391-394
บทที่ 391 มีคนสองคนเสียชีวิต
ในขณะนี้ ใกล้แผ่นจารึก ชายชราร่างผอมแห้งกำลังหมอบอยู่บนแท่นสูง 12 ขั้น ลอยอยู่ในอากาศประมาณ 6 เมตร เขาใช้เล็บสีดำที่ยาวและแข็งเพื่อแกะสลักและทาสีบนแผ่นจารึกห้าแผ่นที่อยู่ตรงหน้าเขา หาก หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, ถังหมิง และ เติงเฟยสามารถเข้าใกล้ได้ พวกเขาจะเห็นว่าชื่อของพวกเขาค่อยๆ ถูกสลักไว้บนแผ่นจารึกเหล่านี้พร้อมกับวันที่
รูปแบบการฆ่าของชายชราผอมแห้งคนนี้ตรงไปตรงมา: เมื่อชื่อของ หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, ถังหมิง และ เติงเฟยถูกสลักไว้บนแผ่นจารึกเหล่านี้ พวกเขาก็จะต้องตาย มันเป็นกฎที่อันตรายและร้ายแรงอย่างยิ่ง
สิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือภายใต้งานเล็บสีดำของชายชราผอมแห้ง ชื่อของพวกเขาจึงถูกสลักไว้บนแผ่นจารึกแล้วเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์
"เราต้องไปตรวจสอบ!" หวู่ปินพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและน้ำเสียงหนักแน่น การไปที่นั่นอาจหมายถึงการเผชิญกับอันตราย แต่พวกเขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อสถานการณ์นี้ได้ พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเสียง "แก็ก แก็ก แก็ก" ที่น่าขนลุกเป็นเพียงการเล่นตลก มันคงเป็นอะไรที่น่ากลัวกว่านี้มาก
อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเอง เสียง "แก็ก แก็ก แก็ก" อันน่าขนลุกจากแผ่นจารึกอนุสรณ์ก็หยุดกะทันหัน ส่งผลให้ หวู่ปิน, เหม่ยลี่, เกาหมิง, ถังหมิง และ เติงเฟยตกตะลึง จากนั้นพวกเขาก็รู้สึกถึงพลังเหนือธรรมชาติอันน่าสะพรึงกลัวที่กระทำต่อพวกเขา
หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง ค่อนข้างรวดเร็วในการเปิดใจรับความรู้สึกที่ไม่มั่นคงและน่ากลัวนี้ อย่างไรก็ตาม ต่อหน้าพวกเขาแต่ละคน เงินผีสองใบก็ปรากฏขึ้นและสลายไปอย่างรวดเร็วกลายเป็นเถ้าถ่าน หมายความว่าพวกเขาถูกโจมตี
สถานการณ์ของพวกเขายิ่งวิกฤตมากขึ้น และแต่ละคนก็ถูกโจมตีสองครั้ง ผีนี้จะต้องทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ—บางทีแม้จะอยู่ในระดับ S ก็ตาม พวกเขาประสบปัญหาใหญ่แล้ว
หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง เต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นตระหนก ในขณะเดียวกัน ใบหน้าของถังหมิงและเติงเฟยก็ซีดและแข็งทื่อ ดวงตาของพวกเขาว่างเปล่า และร่างกายของพวกเขาก็เย็นเฉียบ
ช่วงเวลาต่อมา ถังหมิงและเติงเฟยก็ล้มลงอย่างไร้ชีวิตชีวาต่อหน้าหวู่ปิน เหม่ยลี่ และเกาหมิง พวกเขาตายแล้ว ถูกชายชราร่างผอมแห้งสังหาร
“พวกเขาตายแล้วทั้งคู่!” เกาหมิงรีบไปตรวจสอบทันทีแล้วพูด หวู่ปิน และ เหม่ยลี่จ้องไปที่ร่างที่ไร้ชีวิตของเพื่อนสองคนของพวกเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
อย่างไรก็ตาม ไม่มีเวลาที่จะครุ่นคิดถึงโศกนาฏกรรมครั้งนี้ เงินผีอีกสองใบบินออกจากกระเป๋าของพวกเขา
"ไปกันเถอะ! เราต้องรีบไปตรวจสอบแผ่นจารึกนั่น!" หวู่ปินอุทานอย่างไม่ลังเลอีกต่อไป และเร่งเร้าให้เหม่ยลี่และเกาหมิงติดตามเขาไป
บทที่ 392 ต้องถูกจำคุก
ด้วยความรู้สึกเร่งด่วน หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง จึงวิ่งไปที่แผ่นจารึกอนุสรณ์ทันที โดยข้ามภาพวาดสองภาพสุดท้ายไปโดยสิ้นเชิง มีอะไรที่สำคัญกว่าชีวิตของพวกเขาตกอยู่ในอันตรายหรือไม่?
