บทที่ 227 : พายุความร้อนทะเลทราย (4)
บทที่ 227 : พายุความร้อนทะเลทราย (4)
รูปปั้นหินขนาดมหึมายกเท้าข้างหนึ่งขึ้น
ปัง!!! พื้นดินสั่นสะเทือนจนฮีโร่บางคนเซไปด้านข้าง
"…นั่นมันตัวประหลาดอะไรวะ?"
เสียงอุทานพึมพำผสมกับการถอนหายใจของใครบางคน
['กิลเบิร์ต (★★★)' ตกอยู่ในความหวาดกลัว ค่าสถานะทั้งหมดลดลง 30%]
“เราต้องเผชิญกับสิ่งนั้นเหรอ? ล้อเล่นกันรึไง”
กิลเบิร์ตเสียงสั่นขณะพูด
ฉันมองไปด้านข้าง ใบหน้าของชายตาสีฟ้ากำลังกระตุกด้วยความหวาดกลัว
“นี่…เกินกว่าที่ฉันคิดไว้...มันไม่ใช่สัตว์ประหลาดธรรมดา พวกเขากำลังบอกให้เราฆ่าสัตว์ประหลาดที่ตัวมหึมาแบบนั้นงั้นเหรอ? โคตรไร้สาระ!”
['เรคัลเลน (★★★)' ตกอยู่ในความหวาดกลัว ค่าสถานะทั้งหมดลดลง 30%]
['เวดิน (★★★)'... ตกอยู่ในความหวาดกลัว...]
ข้อความแจ้งเตือนเรื่องค่าสถานะปรากฏขึ้นทีละข้อความ
ส่วนใหญ่เป็นสมาชิกของปาร์ตี้ที่ 4 และ 5 ที่เข้าร่วมใหม่ ความกลัวปะทุขึ้นในดวงตาของพวกเขา
“ต้องฆ่ามันงั้นเหรอ? นี่คือภารกิจหลบหนีไม่ใช่หรือไง?”
“ต่อให้เป็นมดถือดาบยังไงก็เอาชนะยักษ์ไม่ได้หรอก! นี่มันไร้สาระ…มันไม่ใช่นิทานที่เราเคยฟังมานะ”
“หมามันก็ชอบเห่าเสียงดังแบบนั้นแหละ”
เวคิสหัวเราะเยาะขณะมองดูพวกเขา
"แกว่าไงนะ?"
“โอ้ะ มันไม่สุภาพเลยที่จะเปรียบเทียบแกกับหมา เรียกว่าแมลงไม่มีสมองน่าจะเหมาะกว่า”
“ไอ้เด็กเวร!”
“มาจัดการให้จบตอนนี้เลยไหมล่ะ? ฉันจะฆ่าแกที่นี่เองไอ้แมลง”
"หยุด!"
ฉันขวางเวคิสที่กำลังจะชักดาบของเขาออกมา
เวคิสถอยหลังออกไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก สมากชิกในปาร์ตี้ที่ 4 มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่สับสน
"ตอนนี้เราควรทำยังไงดี? เราจะหนีไปได้ยังไง?”
“เราจะไม่หนี ไม่เห็นหน้าต่างภารกิจเหรอ? เราไม่สามารถออกไปไหนได้จนกว่าเราจะฆ่าเจ้านั่นได้”
['กิลเบิร์ต (★★★)' ตกอยู่ในอาการตื่นตระหนก ค่าสถานะทั้งหมดลดลง 50%]
"แกเลิกพูดอะรไร้สาระๆได้แล้ว! ให้โค่นไอ้ยักษ์นั่นลงมาเนี่ยะ? มันจะเป็นไปได้ยังไงวะ?…แต่ถ้ายังเอาแต่พูดอะไรแบบนี้อีก...”
