ตอนที่ 156 ดอกบัวแดงระดับสิบ เจ้าแห่งเพลิง!

ในปีแห่งนักบุญศักดิ์สิทธิ์ 1,021 เดือนแรกแห่งปี

ใกล้ถึงวันที่ต้องประลองกับหมัดแห่งจักรวรรดิมากขึ้นทุกทีแล้ว  รีไวล์ จึงหมั่นฝึกฝนตนเองภายในหอคอยสีเทาขาว

หลังจากที่ได้รับหัวใจหินจาก รีไวล์ แล้ว หัวหน้าหอคอยเฮอร์มันก็ได้ทุ่มเทตนเองให้กับการวิจัยการเล่นแร่แปรธาตุใหม่ ระดับความยากในการก้าวเข้าสู่สามวงแหวนนั้นไม่สามารถเทียบได้กับการก้าวจากหนึ่งวงแหวนไปสู่สองวงแหวน

นี่คือสัญญาณของการก้าวจากระดับต่ำขึ้นมาสู่ระดับกลาง

รีไวล์ คาดการณ์ว่าหัวหน้าหอคอยคงจะไม่สามารถก้าวเข้าสู่ระดับที่สูงขึ้นได้ภายในสามถึงห้าปี

เมื่อคำนวณเวลาแล้ว อาจารย์มาร์โคและอาจารย์ทิมคงจะกลับมาจากการศึกษาต่อในอีกไม่นาน

เนื่องจากอาจารย์ผู้สอนหลักสองท่านไม่อยู่ ในช่วงปีที่ผ่านมาจึงได้มีการระงับการเรียนการสอนส่วนใหญ่ในหอคอยสีเทาขาว

โชคดีที่ รีไวล์ ไม่ได้เข้าเรียนมากนัก เขาเพียงแค่ต้องเสริมความรู้ที่ตนเองขาดไปเท่านั้น ส่วนใหญ่แล้ว หลังจากที่ฝึกฝนประจำวันเสร็จสิ้น เขาก็จะศึกษาหาความรู้ทางทฤษฎีเกี่ยวกับเวทมนตร์ด้วยตนเอง

ถึงแม้ว่าเหล่าจอมเวทย์จะเน้นการเรียนรู้ร่วมกัน แต่ทักษะในการวิจัยด้วยตนเองก็เป็นสิ่งจำเป็นเช่นกัน

ปัจจุบัน รีไวล์ ยังเป็นเพียงนักเรียนจอมเวทย์ ซึ่งยังอยู่ในช่วงการวางรากฐาน เมื่อเขาได้ก้าวเข้าสู่ระดับจอมเวทย์อย่างเป็นทางการแล้ว เขาจะต้องเริ่มต้นการวิจัยเวทมนตร์

การวิจัยเวทมนตร์นั้นไม่ใช่แค่การเรียนรู้เวทมนตร์ที่ผู้อื่นสร้างขึ้น แต่ยังต้องมีเวทมนตร์ที่ตนเองคิดค้นขึ้นมาด้วย ตราบใดที่ รีไวล์ มีเวทมนตร์ที่ตนเองคิดค้นขึ้นมา เมื่อได้รับการรับรองจากสภาเวทมนตร์แห่งมิติ แล้ว ในอนาคตหากกองกำลังอื่น ๆ ใช้เวทมตร์ของ รีไวล์  ตามทฤษฎีแล้ว จะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมลิขสิทธิ์ในทรัพย์สินทางปัญญาบางส่วน ค่าธรรมเนียมเหล่านี้จะถูกจ่ายให้กับสภาเวทมนตร์แห่งมิติ ส่วนหนึ่งเป็นค่าใช้จ่ายในการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาของสภา และส่วนที่เหลือจะจ่ายให้กับผู้สร้างเวทมนตร์ดั้งเดิม นั่นก็คือ รีไวล์

ด้วยวิธีนี้ องค์กรจอมเวทย์อย่างเป็นทางการหรือสมาชิกที่ลงทะเบียนไว้กับสภาเวทมนตร์แห่งมิติ เมื่อพวกเขาเรียนรู้เวทมนตร์นี้ พวกเขาก็จำเป็นต้องซื้อสิทธิ์ในการใช้งานเวทมนตร์จากสภาเวทมนตร์แห่งมิติ ในนามขององค์กรหรือบุคคล จากนั้นองค์กรหรือบุคคลก็จะได้รับสิทธิ์ในการใช้งานเวทมนตร์

นี่คือการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาของเหล่าจอมเวทย์

นอกจากนี้ยังมีสิทธิบัตรการประดิษฐ์คิดค้นเวทมนตร์ อุปกรณ์เวทมนตร์ และยาต่าง ๆ อีกด้วย ซึ่งล้วนได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายของสภาเวทมนตร์แห่งมิติ

การคุ้มครองนี้มีกำหนดเวลา โดยทั่วไปแล้ว หลังจากที่สภาเวทมนตร์แห่งมิติ ยืนยันการเสียชีวิตของจอมเวทย์ ตามบทบัญญัติของ "พระราชบัญญัติคุ้มครองผลงานวิจัยของจอมเวทย์" เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้การคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาที่มากเกินไปกลายเป็นอุปสรรคต่อความก้าวหน้าของโลกแห่งจอมเวทย์ พระราชบัญญัติได้ให้การคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาของจอมเวทย์ไว้เฉพาะในช่วงชีวิตและหลังจากเสียชีวิตหนึ่งร้อยปี เมื่อได้รับการยืนยันว่าจอมเวทย์เสียชีวิตไปแล้วหนึ่งร้อยปี เวทมนตร์ดั้งเดิมนี้ก็จะกลายเป็นเวทมนตร์สาธารณะ องค์กรจอมเวทย์อื่น ๆ ไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าธรรมเนียมลิขสิทธิ์ก็สามารถใช้งานได้

ในความเป็นจริง ปัจจุบันเวทมนตร์จำนวนมากในโลกแห่งจอมเวทย์เป็นเวทมนตร์สาธารณะ ซึ่งเป็นผลงานวิจัยและสมบัติอันล้ำค่าที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ เวทมนตร์เหล่านี้ผ่านการทดสอบมาอย่างยาวนาน จนกระทั่งทุกวันนี้ยังคงเป็นประโยชน์ต่อเหล่าจอมเวทย์รุ่นหลัง

ส่วนเวทมนตร์ดั้งเดิมใหม่ ๆ นั้น องค์กรจอมเวทย์ขนาดเล็กหรือจอมเวทย์ส่วนใหญ่ไม่สามารถจ่ายค่าธรรมเนียมลิขสิทธิ์ที่สูงลิ่วเหล่านั้นได้

ดังนั้น ในองค์กรขนาดใหญ่ เช่น หอคอยแห่งดวงดาว มักจะมีเวทมนตร์ที่ล้ำสมัยและก้าวหน้าที่สุด

ส่วนองค์กรขนาดเล็ก เช่น หอคอยสีเทาขาว ส่วนใหญ่เป็นเวทมนตร์สาธารณะที่สืบทอดมาจากอดีต นี่คือเหตุผลที่หัวหน้าหอคอยคนแรก ซัลแมน ต้องออกจากหอคอยสีเทาขาวไปเข้าร่วมหอคอยแห่งดวงดาว

ในองค์กรขนาดเล็ก ถึงแม้ว่าจะสามารถเรียนรู้เวทมนตร์สาธารณะดั้งเดิมที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ได้ แต่เหล่าจอมเวทย์เป็นกลุ่มคนที่แสวงหาความจริงและสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอ โดยทั่วไปแล้ว ปัจจุบันย่อมดีกว่าอดีต

หากต้องการก้าวหน้า ก็ไม่สามารถยึดติดกับเวทมนตร์ที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ได้เท่านั้น

ดังนั้น ในองค์กรขนาดเล็ก จอมเวทย์ระดับกลางจึงยากที่จะก้าวข้ามหรือเติบโตได้ จำเป็นต้องเข้าร่วมองค์กรที่ใหญ่กว่าจึงจะมีโอกาสก้าวข้ามได้

แน่นอนว่าการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาของสภาเวทมนตร์แห่งมิติ นั้นมีช่องโหว่บางประการ

แต่โดยทั่วไปแล้ว จอมเวทย์ที่มีเวทมนตร์ที่ตนเองคิดค้นขึ้นมา และเวทมนตร์ที่ตนเองคิดค้นขึ้นมานั้นถูกองค์กรจอมเวทย์จำนวนมากซื้อไป โดยทั่วไปแล้วจะไม่ขาดแคลนเงิน เช่นเดียวกับเภสัชกรอย่างเป็นทางการ

การวิจัยเวทมนตร์ดั้งเดิมนั้นเป็นเรื่องยากมาก ตามทฤษฎีแล้ว จอมเวทย์หนึ่งวงแหวนสามารถเริ่มต้นการวิจัยเวทมนตร์ดั้งเดิมได้ แต่มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถสร้างแบบจำลองเวทมนตร์สองวงแหวนได้สำเร็จ หลักการของยา เวทมนตร์ และอุปกรณ์เวทมนตร์ดั้งเดิมก็คล้ายคลึงกัน

และจอมเวทย์ที่มีเวทมนตร์ที่ตนเองคิดค้นขึ้นมานั้น ล้วนเป็นที่เคารพนับถือของเหล่าจอมเวทย์อื่น ๆ

เหล่าจอมเวทย์เหล่านี้ไม่เพียงแต่จะได้รับส่วนแบ่งจากเวทมนตร์ที่ตนเองคิดค้นขึ้นมาเท่านั้น หากเวทมนตร์ที่ตนเองคิดค้นขึ้นมานั้นมีระดับสูงและยอดขายดี

ยังสามารถได้รับตำแหน่ง "นักวิชาการ" จากสภาเวทมนตร์แห่งมิติ ได้อีกด้วย การเป็น "นักวิชาการ" แห่งสภาเวทมนตร์แห่งมิติ นั้นเป็นความฝันของเหล่าจอมเวทย์จำนวนมาก

เท่าที่ รีไวล์ ทราบ การวิจัยของหัวหน้าหอคอยในครั้งนี้ก็คือเวทมนตร์ดั้งเดิม กล่าวโดยแม่นยำก็คือ "สูตรเล่นแร่แปรธาตุ" ดั้งเดิม

หากสูตรเล่นแร่แปรธาตุนี้ประสบความสำเร็จ หัวหน้าหอคอยก็อาจกลายเป็นจอมเวทย์คนแรกที่ประดิษฐ์หัวใจเทียมจากการเล่นแร่แปรธาตุ

ก็มีแต่คนบ้าอย่างหัวหน้าหอคอยเท่านั้นที่จะทำเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ได้ ถึงแม้ว่าจอมเวทย์จะมีความเปิดกว้างและยอมรับได้สูง แต่การเปลี่ยนหัวใจของตนเองให้กลายเป็นหัวใจเทียมจากการเล่นแร่แปรธาตุก็เป็นเรื่องที่ยากจะจินตนาการ

