บทที่ 422: อาจารย์ ข้าเข้าใจแล้ว!

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ทำให้ซูเฉินผิดหวัง

เกือบจะในขณะที่เสียงของซูเฉินลดลง พวกเขาพูดโดยไม่ลังเลตามแนวทางของตน

“ในฐานะญาติของจักรพรรดิ เราควรเดินตามรอยของจักรพรรดิ!”

"ประสบการณ์? มันน่าตื่นเต้นกว่าภารกิจของ เครือข่ายน้ำแข็งทมิฬ มากนัก! หลังจากการรวมภาคตะวันออกของแผ่นดินใหญ่ ภารกิจของเราคือการลาดตระเวน ไม่มีอะไรใหม่ให้กระทำเลยจนมาถึงตอนนี้!"

“ไม่มีปัญหา คุณสมบัติพลังภายในและพลังสายเลือดของข้าที่มีลมปราณแห่งชีวิตสามารถรักษาทุกคนได้!”

"ประสบการณ์? ตราบใดที่มันเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ข้าต้องกระทำในแต่ละวันแล้ว มันย่อมล้ำค่าที่จะกระทำอย่างไม่ต้องสงสัย!"

“เพียงแค่ฝ่าบาทมีคำสั่ง ข้าย่อมบุกน้ำลุยไฟประสบการณ์อะไรนั่นย่อมไม่จำเป็น!”

“ในเมื่อท่านอาจารย์ต้องการให้พวกเรามีประสบการณ์นี้จึงได้เอ่ยถาม พวกเราย่อมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังอย่างแน่นอนขอรับ!”

"ข้าจะอยู่กับหลัวเฉิน ข้าเชื่อว่าเขาปกป้องข้าได้เจ้าค่ะ!"

ทุกคนเลือกอย่างเป็นเอกฉันท์ที่จะรับภารกิจสำรวจเขตแดนลับ และไม่มีใครเลือกที่จะถอนตัวเลยสักคน

เมื่อเห็นเช่นนี้ ซูเฉินก็พยักหน้ารับอย่างมีความสุข

ซูเฉินพูดออกมา: "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเจ้าควรเตรียมตัวก่อนในช่วงสองสามวันนี้ และออกเดินทางไปที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่ในอีกสองวัน ตามแผนของสภาสหพันธรัฐภาคกลาง เราจะรวมตัวกันใน เมืองนอกเขตแดนลับในอีกสามวัน"

ทุกคนตกลงรับคำ ยืนยันเวลา ก่อนจะแยกย้ายกันไป

ซูเฉินและพรรคพวกจะออกเดินทางในสองวัน แต่หยูเหวินจัวจำเป็นต้องนำทหารกองทัพมังกรทองคำ 150,000 คนไปยังที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่ในวันนี้

ด้วยความเร็วในการเดินทัพของกองทัพมังกรทองคำ อาจใช้เวลาสามหรือสี่วันในการข้ามเขตรกร้างเพื่อไปถึงที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่ มันจะดีสำหรับพวกเขาที่จะสามารถเข้าถึงเมืองใกล้เขตแดนลับนก่อนที่อาณาจักรลับจะเปิดออก

ในช่วงสองวันนี้ทุกคนเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่

แค่หินวิญญาณระดับสุดยอดที่พวกเขาพกติดตัว โดยเฉลี่ยแล้วแต่ละก้อนก็มากพอที่จะบ่มเพาะได้ห้าอาณาจักรเล็กๆ

หลังจากที่เหมืองหินวิญญาณบนภูเขาไร้ที่สิ้นสุดได้รับการพัฒนาโดยอาณาจักรเทพยุทธ์ ทุกคนก็สามารถเป็นเจ้าของหินวิญญาณจำนวนมากเช่นกัน ในทุกวันนี้ พวกเขาค้นพบว่า หินวิญญาณ นี้สามารถเติมเต็มพลังสายเลือดของพวกเขาได้ในเวลาอันสั้น นี่คือสิ่งพวกเขาได้ค้นพบนอกเสียจากคุณสมบัติในการช่วยส่งเสริมระดับบ่มเพาะของพวกเขา

กล่าวคือ เมื่อพลังภายในและพลังสายเลือดในจุดตันเถียนใกล้จะหมดลงในการต่อสู้ พวกเขาสามารถนำหินวิญญาณระดับสูงออกมาและใช้พลังงานที่ไม่มีคุณลักษณะในนั้นเพื่อ "คืนพลังให้แก่พลังสายเลือดของพวกเขา"ได้ ภายในครึ่งชั่วโมงส่งมัน กลับสู่จุดสูงสุดอีกครั้ง

ในไม่ช้า ทุกคนก็มารวมตัวกันอีกครั้งในหอตำราของจักรพรรดิของพระราชวังแห่งอาณาจักรเทพยุทธ์