หัวใจของพวกเขาเต้นรัวเมื่อเข้าใกล้แผ่นจารึกแห่งความทรงจำ และความถี่ของการโจมตีก็เพิ่มขึ้น ทุกๆ สองสามก้าว เงินผีสองใบจะบินออกจากกระเป๋าของพวกเขาและกลายเป็นขี้เถ้าอย่างรวดเร็ว การโจมตีเริ่มเร็วขึ้นและไม่หยุดยั้ง
หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นตระหนกมากขึ้น ต้องใช้เงินผีสองใบเพื่อต้านทานการโจมตี และดูเหมือนว่าผีในแผ่นจารึกอนุสรณ์นั้นโจมตีไม่หยุดยั้งมากกว่าผีในห้องโถงหลักและสวน ผีเหล่านั้นต้องการเงินผีเพียงใบเดียวในการโจมตี
แม้ว่าโถงบรรพบุรุษจะมีขนาดกว้างใหญ่ โดยมีพื้นที่เกิน 300 ตารางเมตร หวู่ปิน, เหม่ยลี่ และเกาหมิงก็สามารถไปถึงพื้นที่รอบๆ แผ่นจารึกอนุสรณ์ได้ภายในเวลาประมาณเจ็ดถึงแปดวินาทีของการวิ่งเต็มกำลัง โดยอ้อมเสาขนาดใหญ่ไป
เมื่อพวกเขาไปถึงแผ่นจารึกแห่งความทรงจำ พวกเขาเห็นผีชายชราร่างผอมแห้งยืนอยู่บนแท่นสูงสิบสองขั้น เหนือพื้นดินประมาณหกเมตร ใบหน้าของเขาเกือบจะเป็นโครงกระดูก โดยมีผิวหนังเหี่ยวย่นบาง ๆ เกาะแน่นอยู่กับกระดูกของเขา ดวงตาของเขาใหญ่ผิดปกติเนื่องจากมีเนื้อที่จมอยู่บริเวณเบ้าตาของเขา ทำให้เกิดรูปลักษณ์ที่น่าหวาดกลัว
หวู่ปินและเกาหมิงสังเกตเห็นทันทีว่ามีแผ่นจารึกอนุสรณ์ห้าแผ่นวางอยู่ที่เท้าของชายชรา และแต่ละแผ่นก็มีชื่อจารึกอยู่บนนั้น
“ฉันเข้าใจแล้ว ผีผู้เฒ่าคนนี้คงสลักชื่อของเราไว้บนแผ่นจารึกเหล่านั้น ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงถูกโจมตี รูปแบบการฆ่าของเขาคือการสลักชื่อบนแผ่นจารึก และผู้ที่มีชื่อจารึกไว้นั้นจะต้องตาย” หวู่ปิน อธิบายด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เหม่ยลี่ที่หวาดกลัวกับรูปร่างหน้าตาของชายชรา หันความสนใจไปที่แผ่นจารึกทั้งห้าแผ่นที่เท้าของเขา และถามอย่างกังวลว่า "เราควรทำอย่างไรดีตอนนี้?"
ในขณะนี้ เงินผียังคงบินออกจากกระเป๋าของพวกเขา ทีล่ะสองใบติดต่อกันอย่างรวดเร็ว หากพวกเขาไม่ได้ดำเนินการใดๆ ในเร็วๆ นี้ อุปทานเงินผีของพวกเขาจะหมดลงภายใต้การโจมตีอย่างไม่หยุดยั้งของผีผู้เฒ่า
หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง รู้ว่าพวกเขาต้องดำเนินการอย่างรวดเร็วเพื่อปราบผีเฒ่าผอมแห้งหากพวกเขาต้องการช่วยตัวเอง
บทที่ 393: ความสามารถตามลำดับ
ในขณะนี้ หวู่ปินพูดด้วยสีหน้าหนักใจว่า "ลองใช้พลังของผีร่วมกันปราบผีผู้เฒ่าคนนี้ก่อน แล้วเราจะกักตัวเขาไว้"
"ตกลง!"
