บทที่ 226 : พายุความร้อนทะเลทราย (3)
บทที่ 226 : พายุความร้อนทะเลทราย (3)
ครืน ครืนนนนน ครืนนนนน!
พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง
เฟรียซิสเริ่มเซและเจนน่าก็จับตัวเธอไว้ได้อย่างรวดเร็ว
"ระวัง!"
"…ขอบคุณค่ะ"
“ฮาน เราควรทำยังไงดี?”
พื้นดินยังคงสั่นสะเทือนเป็นจังหวะสม่ำเสมอ
"อีดิส ตอนนี้พวกเราทำอะไรได้บ้าง?"
ฉันเอามือมาแตะที่หู
<ออกมาจากวิหารเร็ว!>
คลิก
ฉันรีบยุติการสื่อสารทันที
“เราต้องออกไปจากเมืองนี้”
ครืน!
ส่วนหนึ่งของวิหารเริ่มถล่มลงมา
“เนเรสซ่า ทางออกที่ใกล้ที่สุดล่ะ?”
“ไปทางตะวันตกเฉียงใต้ เดี๋ยวฉันนำทางเอง”
"วิ่ง!"
เนเรสซ่าวิ่งไปข้างหน้า
ฉันวิ่งไปและวางมือบนฝักดาบเตรียมพร้อมที่จะชักมันออกทุกเมื่อ สมาชิกในปาร์ตี้ที่ 1 ตามฉันมาติดๆ
"วิ่ง!"
“ฉันก็ใส่เต็มแรงแล้วนี้ไง!!”
กิ กริ กริ กริ กริ
เสียงกลไกดังก้องอยู่ใต้ฝ่าเท้า
'นั่นเสียงอะไร?'
แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาคิดแล้ว
ฉันวิ่งไปตามถนน จนเจอปาร์ตี้อื่นๆและพวกเขาก็ตามฉันมาติดๆ
ฉันเลี้ยวไปทางสี่แยก
การสั่นสะเทือนยังคงดำเนินต่อไป เศษซากอาคารที่ปกคลุมไปด้วยทรายกระจัดกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง
บูม!
เสาของอาคารต่างๆพังทลายลงตรงหน้าฉัน
และตอนนี้เมืองทั้งเมืองก็กำลังพังทลายลง
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?”
“ฉันไม่รู้!”
ทุกครั้งที่มันสั่นสะเทือน อาคารต่างๆ ก็พังทลายลงมาเหมือนโดมิโน
“ข้างหลัง ข้างหลัง! ดูนั่นสิ!”
ออลก้ากรีดร้องออกมา
“เริ่มแล้วเหรอ”
บางอย่างที่มีความสูงประมาณ 20 เมตร ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังเรา
คลื่นทรายขนาดมหึมาที่พร้อมกลืนกินทุกสิ่งให้หายไป
“โบ้ววว”
“อย่าหอนสิมันแสบแก้วหู” ฉันหันบอกคิชาช่า
“ปาร์ตี้ที่ 1 จะเป็นผู้นำ ตามฉันมา”
พายุทรายพัดมาราวกับว่ามันจะบดบังท้องฟ้าเข้ามาใกล้เรามากขึ้น
เงามืดๆทอดลงมาบนถนน
ครืน ครืนนนนน!
พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเช่นเดิม
เศษซากอาคารปกคลุมพื้นที่ทั้งสองด้าน
ฉันวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่ลดละ
หลังคาอาคารที่พังลงมากระแทกจุดที่ฉันยืนอยู่
"โอ้ย!"
เฟรียซิสวิ่งพลาดไปหนึ่งก้าวและสะดุดล้มลง
“เจนน่าฝากดูแลเด็กคนนี้ด้วย อย่าทิ้งเด็กนั้นเด็ดขาด ต่อให้ต้องตายก็ตาม”
"เข้าใจแล้ว!"
“ที่เหลือ วิ่ง!”