ฉันเอื้อมมือไปคว้าบางอย่างที่เข็มขัด
มีดสั้นโผล่ออกมาจากฝักและพุ่งเข้าไปตัดแขนกิลเบิร์ตทันที และเลือดสีแดงเข้มก็พุ่งกระฉูดออกมาจากแขนที่ถูกตัดไม่ต่างอะไรกับสายน้ำ กิลเบิร์ตซึ่งจ้องมองบริเวณที่ได้รับบาดเจ็บและก็ร้องโวยวายออกมา
“อ๊ากกกก! แกทำบ้าอะไรวะเนี่ย?”
['กิลเบิร์ต (★★★)' มีเลือดออก เลือดของเขาจะลดลงเป็นระยะ]
“ถ้าจะทำแบบนี้ เมื่อกี้หัวหน้าห้ามผมทำไม?”
“ฉันไม่ได้พยายามที่จะฆ่าเขา”
กิลเบิร์ตนั่งบนพื้นและกรีดร้อง
ผู้ชายคนนี้เป็นหัวหน้าปาร์ตี้ที่ 5 ฉันหันไปหาชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังกิลเบิร์ตอย่างเงียบๆ
"ชื่ออะไร?"
“ผมชื่อไลแคน สเนลครับ”
“จากนี้ไป นายเป็นหัวหน้าปาร์ตี้ที่ 5”
[กัปตันฮาน (★★★) เสนอเปลี่ยนหัวหน้าปาร์ตี้ที่ 5]
['ปาร์ตี้ที่ 5' 'กิลเบิร์ต (★★★)' -> 'ไลแคน (★★★)']
[ยอมรับ?]
[ใช่ (เลือกแล้ว) / ไม่ใช่]
ในไม่ช้าก็มีข้อความประกาศการเปลี่ยนแปลงหัวหน้าในปาร์ตี้ที่ 5 ปรากฏขึ้น
ฉันไม่สนใจกิลเบิร์ตที่กำลังร้องโอดโอ้ยอยู่บนพื้น ฉันจึงพูดว่า
“เลือกมาเลยว่าจะยอมตายหรือสู้เพื่อเอาชีวิตรอด”
"แต่…"
“ไม่ 'แต่' อะไรทั้งนั้น ตราบใดที่เราอยู่ที่นี่ เราจะต้องกำจัดศัตรูที่ออกมาทั้งหมด มันไม่สำคัญว่าเป็นใครหรือเป็นตัวอะไรก็ตาม หากต้องการมีชีวิตรอด ก็ต้องลุย”
ชึ้บ
ฉันชักดาบออกมาจากฝัก
ตอนนี้รูปปั้นหินนั้นกำลังก้าวเท้าอีกข้างของมันเข้ามา เงามหึมาของมันปรากฏอยู่ใกล้ๆ อีดิสที่อยู่ทางขวาชักดาบคู่ของเธอออกมา
“ปาร์ตี้ที่ 2 พร้อมนะ?”
โรเดอริกดึงหอกออกมาจากหลังของเขาแทนคำตอบ
จากนั้นอีกสามคนก็ชักอาวุธออกมาด้วย
“น่าสนใจดีเหมือนกัน”
เล็บของคิชาช่าและพี่น้องของเธอก็กางออกมาอย่างรวดเร็ว
ทั้งสามปาร์ตี้ต่างยืนหยัดต่อสู้เคียงข้างกัน
“...เฮ้อ งานนี้ไม่ง่านแน่นอน”
"เราทำได้แน่นอน เรามาไกลขนาดนี้แล้วนะพี่ออลก้า ต่อให้มันจะยากแค่ไหนก็ต้องลุยกันต่อ”
และสมาชิกของปาร์ตี้ที่ 1 ก็ชักอาวุธออกมา
“เรา…เราเองก็จะสู้ด้วยเช่นกันครับ!”
