุษย์กิ้งก่าออกไปอย่างแรงและมันก็ร่วงลงไปในกองไฟ
“ฉันจะจัดการบัลลิสต้าเอง!”
เพล้ง!
ชิ้นส่วนของบัลลิสต้าพังกระจัดกระจายไม่เหลือซาก
แต่อุปกรณ์กลไกยังคงบรรจุกระสุนอัตโนมัติต่อไป
กรา กรา กร๊าก
จอมเวทย์มนุษย์กิ้งก่าบางตัวเริ่มแกว่งไม้เท้าอย่างบ้าคลั่ง
แสงสีแดงรวมตัวกันที่ปลายไม้เท้า สัญญาณของการจู่โจมที่กำลังจะเกิดขึ้น ทันใดนั้นเจนน่าก็มุ่งเป้าไปที่อยู่มนุษย์กิ้งก่าบางตัวที่เริ่มแกว่งไม้เท้าที่ด้านหลังทันที
รูปแบบการจู่โจมของเราตอนนี้คือมีสามคนอยู่แถวหน้า สองคนอยู่ด้านหลัง เราก้าวหน้าไปในรูปแบบตัว W เพื่อเคลียร์เส้นทาง
<โอ้! นักรบ! ข้างในมีอุปกรณ์แปลก ๆ เต็มไปหมด! แค่ทำลายพวกมันให้หมดก็พอใช่ไหม? !>
ทันทีที่เสียงของคิชาช่าหายไป
พื้นดินสั่นสะเทือนชั่วครู่เมื่อมีบางอย่างพังทลาย
ควันจาง ๆ ลอยขึ้นมาจากรอยแตกของรูปปั้นหิน
[คำเตือน!]
[ 'ระบบป้องกันตนเอง' ของรูปปั้นกำลังคืบหน้าถึงระดับ 2]
อุปกรณ์กลไกโผล่ออกมาจากด้านข้างของแขนรูปปั้น
เป็นบัลลิสต้าที่ยิงเร็วกว่าแบบเดิม
“ฉันเตรียมนี้ไว้พอดี!!!”
ออลก้าชี้นิ้วไปทางซ้าย
เปลวไฟลุกลามอย่างรวดเร็วและเผาบัลลิสต้าทันที
[เอกซ์ เอกซ์โพล เบลซ!]
บัลลิสต้าที่โดนไฟไหม้ก็ลอยปลิวขึ้นไปในอากาศ
"เยี่ยมเลย"
เวคิสหัวเราะเบา ๆ และเหวี่ยงดาบของเขาออกไปอย่างดุเดือดเช่นกัน
มนุษย์กิ้งก่าถูกฉีกเป็นชิ้น ใกล้ ๆ กันนั้นเนเรสซ่าก็กำลังจัดการพวกมันเช่นกัน ฉันตวัดดาบจากตรงกลางลำตัวมนุษย์กิ้งก่าจนมันแยกเป็นสองซีก
“กร๊า กร๊ากกกก!”
[มนุษย์กิ้งก่า Lv.27 X 41]
แต่ถึงยังไงมนุษย์กิ้งก่าก็ปรากฏตัวมาขึ้นเรื่อย ๆ
ยังไงก็ตามพวกมันก็แค่ของเล่นของเรา เราฆ่าพวกมันทั้งหมดในขณะที่เราก้าวไปข้างหน้า
【พุช!】
ออลก้าก้ากำมือแน่น
มนุษย์กิ้งก่าหลายสิบตัวถูกผลักกลับไปราวกับว่าถูกกระแทกด้วยค้อนที่มองไม่เห็น มันเป็นคาถาผลักธรรมดาที่ไม่มีเจตนาฆ่าแฝงอยู่ แต่ตรงปลายทางดันมีหน้าผาอยู่ก็เท่านั้น
พวกมนุษย์กิ้งก่าตกลงไปในพื้นที่ที่ลุกเป็นไฟอยู่เบื้องล่างโดยที่ไม่สามารต้านทานได้เลย
ตั้งแต่เราปีนขึ้นไปบนแขนของรูปปั้นหินยักษ์ ตอนนี้เราก็อยู่เหนือพื้นดินไปหลายเมตรแล้ว
ฉันหันไปทำลายบัลลิสต้าที่อยู่ใกล้ ๆ
ส่วนหน้าของบัลลิสต้าที่ถูกทำลายเป็นแนวทแยง
<ข้าพังมันไปอีกหนึ่ง!>
ควันหนาทึบลอยผ่านรอยแตก
เมื่อช่องว่างกระจายกว้างขึ้น ก็มีบางสิ่งใหญ่โตโผล่ออกมา
"คร๊าาา!"
[โอเกอร์ Lv.23]
'มันไม่ใช่คิวที่แกที่จะออกมาตอนนี้'
ลูกธนูเจาะจุดเดิมบนหน้าผากของมันสามครั้งติดต่อกัน
ฉันย่อตัวลงและเพิ่มกำลังให้กับแขนของฉัน และฉันเหวี่ยงมันออกไปด้วยแรงที่มี กล้ามเนื้อหนา ๆ ของโอเกอร์ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ฉันเตะมันซ้ำที่รอยแผลและหัวของมันกลิ้งลงมาตามเเรงโน้มถ่วง
แขนของรูปปั้นเริ่มเอียงมากขึ้น แสงจากวงเวทย์ที่พันรอบแขนกำลังจางหายไป
และทันใดนั้นแขนของรูปปั้นก็สั่นอีกครั้ง
[มนุษย์กิ้งก่า Lv.25 X 13]
"กร๊ากกก!"
“มาไม่จบไม่สิ้นเลยสินะ”
เวคิสที่ร่างกายเปื้อนไปด้วยเลือดพูดและหัวเราะเบา ๆ
<ข้าเจออันที่สาม แต่ เฮ้ยอะไรว่ะเนี่ย? >
"เกิดอะไรขึ้น?"
<อุปกรณ์ที่เราเจอมันหายไป>
“มันหายไปงั้นเหรอ?”