บทที่ 46 : หุบเข้าโฟโด้!
บทที่ 46 : หุบเข้าโฟโด้!
ชาติก่อนเขามาจากซูโจวเทียนฟู่
ดังนั้นการก่อสร้างในเมืองที่เขาคุ้นเคยมากที่สุดคือรูปเเบบ, วงแหวนหนึ่งวง สองวง สามวง….ที่เกือบจะเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส
แต่ทันใดนั้น, เขากลับมองเห็นปัญหาบางอย่าง!
“ยิร์มารา ดูเหมือนในภาพจะไม่ใช่ที่ตั้งดั้งเดิมของหมู่บ้านเกรย์สโตนของเราใช่ไหม” เรย์มอนด์ถามอย่างสงสัย
"ถูกตัองครับท่านลอร์ด!" ยิร์มาราพยักหน้าและอธิบาย
“ภูมิประเทศใกล้หมู่บ้านเกรย์สโตนของเราค่อนข้างสูงชัน และยังมีภูเขาสูงล้อมรอบมากมาย…..ดังนั้นมันจึงไม่เหมาะกับวิธีการก่อสร้างเมืองที่ท่านต้องการ!”
“ที่สำคัญกว่านั้น ภูมิประเทศที่นี่ยังแคบเเละเเออัด….. ถ้าประชากรของเราเพิ่มขึ้นในอนาคต, สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติของที่นี่จะกลายเป็นปัญหาและอุปสรรคของเรา!
“ข้าก็เลยปรึกษาเรื่องนี้กับนักเวทย์คริส, อัศวินโคน่า และแมตต์-เยอร์มัน……ในที่สุดทุกคนก็ตกลงกันอย่างเป็นเอกฉันท์ที่จะย้ายไปที่หุบเขานี้!”
“แล้ว….ที่นี่ไม่ได้เป็นศักดินาของผู้สูงศักดิ์คนอื่นหรือ?”
เรย์มอนด์ชี้ไปที่ตำแหน่งบนแบบร่างเเล้วถามอย่างสงสัย
มันไม่สำคัญสำหรับเขาว่าจะย้ายไปที่นี่หรือไม่
แต่ตามกฎของนครรัฐเลน, ขุนนางที่มีตำแหน่งจะสามารถเลือกศักดินาของตนเองได้….แต่ก็ต้องออกค่าใช้จ่ายเองเท่านั้น
นอกจากนี้, หากมีศักดินาผู้สูงศักดิ์คนอื่นๆเลือกพื้นที่นั้นไปเเล้ว….พวกเขาก็ไม่สามารถเเย่งได้!
นี่เป็นสิ่งต้องห้ามโดยชัดเจน!
แน่นอนว่าถ้าเขาต้องการมันก็เป็นไปได้….แต่มันจำเป็นขนาดนั้นไหม?
“สถานที่แห่งนี้เรียกว่า, หุบเข้าโฟโด้”
“ทางทิศตะวันออกของหุบเขาใกล้กับที่ราบฟางเกา, ทางทิศตะวันตกใกล้กับแม่น้ำลองตัน…..มันจึงเป็นสถานที่ที่มีที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ที่ยอดเยี่ยม!”
“หากสามารถสร้างเมืองที่นี่ได้, มันอาจมีศักยภาพที่จะพัฒนาเป็นเมืองขนาดใหญ่ได้ในภายหลัง!”
“และขณะนี้, มันไม่มีศักดินาของชนชั้นสูงในสถานที่นี้ครับ”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เรย์มอนด์ก็ยิ่งสับสนมากขึ้น
“เดี๋ยวก่อน, ถ้าเจ้าบอกว่าสถานที่แห่งนี้เป็นที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ที่ยอดเยี่ยมและมีศักยภาพมหาศาล…..แต่ทำไมถึงยังไม่มีใครเลือกสถานที่แห่งนี้เป็นศักดินาเลยล่ะ?”
“มันมีปัญหาอะไรที่นี่หรือเปล่า!”
