Chapter 1 : อโพคาลิป
“ฉันยังไม่ตาย? แล้วนี่มันที่ไหนกัน?”
ลู่หยวนเปิดเปลือกตาขึ้นและมองไปรอบๆ สถานที่แห่งนี้เขาทั้งคุ้นตาและไม่คุ้นตาในเวลาเดียวกัน
เมื่อมองดูการจัดวางอันแสนคุ้นเคยภายในอพาตเมนท์อีกครั้งลู่หยวนก็รู้สึกเหลือจะเชื่อขึ้นมาเล็กน้อย เขาจำได้แล้วว่าที่นี่คือที่ไหน
นี่ฉันย้อนเวลากลับมางั้นหรอ?
กลับมาเมื่อสามปีก่อนเนี่ยนะ?
ความคิดมากมายแว่บขึ้นมาในสมองของลู่หยวนและในที่สุดความคิดของเขาก็เข้าที่เข้าทางเมื่อเห็นเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาเหนือศีรษะ
1 พฤษภาคม 2071
5ทุ่ม55นาที
ในอีกห้านาทีอโพคาลิปจะเปิดเซิพเวอร์
‘อโพคาลิป’ คือเกมออนไลน์ล้ำยุคที่ถูกประกาศสู่สาธารณะชนว่าเป็นการร่วมมือพัฒนากันโดยประเทศนับร้อยบนโลก
มันมีความสมจริงเต็ม100%และรู้จักกันในอีกชื่อหนึ่งว่า โลกใบที่สอง
มันสามารถตีตลาดเกมอื่นบนตลาดเกมจนราบคาบได้ในชั่วพริบตาที่เปิดตัว
นี่ยังถือเป็นเหตุการณ์ล้ำยุคและการเฉลิมฉลองของโลกอีกด้วยเช่นกัน หากแต่หลังจากตัวเกมเปิดให้เล่นกลับไม่มีผู้ใดจินตนาการเลยว่าเกมนี้จะกลายเป็นหายนะที่นำมาสู่การล่มสลายของโลกในอีกหนึ่งปีให้หลัง
หนึ่งปีให้หลังหลังจากการเปิดโอเพ่นเบต้า โลกแห่งเกมและโลกแห่งความเป็นจริงได้ผสานเข้าด้วยกัน หายนะได้ปะทุขึ้นมา
มอนสเตอร์และNPCsที่เหล่าผู้เล่นมักจะดูถูกดูแคลนเมื่ออยู่ในเกมในอดีตกลับสำแดงพลังไร้ผู้ต้านทันทีที่ออกมาสู่โลกความเป็นจริง
เนื่องจากเกมและความเป็นจริงซ้อนทับกัน ความแข็งแกร่งของตัวผู้เล่นภายในเกมจึงถูกผสานเข้ากับความเป็นจริงด้วยเช่นเดียวกันดังนั้นพวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวมอนสเตอร์ทั่วๆไป
ไม่จนกระทั่งเทพของโลกแห่งเกมซึ่งจุติลงมาจากคลังสวรรค์ได้ปรากฏในโลกแห่งความเป็นจริง เมื่อนั้นเองที่เหล่าผู้เล่นได้รู้ซึ้งว่าอะไรคือนรกที่กำลังรอพวกเขาอยู่
การสังหารหมู่ที่โลกหนึ่งนำมาสู่อีกโลกหนึ่ง
การเข่นฆ่าระหว่างอารยธรรมที่แตกต่างกัน
ในชีวิตที่แล้วของเขาถึงแม้ลู่หยวนจะพยายามอย่างเต็มที่แล้วเขาก็ไม่อาจหยุดทวยเทพที่กลายมาเป็นนักบุญเข้ารุกรานโลกทีละก้าวๆได้อยู่ดี
กระทั่งว่าการร่วมมือกันของมนุษยชาติและความพยายามของนานาประเทศเองก็ยังไม่อาจทำสิ่งใดได้ พวกเขาทำได้เพียงมองดูดินแดนและทรัพยากรของพวกตนถูกแย่งชิงไปอย่างช้าๆ
หลังจากหวนนึกถึงความทรงจำอันเลวร้าย ลู่หยวนก็รู้สึกสับสนขึ้นมา