เพราะสำนักเล่นแร่แปรธาตุเพิ่งก่อตั้งขึ้นมาได้ไม่นาน เหล่าจอมเวทย์ส่วนใหญ่ในสำนักเล่นแร่แปรธาตุล้วนอยู่ในช่วงการพัฒนา และแนวคิดของจอมเวทย์ก็ต้องใช้เวลาในการเปลี่ยนแปลง

ในเดือนแห่งการงอกงาม

มาร์โคและอาจารย์ทิมได้เดินทางกลับมาจากหอคอยแห่งดวงดาวหลังจากที่ศึกษาต่อสำเร็จ

เหล่านักเรียนต่างต้อนรับอาจารย์ทั้งสองอย่างอบอุ่น

อาจารย์มาร์โคได้กลายเป็นจอมเวทย์อาวุโสหนึ่งวงแหวน ในระหว่างที่ศึกษาต่อ ได้สร้างแบบจำลองเวทมนตร์สองวงแหวนสำเร็จเป็นครั้งแรก ตราบใดที่พลังจิตเพิ่มขึ้นจนถึงขีดจำกัดและเตรียมยาที่จำเป็นแล้ว อาจารย์มาร์โคก็สามารถเตรียมตัวก้าวเข้าสู่สองวงแหวนได้

ด้วยความช่วยเหลือของเภสัชกรสองวงแหวนอย่างไมลิน อนาคตของหอคอยสีเทาขาวคงจะไม่เลว

เพียงแค่ให้เวลาหอคอยสีเทาขาวสักระยะ ก็จะกลายเป็นองค์กรจอมเวทย์ขนาดเล็กแต่ทรงพลัง

อีกสองเดือนก็จะถึงเวลาที่ รีไวล์ ต้องประลองกับหมัดแห่งจักรวรรดิแล้ว

เพื่อความมั่นใจ  รีไวล์ จึงพยายามเพิ่มพูนความแข็งแกร่งของตนเองอย่างต่อเนื่อง

การประลองของเขากับหมัดแห่งจักรวรรดิจำกัดอยู่แค่แนวทางของอัศวินเท่านั้น ทั้งสองฝ่ายไม่สามารถใช้แนวทางของจอมเวทย์ได้

ดังนั้น ในช่วงเวลานี้ เขาจึงฝึกฝนเทคนิคการหายใจของอัศวินอย่างจริงจัง

พลังของงูทมิฬนั้นถึงขีดจำกัดแล้ว ในตอนนี้ยังไม่สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดได้ สิ่งที่สามารถฝึกฝนได้ก็มีเพียงอสูรโลหิต ฟีนิกซ์อมตะ และดอกบัวแดงเท่านั้น

อสูรโลหิตกำลังก้าวเข้าสู่ระดับที่สิบเอ็ด ต้องการความชำนาญจำนวนมาก  รีไวล์ น่าจะต้องรอจนถึงปีหน้าถึงจะสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดได้

ฟีนิกซ์อมตะเพิ่งได้รับมาไม่นาน ยังอยู่ในระดับเก้า

รีไวล์ จึงมุ่งเน้นไปที่เทคนิคการหายใจของดอกบัวแดง

หนึ่งเดือนต่อมา เทคนิคการหายใจของดอกบัวแดงของ รีไวล์ ก็ก้าวเข้าสู่ระดับที่สิบในที่สุด

รีไวล์ ————

เทคนิคการหายใจของดอกบัวแดง: ระดับสิบ (1/200,000), เอฟเฟกต์พิเศษ: ร่างกายเปลวเพลิง (ของเหลว), เลือดดอกบัวแดง

...

"ระดับสิบแล้ว"

รีไวล์ ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

ในที่สุด ก่อนที่จะต่อสู้กับหมัดแห่งจักรวรรดิ เขาก็ได้ฝึกฝนเทคนิคการหายใจของดอกบัวแดงจนถึงระดับสิบแล้ว ซึ่งเป็นระดับรองจากระดับตำนาน

ร่างกายเปลวเพลิงในรูปแบบของเหลวดูเกินจริงกว่าร่างกายเปลวเพลิงในรูปแบบก๊าซ  รีไวล์ รู้สึกว่าภายในลำตัวของตนเองเต็มไปด้วยพลังอันทรงพลัง ราวกับว่ามีลาวาจำนวนมากไหลเวียนอยู่ในร่างกาย เขาหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งวางไว้บนหน้าอกของตนเอง หลังจากนั้นไม่นาน กระดาษก็ลุกไหม้และกลายเป็นเถ้าถ่าน

"คนหนุ่มสาวก็เป็นแบบนี้แหละ ไฟแรง"  รีไวล์ กล่าวพร้อมรอยยิ้ม

เขาหยิบหอกโพไซดอนของตนเองขึ้นมาและเหวี่ยงไปมาในสถานที่ฝึกซ้อม หอกโพไซดอนหนักสองพันปอนด์ถูกเขาเหวี่ยงไปมาอย่างคล่องแคล่ว ลมที่โหมกระหน่ำจากการเหวี่ยงหอกกรีดผ่านอากาศ

พลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายออกมา ทำให้นกไฟสีดำที่อยู่ข้าง ๆ สั่นเทาด้วยความกลัว

นายท่านคนนี้กำลังทำอะไรแปลก ๆ อยู่ข้าง ๆ กันนะ?

ขณะที่กำลังเหวี่ยงหอกอยู่นั้น  รีไวล์ ก็คิดอะไรขึ้นมา

เกราะแขนน้ำแข็งปรากฏขึ้นที่แขนทั้งสองข้างของเขา ไอเย็นแผ่กระจายออกมา จากร่างกายเปลวเพลิงของเขา เปลวเพลิงในรูปแบบของเหลวไหลเวียนผ่านเกราะแขนน้ำแข็งของเขา ราวกับลาวา กลายเป็นทิวทัศน์อันแปลกประหลาดที่ประกอบด้วยน้ำแข็งและไฟ

ไอของน้ำแข็งและไฟพันกันวนเวียน ส่งควันสีขาวออกมาเป็นระยะ ๆ ในที่สุดก็ไหลเข้าสู่หอกโพไซดอนในมือของ รีไวล์

หอกโพไซดอน ครึ่งหนึ่งเป็นน้ำแข็ง อีกครึ่งหนึ่งเป็นเปลวเพลิง มังกรน้ำแข็งและมังกรไฟ พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!

"ถึงแม้ว่าหอกโพไซดอนจะไม่มีเวทมนตร์ที่ถาวร แต่ฉันก็สามารถใช้เอฟเฟกต์พิเศษของเกราะแขนน้ำแข็งและร่างกายเปลวเพลิงในการร่ายมนตร์ให้กับมันได้"

รีไวล์ แทงหอกออกไปเบา ๆ สามง่ามของหอกแทงทะลุกำแพงเป็นรูเล็ก ๆ รูเล็ก ๆ นั้นมีครึ่งหนึ่งเป็นน้ำแข็ง อีกครึ่งหนึ่งเป็นเปลวเพลิง แยกออกจากกันอย่างชัดเจน ดูแปลกประหลาดมาก

"ฮ่า ๆ ๆ ท่านี้ไม่เลวเลย อย่างน้อยก็ดูเท่ดี เรียกว่า "มังกรคู่" ก็แล้วกัน"

ด้วยเอฟเฟกต์พิเศษของเกราะแขนน้ำแข็งและร่างกายเปลวเพลิงในปัจจุบัน ยากที่จะสร้างความเสียหายที่แท้จริงให้กับจอมเวทย์อย่างเป็นทางการได้ ท่านี้มีเอฟเฟกต์ที่ดูอลังการมากกว่าการต่อสู้จริง

แต่เมื่อเอฟเฟกต์พิเศษทั้งสองนี้ก้าวเข้าสู่ระดับที่สูงขึ้น พลังในอนาคตก็ไม่เลวเช่นกัน

ท้ายที่สุดแล้ว ยักษ์น้ำแข็งเป็นเผ่าพันธุ์น้ำแข็งที่ทรงพลัง ส่วนดอกบัวแดงก็เป็นสัตว์ประหลาดแห่งเปลวเพลิงโดยกำเนิด

ปัจจุบัน รีไวล์ มีเทคนิคการหายใจที่ฝึกฝนมาอย่างดี อาจกล่าวได้ว่าเมื่อมองไปทั่วทั้งโลกแล้ว ไม่มีใครเทียบได้

ในนวนิยายกำลังภายในเมื่อชาติก่อน ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเป็นเซียนบนแผ่นดิน

งูทมิฬระดับสิบเอ็ด

ดอกบัวแดง อสูรโลหิต ระดับสิบ

ยักษ์ นกภูเขา ระดับเก้า

ฟีนิกซ์อมตะ วาฬเลือด แรดขนาดยักษ์ ระดับแปด

สัตว์ประหลาดวนน้ำ ระดับเจ็ด

แมงมุมหน้าคน นกเค้าแมว ระดับหก

นี่คือเทคนิคการหายใจหลักของ รีไวล์ ในปัจจุบัน

นอกจากนี้ยังมีเทคนิคการหายใจขั้นพื้นฐานบางอย่าง เช่น พลัง ความเร็ว เป็นต้น  รีไวล์ จะฝึกฝนเป็นครั้งคราวเพื่อให้ถึงขีดจำกัด แล้วเก็บไว้ใช้ในการก้าวข้ามขีดจำกัดในอนาคต

สำหรับเขาในตอนนี้ เทคนิคการหายใจขั้นพื้นฐานสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดได้หลายครั้งภายในหนึ่งเดือน โดยไม่ต้องเสียเวลาเลย

นอกเหนือจากความก้าวหน้าด้านเทคนิคการหายใจแล้ว

ทักษะการต่อสู้ของ รีไวล์ และดาบปีศาจสีดำก็ก้าวเข้าสู่ขีดจำกัดของระดับที่สาม

รีไวล์ ————

ดาบปีศาจสีดำ: ระดับสาม (ขีดจำกัด ก้าวข้ามขีดจำกัดได้)

...

รีไวล์ ไม่คาดคิดว่าดาบปีศาจสีดำซึ่งเป็นเทคนิคการต่อสู้ที่ได้มาจากโลกมนุษย์นี้ จะสามารถฝึกฝนต่อไปได้

แต่หากต้องการก้าวเข้าสู่ระดับสี่ จำเป็นต้องก้าวข้ามขีดจำกัด

รีไวล์ คาดการณ์จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ว่า พลังจิตจะต้องสูงถึง 11 จุดจึงจะสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดได้ นั่นก็คือพลังจิตของนักเรียนจอมเวทย์ระดับสูง

และในตอนนี้ พลังจิตของเขาก็มีเพียง 9 จุดเท่านั้น

แต่เมื่อเอฟเฟกต์พิเศษจังหวะชีพจรแห่งแผ่นดินของเขาเริ่มทำงาน ความคืบหน้าของการทำสมาธิแห่งแผ่นดินก็ได้แซงหน้าการทำสมาธิแห่งท้องทะเลลึกที่เรียนรู้ก่อนหน้านี้

ดังนั้น เขาจึงคาดการณ์ว่าภายในสิ้นปีนี้ เขาจะสามารถเพิ่มพลังจิตให้สูงกว่า 11 จุด และกลายเป็นนักเรียนจอมเวทย์ระดับสูง

เมื่อถึงเวลานั้น ก็จะสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของดาบปีศาจสีดำได้

พลังของดาบปีศาจสีดำในรูปแบบเก้าดาบได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าดาบปีศาจสีดำเป็นเทคนิคการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมาก

ถึงแม้ว่าจะเป็นดาบปีศาจสีดำที่ รีไวล์ ได้มาจากโลกมนุษย์ แต่ในฐานะวิชากำลังภายในที่ผสมผสานระหว่างการฝึกฝนพลังจิตของจอมเวทย์และการฝึกฝนร่างกายของอัศวิน พลังในอนาคตของมันจะไม่หยุดอยู่เพียงเท่านี้!

