Chapter 4 : ภารกิจเสร็จสิ้น – สกิลระดับเทวะหนึ่งเดียว!
เมื่อหวนนึกไปถึงวิธีการบรรลุภารกิจ ลู่หยวนก็เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ “ข้าเชื่อว่าท่านต้องยอมตกลงอย่างแน่นอน”
“ข้าอยากจะรู้จริงๆว่าเจ้าไปเอาความมั่นใจมาจากไหน” ต้นไม้แห่งชีวิตกล่าว
มันสงสัยยิ่งนักว่าวาจาช็อคโลกเช่นไรของนักผจญภัยผู้มั่นใจในตนเองผู้นี้ที่จะทำให้มันเปลี่ยนความคิด
“ไอ้เทรนท์ระยำเจ้าเป็นเพียงแค่ตัวน่าสังเวชที่ได้มุ่งหมายในกฏเกณฑ์แห่งชีวิตก็เท่านั้น ข้าสงสัยยิ่งนักว่าเป็นเพราะเจ้ามีชีวิตอยู่มานานหรืออย่างไรถึงได้ทำให้สมองตื้อตันไปจนหมด เจ้าที่สูญเสียตัวตนไปก็ไม่ต่างอะไรไปจากหนูท่อสกปรกนักหรอก” ภายใต้สายตาคาดหวังของต้นไม้แห่งชีวิต ลู่หยวนละวางท่าทีมากมารยาทและเริ่มก่นด่าอีกฝ่ายออกมา
“เจ้านักผจญภัยสารเลวเจ้ากลับกล้าว่าข้า” ต้นไม้แห่งชีวิตผงะไปเล็กน้อย หลังจากนั้นมันก็เริ่มตอบโต้กลับบ้าง
หากแต่เมื่อเทียบกับคำกล่าวของลู่หยวนแล้วการตอบโต้ของต้นไม้แห่งชีวิตนั้นดูจะอ่อนแอและไร้พลังยิ่งนัก
“ชีวิตนั้นยิ่งใหญ่ ไม่แปลกใจเลยที่คนอย่างเจ้าไม่ได้รับการยอมรับจากชีวิต ถ้าเจ้าลองมองดูตัวเองตอนนี้ตัวเจ้าจะแตกต่างอะไรไปจากหมาจรจัดที่หลบซ่อนอยู่ในมุมมืดคอยเลียแผลตัวเอง? ไม่สิข้าพูดผิดไปเพราะเจ้านั้นแตกต่างจากสุนัขเหล่านั้น อย่างน้อยที่สุดสุนัขจรจัดก็ยังเข้าใจและให้ค่าในความภักดีแต่เจ้ากลับทำผิดสัตยาบรรณของเหล่าเทรนท์”
ลู่หยวนด่าออกมาเป็นชุด คำกล่าวทุกประเภทที่คิดได้ในอโพคาลิปล้วนถูกสบถออกไปเพื่อโจมตีจิตใจของต้นไม้แห่งชีวิต
ในเวลาเดียวกันเสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้นในหูของลู่หยวนอย่างต่อเนื่อง
[เนื่องจากท่านสบถด่าต้นไม้แห่งชีวิต ค่าความชื่นชอบของต้นไม้แห่งชีวิตที่มีต่อท่านลดลง]
[เนื่องจากท่านสบถด่าต้นไม้แห่งชีวิต ค่าความชื่นชอบของต้นไม้แห่งชีวิตที่มีต่อท่านลดลง]
[เนื่องจากท่านสบถด่าต้นไม้แห่งชีวิต ค่าความชื่นชอบของต้นไม้แห่งชีวิตที่มีต่อท่านลดลง]
...
[ระดับความสัมพันธ์ของท่านกับต้นไม้แห่งชีวิตกลายเป็นระดับ ‘เกลียดชัง’]
หลังจากได้ยินว่าค่าความสัมพันธ์กับต้นไม้แห่งชีวิตลดลงเป็นเกลียดชัง ลู่หยวนกลับยังไม่หยุดแต่ยังคงก่นด่าต่อไป
ภายในทวีปอโพคาลิปนั้น เมื่อค่าความชื่นชอบของNPCกลายเป็นเกลียดชังพวกเขาก็จะเข้าโจมตีผู้เล่น
ขณะเดียวกัน ต้นไม้แห่งชีวิตที่เข้าถึงกฏเกณฑ์แห่งชีวิตแล้วนั้นอยู่ในระดับ ‘พิเศษ’ มานานมากแล้ว มันไม่ใช่อะไรที่ผู้เล่นเลเวล1อย่างลู่หยวนจะต้านทานได้
หากแต่ลู่หยวนกลับไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย
นั่นก็เพราะต้นไม้แห่งชีวิตนั้นแตกต่างจากNPCทั่วไป
ในข่ายอาคมนี้มันคือNPCที่ไม่มีวันชนะผู้ใด
ด้วยข่ายอาคมนี้มันไม่อาจโจมตีหรือกระทั่งขยับได้ด้วยซ้ำ
“เจ้า...พอแล้วๆ หยุดด่าเสียที” หลังจากผ่านไปพักใหญ่แต่ลู่หยวนยังไม่ยอมหยุดด่า ต้นไม้แห่งชีวิตก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป มันคำรามออกมาด้วยความอับจนและโกรธเกรี้ยว
สีหน้าของต้นไม้แห่งชีวิตดูโกรธขึ้งหากแต่ลู่หยวนกลับไม่สนใจและยังคงด่าต่อไป
ต้นไม้แห่งชีวิตผู้น่าสงสาร แม้จะมีสติปัญญาและพรสวรรค์สูงตั้งแต่กำเนิดหากแต่ตัวมันนั้นกลับไร้พรสวรรค์ในด้านการตีฝีปากกับผู้คน
ตั้งแต่ตอนที่มันเกิดจนถึงตอนนี้ไม่มีใครเลยที่กล้าด่ามันด้วยวาจาเช่นนี้
มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสงครามน้ำลายคืออะไร
“เจ้านักผจญภัยน่ารังเกียจ ข้าขอสาปแช่งให้เจ้าไม่ตายดี” ต้นไม้แห่งชีวิตจ้องมองมาที่ลู่หยวนด้วยสายตาอาฆาต
หลังจากจ้องมองมาที่เขาอยู่ซักพักก็ดูเหมือนมันจะทำใจได้และเอ่ยออกมา “หยุดด่าซักที ข้ายอมรับคำขอของเจ้าแล้ว”
“ต้องขอขอบคุณความเมตตาของท่านต้นไม้แห่งชีวิตด้วยขอรับ ในนามของต้นท้อนับพันภายในสวนท้อแห่งนี้ข้าขอเป็นตัวแทนเอ่ยขอบคุณจากใจ” ลู่หยวนยิ้มอย่างอ่อนโยนและก้มศีรษะให้อีกฝ่าย
ราวกับว่าคนที่สบถด่าต้นไม้แห่งชีวิตเมื่อครู่นั้นไม่ใช่เขาก็ไม่ปาน
“เจ้า...” ต้นไม้แห่งชีวิตรู้สึกหมดคำจะพูดขึ้นมาเสียดื้อๆ
มันไม่เข้าใจเลยว่าเหตุผลโลกใบนี้ถึงมีคนเช่นนี้อยู่ด้วย
“ถ้างั้นข้าคงต้องขอตัวก่อนแล้ว ข้าเชื่อว่าท่านต้นไม้แห่งชีวิตเป็นเทรนท์ที่เคารพในคำสัญญาของตนและเป็นบุคคลผู้สูงส่ง ท่านคงไม่ปรารถนาให้ข้ามาที่นี่อีกใช่หรือไม่? ยังไงซะม้วนคัมภีร์เคลื่อนย้ายระบุตำแหน่งก็แพงถึง500เหรียญทองเชียวนา” ลู่หยวนเอ่ยพร้อมกับหันหน้าเดินจากไป
หลังจากที่ต้นไม้แห่งชีวิตยอมตกลงเขาถึงถอนหายใจออกมาได้ด้วยความโล่งอก
ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นนั้นพิสูจน์แล้วว่าจอมโจรผู้ที่ได้รับมรดกไปในชีวิตที่แล้วของเขาไม่ได้โกหก
แม้ว่าวิธีการนี้จะดูไร้สาระไปหน่อยแต่ก็ได้ผลจริงๆ
คิดได้ดงันี้แล้วลู่หยวนก็อดชื่นชมอยู่ในใจไม่ได้ บนโลกใบนี้มีคนแปลกๆอยู่เยอะจริงๆ ไม่คิดเลยว่าวิธีแปลกๆแบบนี้ก็ยังคิดออกมาได้
ลู่หยวนพึ่งจะเดินมาถึงด้านหน้าหลุมเคลื่อนย้ายได้ชั่วครู่เท่านั้น ต้นท้อรอบๆก็พลันเบ่งบาน กลิ่นหอมอ่อนๆของเอกท้อนั้นลอยล่องมาแตะจมูกของเขา
เมื่อกวาดสายตามองไปยังสวนสีท้อนี้ลู่หยวนก็มองมันด้วยความปรารถนาอีกคราหนึ่งก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปในหลุมดำเคลื่อนย้าย
...
“เจ้าเจรจากับต้นไม้แห่งชีวิตแบบนั้นรึ?” ณ ที่บ้านของอันเดร อันเดรพลันแสดงสีหน้าประหลาดๆออกมาเมื่อได้ยินคำอธิบายของลู่หยวน
หลังจากสวนท้อเกิดปัญหาเรื่องดอกท้อไม่ยอมบานตัวเขาก็เคยไปที่นั่นมาแล้วครั้งหนึ่ว แน่นอนว่าเขารู้เกี่ยวกับการคงอยู่ของต้นไม้แห่งชีวิตแต่ไม่ว่าจะยังไงอีกฝ่ายก็เป็นถึงตัวตนระดับ ‘พิเศษ’ ถ้าผ่อนปรนไม่ได้ก็ไม่มีอะไรที่เขาทำได้แล้วเหมือนกัน
อันเดรจึงทิ้งเรื่องนี้ให้กับลู่หยวนจัดการ เขาไม่ได้คาดหวังมาตั้งแต่แรกอยู่แล้วแต่เป็นเพราะข้อจำกัดของกฏเขาจึงต้องทำเช่นนี้
อย่างไรก็ตามเขากลับไม่คิดเลยว่าลู่หยวนจะทำสำเร็จจริงๆ
แม้ว่าวิธีการมันจะค่อนข้าง...ยากจะสรุปไปหน่อยก็ตามที
“อะไรหรอครับ? คุณลุงอันเดรมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” ลู่หยวนมองไปที่อันเดรด้วยแววตาใสซื่อแต่ในใจนั้นสงบดุจน้ำนิ่ง
ตราบใดที่เขาไม่รู้สึกกระอักกระอ่วน คนที่กระอักกระอ่วนก็คือคนอื่น
“เจ้า...ทำได้ดีมาก” มุมปากของอันเดรกระตุกถี่ยิบ ในเวลาเดียวกันเสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้น
[ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นด้วยที่ทำภารลับสำเร็จ ทำการแจกจ่ายรางวัล]
[ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นด้วย - ท่านได้รับ : ค่าประสบการณ์1500แต้ม , เงิน150เหรียญทอง , จี้ของครูชและโอกาสให้การเลือกสกิลมรดกหนึ่งครั้ง]
เมื่อเสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้น แสงสีเขียวห้าสายก็พลันส่องสว่างออกมาจากร่างของลู่หยวน
ค่าประสบการณ์1500แต้มนั้นทำให้เขาเลเวลอัพถึงเลเวล5ในพริบตา
ในเวลาเดียวกันลิสต์หน้าต่างยาวเป็นหางว่าวก็ปรากฏขึ้นมาข้างๆตัวอันเดร
[สกิลระดับตำนาน : เงาติดตาม]
[คำอธิบาย : สกิลเรียกใช้งาน – สกิลเทวะที่หาได้ยากยิ่งในหมู่จอมโจรในตำนาน เผาผลาญพลังเวทย์50หน่วยเพื่อเข้าสู่สภาวะเงาที่จะทำให้สามารถโจมตีได้โดยไม่ถูกค้นพบ ภายใต้สถานะเงานั้นผู้เล่นจะได้รับความสามารถในการต้านทานความเสียหาย25% คงอยู่เป็นระยะเวลา30วินาที ระยะเวลาคูลดาวน์ : 30นาที (หมายเหตุ : ไม่สามารถอัพเกรดได้)]
[สกิลระดับตำนาน : มือซ้ายเบาหวิว]
[ คำอธิบาย : สกิลติดตัว – สกิลเทวะที่หาได้ยากยิ่งในหมู่จอมโจรในตำนาน สกิลนี้คือสกิลขั้นกว่าของความถนัด ‘เชี่ยวชาญอาวุธ’ เมื่อใช้อาวุธและสกิลผู้เล่นจะได้รับความชำนาญในการใช้อาวุธหรือสกิลนั้นๆเหนือกว่าระดับความเชี่ยวชาญโดยอัตโนมัติ (หมายเหตุ : ไม่สามารถอัพเกรดได้)]
[สกิลระดับตำนาน : เงาเผด็จการ]
[คำอธิบาย : สกิลติดตัว - สกิลที่เป็นดั่งแก่นแท้ของจอมโจรในตำนาน มันมีพลังอันกล้าแกร่งในระดับ ‘พิเศษ’ เพราะทำให้ผู้เล่นสามารถสัมผัสกับชายขอบของกฏเกณฑ์แห่งเงาได้ ผู้เล่นจะเปลี่ยนร่างเป็นเงาเผด็จการและจะสามารถเข้าใจในกฏเกณฑ์แห่งเงาได้ง่ายยิ่งขึ้น]
...
ลู่หยวนสับสนไปกับสกิลระดับตำนานในลิสต์ตารางสกิลยิ่งนัก
อันเดรสมแล้วที่เป็นสุดยอดจอมโจร เพียงสกิลระดับตำนานของจอมโจรที่เขาอนุญาติให้ลู่หยวนเลือกได้ก็มีมากกว่าหนึ่งโหลแล้ว
ลู่หยวนไม่กล้าเลือกสุ่มๆแต่อ่านพวกมันทีละสกิลอย่างตั้งใจ
สกิลระดับตำนานนั้นหาได้ยากมากไม่ต้องกล่าวถึงสถานที่อย่างหมู่บ้านมือใหม่เลย โอกาสเช่นนี้ถือได้ว่าล้ำค่ายิ่งนัก
ลู่หยวนต้องเลือกสกิลที่เหมาะกับเขาและศักยภาพของเขามากที่สุด
“คุณลุงอันเดรข้าต้องการเรียนรู้สกิลนี้ขอรับ...” หลังจากลังเลอยู่นานในที่สุดลู่หยวนก็ชี้ไปที่หนึ่งในสกิลที่มีอยู่มากมายและเอ่ยออกมา