หนึ่งวินาทีก่อนตัวเขาเสียชีวิตลงด้วยความสิ้นหวังและในวินาทีถัดมา ตัวเขากลับย้อนเวลากลับมาก่อนที่เกมอโพคาลิปจะเปิดโอเพ่นเบต้า
“ในเมื่อสวรรค์ให้โอกาสอีกครั้งฉันก็จะไม่ทำผิดพลาดอีกเด็ดขาด”
เขาหยิบหมวกเกมที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาและสวมมันลงบนศีรษะ พร้อมกับสาบานอย่างเงียบๆภายในใจ
ครั้งที่แล้วนั้นกว่าตัวเขาจะไปถึงเวิด์ลคอร์(แกนโลก)นั้นถึงเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองพลาดอะไรไปบ้างในตอนเริ่มต้น
ในเมื่อเขาได้เริ่มใหม่อีกครั้งเขาก็มั่นใจมากว่าเขาจะสามารถไปได้ไกลกว่าเดิมในครั้งนี้และสามารถบรรลุในสิ่งที่เขาไม่เคยกล้าแม้แต่จะจินตนาการในชีวิตที่แล้วได้อย่างแน่นอน
ลู่หยวนหยุดฟุ้งซ่านและมองไปที่หน้าปัดนาฬิกาเหนือกัว ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มห้าสิบเก้านาทีแล้ว
เขาเปิดใช้งานหมวกเกมเพื่อเข้าสู่เกมอย่างไม่ลังเล
“ทำการตรวจสอบDNAของผู้เล่น!”
“ทำการตรวจสอบม่านตาของผู้เล่น!”
“การตรวจสอบเสร็จสิ้น”
“ทำการโหลดโลก!”
“ผู้เล่นที่เคารพยินดีต้อนรับสู่โลกแห่งอโพคาลิป!”
เสียงแจ้งเตือนเย็นชาดังเข้ามาในโสทประสาทของเขาและสติของลู่หยวนก็ค่อยๆเชื่อมต่อเข้ากับหมวกเกม เมื่อสติของเขาถูกส่งเข้ามาในโลกแห่งเกมอย่างสมบูรณ์ก็เท่ากับว่าเขาได้ดำดิ่งเข้าสู่มิติแห่งเกมแล้ว
ด้านหน้าของเขาคือลานกว้าง
กึ่งกลางของลานกว้างนั้นมีรูปปั้นนานาชนิดตั้งอยู่
รูปปั้นเหล่านี้ถูกแบ่งและยืนอยู่แยกกันเป็น5พื้นที่ ถูกจัดแจงเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ
แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ลู่หยวนเข้าสู่อโพคาลิปแต่เขาก็ยังคงตกตะลึงกับความสมจริงของมันอยู่ดี
ลู่หยวนสัมผัสรูปปั้นเบื้องหน้าอย่างแผ่วเบา ความรู้สึกอันหนักหน่วงที่ฝังแน่นอยู่ในประวัติศาสตร์พลันกระแทกเข้าที่หน้าของเขาอย่างจัง ในเวลาเดียวกันท้องฟ้าก็พลันเปลี่ยนไป
แสงและเงาผสมผสานเป็นหนึ่งเดียวกันบนท้องฟ้า
“เพื่อจักรวรรดิ!” นักรบคลั่งผู้กระชับดาบเอเป้เอาไว้ในมือคำรามลั่นออกมาจากแสงและเงานั้น เขาโบกสะบัดรังสีดาบที่อบอวลไปด้วยความกระหายเลือดเข้าใส่สิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์รูปร่างคล้ายมนุษย์ที่อยู่ไกลออกไป
ด้านหลังของเขามีสตรีในชุดจอมเวทย์กำลังโบกสะบัดคทาในมือ เธอพึมพำอะไรบางอย่างและพร้อมกันนั้นวงเวทย์ขนาดมหึมาสีแดงฉานก็พลันปรากฏขึ้นเหนือหัวของยักษ์ตนนั้น จากนั้นอุกกาบาตจำนวนนับไม่ถ้วนก็ถาโถมลงมา
นักบวช อัศวิน จอมโจร...