รีไวล์ เฝ้ารอที่จะเห็นพลังของดาบปีศาจสีดำในระดับที่สี่

จนถึงตอนนี้ ทักษะที่สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดได้  รีไวล์ ก็ได้ก้าวข้ามขีดจำกัดทั้งหมดแล้ว

ส่วนที่เหลือก็ต้องใช้เวลาค่อย ๆ ฝึกฝน

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้  รีไวล์ ก็ออกจากห้องฝึกซ้อม เขาตั้งใจจะไปที่วิทยาลัยเพื่อดูว่ามีการทำสมาธิสายธาตุไฟหรือไม่ เพื่อใช้ประโยชน์จากเอฟเฟกต์พิเศษการเต้นรำของเทพเจ้าแห่งไฟของตนเอง เพื่อให้ตนเองสามารถเรียนรู้เวทมนตร์สายธาตุไฟได้ในอนาคต

เดินวนไปรอบหนึ่งก็ไม่พบการทำสมาธิสายธาตุไฟ

รีไวล์ ต้องการให้มานราช่วยสอดส่องให้ จึงเดินทางไปที่ตรอกใบเรือขาว แต่กลับพบว่าที่ร้านวัสดุเดิม ตำแหน่งเดิมของมานราได้เปลี่ยนเป็นนักเรียนจอมเวทย์ที่ไม่คุ้นหน้า

"ขอโทษด้วย มานราไปไหน?"  รีไวล์ ถาม

"ท่าน รีไวล์ เหรอคะ...มานรากลับไปเยี่ยมบ้านเกิดของเขา เขาบอกว่าอาจจะต้องใช้เวลาสักระยะกว่าจะกลับมาได้ เขาให้ฉันส่งของพวกนี้ให้ท่าน ทีแรกฉันตั้งใจจะให้ท่านตั้งนานแล้ว แต่ได้ยินว่าท่านกำลังฝึกฝนอยู่ ก็เลยไม่กล้ารบกวนท่าน"

หัวหน้าร้านสาวคนใหม่เงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม แล้วส่งถุงเก็บของขนาดเล็กมาให้

"ขอบคุณ"

รีไวล์ ครุ่นคิดพร้อมกับถือถุงเก็บของออกไป

เมื่อกลับมาถึงหอคอยสีเทาขาวชั้นเก้า  รีไวล์ ก็เปิดถุงเก็บของ

พื้นที่ภายในไม่ใหญ่นัก ใส่แผนภูมิการถ่ายทอดเทคนิคการหายใจสามภาพ และวัสดุต่าง ๆ ที่ รีไวล์ เคยขอให้มานราช่วยรวบรวมไว้

แผนภูมิการถ่ายทอดเทคนิคการหายใจสามภาพ เป็นเทคนิคการหายใจสายพลังขั้นพื้นฐานสองภาพ และเทคนิคการหายใจสายความเร็วขั้นพื้นฐานหนึ่งภาพ  รีไวล์ เก็บไว้ใช้ในอนาคต

ในชั้นกลางของแผนภูมิการถ่ายทอดเทคนิคการหายใจ ยังมีจดหมายฉบับหนึ่ง ซึ่งเป็นลายมือของมานรา

"ท่าน รีไวล์  ขออภัยด้วย โปรดอภัยที่ฉันออกไปโดยไม่บอกลา ลูกสาวของฉันเกิดปัญหาบางอย่างขึ้น ฉันจึงต้องรีบออกเดินทางไป ของในถุงเก็บของล้วนเป็นสิ่งที่ท่านต้องการให้ฉันรวบรวมไว้ ค่าใช้จ่ายไม่แพง ท่านได้จ่ายค่าธรรมเนียมการดำเนินการให้ฉันไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องจ่ายเพิ่มอีกแล้ว ขอบคุณท่านที่ดูแลฉันในช่วงเวลานี้ ทำให้ฉันผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดไปได้..."

หลังจากที่ รีไวล์ อ่านจดหมายจบแล้ว ก็ถอนหายใจด้วยความรู้สึกเศร้าสร้อย

มานราเป็นหุ้นส่วนที่ดี น่าเชื่อถือ

เมื่อมองดูตอนนี้ ดูเหมือนว่าลูกสาวของเขามีปัญหา

เท่าที่ รีไวล์ ทราบ พรสวรรค์ด้านเวทมนตร์ของลูกสาวมานราค่อนข้างดี เป็นธาตุสามสาย

แต่ไม่น่าเชื่อว่าในสามสายนี้ กลับไม่มีธาตุน้ำที่สำคัญที่สุด

ในแดนแห่งท้องทะเลสีครามแห่งนี้ ซึ่งเกือบจะเป็นสำจอมเวทย์แห่งท้องทะเลทั้งหมด นับเป็นเรื่องที่น่าขันที่สุด

เดิมทีลูกสาวของเขาสามารถเปล่งประกายในหอคอยสีเทาขาวได้ แต่กลับไม่มีโชคชะตาที่ดี

มานราไม่มีทางเลือกอื่น เพื่อไม่ให้พรสวรรค์ของลูกสาวสูญเปล่า เขาจึงใช้เงินจำนวนมากเพื่อหาจอมเวทย์สายธาตุไฟในแถบนี้

จอมเวทย์ผู้นี้ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่สมาชิกขององค์กรจอมเวทย์ แต่ก็เป็นจอมเวทย์อย่างเป็นทางการที่โด่งดังในระยะทางไกล พลังของเธออาจจะไม่ต่างจาก กรีนโกสต์คาร์เตอร์ มากนัก

เธออาศัยอยู่บนเกาะไฟดำซึ่งอยู่ห่างออกไปนับห้าร้อยกิโลเมตร มีนักเรียนจอมเวทย์อยู่สิบกว่าคน

ลูกสาวของมานราเป็นหนึ่งในนั้น

จอมเวทย์คนนี้ชื่ออะไร มานราไม่ได้บอกอะไรเลย บอกเพียงว่าเป็นจอมเวทย์อาวุโสหนึ่งวงแหวน

สำหรับสถานการณ์เช่นนี้  รีไวล์ ก็รู้สึกสิ้นหวัง

"ไม่มีทางอื่นแล้ว ฉันต้องไปตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำด้วยตัวเองแล้วล่ะ มาอยู่ที่หอคอยสีเทาขาวมานานแล้ว แต่ยังไม่เคยไปเที่ยวงานเลย พอดีช่วงนี้มีเงินอยู่ ก็ไปซื้อเวทมนตร์สักชิ้นสองชิ้นมาเพิ่มพูนความแข็งแกร่งของตนเองซะเลย"

รีไวล์ ถอนหายใจ หาหุ้นส่วนที่เชื่อถือได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ในตอนนี้ เขาเพียงแค่หวังให้มานรากลับมาเร็ว ๆ

เมื่อเตรียมตัวเสร็จแล้ว  รีไวล์ ก็ขึ้นขี่ราชาวาฬมังกร ลิเวียธาน ออกจากหอคอยสีเทาขาว

ในตอนนี้  รีไวล์ มีความแข็งแกร่งที่สามารถต่อกรกับจอมเวทย์ที่ระดับต่ำกว่าสองวงแหวนได้ ยกเว้นจอมเวทย์อาวุโสหนึ่งวงแหวน ดังนั้น จึงไม่กลัวเหมือนตอนที่เพิ่งเข้าสู่โลกแห่งจอมเวทย์แล้ว

ระมัดระวังอีกนิด ใจเย็นอีกหน่อย ในแถบนี้  รีไวล์ แทบจะไม่มีอันตรายถึงชีวิต

ครั้งนี้ที่เขาไปที่ตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำ ประการหนึ่งคือต้องการหาการทำสมาธิสายธาตุไฟที่สามารถฝึกฝนได้อย่างน้อยจนถึงระดับหนึ่งวงแหวนวงแหวนกลับมา ประการที่สองคือซื้อเวทมนตร์บางอย่าง และรวบรวมวัสดุยาและแผนภูมิการถ่ายทอดเทคนิคการหายใจของ "พรแห่งนาคา"

ในตอนนี้  รีไวล์ มีเงินแล้ว มีเงินกว่าแปดพันหินเวทย์เก็บไว้

เงินจำนวนนี้ต้องรีบเปลี่ยนเป็นพลังต่อสู้ที่แท้จริง หินเวทย์ในถุงเก็บของจะไม่เกิดดอกเบี้ย

ภายในหอคอยสีเทาขาวไม่มีการจำหน่ายเวทมนตร์ จอมเวทย์อย่างเป็นทางการทั่วไปจะมีเวทมนตร์ติดตัวเพียงหนึ่งหรือสองชิ้น ซึ่งเป็นของใช้ส่วนตัว ไม่มีใครนำออกมาขาย

ในบรรดาจอมเวทย์อย่างเป็นทางการทั้งสี่คนของหอคอยสีเทาขาวในปัจจุบัน ไม่มีจอมเวทย์คนใดเชี่ยวชาญในด้านการสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ เช่นเดียวกับเภสัชกร การสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ก็ต้องมีการสืบทอด และยังเป็นอาชีพที่ใช้เงินจำนวนมากและยากที่จะประสบความสำเร็จ

ดังนั้น ที่นี่  รีไวล์ จึงซื้ออุปกรณ์เวทมนตร์ไม่ได้

ในตอนนี้  รีไวล์ มีอุปกรณ์เวทมนตร์ติดตัวอยู่สองชิ้นเท่านั้น

หม้อแห่งความเท่าเทียม และแหวนวิญญาณแห่งสายลม

หม้อแห่งความเท่าเทียมในปัจจุบันนี้ไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับ รีไวล์ แล้ว เพราะเดิมทีผู้สร้าง สร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องครอบครัวของผู้สร้างในโลกมนุษย์เท่านั้น

สำหรับ รีไวล์ ที่ได้ก้าวเข้าสู่โลกแห่งจอมเวทย์แล้ว และมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับจอมเวทย์หนึ่งวงแหวน ขวดใส่ยาสูบนี้ก็สามารถใช้เป็นกระโถนได้อย่างดีที่สุด เทคนิคการหายใจของอัศวินต่าง ๆ ภายในนั้น  รีไวล์ ได้ใช้ประโยชน์จากมันในช่วงเวลาที่ผ่านมาจนหมดสิ้นแล้ว  ตูตัน ถูกบีบจนไม่มีอะไรเหลือ