“อีก 5 นาทีจะถึงทางออก”
เนเรสซ่ากระโดดเบาๆ เหนือเศษซากที่ขวางเส้นทางข้างหน้า
จากนั้นฉันก็เตะกำแพงและกระโดดข้ามมันไป เจนน่าพยุงเฟรียซิสและวิ่งตามมา เวคิสอุ้มออลก้าและวิ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง
['เจดี้ (★★★)' กลับคืนสู่อ้อมกอดของเทพธิดาแล้ว! ความกล้าหาญของเธอจะถูกจดจำตลอดไป]
'เธอตายไปแล้วเหรอ?'
ฉันเลี้ยวซ้ายที่สี่แยก
ทางขวาอีกครั้ง การสั่นสะเทือนเริ่มรุนแรงมากขึ้น
เมื่อหันไปมองข้างหลัง ฮีโร่บางคนที่รักษาสมดุลไม่ดีก็จะสะดุดล้มลง ร่างที่ไร้ชีวิตก็เกาะติดกับพื้นเหมือนหมากฝรั่ง ดูเหมือนผู้หญิงที่เสียชีวิต เธอคนนั้นคือเจดี้
คลิก
“ใครที่ยังไหวช่วยพยุงเพื่อนร่วมทีมด้วย มันจะลำบากแน่ถ้าใครตายที่นี่”
<อีกนานแค่ไหนกว่าจะถึงทางออก?>
“อีกหนึ่งนาทีเท่านั้น”
ฉันยุติการสื่อสารทันที
ฉันวิ่งต่อไปเรื่อยๆ กระโดดข้ามสิ่งกีดขวางและฝ่าฟันมันไปอย่างไม่ลดละ
ประตูที่ออกไปข้างนอกกำลังใกล้เข้ามามากขึ้น
'โชคดีที่ไม่มีสัตว์ประหลาด'
ถ้าเป็นแบบนั้นความยากลำบากจะต้องเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
ฉันขยับตัวโดยไม่สนใจแรงสั่นสะเทือนที่ด้านล่าง การรักษาความสมดุลของฉันได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ไปแล้ว แรงสั่นสะเทือนแค่นี้ไม่สามารถทำให้ฉันล้มลงได้ ฉันเดินผ่านเสาที่พังทลายทั้งสองข้างไปอย่างง่ายดาย
ฉันก้าวเข้าสู่ทะเลทรายนอกเมือง
“อย่าหยุด วิ่งต่อไป”
ฉันหันกลับแล้วบอกทุกคน
สมาชิกของเรากลับกำลังออกจากเมือง คลื่นทรายขนาดมหึมาซัดมาทันที ทันใดนั้นเมืองทั้งเมืองก็ถูกปกคลุมไปด้วยทราย
<เราต้องไปได้ไกลแค่ไหน?>
“วิ่งจนกว่าฉันจะบอกให้หยุด แต่เธอสามารถวิ่งช้าลงได้”
ฉันชะลอความเร็วลง
เสื้อผ้าของฉันพองขึ้น ฉันสะบัดตัวไปมาสองสามทีและทรายก็ไหลออกจากตัวของฉัน
“นี่เป็นเพราะฉันเหรอ?”
เฟรียซิสพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว
“อย่ากังวลเลย มันจะยิ่งเหนื่อยนะถ้าเอาแต่โทษกันว่าเป็นความคิดใคร”
ฉันหยิบถุงน้ำออกมาแล้วจิบ
ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ สมาชิกคนอื่นๆ ของปาร์ตี้ที่ 1 สบายดี เฟรียซิสไม่ได้รับอันตรายเช่นกัน ยังไงซะเราก็หนีออกจากเมืองได้แล้ว การสั่นสะเทือนเริ่มห่างไกล
หลังจากอยู่ห่างจากตัวเมืองไปได้ระยะหนึ่งฉันก็หยุด
ฉันส่งสัญญาณหยุดผ่านการสื่อสารทันที และทุกคนก็หยุดทันที
ฮีโร่บางคนทรุดตัวลงไปที่พื้น พวกเขาวิ่งจนแทบจะหมดแรง
“เอาล่ะ โชคดีจริงๆที่เราออกมาได้ อันตรายมากจริงๆ”
เจนน่าเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเธอ
ฉันมองไปที่เมือง ตอนนี้รูปร่างของมันพังจนแทบจำไม่ได้ มันเหลือเพียงซากปรักหักพังและทะเลทรายราบๆ อย่างไรก็ตามการสั่นสะเทือนยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
“ฮาน ทำไมถึงมองแบบนั้นล่ะ?”