ไลแคนกวัดแกว่งดาบของเขา
เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากของพวกเขา แต่ตอนนี้ไม่มีวี่แววของความกลัวหลงเหลืออยู่ในสายตาของเขา ความกลัวของฮีโร่คนอื่นๆ ก็ถูกขจัดออกไปแล้วเช่นกัน
'ตอนนี้ขั้นตอนแรกเสร็จสิ้นแล้ว'
สิ่งแรกที่ต้องระวังเมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาก็คือ...กลุ่มของเราสามารถพังได้ในพริบตาเพราะการปรากฏตัวของมัน อาจดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะมันในตอนแรก แต่ยังไงก็ยังพอมีวิธีที่ทำได้ ไม่ว่าพวกมันจะมีขนาดมหึมาแค่ไหน แต่ยังไงก็มีหนทางเสมอ ข้อคิดนี้จำเป็นต้องปลูกฝังให้กับเหล่าฮีโร่
ฉันชักดาบออกมาขณะมองไปด้านข้าง
เฟรียซิสมองไปที่หินยักษ์ใหญ่ด้วยสีหน้าตึงเครียด
“เราจะโค่นมันลงได้จริงๆ เหรอ?”
“เดี๋ยวลองดูก็รู้เอง”
ปัง ปัง ปัง!
และพื้นดินสั่นสะเทือนอีกครั้ง
ไลแคนยกดาบขึ้นแล้วมองมาที่ฉัน
“งั้นเราต้อง…ทำยังไงเพื่อเอาชนะมันครับ?”
“ในสถานการณ์แบบนี้เราต้องสังเกตทุกอย่างให้ดี ในช่วงเวลาเช่นนี้คำตอบอาจจะซ่อนอยู่ที่ไหนสักที่ นั่นคือสิ่งที่ฉันเรียนรู้มาจากเนลม์ไฮมฟ์”
เจนน่าพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"ถูกต้อง"
“ใช่ได้เลยใช่ไหมล่ะ?”
ฉันยิ้มมุมปากให้เจนน่า
'วิเคราะห์รูปแบบ และวางแผนกลยุทธ์'
มันเป็นสิ่งแรกที่ต้องทำเมื่อเผชิญหน้ากับบอส
ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองดูมัน
มันมีขนาดราวๆ 300 เมตร ส่วนน้ำหนักไม่สามารถเดาได้แต่มันน่าจะถูกสร้างมาจากเป็นวัสดุหินที่ฉันไม่เคยรู้จักมันมาก่อน
'เหมือนมดสู้กับช้าง'
ฉันหัวเราะและตบไปที่ไบฟรอสต์เบาๆ
ไม่ผิดถ้าจะพูดแบบนั้น เพราะเราเปรียบเทียบสัดส่วนด้วยสายตาแล้ว ก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากมดกับช้างจริงๆ และที่สำคัญอาวุธของเรานั้นไม่สามารถโจมตีมันได้
การโจมตีโดยตรงนั้นไม่มีทางได้ผลแน่นอน
ดังนั้น…
ตึ้ง ตึ้ง!
รูปปั้นหินก้าวเข้ามาอีกก้าว
ระยะห่างของเรากับมันแคบเข้ามาอย่างเห็นได้ชัด ไรมานขมวดคิ้วแล้วอุทานออกมา
"เราควรทำยังไงดีครับ? บอกเรามาสักอย่างเถอะ!”
“สำหรับตอนนี้...เอาชีวิตให้รอดจนกว่าเราจะพบวิธีเอาชนะมัน”
“แล้วเราจะหนีจากไอ้ตัวประหลาดนั้นพ้นเหรอครับ?”
ฉันส่ายหัว
"คิดว่าหนีพ้นไหมล่ะ…?"
กร๊าาาาก
ฉันได้ยินเสียงกรีดร้องแผ่วเบาในสายลม
[คลื่นสัตว์ประหลาด!]
[รอบที่ 1]
[มนุษย์กิ้งก่า Lv.23 X 31]
[มนุษย์กิ้งก่าไรเดอร์ Lv. 25 X 4]
[จอมเวทย์มนุษย์กิ้งก่า Lv. 26 X 2]