ดังนั้น ในตอนนี้ อุปกรณ์เวทมนตร์ที่ รีไวล์ สามารถใช้ได้อย่างแท้จริงก็มีเพียงแหวนวิญญาณแห่งสายลมเท่านั้น

สำหรับ รีไวล์  หากต้องเผชิญกับการต่อสู้ที่ดุเดือดและยาวนาน การมีอุปกรณ์เวทมนตร์เพียงชิ้นเดียวก็ไม่เพียงพอ

อย่าเพิ่งดูถูกที่ รีไวล์ เป็นเพียงนักเรียนจอมเวทย์ แต่เพราะสถานะอัศวินในตำนานของเขา ทำให้ผู้ที่มาก่อกวนเขานั้น ส่วนใหญ่เป็นจอมเวทย์อย่างเป็นทางการ

ในตอนนี้  รีไวล์ ได้สร้างความโกรธแค้นให้กับเรือวิญญาณและเกาะเพลงแห่งวาฬแล้ว ดังนั้น เขาจึงต้องเตรียมอุปกรณ์เวทมนตร์ไว้ให้มากที่สุด

ดีที่สุดก็เหมือนกับเฮ่าเฒ่าที่เต็มไปด้วยสมบัติ

พูดกันตามตรง โลกแห่งจอมเวทย์ นอกจากขอบเขตและเวทมนตร์แล้ว อุปกรณ์ก็มีความสำคัญมากเช่นกัน

ก่อนหน้านี้ รีไวล์ ไม่มีเงิน จึงไม่กล้าหวังอุปกรณ์เวทมนตร์

ในตอนนี้มีเงินแล้ว ควรซื้อก็ซื้อ ควรใช้ก็ใช้

เอฟเฟกต์พิเศษ "ร้อยหน้าพันตา" เริ่มทำงาน  รีไวล์ แปลงร่างจากชายร่างกำยำสูงสองเมตรห้าสิบเป็นจอมเวทย์ธรรมดาสูงประมาณหนึ่งเมตรแปดสิบ

ในตอนนี้ ผมสีเงินขาวของเขาที่ยาวสลวยได้ถูกรวบขึ้นเป็นทรงมวยที่คล่องแคล่ว

เคราแพะทั้งสองข้างเผยให้เห็นถึงความโชกโชน ใบหน้าคมกริบราวกับถูกแกะสลัก

เขาไม่ได้สวมชุดคลุมของหอคอยสีเทาขาว แต่สวมชุดล่าสัตว์ธรรมดา ดูหล่อเหลาไม่น้อย

เขากลายร่างเป็นตัวละครในเกมเมื่อชาติก่อนที่ใช้เวทมนตร์ทำลายล้างศัตรู น่าเสียดายที่ในโรงเตี๊ยมในโลกนี้ไม่มีการเล่นไพ่กวินต์

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ในตอนนี้ ฉันกลายเป็นเกรัลต์ วูล์ฟวิชเชอร์ตัวจริงแล้ว ไม่จำเป็นต้องสวมหน้ากากอีกต่อไป"

รีไวล์ รู้สึกพึงพอใจในใจ

"เอฟเฟกต์พิเศษที่สามของเทคนิคการหายใจของอสูรโลหิตนี้ เป็นทักษะที่จำเป็นสำหรับการฆ่าคนวางเพลิงและการเป็นโจรนอกกฎหมาย"

ในตอนนี้  รีไวล์ แตกต่างจากเมื่อก่อน ในแถบนี้ก็ถือว่ามีชื่อเสียงพอสมควร ดังนั้น ในอนาคต เมื่อเขาเดินทางออกไป เขาจะใช้ใบหน้าที่แตกต่างกันไป เพื่อไม่ให้ศัตรูของตนเองตามหาได้

แน่นอนว่า หากศัตรูคุ้นเคยกับกลิ่นของเขามากเกินไป การปลอมตัวด้วยรูปลักษณ์ภายนอกเช่นนี้ก็น่าจะหลอกศัตรูไม่ได้

แต่ความเป็นไปได้เช่นนี้มีน้อยมาก

โดยทั่วไป หลังจากที่เปลี่ยนโฉมหน้าอย่างสมบูรณ์แบบนี้แล้ว

ความปลอดภัยของ รีไวล์ ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

ตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำอยู่ห่างจากหอคอยสีเทาขาวพอสมควร

รีไวล์ ขี่ราชาวาฬมังกร ลิเวียธาน เดินทางประมาณหนึ่งวัน

ในระยะไกล เขาได้เห็นเกาะที่เต็มไปด้วยป่าสีดำยาวเหยียดราวกับใบเรือใบอันใหญ่โต ตั้งตระหง่านอยู่กลางทะเล

พื้นที่ของเกาะนี้ใหญ่กว่าเกาะที่ตั้งของหอคอยสีเทาขาวมาก

นี่คือเกาะใบเรือดำ ซึ่งเป็นตลาดจอมเวทย์ที่ใหญ่ที่สุดในแถบนี้ เป็นศูนย์กลางการค้าวัสดุเวทมนตร์ ยา เนื้อสัตว์ทะเล และทรัพยากรการฝึกฝนเวทมนตร์

การทำสมาธิที่ รีไวล์ ขอให้มานราช่วยหา ส่วนใหญ่ก็ซื้อมาจากตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำ

ดังนั้น ในครั้งนี้ เขาก็ตั้งใจจะดูว่าที่ตลาดแห่งนี้ จะสามารถหาการทำสมาธิที่เป็นประโยชน์กับเขาได้หรือไม่

เมื่อยังอยู่ห่างจากเกาะใบเรือดำ  รีไวล์ ก็สั่งให้ ลิเวียธาน ลงไปในทะเลลึกแล้วรอตนเอง  ลิเวียธาน เป็นหนึ่งในลักษณะเฉพาะของอัศวินในตำนานอย่าง รีไวล์  มีคนตั้งฉายาในตำนานให้กับเขาแล้ว เช่น "อัศวินวาฬ" "อัศวินราชาแห่งมังกร" เป็นต้น ล้วนแล้วแต่ฟังดูน่าเกลียดทั้งนั้น

ดังนั้น เพื่อไม่ให้ตนเองโดดเด่นจนเกินไป และถูกศัตรูจับตามอง  รีไวล์ จึงเลือกที่จะว่ายน้ำไป

ต้องรู้ไว้ว่า ในตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำ มีผู้บังคับใช้กฎหมายของเกาะเพลงแห่งวาฬอยู่  รีไวล์ ไม่ต้องการให้ตนเองถูกศัตรูจับได้

ยังไม่ได้ขึ้นฝั่ง อาศัยการได้ยินขั้นสูง  รีไวล์ ก็ได้ยินเสียงร้องขายที่ดังมาจากตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำในระยะไกล

ราวกับได้ย้อนกลับไปในวัยเด็กที่ไปเที่ยวงานในเมืองเล็ก ๆ

"ชุดคลุมจอมเวทย์เกล็ดเงิน ชิ้นละห้าหินเวทย์"

"ดาบแสงจันทร์ สิบหินเวทย์"

"เนื้อสัตว์ทะเล! ลดราคา!"

นานแล้วที่ไม่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้  รีไวล์ อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างมีความสุข

ก็จริงอย่างที่ว่า ในตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำแห่งนี้ เต็มไปด้วยกลิ่นอายของมนุษย์

ทันทีที่ รีไวล์ ขึ้นฝั่ง ก็มีกลุ่มคนกรูเข้ามา

"เพื่อนเอ๋ย ฉันมียาหมาทะเลชั้นดี จะซื้อไหม?"

"ไม่เอา"

"เฮ้ ลองดูสิ...นี่เป็นของดีนะ กินแล้วจะเพิ่มพลังได้ห้าร้อยกิโลกรัม และยังช่วยเพิ่มพลังทางเพศได้ด้วย"

"ไป๊"

รีไวล์ ขมวดคิ้ว กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ปล่อยพลังออกมา

ไล่เภสัชกรหลอกลวงเหล่านี้ไป

เขารู้มานานแล้วว่า ในตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำแห่งนี้ มีเภสัชกรจำนวนมากที่ขายยาปลอม เภสัชกรเหล่านี้มักจะไม่ได้รับการรับรองจากสมาคมเภสัชกร และมักจะไม่มีทักษะในการผลิตยาที่แท้จริง ยาที่พวกเขาผลิตไม่สามารถผ่านช่องทางต่าง ๆ ที่ถูกต้องตามกฎหมายได้ จึงสามารถวางแผงขายในตลาดแห่งนี้ หรือหาคนขายตามท้องถนนได้เท่านั้น

รีไวล์ เองก็เป็นเภสัชกรระดับสูง และอีกไม่นานก็จะก้าวขึ้นเป็นเภสัชกรอย่างเป็นทางการแล้ว ยาที่เขาขาดก็สามารถปรุงเองได้ ใช้เองได้ ไม่จำเป็นต้องซื้อยาที่คนอื่นปรุง

โดยเฉพาะยาที่ไม่ได้ผ่านการตรวจสอบเช่นนี้ เขายิ่งจะไม่ใช้

หากเป็นเด็กที่เพิ่งเข้าสู่โลกแห่งจอมเวทย์ เมื่อเข้ามาที่ตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำแห่งนี้ ก็จะต้องถูกหลอกโดยนักต้มตุ๋นหลากหลายรูปแบบอย่างแน่นอน

โชคดีที่ รีไวล์ ได้อยู่ในโลกแห่งจอมเวทย์มานานแล้ว และยังมีความรู้ในเรื่องต่าง ๆ มากมาย ดังนั้น นักต้มตุ๋นเหล่านี้จึงพูดจาโม้เท่าไหร่ เขาก็ไม่สนใจเลย

รีไวล์ สำรวจของที่วางขายอยู่ในตลาด

โดยทั่วไปแล้ว มีน้อยมากที่จะมีการซื้อขายแผนภูมิการถ่ายทอดเทคนิคการหายใจ

ณ โลกแห่งเวทมนตร์นี้ ทุกคนต่างมุ่งหน้ามาที่นี่เพื่อตามหาเหล่าจอมเวทย์ เพราะว่าเหล่าอัศวินนั้นเป็นสิ่งที่มนุษย์ธรรมดาฝึกฝนกัน ซึ่งนั่นก็คือความคิดของคนส่วนใหญ่

ในช่วงสองวันนี้ รีไวล์ มีเวลาว่าง เขาจึงไม่รีบร้อนและเดินสำรวจตลาดไปเรื่อย ๆ ก่อน เพื่อดูว่าจะสามารถหาของดี ๆ จากแผงขายของได้หรือไม่

ในที่สุด หลังจากที่เดินสำรวจแผงขายของต่าง ๆ เกือบครบแล้ว เขาก็ได้ของมาบ้างเล็กน้อย

สำหรับด้านเทคนิคการหายใจ เขาได้แผนภูมิถ่ายทอดการหายใจขั้นพื้นฐานมาสามเล่ม หนึ่งเล่มสำหรับพลัง หนึ่งเล่มสำหรับความเร็ว และหนึ่งเล่มสำหรับการป้องกัน ซึ่งในตอนนี้ รีไวล์ ไม่จำเป็นต้องใช้เทคนิคการหายใจด้านการป้องกัน