เรย์มอนด์ไม่ได้โง่…..เขารู้แน่ว่าสถานที่แบบนี้จะต้องมีอะไรผิดปกติ
ไม่เช่นนั้น, มันจะไม่มีทางที่จะลอยมาถึงมือเขาอย่างแน่นอน!
“ท่านลอร์ด มันมีปัญหาหลายอย่างที่นี่จริงๆ!”
ยิลมาราพยักหน้าและอธิบายต่อ!
“อย่างแรกเลยก็คือภาษี เนื่องจากสถานที่แห่งนี้อยู่ใกล้กับแม่น้ำลองตัน….ภาษีโดยรวมจึงสูงกว่าที่อื่นประมาณสองเท่า!”
เรย์มอนด์พยักหน้าอย่างเข้าใจ, เขารู้อยู่แล้วว่าขุนนางศักดินาในนครรัฐเลนต้องจ่ายภาษีเป็นประจำทุกปี
แต่ในขณะเดียวกัน ภาษีก็จะถูกปรับขึ้นหรือลงตามระดับความมั่งคั่งที่แตกต่างกันของเขตศักดินาและพื้นที่ทรัพยากร
ภายใต้สถานการณ์ปกติ ภาษีสำหรับศักดินาที่ใกล้กับแม่น้ำลองตันตะวันตกจึงสูงมาก!
เนื่องจากแม่น้ำลองตันตะวันตกเป็นเส้นทางการค้าที่ใหญ่ที่สุดในนครรัฐเลน
หรือที่เรียกว่าเส้นทางการค้าสีทอง
ดังนั้นนับประสาอะไรกับภาษีสองเท่า
ต้อให้ห้าเท่าหรือสิบเท่า, สถานที่แห่งนี้ก็ย่อมเต็มไปด้วยผู้คนอย่างแน่นอน!
เส้นทางการค้าสีทองนี้ไม่ใช่เรื่องตลก
ถ้าเจ้าสามารถครอบครองสถานที่ประเภทนี้ในฐานะศักดินาได้…..รายได้ของเจ้าก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!
เขาจึงรู้ว่าเรื่องภาษีสองเท่านี้ไม่ใช่ปัญหาหลักอย่างแน่นอน
มันต้องเป็นปัญหาอย่างอื่น
"อย่างที่สอง มันเป็นการเก็บภาษีของเอกชน" ยิร์มาราพูดอีกครั้งโดยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม
“นอกจากภาษีของประเทศแล้ว เรายังต้องจ่ายภาษีเงินได้ครึ่งหนึ่งให้กับตระกูลโอแลนเดอร์ด้วย!”
“ครึ่งหนึ่ง?......เพื่ออะไร!”
"ท่านลอร์ด นี่เป็นกฎที่มีมาอย่างยาวนาน”
“ในเขตของเรา ตระกูลโอแลนเดอร์เป็นเจ้าเหนือหัวที่คอยควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างอยู่, อันที่จริงหมู่บ้านเกรย์สโตนของพวกเราก็ต้องจ่ายภาษีให้พวกเขาก่อนหน้านี้!”
"แต่เนื่องจากเรายากจนมากและบารอนโอมาร์ได้เสียชีวิตลงก่อนที่ฤดูหนาวจะมาถึง, พวกเขาจึงไม่ได้มาเก็บภาษีเรา"
“แต่ในความเป็นจริง, ถ้าข้าเดาถูก…เมื่อต้นฤดูใบไม้ผลิมาถึง คนเก็บภาษีของตระกูลโอเเลนเดอร์ก็จะมาที่นี่เพื่อเก็บภาษีประจำปีอย่างเเน่นอน!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้, เรย์มอนด์ก็ได้เเต่ส่ายหัว
“ยังมีปัญหาอื่นอีกใหม!”
“เรียนท่านลอร์ด มันยังมีอีกสองเหตุผลนอกเหนือจากนี้!” ยิร์มาราพยักหน้าและพูดต่อ
"หากเมืองถูกสร้างขึ้นในหุบเข้าโฟโด้….เมืองนั้นจะถูกล้อมรอบด้วยศักดินาของกลุ่มพันธมิตรเคลย์”
“ในเวลานั้น, เราจะต้องเผชิญหน้ากับสองทางเลือก…..ถ้าเราเข้าร่วมกับพวกเขา เราจะต้องจ่ายภาษี”
“เเต่ถ้าหากเราไม่เข้าร่วม, เราก็จะถูกเนรเทศและถึงขั้นไม่สามารถเข้าสู่แม่น้ำลองตันตะวันตกเพื่อทำธุรกิจได้!”
