บทที่ 224 : พายุความร้อนทะเลทราย (2)

บทที่ 224 : พายุความร้อนทะเลทราย (2)

ฉันหัวเราะอย่างขมขื่นแล้วเดินลงบันไดไป

เมื่อเราลงไปชั้นล่าง เหล่าสมาชิกก็ค่อยๆเพิ่มจาก 10 คน เป็น 15  และ 25 คน กว่าจะรู้ตัวก็มีคนกลุ่มหนึ่งอยู่ข้างหลังฉัน

“ยิ่งปีนหอคอยสูงมากขึ้น ก็ยิ่งใช้คนมากขึ้น...ถ้าเป็นแบบนี้ภารกิจหน้าเราไม่ใช้คนเป็นร้อยเลยเหรอ?”

ออลก้าพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

เมื่อฉันไม่ตอบ ออลก้าก็เบิกตากว้าง

“มันจะเป็นแบบนั้นจริงๆเหรอ?”

“ถึงเวลาก็รู้เองนั้นแหละ”

ตอนนี้พวกเรามาถึงจัตุรัสชั้น 1

รอยแยกของมิติและเวลาเปิดรอพวกเราอยู่แล้ว

ด้านข้างนั้น ไอเซลกระพือปีกไปมาและนับจำนวนฮีโร่

[ทุกคน! แค่มองก็รู้แล้วใช่ไหม? ชั้นที่เราปีนมันคือชั้นที่ 30!!! อย่าประมาท ทำให้ดี! อย่าเกะกะท่านฮานเด็ดขาด สู้ๆ!”]

ไอเซลกำกำปั้นและชูมือของเธอมาที่ฉัน และหายไปในแสงแฟลช

"เธอชอบนายมากเลยนะเนี่ย น่าอิจฉาจริงๆ"

“อย่าไปสนใจเธอเลย”

ฉันมองเจนน่าและหายใจเข้าลึก ๆ

ปาร์ตี้ที่ 1 ถึง ปาร์ตี้ที่ 5 รวมตัวกันที่จัตุรัสเพื่อเตรียมการขั้นสุดท้าย พวกเขาตรวจสอบชุดเกราะและอาวุธของตนพื่อให้แน่ใจว่ามันอยู่ในสภาพพร้อมช้งาน ฉันถ่ายทอดสิ่งที่ระวังของภารกิจให้ทุกคนฟัง

“ตรวจสอบดูอาวุธให้เรียบร้อย เสร็จแล้วก็รีบตามเข้ามา ถ้าช้าไอเซลออกมาอาละวาดแน่”

ฉันก้าวเข้าสู่รอยแยกแห่งมิติและเวลาทันที

สมาชิกในปาร์ตี้ที่ 1 เดินตามมาติด และปาร์ตี้ที่ 2 เองก็เช่นกัน

[ปีนหอคอยและกอบกู้โลก!]

[ดันเจี้ยนหลัก: ชั้นปัจจุบัน – 29]

เหล่าฮีโร่เข้ามาทีละคน

ฉันพิงกำแพงแล้วสำรวจท่าทีของแต่ล่ะคน ใบหน้าของหลายๆคนเต็มไปด้วยความตึงเครียด

“ทุกคน ทุกอย่างจะเรียบร้อย...ตั้งสติเอาไว้นะ”

เจนน่าพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ฉันหัวเราะเบาๆ

'นั่นก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่ต้องรับมือแหละนะ'

และทุกคนก็อยู่ในความเงียบไม่มีการแลกเปลี่ยนบทสนทนาอีกต่อไป

แสงสว่างเริ่มหลั่งไหลออกมาจากรอยแยก ความรู้สึกของการถูกแยกชิ้นส่วนและความรู้สึกที่คุ้นเคยเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน

และเมื่อฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง

'ทะเลทราย'

ตามที่คาดไว้ตั้งแต่ชั้น 21 ถึงชั้น 30

มันถูกกำหนดให้เป็นสนามรบที่เป็นสภาพแวดล้อมแบบเดียวกัน

ลมที่มีทรายเม็ดเล็กๆติดมาด้วยพัดไปทั่วร่างกายของฉัน

ฉันดึงผ้าคลุมของฉันลง

"สถานที่นี้…"

"เมือง? เราอยู่ในเมืองเหรอ?”

"ฉันไม่แน่ใจ"

ฉันมองไปรอบๆ

อาคารหินสี่เหลี่ยมทอดยาวออกไปเหมือนกระดานหมากรุก อย่างไรก็ตาม อาคารทั้งหมดถูกฝังอยู่ในทราย ตั้งแต่ทางเข้าไปจนถึงหน้าต่าง ทรายสีขาวปกคุลมเต็มอาคารตั้งแต่ทางเข้าจนถึงด้านใน

“มันดูค่อนข้างเก่า”

ฉันสัมผัสผนังของมันเบาๆ

มันผุกร่อนอย่างหนักราวกับว่ามันถูกทิ้งร้างอย่างน้อยน่าจะประมาณ100ปีเป็นอย่างต่ำ ฉันยกน้ำขึ้นมาจิบแล้วพึมพำเบาๆ

“ถ้าได้ยินแล้วตอบด้วย”

<ฮานเหรอ?>

มันเป็นเสียงของอีดิส

“ใช่ นี่คือฮานจากปาร์ตี้ที่ 1 ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ขอตำแหน่งปัจจุบันด้วย?”