เทคนิคการหายใจงูทมิฬขีดจำกัดขั้นสิบเอ็ดนั้นต้องการแต้มฝ่าขีดจำกัดถึง 10 แต้ม ซึ่งหมายความว่าต้องใช้แผนภูมิถ่ายทอดการหายใจประเภทป้องกันขีดจำกัดขั้นสี่สิบเล่ม หรือแผนภูมิถ่ายทอดการหายใจการป้องกันขีดจำกัดขั้นแปดสองเล่ม

การจะรวบรวมให้ครบในโลกแห่งเวทมนตร์นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

รีไวล์ คิดว่าความหวังสูงสุดยังคงอยู่ที่แอนดรูว์ในโลกมนุษย์ หากแอนดรูว์สามารถค้นพบแผนภูมิถ่ายทอดการหายใจของตระกูลจระเข้เหล็ก ก็จะสามารถให้แต้มฝ่าขีดจำกัดได้ถึง 6 แต้ม

นอกจากแผนภูมิถ่ายทอดการหายใจแล้ว  รีไวล์ ยังได้วัตถุดิบสำหรับปรุงยา [พรของนาคา] มาด้วยอีกด้วย เขาจะได้เลื่อนขั้นเป็นนักปรุงยาขั้นหนึ่งในเร็ว ๆ นี้ การเตรียมวัตถุดิบสำหรับปรุงยาไว้ล่วงหน้าจะช่วยให้เขาสามารถลงมือปรุงยาได้ทันทีหลังจากเลื่อนขั้น

ยาพรของนาคานั้นซับซ้อนมาก ในบรรดาตัวยาขั้นหนึ่ง ถือว่ามีความยากสูง นอกจากตัวยาหลักสามชนิดแล้ว ยังต้องใช้ตัวยารองอีกสิบสามชนิด

ก่อนหน้านี้ รีไวล์ ได้รวบรวมมาแล้วแปดชนิด ขาดอีกห้าชนิด หลังจากที่เขาเดินสำรวจตลาดในครั้งนี้ เขาก็ได้ครบแล้ว

ต่อไปนี้ก็เหลือเพียงเตรียม "น้ำตาของนาคาสีเทา" และ "จะงอยปากนกแจ้งข่าว" ก็เพียงพอแล้ว

ตัวยาหลักอันล้ำค่าเหล่านี้หาซื้อไม่ได้ตามแผงขายของทั่วไป ต้องไปซื้อที่ร้านค้าขนาดใหญ่ที่องค์กรเวทมนตร์จัดตั้งขึ้นหรือในงานประมูล

รีไวล์ จึงไม่เสียเวลาอีกต่อไป

เขาถือแผนที่ตลาดพ่อมดใบหนึ่งในมือ

แล้วก็ตรงไปที่ร้านค้าที่หรูหราที่สุดแห่งหนึ่งที่นี่

ร้านค้าสตาร์ริง

ร้านค้าสตาร์ริงเป็นกิจการของหอคอยแห่งดวงดาว สาขาที่อยู่ในตลาดพ่อมดใบนี้เป็นเพียงสาขาหนึ่งที่เปิดขึ้นเท่านั้น

สถานะของร้านค้าสตาร์ริงในน่านน้ำสีครามนั้นเทียบเท่ากับร้านค้าของทางการ สินค้าที่ผลิตในร้านนี้มีคุณภาพที่เชื่อถือได้ ไม่เช่นนั้นก็จะทำลายชื่อเสียงอันดีของหอคอยแห่งดวงดาว

แน่นอนว่าราคาสินค้าในร้านนี้ก็จะสูงกว่าร้านค้าทั่วไปเล็กน้อย แต่ รีไวล์ ไม่ขาดแคลนเงิน จึงเดินเข้าไปอย่างโอ่อ่า

"สวัสดีค่ะ ฉันคือเอริน พนักงานหมายเลข 007 ของร้านค้าสตาร์ริง ยินดีให้บริการค่ะ!" จอมเวทย์สาวเสียงหวานในชุดที่เซ็กซี่เดินเข้ามาหา กลิ่นหอมโชยมาแตะจมูก เธอสวมชุดชั้นในสีดำโปร่งแสงที่หายากในโลกแห่งเวทมนตร์ และสวมเสื้อคลุมจอมเวทย์ที่ออกแบบให้มีช่วงบนสั้นและคอลึก เผยให้เห็นความเย้ายวนใจแบบไร้เดียงสา

การขายของโดยใช้สาวสวยสามารถกระตุ้นให้ลูกค้าชายใช้จ่ายได้มากขึ้น ซึ่งเป็นเช่นนี้ในโลกแห่งเวทมนตร์ด้วยเช่นกัน

สินค้าในร้านค้าสตาร์ริงนั้นครบครันที่สุดในตลาดพ่อมดใบนี้ ดังนั้น รีไวล์ จึงเขียนรายการสิ่งของที่ต้องการซื้อและยื่นให้จอมเวทย์สาวเอริน

"โอ้โห ลูกค้าท่านนี้ต้องการซื้อของเยอะจังเลยค่ะ" เอรินเอามือปิดปากแล้วพูดอย่างเสแสร้ง

รายการสินค้าที่ รีไวล์ เขียนนั้นมีหลากหลาย ทั้งเครื่องร่าย เวทมนตร์ แผนภูมิถ่ายทอดการหายใจ แผนภาพการฝึกสมาธิ และตำราคาถา วัตถุดิบสำหรับปรุงยา แม้แต่เงินแท่งและทองคำโอไรออนที่ใช้ในการหลอมแร่

เอรินหยิบกระดาษหนังแกะออกมา เธอร่ายคาถาและรายการสินค้าของร้านค้าสตาร์ริงก็ปรากฏขึ้นบนกระดาษหนังแกะ

จากนั้นเอรินก็เหลือบมองแล้วพูดว่า "ขอโทษนะคะ ที่ร้านไม่มีแผนภูมิถ่ายทอดการหายใจ น้ำตาของนาคาสีเทาตอนนี้ก็ไม่มี สินค้าอื่น ๆ ที่ร้านมีครบค่ะ ฉันจะพาท่านไปชมร้านเครื่องร่ายของเราก่อนนะคะ ท่านต้องการอะไรบ้าง"

ลูกค้ารายใหญ่ที่ได้พบเห็นยาก เอรินรู้สึกตื่นเต้นมาก เธอจับแขนของ รีไวล์ ด้วยกิริยามารยาทแบบชนชั้นสูง แล้วพาขึ้นไปที่ร้านเครื่องร่ายที่ชั้นสอง

รีไวล์ ต้องการซื้อเครื่องร่ายเพียงชิ้นเดียว เธอจะได้ส่วนแบ่งหนึ่งเปอร์เซ็นต์

นั่นก็คือหินเวทย์หลายก้อน สำหรับจอมเวทย์ธรรมดาอย่างเอรินที่ไม่มีความทะเยอทะยานแล้ว เงินจำนวนนี้ก็เพียงพอให้เธอซื้อยาเสริมความงามที่เธอโปรดปรานได้แล้ว

ในโลกแห่งเวทมนตร์นั้น ไม่ใช่ทุกคนจะปรารถนาที่จะเป็นพ่อมด จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่และรอบรู้ หลายคนอย่างเอรินใช้ชีวิตไปวัน ๆ อย่างไร้จุดหมาย ด้วยพรสวรรค์ของบุตรแห่งความโกลาหล

โดยพื้นฐานแล้ว จิตใจของนักเรียนจอมเวทย์ธรรมดาส่วนใหญ่นั้นอาจจะแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาทั่วไปเพียงเล็กน้อย หรืออาจจะไม่มีความแตกต่างเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนรุ่นที่สองที่เกิดในโลกแห่งเวทมนตร์ เช่นวินนี่ ซึ่งใช้ชีวิตอยู่ในหอคอยแห่งเวทมนตร์มาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยผ่านการต่อสู้ดิ้นรนในโลกแห่งความเป็นจริง ไม่เคยเห็นความโหดร้ายของโลก หลายครั้งก็มักจะใสซื่อเกินไป

เมื่อพิจารณาถึงจิตใจและความมุ่งมั่นแล้ว  รีไวล์ มองว่าคนเหล่านี้ยังห่างไกลจากอัศวินผู้ยิ่งใหญ่ในโลกมนุษย์ที่เขาเคยพบเห็น ไม่ต้องพูดถึงอัศวินในตำนานเลย

ภายในร้านเครื่องร่าย

รีไวล์มองดูคาถาหายากในหน้าต่าง อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

โดยรวมแล้ว ทะเลบริเวณที่หอคอยสีเทาขาวตั้งอยู่ยังล้าหลังอยู่มาก

ในฐานะร้านค้าที่ใหญ่ที่สุดในบริเวณนี้ ภายในมีเครื่องมือเวทมนตร์จำหน่ายเพียงสิบกว่าชิ้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเครื่องมือเวทมนตร์นั้นหายากและมีค่าเพียงใด

[แหวนปลาหมึกยักษ์·เครื่องมือเวทมนตร์ระดับหนึ่งวงแหวน]

[คุณสมบัติหลัก: จัดเก็บ ป้องกัน]

[คาถาถาวร: คาถาระดับหนึ่งวงแหวน·ปลาหมึกยักษ์โอบล้อม]

[ราคา: 800 หินเวทย์]

เพียงแค่เหลือบมอง รีไวล์ก็สังเกตเห็นแหวนที่ดูคล้ายหนวดปลาหมึกนี้ได้ทันที

ตอนนี้เขามีแหวนวิญญาณลมแล้ว แต่ยังรู้สึกว่าพื้นที่จัดเก็บไม่เพียงพอ เมื่อเทียบกับเครื่องมือจัดเก็บประเภทกระเป๋าแล้ว  รีไวล์ ชอบแหวนประเภทนี้มากกว่า เพราะสะดวกและคล่องตัวกว่า และยังมีพื้นที่กว้างขวางกว่าด้วย

แน่นอนว่าเครื่องมือจัดเก็บประเภทแหวนก็มีราคาแพงกว่า

เนื่องจากกระบวนการผลิตแหวนเก็บของนั้นซับซ้อนกว่ากระเป๋า จึงทำให้แหวนเก็บของทุกวงเป็นเครื่องมือเวทมนตร์ระดับหนึ่งวงแหวนเป็นอย่างน้อย โดยมีราคาขายหลายร้อยหินเวทย์ แหวนประเภทนี้ซึ่งยังมีคาถาถาวรที่มีประโยชน์อื่น ๆ อีกด้วยนั้นยิ่งมีค่ามากขึ้นไปอีก

"อันนี้ ฉันเอา"

รีไวล์ ชี้ไปที่แหวนปลาหมึกยักษ์

เป้าหมายสูงสุดของเขาคือการสวมแหวนเก็บของทุกนิ้วในสิบนิ้ว เพื่อให้กลายเป็น "อัศวินสิบแหวน" และเพิ่มความสามารถในการจัดเก็บของตัวเองให้ได้มากที่สุด

เพื่อความสะดวกในการ "ซื้อของฟรี" ในอนาคต

จอมเวทย์เอรินรู้สึกตื่นเต้น

"คิก ๆ ได้มา 8 หินเวทย์แล้ว นี่มันโลกของคนรวยชัด ๆ" จอมเวทย์เอรินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

ดูเหมือนว่าชายชราผมขาวคนนี้จะไม่ได้เก่งกาจอะไรมากมาย แล้วทำไมถึงรวยขนาดนี้ได้นะ หรือว่าเป็นลูกหลานของพ่อมดจอมเวทย์อย่างเป็นทางการสักคน?