“เสียภาษีอีกแล้วเหรอ?!”
ณ ขณะนี้ใบหน้าของเรย์มอนด์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเข้ม
พวกโง่พวกนี้ไม่คิดจะทำอะไรอย่างอื่นนอกจากเก็บภาษีเลยหรือไง?
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไม่มีใครกล้าไปตั้งเมืองที่นั่น
ภาษีระดับชาติ, ภาษีตระกูลโอแลนเดอร์, และภาษีกลุ่มพันธมิตรเคลย์
นี่เทียบเท่ากับการเสียภาษีคูณสามเลยไม่ใช่หรือ
ใครจะทนต่อสิ่งนี้ไหว?
แต่เอาเถอะ…..นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา
ถ้าสถานการณ์เลวร้ายสุดๆ….ก็เเค่เปิดสงครามเท่านั้นเอง
…….
“ท่านลอร์ดบารอน เกี่ยวกับกลุ่มพันธมิตรเคลย์….ข้ายังมีเรื่องต้องบอกท่านอีก” ยิร์มารากล่าวอีกครั้ง
"เรื่องอะไร?"
“เรียนท่านลอร์ด, แกนหลักของกลุ่มพันธมิตรเคลย์ คือไวเคานต์ทั้งสี่ที่เป็นเจ้าของดินแดนและศักดินาบนฝั่งแม่น้ำลองตันตะวันตก…..และท่านคุ้นเคยกับหนึ่งในนั้นมาก”
“นั่นคือ, ไวเคานต์วิลล์!”
เมื่อได้ยินชื่อนี้, เรย์มอนด์ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
นี่ไม่ใช่ชายโชคร้ายที่ถูกเขาแบล็กเมล์และฉ้อโกงใช่ไหม….แถมเขายังคงเป็นแกนหลักด้วย?
ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของสิ่งที่เรียกว่ากลุ่มพันธมิตรเคลย์นี้ จะดูไม่ค่อยดีนักใช่ไหม?
"ท่านลอร์ดบารอน, ถ้าเราเลือกที่จะสร้างเมืองในหุบเข้าโฟโด้…..เมืองบิตันของไวเคานต์วิลล์ก็จะอยู่ไม่ไกลจากเรานัก……ดังนั้น"
เมื่อได้ยินดังนี้….เรย์มอนด์ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
"เเล้วนี่มันไม่ดีหรือ?"
“ทันเวลาที่ข้าจะขอบคุณเขา สำหรับแกนเวทมนตร์ระดับห้า, ที่เขามอบให้ข้าฟรีๆก่อนหน้านี้...ฮ่าๆๆ!”
เรย์มอนด์หัวเราะสองสามครั้งแล้วถามต่อไป
“แล้วปัญหาสุดท้ายล่ะ?”
“เรียนท่านลอร์ดบารอน…..ปัญหาสุดท้ายนี้ เป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในสถานที่แห่งนี้ด้วย!” ยิร์มาราพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เขายื่นมือออกมาชี้บนแผนที่แล้วพูดต่อ!
"ทางตะวันตกเฉียงเหนือของหุบเข้าโฟโด้….มีทะเลสาบขนาดใหญ่ที่ชื่อว่า ทะเลสาบออสตินตั้งอยู่!"
“และในทะเลสาบออสติน มีชนเผ่ามนุษย์ปลาที่เจ้าเล่ห์ อันตราย เเละทรงพลังมาก!”
“เผ่ามนุษย์ปลา?!” เรย์มอนด์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
“ใช่แล้วท่านลอร์ด เผ่ามนุษย์ปลา!”
(เผ่ามนุษย์ปลา….ตัวเป็นปลาเเต่มีเเขนขา)
……………………
