บทที่ 49 : อ่อนแอเกินไป! ทั้งกองทัพถูกกวาดล้างในพริบตา!
บทที่ 49 : อ่อนแอเกินไป! ทั้งกองทัพถูกกวาดล้างในพริบตา!
เมื่อได้เห็นฉากเเบบนี้…..เขาก็เต็มไปด้วยความเสียใจ
ถ้าเขารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เขาคงไม่มาที่นี่อย่างเเน่นอน…..เพราะมันเป็นเพียงการถามหาความตายเท่านั้น!
และไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น
ในเวลานี้ อัศวินอีวานก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง
เขาอยากตายเหรอ?....แน่นอนว่าเขาไม่อยากตาย!
แต่สถานการณ์ตรงหน้านี้ มันเต็มไปด้วยความสิ้นหวังสำหรับเขาจริงๆ!
พลังการต่อสู้ของสัตว์เวทย์ระดับห้า 5 ตัว?
เรื่องเเบบนี้มันไม่น่าเชื่อเลย
แต่เมื่อความเป็นจริงอยู่ตรงหน้าเเล้ว….ดังนั้นเขาก็ทำได้เพียงยอมรับมัน!
เเละต่อไป….เขาก็ทำได้เพียงร้องขอความเมตตาเท่านั้น
“บารอนเรย์มอนด์….มันเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด คราวนี้เรามาที่นี่เพียงเพื่อ……เพื่อ…..”
อีวานอธิบายด้วยเสียงสั่นเครือ…..แต่เมื่อเขาพยายามจะหาคำพูดเเก้ตัว
เขากลับไม่รู้จะพูดยังไงดี
วันนี้เขาพาคนมาเป็นกองทัพเเถมยังมีอาวุธครบมือ?.....นอกจากเพื่อการแก้แค้นเเละการฆ่าแล้ว มันจะเป็นอะไรได้อีก?
……เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาจะบอกว่าพากันมาที่นี่เพื่อตกปลา?
เมื่อเห็นฉากอ้ำๆอึ้งๆนี้…..เรย์มอนด์ก็มองเขาด้วยรอยยิ้มกึ่งหนึ่งและพูดว่า
"เจ้าจะพูดอะไรกันเเน่….พูดให้ชัดๆซิ!"
ท้ายที่สุด อัศวินอีวานก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อยู่เป็นเวลานาน...
เเละในที่สุด, เขาก็ก้มศีรษะลงและร้องขอความเมตตา
“บารอนเรย์มอนด์ โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย มันเป็นความผิดของข้าเอง, เเละข้าสามารถชดเชยการสูญเสียของเจ้าได้”
“ข้าสามารถชดใช้ได้ตามที่เจ้าขอเลย!”
การจ่ายเงินเพื่อซื้อชีวิตเป็นการดำเนินการตามปกติของเหล่าขุนนาง
เพราะโดยทั่วไปแล้วการต่อสู้ระหว่างขุนนางจะไม่เกี่ยวข้องกับชีวิตและความตาย
เเต่การพ่ายเเพ้จะส่งผลให้ตระกูลสูญเสียอย่างใหญ่หลวง, อย่างไรก็ตามตราบใดที่บุคคลนั้นยังมีชีวิตอยู่ก็จะไม่เป็นไร (กฎของนครรัฐเลน ห้ามขุนนางฆ่ากัน)
ตอนนี้อีวานแค่กังวลเรื่องเงินของเขาจริงๆ
เพราะเขาไม่คิดว่าเรย์มอนด์จะกล้าฆ่าเขา
ต้องรู้ว่าเขาเป็นขุนนางที่แท้จริง…..บารอนอีวานผู้สง่างาม!
ถ้าใครต้องการจะฆ่าเขา….นั่นจะต้องได้รับการอนุมัติจากนครรัฐเลนและแม้กระทั่งชนชั้นสูงทั้งหมด!
อย่างไรก็ตาม, สิ่งที่เรย์มอนด์พูดต่อมามันทำให้เขาหวาดกลัวอย่างยิ่ง!
“จ่ายเงินเพื่อซื้อชีวิตของเจ้าเหรอ?......ทำไมข้าต้องเสียเวลาเเบบนั้น, ถ้าข้าฆ่าเจ้า เงินของเจ้าก็ควรจกลายเป็นของข้าทันทีไม่ใช่เหรอ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้, การแสดงออกของ อัศวินอีวานก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ทันใดนั้น, เขาก็คำรามด้วยความโกรธ!
“เจ้าทำสิ่งนี้ไม่ได้….ข้าเป็นขุนนาง ข้าเป็นบารอนเหมือนเจ้า เจ้าไม่สามารถฆ่าข้าได้... เจ้าไม่มีสิทธิ์!”
อย่างไรก็ตาม เรย์มอนด์ขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระกับเขา!
ช่วงเวลาถัดมา, เขาก็โบกมือขึ้น
ทันใดนั้นลูกธนูหลายสิบลูกก็ถูกยิงออกมาอย่างรวดเร็ว และจากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและผู้คนจำนวนมากที่ต้องล้มลง
เลือดไหลนองเต็มพื้น….หมดความสามารถในการต่อสู้โดยสมบูรณ์!
"อ่อนแอเกินไป……" เรย์มอนด์ส่ายหัว
อีกฝ่ายดูเหมือนจะมากันหลายร้อยคน….แต่ปัญหาคือกองทัพนี้เเทบจะมีเเต่ระดับหนึ่งทั้งหมด
ไม่เเปลกเลยที่พวกเขาจะไม่สามารถต้านทานการระดมยิงจากนักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้
ดังนั้น….มันจึงไม่มีภัยคุกคามจากกองทัพนี้อีกต่อไป!