อีกเหตุผลหนึ่งที่ รีไวล์ เลือกแหวนปลาหมึกยักษ์ก็เพราะคาถาป้องกันระดับหนึ่งวงแหวนที่ติดมากับแหวน

[ปลาหมึกยักษ์โอบล้อม: คาถาสำนักทะเล หลังจากร่ายคาถาแล้ว จะมีหนวดปลาหมึกยักษ์ธาตุน้ำแปดตัวปรากฏขึ้นและโอบล้อมผู้ร่ายคาถาไว้แน่นหนาเพื่อปกป้อง คะแนนความแข็งแกร่งในการป้องกัน: ระดับ B คูลดาวน์ในการร่ายคาถา: 1 วัน]

นี่คือคำอธิบายเกี่ยวกับปลาหมึกยักษ์โอบล้อมของร้านค้าสตาร์ริงค์ ซึ่งเป็นระบบการจัดระดับที่ร้านค้าสตาร์ริงค์ได้พัฒนาขึ้นเองโดยผ่านการทดสอบในระยะยาว เพื่อประเมินคาถาต่าง ๆ ในแต่ละระดับ

ความแข็งแกร่งในการป้องกันในแต่ละระดับแบ่งออกเป็นสามระดับ:

ระดับ A ระดับ B และระดับ C

ระบบการจัดระดับนี้ค่อนข้างน่าเชื่อถือ และเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปของบรรดาพ่อมดจอมเวทย์ส่วนใหญ่

รีไวล์ คำนวณว่าหากให้คะแนนกลยุทธ์การป้องกันของตัวเองตามมาตรฐานการจัดระดับนี้

ในบรรดาคาถาป้องกันที่ รีไวล์ มีอยู่ในปัจจุบัน [การป้องกันสีทอง] และ [คาถาโล่แห่งน้ำ] ที่ติดมากับคทาเวทสีน้ำเงินเข้ม รวมถึง [การปกป้องแห่งลมวิญญาณ] จากแหวนวิญญาณลม ล้วนมีความแข็งแกร่งในการป้องกันระดับ C ซึ่งเป็นความแข็งแกร่งในการป้องกันของคาถาป้องกันระดับหนึ่งวงแหวนส่วนใหญ่ที่ค่อนข้างง่าย

ปลาหมึกยักษ์โอบล้อมเป็นคาถาป้องกันระดับหนึ่งวงแหวนที่ซับซ้อนกว่า ความแข็งแกร่งในการป้องกันจึงสูงกว่าเล็กน้อย

ส่วนความแข็งแกร่งในการป้องกันเกล็ดดำแข็งตัวของเขาน่าจะอยู่ในระดับ A

โดยพื้นฐานแล้ว พลังการป้องกันของเกล็ดดำแข็งตัวเทียบเท่ากับคาถาป้องกันระดับหนึ่งวงแหวนขั้นสูงสุด

ดังนั้น รีไวล์ จึงสามารถรับมือกับการโจมตีระดับสองวงแหวนของอัศวินฝันร้ายได้

หลังจากซื้อแหวนปลาหมึกยักษ์แล้ว

รีไวล์ รู้สึกว่าพลังการป้องกันของตัวเองในตอนนี้คงเพียงพอแล้ว ต่อไปเขาต้องการเครื่องมือเวทมนตร์สำหรับหลบหนีและสำหรับโจมตี

เขาเหลือบมองเครื่องมือเวทมนตร์ที่เหลืออยู่ ซึ่งแทบไม่มีอะไรให้เลือกเลย เครื่องมือเวทมนตร์ที่ติดคาถาหลบหนีในร้านนี้มีเพียงชิ้นเดียว

[เสื้อคลุมปลาบิน·เครื่องมือเวทมนตร์ระดับหนึ่งวงแหวน]

[คุณสมบัติหลัก: ป้องกัน เคลื่อนที่]

[คาถาถาวร: คาถาระดับหนึ่งวงแหวน·โล่แห่งน้ำ/ คาถาระดับหนึ่งวงแหวน·ปลาบินทะยานทะเล]

[ราคา: 900 หินเวทย์]

เสื้อคลุมตัวนี้แทบจะเป็นเครื่องมือเวทมนตร์ที่แพงที่สุดในร้าน

ตัวเสื้อทำจากหนังสัตว์ทะเลระดับหนึ่งวงแหวนชนิดหนึ่ง ซึ่งแข็งแรงมากพอที่จะทนทานต่อการโจมตีของคาถาส่วนใหญ่

นอกจากนี้ยังมีคาถาที่มีประโยชน์สองคาถาติดอยู่ด้วย: โล่แห่งน้ำและปลาบินทะยานทะเล

ไม่ต้องพูดถึงโล่แห่งน้ำ ซึ่งเป็นคาถาป้องกันระดับหนึ่งวงแหวนที่พบเห็นได้บ่อยที่สุดในสำนักทะเล

ปลาบินทะยานทะเลอยู่ในกลุ่มคาถาบิน โดยมีคะแนนความเร็วระดับ C ซึ่งใกล้เคียงกับคาถาบินของอาจารย์ไมลิน

ความเร็วควันเขียวหลบหนีของ กรีนโกสต์คาร์เตอร์ สู้การปกป้องแห่งลมวิญญาณของแหวนวิญญาณลมไม่ได้ แต่คาถาปลาบินทะยานทะเลมีระยะเวลาคงอยู่ยาวนานกว่า จึงร่อนได้นานมาก

รีไวล์ ไม่ปฏิเสธ เพราะตอนนี้เขามีเงิน

เพื่อรับมือกับผู้คนจากเกาะเพลงแห่งวาฬหรือเรือวิญญาณที่อาจปรากฏขึ้นได้ เขาจึงต้องเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่

ด้วยแหวนหมึกยักษ์และชุดคลุมปลาบิน ทำให้ความสามารถในการเอาชีวิตรอดของ รีไวล์ เพิ่มขึ้นอย่างมาก และเขายังซื้อเครื่องมือเวทมนตร์ประเภทควบคุมมูลค่า 600 หินเวทย์ที่เรียกว่า [ถุงมือสีฟ้า] มาอีกด้วย

นี่คือเครื่องมือเวทมนตร์ของสำนักชีวิต ไม่รู้ว่าหลุดมาที่อาณาจักรสีครามได้อย่างไร เมื่อสวมถุงมือนี้จะช่วยเพิ่มความเร็วในการร่ายมนตร์และเพิ่มพลังให้กับผู้ร่าย

นอกจากนี้ ยังมีการสลักเวทย์ระดับหนึ่งวงแหวนไว้ด้วย นั่นก็คือ [รักแรกของต้นองุ่นสีฟ้า]

ผลก็คือเมื่อร่ายเวท จะมีเถาวัลย์งอกขึ้นที่เท้าของศัตรูเพื่อพันรอบตัวศัตรู

การควบคุมนี้มีผลไม่ด้อยไปกว่าเวทมนตร์คุกน้ำของสำนักมหาสมุทร ทั้งสองเป็นเวทมนตร์ควบคุมที่ดั้งเดิมและทรงพลัง

ด้วยวิธีนี้  รีไวล์ จึงมีการป้องกัน การหลบหนี และการควบคุมอย่างครบถ้วน

ส่วนการโจมตี เขามีวิธีการของอัศวิน รวมถึงตราเปลวไฟ ซึ่งก็เพียงพอแล้วในตอนนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยขีดจำกัดพลังเวทมนตร์ของ รีไวล์ ในปัจจุบัน เขาจึงไม่สามารถใช้เครื่องมือเวทมนตร์ได้หลายชิ้นในเวลาเดียวกัน

เครื่องมือเวทมนตร์สามชิ้นนี้ทำให้ รีไวล์ ต้องเสียเงินไปสองพันสามร้อยหินเวทย์

นับตั้งแต่ รีไวล์ ก้าวเข้าสู่โลกของจอมเวทย์ เขาก็ไม่เคยใช้จ่ายเงินฟุ่มเฟือยแบบนี้มาก่อน

ในพริบตา เงินหลายพันหินเวทย์ก็หายไปแล้ว นี่คือเงินที่นักเรียนจอมเวทย์ส่วนใหญ่ไม่สามารถเก็บออมได้ตลอดชีวิต แม้แต่ในหมู่จอมเวทย์ทั่วไปส่วนใหญ่ก็ยังหาเงินจำนวนนี้ไม่ได้

รีไวล์ ซื้อ จะงอยปากนกแจ้งข่าว มาอีกอันด้วย สิ่งนี้มีราคาแพงมาก อันละ 900 หินเวทย์ แต่ก็ยังโชคดีที่ได้มา เพราะนั่นคือยาหลักของ พรของนาคา

อย่างไรก็ตาม  จะงอยปากนกแจ้งข่าว หนึ่งอัน เมื่อบดเป็นผงแล้ว ก็เพียงพอที่จะแบ่งเป็นส่วนผสมของ พรของนาคา ได้ถึงหลายสิบส่วน เมื่อถึงเวลานั้น  รีไวล์ ก็แค่ปรุงยาให้สำเร็จหลาย ๆ ขนาน แล้วขายยาเพียงหนึ่งขนาน ก็สามารถนำเงินเหล่านี้กลับคืนมาได้

ส่วนวิธีการทำสมาธิของสำนักการเผาไหม้ที่ รีไวล์ ต้องการนั้น มีเพียง [เทคนิคการทำสมาธิแห่งดวงอาทิตย์] ในขั้นตอนการเป็นนักเรียนเท่านั้น โชคดีที่ [เทคนิคการทำสมาธิแห่งดวงอาทิตย์] เป็นวิธีการทำสมาธิขั้นพื้นฐานที่สุดของสำนักการเผาไหม้ และเป็นวิธีที่แพร่หลายที่สุดด้วย ต่อไปนี้  รีไวล์ น่าจะหาเนื้อหาขั้นสูงเพิ่มเติมได้ง่าย ๆ

ส่วนคาถาของสำนักการเผาไหม้  รีไวล์ ยังไม่มีแผนที่จะเรียนรู้ เพราะเขามีตราเปลวไฟอยู่แล้ว เขาจึงไม่สนใจคาถาเหล่านี้ ตอนนี้เขากำลังเตรียมวิธีการทำสมาธิของสำนักการเผาไหม้ เพื่อเตรียมตัวก้าวเข้าสู่การเป็นจอมเวทย์อย่างเป็นทางการในอนาคต เมื่อถึงเวลานั้นก็จะสามารถเรียนรู้คาถาดั้งเดิมทรงพลังของสำนักการเผาไหม้ได้ เช่น คาถาไฟลูกที่ทรงพลังอย่างแท้จริง คาถาลูกไฟขนาดใหญ่ หรือแม้แต่คาถาลูกไฟห้าลูก

ในที่สุด หลังจากซื้อของเบ็ดเตล็ดอีกเล็กน้อย  รีไวล์ ก็ใช้จ่ายเงินไปสี่พันหินเวทย์ที่ร้านค้าสตาร์ริง ซึ่งทำให้ทรัพย์สินของเขาลดลงไปครึ่งหนึ่ง จึงได้ออกจากที่นี่ไป

หลังจากการใช้จ่ายครั้งนี้ เขาก็กลายเป็นสมาชิกระดับแพลตินัมของร้านค้าสตาร์ริงในทันที ได้รับสี่สิบคะแนน ซึ่งสี่สิบคะแนนนี้สามารถใช้แทนหินเวทย์ได้สี่สิบก้อนในการซื้อครั้งถัดไป ถือว่าดีกว่าไม่มีอะไรเลย

...