เมื่อเห็นว่าทุกคนมาถึงแล้ว ซูเฉินก็กลายเป็นลำแสงสีทองและบินออกไปในทิศทางของเมืองรอบนอก

เพื่อดูแล เฟิงเสี่ยวหยู ซึ่งเป็น ผู้บ่มเพาะระดับอาณาจักรที่สองเพียงคนเดียวในกองกำลัง ซูเฉินจงใจลดความเร็วลงเหลือหนึ่งในสิบของความเร็วปกติ

แต่ถึงกระนั้น เฟิงเสี่ยวหยู ก็ต้องทำงานหนักเพื่อให้ทันกับความเร็วของกองกำลัง

โชคดีที่ หลัวเฉิน นำเธอไปข้างหน้าเพื่อลดแรงปะทะ และกู่หนิงเอ๋อเล่น กู่จิ้งของฝูซี เพื่อฟื้นฟูพลังภายในและพลังสายเลือดของเธอ ดังนั้น  เฟิงเสี่ยวหยู จึงสามารถยืนหยัดที่จะไปถึงเมืองรอบนอกในขณะที่ยังคงมีพลังภายในและพลังสายเลือดอย่างเต็มเปี่ยม

หลังจากมาถึงเมืองรอบนอก ทุกคนพักผ่อน ฟื้นฟูพลังภายในและพลังสายเลือดที่เสียไป หลังจากนั้น เดินทางผ่านเขตรกร้างไปยังที่ราบตอนกลางของแผ่นดินใหญ่

เมื่อทุกคนมาถึงเมืองที่อยู่ใกล้กับอาณาจักรลับสุดยอด ก็เป็นเวลาหนึ่งวันให้หลัง ซึ่งเกือบจะเหมือนกับที่ซูเฉินคาดไว้

อย่างไรก็ตาม ซูเฉินต้องประหลาดใจอีกครั้งเมื่อพบว่า ที่ตั้งของอาณาจักรลับสุดยอดนี้อยู่ใกล้กับเมืองป๋าเจ๋อ ซึ่งเกิดสงครามครั้งใหญ่ขึ้นครั้งก่อน …

และเมืองที่พวกเขากำลังฟื้นฟูพลังอยู่ชั่วคราวนี้ก็คือเมืองป๋าเจ๋อเช่นกัน

หลังจากที่สาวกของนิกายหยวน สังหารชาวเมืองป๋าเจ๋อ เมืองป๋าเจ๋อ ก็เกือบจะกลายเป็นซากปรักหักพัง

แม้แต่ในช่วงเดือนที่ผ่านมา ผู้สกัดหลอมสร้างของฝ่ายปกครองสหพันธรัฐภาคกลางจำนวนนับไม่ถ้วนจะมาซ่อมแซมเมืองป๋าเจ๋อ และชาวเมืองในฝ่ายปกครองสหพันธรัฐภาคกลางจำนวนมากก็มาตั้งรกรากที่นี่แล้วก็ตาม แต่เมืองป๋าเจ๋อแห่งนี้ก็ยังเงียบงันอยู่ดี

"โดยไม่คาดคิด ที่ตั้งของอาณาจักรลับสุดยอดนี้อยู่ใกล้กับเมืองป๋าเจ๋อ"

ซูเฉินกล่าวออกมา

ในขณะนี้ ซูเฉินเห็นร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

เจ้าของร่างนี้คือไต๋หยุนชี่

ผู้สมัครที่ได้รับเลือกจากสภาสหพันธรัฐภาคกลางกลางเพื่อสำรวจความลับสุดยอดครั้งนี้คือ สหพันธ์นักรบศักดิ์สิทธิ์ และในฐานะที่เธอเป็นหนึ่งในกองทัพอัศวินศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอด เธอจึงมาในการสำรวจครั้งนี้เป็นธรรมดา

ดังนั้น  ซูเฉินจึงไม่แปลกใจ

"อยู่นี่!"

เมื่อซูเฉินเห็นไต๋หยุนชี่ เธอก็เห็นซูเฉินและพรรคพวกของเขาด้วย

เธอทักทายอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นเช่นนี้ ซูเฉินจึงเดินเข้าไปและถามออกมา "ไต๋หยุนชี่ ตอนนี้หัวหน้ากองทหารของเจ้าอยู่ที่ไหน"

ไต๋หยุนชี่ ได้พูดออกมา "ท่านพ่อเหรอ ท่านกำลังพักผ่อนอยู่ในคฤหาสน์ของเจ้าเมืองน่ะ ยังไงก็ตาม ท่านยังไม่ได้บอกข้าว่า วันนั้น ท่านทำให้ผู้นำนิกายทั้งสามเปลี่ยนฝ่ายได้อย่างไรเลยนะ"