อาชีพทั้งหมดนี้ต่างใช้การโจมตีที่พวกตนถนัดที่สุดเพื่อโจมตีสิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายมนุษย์ร่างยักษ์ตนนั้น
“การต่อสู้ที่ทุ่งราบเหมันต์ทางตอนเหนือ” ลู่หยวนพึมพำขณะมองไปยังCGบนท้องฟ้า
ไม่มีผู้เล่นอโพคาลิปคนใดไม่รู้จักการต่อสู้ครั้งนี้
การต่อสู้นี่แหละที่ทำให้เวิด์ลคอร์ถูกทำลายอันเป็นเหตุให้ทวยเทพจุติลงมาจากคลังสวรรค์ เปลี่ยนให้พวกเขากลายเป็นเหล่านักบุญที่สามารถเดินเหินไปได้ทั่วโลก
โลกมนุษย์ตกลงสู่ความโกลาและและช่วงเวลาแห่งความวุ่นวายก็ได้เริ่มต้นขึ้น
นี่คือเนื้อเรื่องหลักของอโพคาลิปและยังเป็นตัวเชื่อมระหว่างการผสานของเกมและความเป็นจริงอีกด้วย
[ผู้เล่นโปรดทำการเลือกเผ่าพันธุ์!] เสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้น
พริบตาต่อมารูปปั้นทั้งเก้าบนลานกว้างก็พลันส่องแสงเรืองรอง
รูปปั้นทั้งเก้านี้คือตัวแทนของเก้ามหาเผ่าพันธุ์ในเกมอโพคาลิป
เผ่ามนุษย์ เผ่าครึ่งเอลฟ์ เผ่าออร์ค เผ่ามังกร เผ่าครึ่งผีดิบ เผ่าครึ่งคนแคระ เผ่าครึ่งไททัน เผ่าครึ่งเทพและเผ่าครึ่งเอเลเมนทัล
นอกจากเผ่ามนุษย์แล้ว อีกแปดเผ่าพันธุ์ที่เหลือล้วนเป็นเผ่าพันธุ์ลูกผสมระหว่างมนุษย์กับเผ่าพันธุ์อื่นทั้งสิ้น
แต่ละเผ่านั้นมีพรสวรรค์เฉพาะตัวแตกต่างกันไป เผ่ามนุษย์จะโดดเด่นด้านสติปัญญาและการเรียนรู้ทักษะ ขณะที่ครึ่งเอลฟ์โดดเด่นด้านความเร็วและปฏิกริยาตอบสนอง
เผ่าพันธุ์อื่นๆเองก็มีพรสวรรค์เฉพาะตัวแตกต่างกันเช่นเดียวกัน ทั้งหมดนั้นสมดุลย์ดีและไม่มีเผ่าพันธุ์ใดที่ทรงพลังเกินกว่าเผ่าพันธุ์อื่น
ลู่หยวนที่ย้อนเวลากลับมาแน่นอนว่าเขาตัดสินใจเอาไว้แล้ว
“ฉันเลือกเผ่ามนุษย์!”