รีไวล์ เดินไปรอบ ๆ ร้านค้าอื่น ๆ ในตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำอีกครั้ง น่าเสียดายที่จนกระทั่งวันรุ่งขึ้น เขาก็ยังไม่พบ น้ำตาของนาคาสีเทา

นาคาสีเทานั้นไม่มีพลังมากนัก โดยมีระดับพลังของสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติระดับหนึ่งวงแหวน

แต่สิ่งมีชีวิตชนิดนี้มักจะปรากฏอยู่ในเขตอันตรายบางแห่งของทะเลอันกว้างใหญ่ ซึ่งมีสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติที่ทรงพลังมากมายอาศัยอยู่ ไม่เว้นแม้แต่สิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติระดับสองวงแหวน ทำให้นาคาสีเทานั้น จอมเวทย์ทั่วไปยากที่จะจับได้ ในขณะที่จอมเวทย์ที่มีพลังในการจับนาคาสีเทาก็ไม่สนใจสิ่งนี้ ทำให้ น้ำตาของนาคาสีเทา นั้นหาซื้อได้ยาก

"สักพัก ฉันจะไปเดินเล่นที่ตลาดเวทมนตร์แห่งอื่น ๆ ถ้าไม่สำเร็จ เมื่อ ดอกบัวแดง และ อสูรโลหิต ทั้งหมดยกระดับไปถึงขั้นตำนานระดับสิบเอ็ด และวิถีแห่งจอมเวทย์ก็ก้าวขึ้นเป็นนักเรียนจอมเวทย์ระดับสูง ฉันก็จะไปยังสถานที่ที่นาคาสีเทาปรากฏตัว ฉันมีลิ้นงูทมิฬ ตราบใดที่หลบสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติระดับสองวงแหวนได้ ฉันก็น่าจะจับนาคาสีเทาได้โดยปลอดภัย"

ขณะที่ออกจากตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำพร้อมกับผลตอบแทนมากมาย  รีไวล์ ก็หาที่ที่ไม่มีใครอยู่ เปลี่ยนรูปลักษณ์ของตนเองให้เป็นเหมือนกับอัศวินแอนเดอร์สัน เพื่อป้องกันไม่ให้ใครบางคนจับตามอง

แต่ถึงแม้เขาจะระมัดระวังอย่างนี้ เขาก็ยังรู้สึกได้ผ่านลิ้นงูทมิฬว่ามีคนกำลังติดตามตนเอง

ตั้งแต่ รีไวล์ ออกจากร้านค้าสตาร์ริงจนถึงตอนนี้ ตลอดทาง มีคนสามคนรักษาระยะห่างกับ รีไวล์ ไว้ตลอด พวกเขามองไปรอบ ๆ เหมือนกับเป็นคนแปลกหน้า แต่สัญชาตญาณของ รีไวล์ นั้นแม่นยำมาก บวกกับประสาทสัมผัสของแมงมุม เขาจึงรู้ว่าคนทั้งสามคนนี้กำลังติดตามตนเองอย่างแน่นอน

"หรือว่าพวกคนจากเกาะเพลงแห่งวาฬจะค้นพบฉันแล้ว เป็นไปไม่ได้ ถ้าเกาะเพลงแห่งวาฬจะจัดการกับฉัน ทำไมถึงส่งนักเรียนจอมเวทย์มาได้ล่ะ อย่างน้อยก็ต้องเป็นจอมเวทย์อย่างเป็นทางการสิ... คงเป็นแค่พวกอาชญากรในตลาดเวทมนตร์เท่านั้น ไม่เป็นไร ถ้าคิดจะทำร้ายฉัน ก็เตรียมตัวตายได้เลย!"

จิตใจของ รีไวล์ เริ่มเย็นชา เขาได้ยินมาว่าตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำนั้นวุ่นวาย มีพวกนอกกฎหมายอยู่มากมาย ไม่คาดคิดว่าวันนี้จะได้พบกับพวกนี้ด้วยตัวเอง

เขาเปลี่ยนทิศทางอย่างเงียบ ๆ มุ่งหน้าไปยังใจกลางใบเรือสีดำ

คนทั้งสามคนนั้นก็ติดตามมาด้วย

ในที่สุด  รีไวล์ ก็หยุดลงในป่าสีดำที่ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ใจกลางใบเรือสีดำ

ใบหน้าของเขานิ่งสงบ นั่งอยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่ หลับตาคอย รอคอยอย่างนักรบผู้ยิ่งใหญ่

คนทั้งสามคนนั้นก็ตามมาด้วย นักเรียนจอมเวทย์ทั้งสามคนสวมชุดคลุมสีดำ ไม่สามารถบอกได้ว่ามาจากองค์กรใด หรืออาจจะเป็นจอมเวทย์อิสระ

"รับรู้ได้ดีนะ ดูเหมือนว่าคุณก็ค้นพบเราแล้ว" นักเรียนจอมเวทย์คนหนึ่งที่เป็นหัวหน้าพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

รีไวล์ ถามอย่างใจเย็นและเฉยเมยว่า "พวกคุณกำลังติดตามฉันอยู่เหรอ"

นักเรียนจอมเวทย์ทั้งสามมองหน้ากัน แล้วก็ไม่พูดอะไรเลย ใช้คาถาต่าง ๆ โจมตีเข้ามาทันที เวทมนตร์ลูกศรน้ำ เวทมนตร์กรงเล็บแห่งกระแสน้ำ และแม้แต่คาถาลูกไฟขนาดเล็ก นี่คือเวอร์ชันคาถาลูกไฟของคาถาระดับสูง ซึ่งพลังในการโจมตีนั้นน่าจะเป็นระดับที่แข็งแกร่งที่สุด

รีไวล์ โบกไม้เท้าเวทมนตร์สีน้ำเงินเข้ม เวทมนตร์ระดับหนึ่งวงแหวน กำแพงน้ำเวทมนตร์ได้ก่อตัวขึ้น เกราะน้ำสีฟ้าปกป้อง รีไวล์ ไว้

คาถาทั้งหมดนั้นพุ่งเข้าใส่กำแพงน้ำเวทมนตร์ ถูกกำแพงน้ำเวทมนตร์ขวางไว้ ยิ่งไปกว่านั้น ร่างกายของ รีไวล์ ยังปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำอีกด้วย

ในขณะเดียวกัน ร่างของเขาก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เหมือนกับลูกศรที่พุ่งออกจากคันธนู

พร้อมกับฝุ่นควัน  รีไวล์ ก็มาถึงหน้าหนึ่งในนักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงซึ่งเป็นนักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักเรียนจอมเวทย์ทั้งสามคน

เขาถือหอกโพไซดอนแล้วพุ่งเข้าใส่ศัตรู นักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงคนนี้ เมื่อเห็นหอกโพไซดอนของ รีไวล์ ก็เปลี่ยนสีหน้าโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับอุทานว่า "นี่คือของของจอมเวทย์เบน คุณคือคนที่ฆ่าจอมเวทย์เบนได้งั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง"

เวทมนตร์คลื่นซัดของเขาได้เปิดใช้งาน

อย่างไรก็ตาม การป้องกันนี้ไร้ประโยชน์ต่อหน้าหอกโพไซดอน

เสียงดังปุ๊

หอกโพไซดอนแทงทะลุท้องของนักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงคนนี้ พร้อมกับอวัยวะภายในต่าง ๆ ทั้งหมด

รีไวล์ ยกนักเรียนจอมเวทย์คนนี้ขึ้นมา แล้วโยนลงพื้นโดยตรง หอกโพไซดอนกรีดร่างของเขาออกเป็นสองส่วน

สำหรับเขาในตอนนี้ การฆ่านักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงนั้นง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ

ไม่รู้ว่าใครให้ความมั่นใจกับพวกนี้ให้มาปล้นตนเอง

และนักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงคนนี้ยังจำหอกโพไซดอนของเบนได้ด้วย ซึ่งหมายความว่าเขามีโอกาสสูงมากที่จะเป็นคนจากเกาะเพลงแห่งวาฬ ซึ่งยิ่งน่าสนใจยิ่งขึ้นไปอีก

เกาะเพลงแห่งวาฬในฐานะหนึ่งในผู้บังคับใช้กฎหมายของตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำแห่งนี้ แต่ลูกศิษย์ในสังกัดกลับแอบกระทำผิดกฎหมายในที่ลับ ทำเรื่องต่าง ๆ เช่น การปล้นสะดม นึกภาพออกว่าเบื้องหลังตลาดเวทมนตร์ที่ดูสงบสุขนั้นมีความโกลาหลขนาดไหน

โชคดีที่เมื่อตอนที่ตนเองขาดคะแนน ด้วยความระมัดระวัง จึงไม่ได้เลือกมาเป็นผู้บังคับใช้กฎหมายที่ตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำ ไม่เช่นนั้นก็คงจะถูกพวกนี้หลอกอย่างแน่นอน

หอกโพไซดอนของ รีไวล์ ฉีกนักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงคนนี้เป็นสองส่วน แมงป่องพิษก็กรูกันเข้าใส่ทันที

รีไวล์ แลบลิ้นงู มองไปที่คนอีกสองคนด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว

คนทั้งสองนี้ก็อยู่ในระดับนักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงเช่นกัน

ตอนนี้ตกใจจนพูดไม่ออก

พวกเขาทั้งสามคนมาจากกลุ่มต่าง ๆ กัน

โดยปกติแล้วนำโดยผู้บังคับใช้กฎหมายของเกาะเพลงแห่งวาฬนั้น อาศัยตำแหน่งผู้บังคับใช้กฎหมายเพื่อทำเรื่องผิดกฎหมายในที่ลับ

คนที่ รีไวล์ ฆ่าตายไปนั้นเป็นหัวหน้าทีมผู้บังคับใช้กฎหมายของเกาะเพลงแห่งวาฬประจำตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำ มีอำนาจเล็ก ๆ น้อย ๆ

ด้วยวิธีนี้ พวกเขาก็ได้ลิ้มรสความหวาน จึงเลือกเหยื่อ "ผู้โชคร้าย" จากกลุ่มคนทั่วไปในวันนี้ ซึ่งก็คือ รีไวล์ ที่เพิ่งออกมาจากร้านค้าสตาร์ริง

ท้ายที่สุด  รีไวล์ ก็ดูเหมือนจะเป็นนักเรียนจอมเวทย์ระดับกลางเท่านั้น จึงเกิดความคิดที่คดโกง

ไม่คาดคิดว่า รีไวล์ จะดูเหมือนเป็นนักเรียนจอมเวทย์ระดับกลาง แต่เบื้องหลังนั้นกลับเป็นอัศวินในตำนาน

ภายใต้การโจมตีอันทรงพลังของ รีไวล์  นักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงคนหนึ่งเสียชีวิตในทันที พลังอันน่ากลัวเช่นนี้ ทำให้พวกเขานึกถึงความกลัวที่ถูกจอมเวทย์อย่างเป็นทางการครอบงำ

"อย่าฆ่าฉัน ฉันยอมแพ้แล้ว ฉันจะให้เงินทั้งหมดที่มีให้กับคุณ พ่อของฉันคือ [อาจารย์ไฟ] เคน ถ้าคุณฆ่าฉัน เมื่อพ่อของฉันออกจากการฝึกฝน คุณจะต้องเผชิญกับการตามล่าของจอมเวทย์อย่างเป็นทางการ อย่าทำอะไรโง่ ๆ ในตอนนี้"

นักเรียนจอมเวทย์ที่ใช้คาถาลูกไฟตัวเล็กพูดด้วยเสียงสั่น ๆ เขาพบว่าศพของผู้บังคับใช้กฎหมายของเกาะเพลงแห่งวาฬนั้นใกล้จะถูกแมงป่องพิษกัดกินหมดแล้ว นี่มันแย่มาก เขาไม่อยากตาย!