เมื่อมองไปที่ท่าทางที่ไม่หยุดสงสัยของไต๋หยุนชี่ ซูเฉินก็อดไม่ได้ที่จะกุมหน้าผากของเขา

เขาพูดอย่างเผชิญหน้า: "ตราบใดที่เจ้าสร้างผลประโยชน์ให้กับพวกเขาได้มากพอ เจ้าก็จะมีสิ่งที่จะทำให้อีกฝ่ายเลิกเป็นศัตรูกับเจ้า และถ้าผลประโยชน์นี้แข็งแกร่งในระดับหนึ่ง เจ้าก็จะได้รับการสนับสนุนจากพวกเขาอย่างเต็มที่ ยกตัวอย่างเช่นความเกลียดชัง หลังจากนั้น  เจ้าจะสามารถใช้อีกฝ่ายเพื่อประโยชน์ของเจ้าเองได้!”

ซูเฉินดูเหมือนจะพูดวิธีการโน้มน้าวใจหมิงเฮอและคนอื่นๆ กลายๆ แต่ก็ดูเหมือนเขาจะไม่ได้พูดความจริงออกมาแต่อย่างใด

ท้ายที่สุดแล้ว การพูดบนกระดาษเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอที่จะบรรลุสิ่งที่ยิ่งใหญ่แบบนั้น

เมื่อพบปัญหาจริงๆ มันยังจำเป็นต้องวิเคราะห์ปัญหาเฉพาะอย่างละเอียด เช่นเดียวกับผู้นำนิกายทั้งสามคนที่ถูกฝังเมล็ดเพลิงสลายวิญญาณในจิตวิญญาณของพวกเขา ซึ่งนั่นเป็นเปิดโอกาสให้ซูเฉินได้ใช้ประโยชน์

ถ้ามันถูกแทนที่ด้วยผู้นำนิกายคนอื่น ๆ ต่อให้ซูเฉินยังคงใช้วิธีเดิมเพื่อเกลี้ยกล่อมผู้อื่น เกรงว่าเขาคงจะตายไปนานแล้วโดยไม่มีเศษซากหลงเหลืออยู่

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไต๋หยุนชี่ก็ขมวดคิ้วและขมวดคิ้วแน่นขึ้นก่อนจะพูดออกมา "ประโยชน์อย่างนั้นเหรอ?

เมื่อเห็นว่าไต๋หยุนชี่จำคำพูดของเขาได้ ซูเฉินก็ยิ้มเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม มันยังเร็วไปที่เขาจะผ่อนคลายในเรื่องนี้ ขอเพียงแค่เขาไม่จำเป็นต้องบอกสถานการณ์เฉพาะของหมิงเฮอและคนอื่น ๆ เขาก็ยังเต็มใจที่จะพูดคุยกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ต่อหน้าเขาเพียงเพื่อความรู้ทางทฤษฎี

"ผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า  เมื่อมีความสนใจที่เหมาะสม ผู้คนจะกล้าได้กล้าเสีย"

“ถ้าพวกเขามีส่วนได้ส่วนเสีย 50% พวกเขาจะกล้าเสี่ยง ถ้าส่วนได้เป็น 100% พวกเขาจะกล้าเหยียบย่ำกฎของมนุษย์ ถ้าพวกเขามีส่วนได้ 300% พวกเขาจะกล้าทำสิ่งใดๆ ต่อให้ต้องถูกตราหน้าว่าเป็นอาชญากรและเสี่ยงอันตรายด้วยการถูกแขวนคอก็ตาม”

"ไม่ว่าจะในสนามรบหรือที่ไหนในโลกล้วนแล้วแต่เป็นเช่นนี้! เจ้าเข้าใจที่ข้าพูดแบบนี้หรือไม่"

ซูเฉินมองไปที่ไต๋หยุนชี่ ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา

คำพูดของซูเฉินดูเหมือนจะเปิดประตูสู่โลกใหม่สำหรับไต๋หยุนชี่ เธอมองไปที่ซูเฉินอย่างหลงใหล แต่เธอก็หมกมุ่นอยู่กับทฤษฎีที่ซูเฉินพูดและไม่สามารถถอนตัวออกไปได้

หากความสนใจมากพอสามารถทำให้ผู้คนล้มลงได้ล่ะก็ มันจะเกิดเหตุการเช่นเดียวกันนี้ไม่ว่าจะเป็นในสภาสหพันธรัฐภาคกลาง โถงประชุมท้องพระโรง สนามรบ แม่น้ำและทะเลสาบ และแม้แต่ทั่วทั้งโลก

ไต๋หยุนชี่ ใช้เวลานานในการครุ่นคิดกว่าจะได้สติ

ดวงตาของเธอดูเหมือนจะเป็นประกาย เธอมองไปที่ซูเฉินอย่างตื่นเต้นและพูดอย่างตื่นเต้นว่า "อาจารย์ ข้าเข้าใจแล้ว!"