“เราเข้าใจแล้วพี่ชายอู๋!” เกาหมิง และ เหม่ยลี่โต้ตอบด้วยใบหน้าที่จริงจัง
ทั้งสองรู้ว่าพวกเขาจะต้องปราบผีชายชราร่างผอมแห้งที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา เพื่อหลุดพ้นจากรูปแบบการสลักชื่อที่อันตรายถึงชีวิตของเขาบนแผ่นจารึก มิฉะนั้น พวกเขาก็จะเพียงแต่ใช้เงินผีของพวกเขาจนหมดและพบกับความตาย
ในช่วงเวลาถัดมา หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง ได้เปิดใช้งานพลังของผีภายในตัวพวกเขาเอง รอยสักผีสีดำบนหลังของพวกเขาเปล่งแสงสีแดงสดใส ทันใดนั้น ออร่าที่น่าสะพรึงกลัว น่าขนลุก และเป็นลางไม่ดีก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของพวกเขา ทำให้เกิดระลอกคลื่นที่มองไม่เห็นในอากาศ ความกดดันที่เห็นได้ชัดเจนเกิดขึ้นกับผีชายชราร่างผอมแห้ง ซึ่งยังคงนิ่งเฉยด้วยสายตาที่เย็นชาและเยือกเย็น ดูเหมือนไม่แยแสกับความพยายามของพวกเขา
หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง ได้ปลดปล่อยพลังของผีไปพร้อม ๆ กัน โดยตั้งใจที่จะปราบปรามผีชายชราผอมแห้งในคราวเดียว พวกเขาเชื่อว่าผีเฒ่าผอมแห้งตัวนี้ต้องน่ากลัวอย่างไม่น่าเชื่อ เนื่องจากตอนนี้ต้องใช้เงินผีสามใบพร้อมกันเพื่อต้านทานการโจมตีของเขา
ต่อจากนี้ หวู่ปินก็กะพริบตาไปที่ผีเฒ่าที่ผอมแห้ง ผีที่ถูกควบคุมของเขามีความสามารถในการฆ่าได้ในพริบตา เหม่ยลี่หมอบลง กระตุ้นรูปแบบการฆ่าของผีของเธอ ซึ่งสัมพันธ์กับความสูง ขณะที่เธอหมอบอยู่ ความสูงของเธอสัมพันธ์กับผีชายชราเพิ่มขึ้นอย่างมาก กระตุ้นผลร้ายของผีของเธอ
เกาหมิงผลักความสามารถของผีของเขาไปในอากาศ ทำให้วิญญาณชายชราล้มลงกับพื้น ผีของเกาหมิงมีพลังที่จะผลักดันผู้คน และใครก็ตามที่ถูกผลักโดยเขาจะต้องล้มลงกับพื้น ด้วยเหตุนี้ ผีเฒ่าผอมแห้งจึงถูกโค่นลงทันที
ด้วยความสามารถของผีที่ใช้โดย หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง พวกเขาปราบปรามผีชายชราผอมแห้งได้สำเร็จ จากนั้น หวู่ปิน ก็ตะโกนบอก เกาหมิง ว่า "เกาหมิง ไปจับกุมเขาไว้!"