"ไม่คิดเลยว่าฉัน จอมเวทย์ที่เคารพกฎหมายคนหนึ่ง จะได้พบกับพวกโจรอย่างพวกคุณ เพื่อปกป้องตัวเอง อย่าโทษฉันที่ป้องกันตัวมากเกินไป!"

รีไวล์ มีสีหน้าโหดเหี้ยม แสดงท่าทีของตนเองอย่างชัดเจน หอกโพไซดอนพุ่งเข้าใส่และฆ่านักเรียนจอมเวทย์ทั้งสองคน

นักเรียนจอมเวทย์ที่อ้างว่าเป็นลูกชายของเคนเห็นว่าคนผู้นั้นไม่ยอมรับฟัง จึงเปลี่ยนสีหน้าโดยไม่รู้ตัว เขาหยิบม้วนกระดาษสีแดงฉานออกมาฉีก แล้วร่ายคาถา

นักเรียนจอมเวทย์อีกคนเห็นดังนั้น ก็ปกป้องเขาอย่างมีไหวพริบ ขัดขวางการโจมตีของ รีไวล์

เพียงครู่เดียว อุณหภูมิที่น่ากลัวก็แผ่กระจายไปทั่ว ลูกไฟขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางสามเมตรก่อตัวขึ้น เหมือนกับกระสุนปืนใหญ่ พุ่งเข้าใส่ รีไวล์ !

เสียงดังตูม

เปลวไฟพุ่งสูงขึ้นจากป่าสีดำ  รีไวล์ ในรัศมีสิบเมตรเต็มไปด้วยอุณหภูมิสูง ต้นไม้ในบริเวณนี้กลายเป็นสีดำและกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที!

"ตายซะ ลูกไฟขนาดใหญ่นี้มีชื่อว่าลูกไฟขนาดใหญ่ที่แข็งแกร่งที่สุด!"

ลูกชายของเคนมีสีหน้าโหดเหี้ยม เขาเฝ้ามองลูกไฟกลืนร่างของนักเรียนจอมเวทย์ระดับกลางอย่างรวดเร็ว

นี่คือไพ่ตายที่พ่อของเขาให้มา เป็นของใช้ครั้งเดียว ม้วนกระดาษเวทมนตร์ลูกไฟขนาดใหญ่ระดับหนึ่งวงแหวน

เวทมนตร์ป้องกันระดับหนึ่งวงแหวนทั่วไปนั้นไม่สามารถต้านทานได้เลย

ถึงแม้ว่าลูกไฟขนาดใหญ่จะเป็นเวทมนตร์ระดับหนึ่งวงแหวน แต่ก็เป็นเวอร์ชันปรับปรุงขั้นสูงของลูกไฟ พลังนั้นน่าจะเป็นระดับที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้ระดับสองวงแหวน ตามการจัดอันดับของร้านค้าสตาร์ริง นี่คือพลังโจมตีระดับ A ที่แท้จริง

เปลวไฟกลืน รีไวล์ เข้าไป

"ทำได้ดี" นักเรียนจอมเวทย์ระดับสูงอีกคนมองไปที่ทิศทางของเปลวไฟด้วยความหวาดกลัว

ลูกชายของเคนยิ้มอย่างเย็นชา "นี่คือการไม่ยอมรับและลงโทษตนเอง เป็นการค้นหาความตาย! จริง ๆ แล้ว ฉันตั้งใจจะให้เงินหลังจากพูดคุยกันแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ..."

ไม่ว่าอย่างไร เขาก็มีจอมเวทย์อาวุโสอย่างพ่อของเขาคอยปกป้องอยู่ การกลั่นแกล้งนักเรียนจอมเวทย์คนหนึ่งเท่านั้น ผู้มีอำนาจสูงกว่าก็ไม่น่าจะลงโทษตนเอง

ทันทีที่เขาพูดจบ เปลวไฟก็ระเบิด

สัตว์ประหลาดตัวหนึ่งที่ร่างกายเต็มไปด้วยเปลวไฟสีแดงพุ่งออกมาจากการระเบิด

เขาสวมชุดคลุมปลาบิน สีหน้าบ้าคลั่งและน่ากลัว เกล็ดสีดำปรากฏขึ้น รอยยิ้มน่ากลัว ลิ้นงูโบกสะบัด น้ำลายงูไหลลงมา ชุดคลุมปลาบินป่องออกด้วยกล้ามเนื้อที่ใหญ่โตของเขา หอกสามง่ามถูกเผาจนแดงก่ำ แต่สองมือที่ปกคลุมด้วยน้ำแข็งของเขากลับจับหอกสามง่ามไว้แน่น

"หึหึหึ นี่มันเรื่องที่น่ายินดีจริง ๆ สมกับเป็นสำนักการเผาไหม้ พลังโจมตีนี้ช่างน่าพอใจจริง ๆ..."

ในช่วงเวลาที่ถูกลูกไฟขนาดใหญ่กลืนกิน กำแพงน้ำเวทมนตร์บนชุดคลุมปลาบินของ รีไวล์ ยื้อไว้ได้ชั่วครู่หนึ่งก่อนที่จะกลายเป็นไอระเหยโดยลูกไฟขนาดใหญ่ โชคดีที่มีการป้องกันของเกล็ดสีดำและความต้านทานธาตุไฟที่เกิดจากเลือดไฟ

ทำให้ รีไวล์ สามารถต้านทานการโจมตีครั้งนี้ได้โดยไม่เป็นอันตราย

ตอนนี้ รีไวล์ เชื่อแล้วว่าคนผู้นี้เป็นลูกชายของ [อาจารย์ไฟ] เคนอย่างแท้จริง ม้วนกระดาษเวทมนตร์ล้ำค่าเช่นนี้ นักเรียนจอมเวทย์ทั่วไปไม่น่าจะมี

ลูกชายของเคนมีสีหน้าตกใจ

"เป็นไปไม่ได้!"

"จอมเวทย์อย่างเป็นทางการยังรับลูกไฟขนาดใหญ่ครั้งนี้ไม่ได้ คุณเป็นสัตว์ประหลาดอะไรกัน!"

เขาตื่นตระหนกอย่างสิ้นเชิง

หอกสามง่ามพุ่งเข้ามาในอากาศ แทงทะลุหัวและคอของเขาโดยตรง ตรึงเขาไว้ที่ต้นไม้และเสียชีวิตในทันที

รีไวล์ กระโดดไปอีกด้านหนึ่ง บดขยี้หัวของนักเรียนจอมเวทย์อีกคน

ศพและวิญญาณของนักเรียนจอมเวทย์เหล่านี้จะไม่สูญเปล่า ถูกแมงป่องพิษสุดน่ารักของ รีไวล์ กลืนกินทีละน้อย

ในที่สุด ก็ไม่เหลือแม้แต่โครงกระดูก

ช่วงเวลานี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในดินแดนลี้ลับ

แมงป่องพิษของ รีไวล์ กลืนกินนักเรียนจอมเวทย์ไปมากมาย

ภายใต้การหล่อเลี้ยงของ "อาหารแมงป่อง" ที่มีคุณภาพเช่นนี้

จำนวนแมงป่องพิษในบ้านแมลงก็ใกล้จะถึงหนึ่งพันตัวแล้ว ซึ่งก็เป็นระดับขีดจำกัดที่ รีไวล์ สามารถควบคุมได้

แมงป่องพิษรุ่นใหม่จำนวนมากเติบโตขึ้นมาแล้วแข็งแกร่งกว่าพ่อแม่ของพวกมัน การกลืนกินวิญญาณของจอมเวทย์ทำให้พวกมันวิวัฒนาการได้เร็วขึ้น

รีไวล์ ทำความสะอาดสนามรบ เก็บของที่ได้มา

นักเรียนจอมเวทย์ทั้งสามคนนี้ไม่เก่งเท่าไหร่ แต่ก็ยังร่ำรวย

ทั้งสามคนมอบหินเวทย์ให้กับ รีไวล์ มากกว่าหนึ่งพันหินเวทย์ นักเรียนจอมเวทย์ที่อ้างว่าเป็นลูกชายของ [อาจารย์ไฟ] เคนนั้นมีหินเวทย์มากกว่าห้าร้อยหินเวทย์

นอกจากนี้ ก็ยังมีสิ่งของที่ รีไวล์ ไม่สนใจอีกมากมาย เขาเก็บไว้ทั้งหมด แล้วค่อยมาจัดการทีหลัง

หลังจากที่ รีไวล์ ทำทั้งหมดนี้เสร็จ เขาก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่หน้าอก

เขาเปิดเสื้อผ้าออก สีหน้าก็มืดมน

ตราแห่งเปลวเพลิงปรากฏอยู่บนหน้าอกของ รีไวล์  ส่องแสงแปลกประหลาด

"ตราแห่งการติดตาม?"

รีไวล์ ไม่ตื่นตระหนกมากเกินไป แต่ยืนอยู่กับที่และครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุด เขาก็คิดหาวิธีแก้ไข

เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเคนตามล่า  รีไวล์ จึงตัดสินใจลงมือเป็นฝ่ายรุกก่อน... ไปจัดการกับเคน!

เขาแปลงร่างเป็นเคานต์ภูเขาสีเงิน แล้วสืบสวนที่ตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำ หลังจากนั้น เขาก็ประหลาดใจที่พบว่าอาจารย์ไฟเคนนั้นเป็นเจ้าของเกาะไฟดำ ซึ่งก็คืออาจารย์ของลูกสาวของมานรา

โอ้! ช่างเป็นวาสนาช่างประจวบเหมาะจริง ๆ!