มันจะกลายเป็นการสังหารฝ่ายเดียว…..แต่อย่างไรเขาก็ไม่สามารถเเสดงความเมตตาได้!
สงครามมันก็เป็นเช่นนี้เเหล่ะ!
"มาจัดการพวกเขาให้เรียบร้อยกันเถอะ!" เรย์มอนด์โบกมืออีกครั้ง
จากนั้นอัลเดอร์สัน, โอเวนส์, แมร์ก และกริฟฟอนตนอื่นๆบนท้องฟ้า…..รวมถึงกองกำลังทั้งหมดที่อยู่ข้างๆเรย์มอนด์ก็พุ่งตรงไปหากองทัพของคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว!
และผลลัพธ์ของการต่อสู้ที่ตามมา….ก็เป็นไปตามคาด
ในเวลาเพียงสิบนาที กองกำลังของฝ่ายตรงข้ามเช่นเดียวกับอัศวินอีวาน และดอร์แรนซ์ก็ได้ถูกสังหารทั้งหมด!
ไม่เหลือสักคน….ที่ยังมีชีวิตอยู่
นอกจากนี้…ผลการรบนี้ยังทำให้ผู้คนในหมู่บ้านเกรย์สโตนที่มาเข้าร่วมในสงครามด้วยความสมัครใจตกตะลึงอย่างมาก!
“นี่ไม่เกินไปหน่อยเหรอ?.....อีกฝ่ายมีคนมากมายและมีระดับห้าถึงสองคน”
“สงครามกลับจบลงเร็วมาก, และพวกเขาเสียชีวิตกันทั้งหมด….แต่ฝ่ายเราไม่มีผู้บาดเจ็บด้วยซ้ำ!”
“นี่ข้าฝันอยู่หรือเปล่า!”
ชายที่เคยอ้างว่าเป็นอัศวินระดับสาม พูดตะกุกตะกักและพึมพำด้วยความสงสัยเกี่ยวกับชีวิต
ไม่ไกลจากเขา, อัศวินโคน่ากำลังยืนนิ่งอยู่
ในเวลานี้ เธอจ้องมองไปที่กองทัพของนักธนูเทมพลาร์และนักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์อย่างเงียบๆ
“กองทัพนักธนูเหล่านี้น่ากลัวจริงๆ!”
“หากไม่มีวิธีการป้องกันพิเศษและมีประสิทธิภาพอย่าง, จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้หรือพลังเวทย์มนตร์….. พวกเขาคงสามารถสังหารได้มากเท่าที่ต้องการ”
ในฐานะอัศวินระดับสี่…..แน่นอนว่าเธอยังคงมีวิสัยทัศน์อยู่บ้าง
ตอนนี้ท่านบารอนมีกองทัพนักธนูเเห่งวิหารศักดิ์สิทธ์และนักธนูเทมพลาร์กี่คนแล้ว?
13 คน เเละ 42 คน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง การโจมตีรอบนี้เต็มไปด้วยลูกศร 68 ดอก!..... ถ้ายิงสองรอบก็จะฆ่าคนได้เกินร้อย (136 ดอก)
เเล้วกองทัพเเบบใหนจะทนต่อสิ่งนี้ได้?
และที่สำคัญกว่านั้น
หมู่บ้านเกรย์สโตนของพวกเขายังมี กริฟฟอน….ที่ทรงพลังยิ่งกว่า!
พลังของหมู่บ้านตอนนี้ทรงพลังเกินไปจริงๆ….เกรงว่าถ้าศัตรูมีระดับต่ำกว่าระดับหก, ยังไงก็คงโดนกวาดล้างหมดจนหมด
…….
สงครามอันยิ่งใหญ่….ได้จบลงอย่างง่ายดายและมีความสุข!
หลังจากค้นหาสิ่งของที่ปล้นได้จากศพอยู่ครู่หนึ่ง
เรย์มอนด์และคนอื่นๆก็เดินทางกลับมาที่หมู่บ้านและร่วมพิธีต้อนรับชัยชนะของยิร์มาราอย่างมีความสุข
ในคืนนั้น
ณ ปราสาทของตระกูลไบรอัน
“ยิร์มารา….เจ้าคิดว่าเราจะสามารถโค่นเมืองบิตันของไวเคานต์วิลล์ได้หรือไม่? เรย์มอนด์ถามด้วยสีหน้าจริงจัง
ใช่แล้ว…..ตอนนี้เขากำลังคิดที่จะตอบโต้
ในเมื่อพวกอีกฝ่ายกล้าส่งคนมาบุกบ้านของเขา
การที่เขาจะตอบโต้กลับ…..มันก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาใช่ไหม?
“ท่านลอร์ดบารอน หากท่านต้องการก็สามารถตอบโต้ได้…เเต่ข้าแนะนำให้ทำเช่นนั้น” ยิร์มาราเอ่ยเบาๆ
"ทำไม?"
“มีสองเหตุผลหลักๆ”
“ประการแรกไวเคานต์วิลล์เป็นไวเคานต์……ยิ่งตำแหน่งสูงเท่าไรก็ยิ่งมีความเสี่ยงมากเท่านั้น, การฆ่าเขาจะทำให้เราเดือดร้อนโดยไม่จำเป็น”
"ประการที่สอง…..สิ่งนี้จะกระตุ้นให้เกิดปฏิกิริยาตอบโต้โดยตรงจากกลุ่มพันธมิตรเคลย์!" ยิร์มาราอธิบาย
เมื่อได้ยินเช่นนี้, เรย์มอนด์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“อีกอย่างหนึ่ง, ข้าคิดว่าเราสามารถแก้ไขปัญหานี้ด้วยวิธีอื่นได้!”
“วิธีอื่น?”
“ก็แค่ลงมืออย่างลับๆ!”
………………………………..