ความสามารถในการเรียนรู้ทักษะและสติปัญญาของเผ่ามนุษย์นั้นอาจจะไม่ได้มีประโยชน์มากนักในช่วงต้นแต่ในช่วงท้ายนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับมรดกสืบทอดด้วย
ในชีวิตที่แล้วของเขาลู่หยวนเลือกเผ่าครึ่งเอลฟ์ซึ่งเขาไม่อาจหามรดกสืบทอดที่เหมาะสมกับเผ่าเจอแต่อย่างใด เขาทำได้เพียงมองดูผู้เล่นคนอื่นต่อสู้แย่งชิงมรดกสืบทอดกันทำให้ตัวเขาพลาดโอกาสที่จะแข็งแกร่งขึ้นไปอย่างน่าเสียดาย
[ติ๊ง! ผู้เล่นได้ทำการเลือกเผ่าพันธุ์แล้ว โปรดเลือกอาชีพ]
หลังจากเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น รูปปั้นทั้งเก้าก็หม่นแสงลงและรูปปั้นห้ารูปปั้นที่เป็นตัวแทนของอาชีพทั้งห้าก็พลันเรืองรองขึ้นมาแทน
นักรบ จอมเวทย์ นักบวช จอมโจรและนักธนู
ผู้เล่นที่พึ่งจะเข้าสู่เกมนั้นเลือกได้เพียงห้าอาชีพพื้นฐานพวกนี้เท่านั้น ส่วนพวกอาชีพระดับสูงนั้นผู้เล่นต้องค้นหาและไขว่คว้าเอาเองภายในเกม
“อาชีพนั้น!” หลังจากลู่หยวนกล่าวจบเขาก็ใองอย่างคาดหวังไปที่รูปปั้นเล็กที่อยู่ถัดไปจากรูปปั้นอาชีพจอมเวทย์ รูปปั้นนั้นดูเหมือนจะถูกซ่อนเอาไว้โดยรูปปั้นอื่น ถ้าไม่มองดูให้ดีก็แทบจะมองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ
ในชีวิตที่แล้วเขาพลาดโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว ตอนนี้ในเมื่อเขาได้ย้อนเวลากลับมาแน่นอนว่าเขาย่อมไม่พลาดโอกาสทองเช่นนี้ไปแน่
[ผู้เล่นได้ทำการเลือก...ตรวจพบความผิดพลาด ทำการตรวจสอบระบบ...]
ทันทีที่เสียงแจ้งเตือนเย็นชาดังขึ้น ลู่หยวนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและยิ้มออกมา
มันยังอยู่อย่างที่คิดเอาไว้จริองๆ...ลู่หยวนรอคอยอย่างเงียบๆ
[ตรวจพบความผิดพลาด ทำการตรวจสอบระบบ...]
[ตรวจพบความผิดพลาด ทำการตรวจสอบระบบ...]
[ตรวจสอบระบบเสร็จสิ้น ความผิดพลาดไม่อาจซ่อมแซมได้...ผู้เล่นไม่สามารถเลือกอาชีพได้ เพื่อเป็นการทดแทนผู้เล่นจะสามารถสร้างอาชีพหรือเลือกอาชีพอื่นได้]
[เมื่อเลือกอาชีพอื่นผู้เล่นจะได้รับม้วนคัมภีร์มรดกสืบทอดอาชีพลับระดับสูงสุดสำหรับอาชีพนั้นเป็นการชดเชย]
[ผู้เล่นจะได้รับม้วนคัมภีร์อาชีพนักพรตแห่งแสงเมื่อทำการเลือกอาชีพนักรบ]
[ผู้เล่นจะได้รับม้วนคัมภีร์อาชีพจ้าวแห่งเงาเมื่อโลกอาชีพจอมโจร]
...
“ฉันเลือกสร้างอาชีพ อาชีพที่สร้างอาชีพเสรีที่ไม่มีข้อจำกัดแบ่งแยกของอาชีพ ผู้เล่นสามารถเรียนรู้สกิลหลัก พรสวรรค์และความถนัดของอาชีพอื่นได้...” ลู่หยวนเริ่มอธิบายรายละเอียดของอาชีพเสรีให้กับระบบฟัง
นี่คือจินตนาการที่เขาเคยคิดเอาไว้และเสียใจมาโดยตลอดในชีวิตที่แล้ว
ในชีวิตที่แล้วลู่หยวนไม่ได้เลือกสร้างอาชีพเนื่องจากเขาโลภมากอยากจะได้คัมภีร์อาชีพลับเพียงเท่านั้น หลังจากที่เขาเข้าสู่เกมและทำความเข้าใจกับอาชีพต่างๆจนลึกซึ้งเขาถึงค่อยๆเข้าใจว่าตัวเขาพลาดโอกาสเช่นใดไป
[ทำการวิเคราะห์อาชีพ...]