“เธอเห็นเป็นอะไรล่ะ?”
ฉันชี้ไปที่เมือง
ทั้งเมืองสั่นสะเทือน
“เอ่อ ก็…แผ่นดินไหวเหรอ?”
“แค่นั้นเหรอ?”
ฉันกลืนเสียงหัวเราะอันขมขื่น
'เธอเข้าใจฉันจริงๆ'
ฉันมองไปรอบๆ
บางคนมีสีหน้าโล่งใจราวกับว่าภารกิจของพวกเขาสำเร็จแล้ว ฉันวางมือบนหูแล้วพูดขึ้นทันที
“ทุกคน...เตรียมตัวให้พร้อม”
<ภารกิจยังไม่จบเหรอ?>
"พูดอะไร นี่เพิ่งเริ่มเท่านั้น"
คลื่นเล็กๆ ปรากฏขึ้นทั่วทั้งทะเลทราย
เม็ดทรายทุกเม็ดใต้ฝ่าเท้าของเราสั่น
[คำเตือน! คำเตือน! คำเตือน!]
“หยิบอาวุธและเตรียมตัวให้พร้อม”
“อะไรนะ..?”
พื้นดินเบื้องล่างเราสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
[กำลังดาวน์โหลด……]
[กำลังสร้างสนามใหม่...]
พรึ่บบบบ!
กำแพงเพลิงก่อตัวขึ้นที่ชานเมืองทะเลทราย
เปลวไฟก่อตัวเป็นวงกลมกว้างล้อมรอบเราไว้
แล้วจากนั้น…
ตุ๊บ!
ฉันมองไปในเมืองทันที
อาคารทั้งเล็กและใหญ่ยืดสูงเหมือนของเล่น จากสิบเมตรไปจนถึงร้อยเมตร
จากนั้นทรายที่ก็สูงขึ้นเหมือนภูเขาขนาดย่อม
จาก 10 เมตร
เป็น 50 เมตร
และ 100 เมตร…
จนสุดท้าย....ฉันคิดว่ามันคงสูงประมาณ 300 เมตร
มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน
'สัตว์ประหลาดขนาดยักษ์'
ไม่ใช่แค่ไม่ดี่เมตรหรือหลายสิบเมตรเท่านั้น
ฉันพยายามประมาณการขนาดของมันอีกครั้งด้วยสายตา
มันมีขนาดใหญ่โตอย่างไม่น่าเชื่อ แม้ว่าฉันกับมันจะอยู่ห่างกันไม่ถึง 100 เมตร แต่ฉันแทบจะมองไม่เห็นส่วนหัวของมันเลย
คะ รืน คะ รืน ครืดดดดดดด!
บางอย่างที่สันนิษฐานว่าเป็นขาข้างหนึ่งขยับออกมา
รัศมีโดยประมาณของขาข้างหนึ่งน่าจะยาวมากกว่าสิบเมตร มันมีขนาดเท่ากับอาคารขนาดใหญ่ และมีแสงสีแดงกระพริบจากหัวของสิ่งมีชีวิต
[รูปปั้นหินโบราณ Lv. ???]
ฉันหัวเราะแล้วพูดว่า
“ในฝันเธอมีตัวแบบนี้ไหม?”
“ไม่นะคะ...ฉัน....ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ในความฝันเลย…”
[ประเภทภารกิจมีการเปลี่ยนแปลง]
[ประเภทภารกิจ – การปราบปราม]
[วัตถุประสงค์ – กำจัดศัตรู!]
[วัตถุประสงค์พิเศษ – คุ้มกัน NPC 'เฟรียซิส อัล รักนา']