มีเหตุผลที่ให้เกาหมิงจัดการคุมขัง ทั้ง เกาหมิง และ เหม่ยลี่สามารถรักษาความสามารถด้านผีของพวกเขาไว้ได้อย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม เกาหมิงได้ใช้ความสามารถของผีของเขาในการผลักผีชายชราลงไปที่พื้นแล้ว เนื่องจากเขาไม่ได้ยืนอยู่บนพื้น ความสามารถของ เกาหมิง จึงไม่สามารถเปิดใช้งานได้อีกต่อไป
แน่นอนว่า นี่ไม่ได้หมายความว่าความสามารถของผีของ เกาหมิง นั้นอ่อนแอกว่าของ หวู่ปิน และ เหม่ยลี่
บทที่ 394 ยังไม่จบ
ผีผลักดัน เมื่อมันผลักผีตนอื่นลงไปที่พื้น จะทำให้ผีสูญเสียความสามารถของตัวเองชั่วคราว ดังนั้นไม่ว่าจะเพื่อหลบหนีหรือกักขัง การผลักผีลงสู่พื้นดินถือเป็นโอกาสที่ดี
เมื่อเห็นผีชายชราร่างผอมแห้งล้มลงกับพื้นและไม่สามารถขยับตัวได้ เกาหมิงทำตามคำแนะนำของหวู่ปิน จึงวิ่งไปข้างหน้าทันทีพร้อมหยิบถุงผ้าสีทองออกมาจากกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขา
“เกาหมิง ระวังและพยายามอย่าสัมผัสแผ่นจารึกเหล่านั้น!” หวู่ปินเตือนขณะที่เขาเฝ้าดูเกาหมิงขึ้นบันไดไปยังแท่นยกระดับ ทั่วทั้งแท่นถูกปกคลุมไปด้วยแผ่นที่จารึกชื่อไว้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่แน่ใจว่าแผ่นจารึกเหล่านี้เป็นแผ่นไม้ธรรมดาๆ หรือไม่ เมื่อพิจารณาจากลักษณะที่น่าขนลุกของคฤหาสน์เก่าและผีในห้องโถงของบรรพบุรุษ มีความเป็นไปได้ที่แผ่นจารึกเหล่านี้เป็นตัวแทนของผีเช่นกัน ตามชื่อที่สลักไว้
อย่างไรก็ตาม เกา หมิงไม่ใช่คนที่มีกล้ามเนื้อแต่ไม่มีสมอง แม้จะไม่มีคำเตือนของ หวู่ปิน เขาก็ยังไม่กล้าแตะแผ่นจารึกชื่อ
ขณะที่เกาหมิงกำลังปีนบันไดเพื่อไปถึงผีเฒ่าผอมแห้งในขั้นที่สิบสอง ผีเฒ่าก็พยายามดิ้นรนที่จะลุกขึ้น ถ้ามันเพิ่มขึ้น ความสามารถของ หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง ก็ไร้ประโยชน์
ในขณะนั้น หวู่ปิน และ เหม่ยลี่ได้เปิดใช้งานความสามารถของผีของพวกเขาอีกครั้งโดยใช้รูปแบบ "พริบตาสู่ความตาย" และ "สูงกว่าเธอ" ผีชายชราผอมแห้งแข็งตัวอยู่กับที่
ในขณะเดียวกัน เกาหมิง ก็มาถึงด้านข้างของผีเฒ่าผอมแห้งแล้ว มันเป็นโอกาสที่สมบูรณ์แบบ หลังจากครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว เขาก็ใช้ถุงผ้าสีทองจับผีผู้เฒ่า และกักขังผีได้สำเร็จ
ในที่สุดพวกเขาก็สามารถจับกุมผีชายชราผอมแห้งได้ หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และในที่สุดหัวใจที่หนักหน่วงของพวกเขาก็เบาลง
อันตรายสิ้นสุดลงแล้ว
ความสามารถผีของพวกเขาถูกปลดปล่อยออกมา
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ หวู่ปิน และ เหม่ยลี่ซึ่งใช้ความสามารถของพวกเขาสองครั้งติดต่อกัน ดูซีดลงอย่างมาก และมีกลิ่นอายที่น่าขนลุกและเยือกเย็นเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของพวกเขา นี่คือราคาของการใช้ความสามารถของพวกเขาอย่างต่อเนื่องและถูกแปดเปื้อนด้วยพลังเหนือธรรมชาติของผี
เกาหมิงมีรูปร่างดีขึ้นเล็กน้อยเนื่องจากเขาใช้ความสามารถของผีเพียงครั้งเดียว อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้กังวลมากนักเพราะเงินผีในกระเป๋าของพวกเขาจะค่อยๆ ชำระล้างพลังเหนือธรรมชาติที่แทรกซึมอยู่ในพวกเขา
“เอาล่ะ ในที่สุดเราก็จับสิ่งนี้ได้แล้ว...” หวู่ปินเริ่มพูด แต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่ไม่คาดคิด เงินผีหนึ่งใบบินออกมาจากกระเป๋าของเขาและกลายเป็นขี้เถ้าอย่างรวดเร็ว สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับ เหม่ยลี่และ เกาหมิง; เงินผีหนึ่งใบจากกระเป๋าแต่ละใบของพวกเขาบินออกไปและสลายตัวเป็นเถ้าถ่าน
เกิดอะไรขึ้น? เหตุใดสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น? ผีก็ถูกกักขังแล้วมิใช่หรือ?
หวู่ปิน, เหม่ยลี่และ เกาหมิง อดไม่ได้ที่จะเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความกังวล
