Chapter 3 : ภารกิจมรดกสืบทอดของอันเดร
ลู่หยวนไม่คิดจะทำภารกิจต่อเนื่องอันแสนน่าเบื่อตามสคริปเนื้อเรื่อง กลับกันเขาเลือกที่จะใช้ชื่อของนอร์ม่าขึ้นมากล่าวอ้างเพื่อข้ามภารกิจเหล่านั้นไปเลย
“นอร์ม่าเป็นอาจารย์ของเจ้า?” เมื่อได้ยินคำกล่าวของลู่หยวนสีหน้าของอันเดรก็ผ่อนคลายลงมากแต่ก็ยังระวังตัวอยู่นิดๆอย่างเห็นได้ชัด
“ใช่แล้วขอรับ ท่านอาจารย์นอร์ม่าให้ข้ามาทักทายท่าน นางกล่าวว่านางอยากจะถามท่านว่าท่านยังเก็บใบเมเปิ้ลที่ทะเลสาบดุ๊คซิโอเอาไว้หรือไม่?” ลู่หยวนกล่าวต่อ
ใบเมเปิ้ลจากทะเลสาบดุ๊คซิโอคือความลับระหว่างคนทั้งสอง มีเพียงนอร์ม่าและอันเดรเท่านั้นที่ทราบเรื่องนี้
ในชีวิตที่แล้วของเขากว่าลู่หยวนจะทราบเรื่องนี้ก็เป็นตอนที่เขาได้ฟังมาจากปากของนอร์ม่าหลังจากช่วยเธอทำภารกิจต่อเนื่องไปเป็นกระตัก
ลู่หยวนเชื่อว่าอันเดรไม่มีทางสงสัยเขาอีกต่อไปอย่างแน่นอนหากเขากล่าวเรื่องนี้ออกมา
“เจ้าเป็นศิษย์ของนอร์ม่าจริงๆ นอร์ม่าสบายดีใช่หรือไม่?” ดังคาด หลังจากได้ยินคำกล่าวของลู่หยวนอันเดรก็ไม่เหลือความสงสัยอีก เขาทักทายลู่หยวนด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น
“ท่านอาจารย์สบายดีขอรับ นางในตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่ในหอคอยแห่งเมืองแอมเบอร์ นางถือได้ว่าเป็นสุดยอดจอมเวทย์ผู้หนึ่งเลย” ลู่หยวนแสดงสีหน้าเคารพเลื่อมใส
“สมแล้วจริงๆ นางเลือกที่จะก้าวเดินไปบนเส้นทางสู่การค้นหาความจริงสินะ” อันเดรถอนหายใจราวกับหวนนึกถึงอะไรบางอย่าง แววตาของเขาเผยให้เห็นความปรารถนาอันคลุมเครือ
ลู่หยวนไม่ได้พูดอะไรต่อและนั่งลงอย่างเงียบๆ
หลังจากผ่านไปซักพักอันเดรก็ได้สติและมองมาที่ลู่หยวนด้วยแววตาอบอุ่น
“ในเมื่อเจ้าเป็นศิษย์ของนอร์ม่า หากเจ้าต้องการจะเรียนรู้สิ่งใดจากข้าข้าย่อมไม่ปฏิเสธ หากแต่เจ้าจำเป็นต้องพิสูจน์ความแข็งแกร่งของตนเองเสียก่อน”
พร้อมกันกับคำกล่าวของอันเดร เสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้นมาในหูของลู่หยวน
[ติ๊ง! ค่าความชื่นชอบที่อันเดรมีต่อคุณเพิ่มขึ้น150แต้ม – ค่าความชื่นชอบในปัจจุบันคือชอบ (150/450)]
ค่าความชื่นชอบในโลกของอโพคาลิปนั้นแบ่งออกเป็นห้าระดับ : เกลียดชัง คนแปลกหน้า เป็นมิตร ชอบและบูชา
นอร์ม่าสุดยอดที่สุดดังคาด...ลู่หยวนอดเอ่ยชมนางในใจขึ้นมาไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบ
ครั้งแรกที่ผู้เล่นมีปฏิสัมพันธ์กับNPCs ค่าความชอบของNPCsที่มีต่อผู้เล่นนั้นมักจะอยู่ในระดับ ‘คนแปลกหน้า’ เสมอๆ ตอนนี้เนื่องจากชื่อของนอร์ม่าทำให้ค่าความชอบของอันเดรที่มีต่อเขากระโดดขึ้นไปเป็นระดับ ‘ชอบ’ ในพริบตา
ผู้เล่นสามารถทำภารกิจต่อเนื่องหรือส่งไอเทมพิเศษเพื่อเพิ่มค่าความชื่นชอบของพวกเขาได้ การที่ระดับความชอบเพิ่มขึ้นมาถึงสามระดับนี้ช่วยลู่หยวนให้ประหยัดแรงได้มากทีเดียว
[อันเดรได้มอบภารกิจให้แก่ท่าน : เงาติดตาม]
[เงาติดตาม]
[ระดับภารกิจ : พิเศษ]
[เงื่อนไขภารกิจ : ไม่นานมานี้อันเดรถูกบางสิ่งบางอย่างรบกวน ตอนนี้ถึงฤดูที่ดอกท้อบานสะพรั่งแล้วแต่กลับยังไม่มีดอกท้อบนต้นท้อใดเลยในสวนท้อที่บาน การสร้างสวนที่เต็มไปด้วยต้นท้อนั้นคือสัญญาที่อันเดรเคยให้ไว้กับนอร์ม่า อันเดรไม่อยากให้มีสิ่งผิดปกติใดๆก็ตามเกิดขึ้นกับสวนท้อดังนั้นเขาจึงต้องการให้ผู้เล่นไปที่สวนท้อเพื่อตรวจสอบหาที่มาที่ไป]
[รางวัลภารกิจ : ผู้เล่นสามารถเลือกหนึ่งในสกิลมรดกสืบทอดของอาชีพโจรใดๆก็ได้จากอันเดร , ค่าประสบการณ์1500แต้ม , เงิน150เหรียญทอง , จี้ของครูช]
[หากภารกิจล้มเหลว : อันเดรจะสอนสกิลแบบสุ่มให้แก่ท่าน , เงิน10เหรียญทอง , ค่าความชื่นชอบ-10]
“จี้ของครูช?” ลู่หยวนรับภารกิจมาในทันทีและกวาดสายตามองดูรายละเอียดของภารกิจ
เขามั่นใจมากว่าผู้เล่นที่ทำภารกิจลับนี้สำเร็จในชีวิตที่แล้วของเขาไม่ได้บอกว่ามีเรื่องแบบนี้ด้วยลงไปในฟอรั่ม
อีกฝ่ายตั้งใจปกปิดหรือเป็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากการย้อนเวลาของเขากันนะ?
ลู่หยวนมั่นใจว่าไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไงแต่ ‘จี้ของครูช’ เส้นนี้ต้องพิเศษไม่เบา
กระทั่งตอนที่เขาเดินออกมาจากบ้านของอันเดร ลู่หยวนก็ยังคงสับสน ความรักที่อันเดรมีต่อนอร์ม่านั้นดูเหมือนจะมากมายเกินกว่าที่เขาจินตนาการ
กระทั่งว่าต่อให้เขาทำภารกิจล้มเหลวอันเดรก็ยังยินดีจะสอนสกิลให้เพียงแค่เลือกไม่ได้ก็เท่านั้น บทลงโทษเดียวก็คือค่าความชื่นชอบที่อันเดรมีต่อเขาจะลดลง10แต้ม
บทลงโทษนี้เรียกว่าแค่เจ็บๆคันๆเท่านั้น
ลู่หยวนกระชับแผนที่ที่อันเดรมอบให้เอาไว้ในมือและมุ่งหน้าออกจากหมู่บ้านมือใหม่
ในเวลานี้เหล่าผู้เล่นที่เข้ามาในเกมส่วนใหญ่เองต่างก็รับภารกิจและเริ่มออกจากหมู่บ้านเพื่อทำภารกิจแล้วเช่นกัน
เมื่อเขาผ่านพื้นที่เก็บเลเวลลู่หยวนหันไปมองและพบว่ามันอัดแน่นไปด้วยผู้คน
มอนสเตอร์ป่าที่พึ่งจะเกิดใหม่ยังไม่ถึงสองวินาทีพลันถูกสังหารโดยผู้เล่นที่รอพวกมันเกิดมาเนิ่นนาน
เนื้อมีน้อยแต่หมาป่ามีเยอะนี่สิ!
ในชีวิตที่แล้วตัวเขาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
แต่ตอนนี้เขาย้อนเวลากลับมาแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมไม่เหมือนในอดีต
ลู่หยวนเดินหน้าต่อและไม่นานนักเขาก็มาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง
ลู่หยวนยืนมองจุดที่ดูน่าสงสัยที่สุดในหุบเขาและหยิบแผนที่ขึ้นมาดูก่อนจะฉีกมันออกเบาๆ
นี่คือแผนที่และเป็นม้วนคัมภีร์เวทย์มนตร์ด้วยเช่นกัน ภายในนี้นั้นบรรจุเอาไว้ด้วยเวทย์เคลื่อนย้ายระบุตำแหน่งขนาดเล็กซึ่งสามารถสร้างขึ้นได้โดยจอมเวทย์ระดับสองเท่านั้น
ในอโพคาลิปนั้นทุกอาชีพจะแบ่งออกเป็นห้าระดับและเหนือระดับทั้งห้าก็คือระดับพิเศษ ส่วนพวกเทพที่อยู่เหนือระดับพิเศษนั้นลู่หยวนไม่เคยพบมาก่อนในชีวิตที่แล้ว
หลังจากผู้เล่นเก็บเลเวลจนถึงเลเวล20พวกเขาจะสามารถเปลี่ยนอาชีพครั้งแรกได้ หลังจากทำภารกิจเปลี่ยนอาชีพครั้งแรกเสร็จสิ้นพวกเขาก็จะกลายเป็นอาชีพระดับสอง
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือมีเพียงจอมเวทย์เลเวลมากกว่า20เท่านั้นที่มีความสามารถพอจะสร้างคัมภีร์เวทย์ในมือของลู่หยวนออกมาได้
เมื่อแผนที่ถูกฉีกออก หลุมเวทย์สีดำทมิฬก็พลันเปิดออกตรงจุดที่ลู่หยวนยืนยืนอยู่ แน่นอนว่าลู่หยวนเดินเข้าไปด้านในนั้นอย่างไม่ลังเล
พริบตาต่อมาแสงสว่างก็วูบไหว
เมื่อลู่หยวนเปิดเปลือกตาขึ้นมามองอีกครั้งก็พบว่าตัวเองมาอยู่ในสวนแล้ว
ต้นท้อถูกปลูกเอาไว้เต็มไปหมดรอบตัวเขาและมีทางเดินเล็กๆหลายเส้นถูกจัดวางเอาไว้โดยถูกออกแบบมาเป็นอย่างดี
“อันเดรนี่รวยจริงๆเลยน้า กระทั่งทางเดินพวกนี้เองก็ยังถูกสร้างขึ้นมาจากวัตถุดิบระดับสอง” เขาที่เดินอยู่บนทางเดินที่ถูกปูมาอย่างดีถอนหายใจออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ
สวนดอกท้อนั้นต้องใช้เงินในการสร้างอย่างน้อยหลายหมื่นเหรียญทอง อันเดรไม่ใช่แค่รวยแบบธรรมดาๆแล้ว
ขณะที่เขากำลังถอนหายใจด้วยออกมาด้วยความอัศจรรย์ในใจนั้นขาของเขาก็เร่งซอยฝีเท้าไปด้วย ไม่นานนักเขาก็มาถึงใจกลางของสวนท้อ เขาหยุดลงเบื้องหน้าต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่มีความหนาราวสิบเมตร
“ยินดีต้อนรับนักผจญภัย” เสียงนั้นลอยตามลมเข้ามาในโสตประสาทของลู่หยวน ในเวลาเดียวกันพื้นดินก็พลันสั่นสะเทือนขึ้นมาเบาๆ
ลู่หยวนเตรียมการรับมือกับความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เอาไว้แล้วดังนั้นเขาจึงยืนนิ่งอยู่เงียบๆไม่ขยับ
“เจ้ากล้าหาญมากนักผจญภัย” พื้นดินกลับสู่ความสงบดังที่ควรเป็นและใบหน้ามนุษย์พลันปรากฏขึ้นมาบนลำต้นของต้นไม้ขนาดมหึมา
“ขอบคุณที่ชมท่านต้นไม้แห่งชีวิต” ลู่หยวนก้มหัวให้กับใบหน้าชราเบื้องหน้าพร้อมกล่าวออกไปตามมารยาทของโลกอโพคาลิป
“เจ้าคู่ควรแก่คำชมนี้แล้ว เจ้าที่เป็นเพียงนักผจญภัยอ่อนแอกลับออกตามหาข้าเช่นนี้มีเรื่องอันใดรึ?”
“ข้าหวังว่าท่านจะช่วยปกปักษ์สวนแห่งนี้อีกครา” ลู่หยวนกล่าว
จากโพสต์ของจอมโจรที่ทำภารกิจลับสำเร็จในชีวิตที่แล้วของเขานั้น เหตุผลที่ดอกท้อในสวนไม่เบ่งบานก็เนื่องมาจากต้นไม้แห่งชีวิตไม่ได้คอยปกปักษ์พวกมันแล้ว
ต้นท้อเหล่านี้ล้วนเติบโตอยู่ข้างๆต้นไม้แห่งชีวิตมาโดยตลอด ถ้าต้นไม้แห่งชีวิตไม่ปกปักษ์พวกมันก็หมายความว่ากฏของมิตินี้จะไปยับยั้งการผลิบานของดอกท้อเอาไว้ทำให้พวกมันหยุดการเจริญเติบโตและไม่อาจเบ่งบานได้
“ขอเหตุผลให้ข้าซักข้อซินักผจญภัย แม้ว่าเจ้าจะกล้าหาญแต่ข้าข้าไม่คิดว่าความกล้าหาญเพียงเท่านี้จะมากพอให้เจ้าร้องขอสิ่งใดกับข้าได้นะ” ต้นไม้แห่งชีวิตไม่ได้โกรธเคืองกับการกระทำอันไร้เหตุผลของลู่หยวน กลับกันมันกลับมองมาที่ลู่หยวนด้วยความสนใจ
[ความชื่นชอบของต้นไม้แห่งชีวิต+10 ความชื่นชอบในปัจจุบันอยู่ในระดับ ‘คนแปลกหน้า’ (10/50)]
“ข้าเชื่อว่าท่านจะยอมตกลงแน่นอน...” ลู่หยวนมองไปที่ต้นไม้แห่งชีวิตด้วยความมั่นใจ