พวกเรา 25 คนเข้ามาที่นี่พร้อมๆกัน แต่ตรงนี่มีเพียงปาร์ตี้ที่ 1 เท่านั้น

“เราอยู่ในสถานที่ที่คล้ายเมือง แต่มันค่อนข้างที่จะประหลาด มีทรายเยอะมากและอากาศก็ร้อนมากอีกด้วย แล้วนายล่ะ?”

“ฉันก็เหมือนกัน มารวมตัวกันที่ใจกลางเมือง คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าตรงไหน?”

<เราจะไปที่นั้นทันที>

คลิก

เสียงดังก้องอยู่ในหูของฉัน

มันเป็นเสียงแจ้งเตือนเมื่อการสื่อสารสิ้นสุดลง

“มีปาร์ตี้อื่นอีกไหม?”

<นี่คือไรมานจากปาร์ตี้ที่ 4>

"ปาร์ตี้ที่ 4 เองก็มารวมกันที่นี่ด้วยนะ และลองติดต่อคนอื่นๆ ด้วย ดูเหมือนว่าฉันติดต่อพวกเขาไม่ได้ ฉันน่าจะอยู่ไกลจากเขาเกินไป”

<รับทราบ>

ฉันแตะที่หูของฉันเบาๆ

เสียงของไรมานขาดหายไป

'ทุกปาร์ตี้ดูเหมือนจะแยกออกจากกัน'

ตอนนี้การรวบรวมความแข็งแกร่งของเราคือสิ่งสำคัญที่สุด

"แค่กๆ ทำไมทรายถึงเยอะขนาดนี้?”

ออลก้าไอขณะโบกมือเพื่อพัดทรายออกจากหน้า

เมืองถูกพายุทรายถล่มอย่างต่อเนื่อง

“สภาพอากาศเลวร้ายมาก”

เนเรสซ่าพูดขณะที่เธอปิดปากด้วยผ้า

สมาชิกยกมือปิดหน้าและเริ่มดื่มยาต้านทานความร้อน

“เนเรสซ่า นำทางไปยังใจกลางเมืองที”

"รับทราบ"

“พยายามมองหาเฟรียซิสด้วย เธออาจจะอยู่แถวนี้”

เนเรสซ่าพยักหน้าและหายไปในพายุทราย

“ไปกันเถอะ”

เราเดินไปตามรูปแบบที่เตรียมพร้อมจู่โจม

ฉันอยู่ข้างหน้า เจนน่า และออลก้าอยู่ตรงกลาง และเวคิสอยู่ด้านหลัง

“ทัศนวิสัยไม่ดีเลย”

“ใช่ มันแย่มาก”

“ระวังการซุ่มโจมตี”

"เข้าใจแล้ว"

เราก็เดินต่อไป

หน้าต่างวัตถุประสงค์ภารกิจยังไม่ปรากฏ

ไม่มีร่องรอยของศัตรูให้มองเห็นเช่นกัน จู่ๆ เจนน่าก็พูดขึ้น

“มันน่ากังวลยังไงก็ไม่รู้ ถ้ามันเงียบตั้งแต่แรกแบบนี้…”

“อย่าพูดอะไรเป็นลางสิเจนน่า”

ออลก้ารีบแย้งทันที

ฉันเดินต่อไป ทรายสีเหลืองบดบังการมองเห็นของเรา

“ปาร์ตี้ที่ 2 ปาร์ตี้้ที่ 4”

<ว่าไง?>

<ฟังอยู่>

“เห็นอาคารทรงกลมที่ใจกลางเมืองไหม? มารวมตัวกันที่นั่น”

นอกเหนือจากพายุทรายหนาทึบแล้ว ยังสามารถมองเห็นโครงร่างของวิหารขนาดมหึมาได้

และสิ่งที่เห็นได้ชัดเจนคือรูปปั้นเทพธิดาบนดาดฟ้า

<เราพบอาคารที่ว่าแล้ว>

<พวกเราด้วย และเราได้ติดต่อกับปาร์ตี้อื่นได้แล้วด้วย เราจะบอกให้พวกเขารู้>

“เข้าใจแล้ว”

ฉันยุติการสื่อสาร ในเวลาเดียวกันฉันก็เอื้อมมือไปหยิบดาบ

เงาจาง ๆ ปรากฏขึ้นจากอาคารใกล้เคียง เงากระโดดลงมาจากใต้หลังคาอย่างว่องไวและฉันก็มองเห็นเงานั้นแบกร่างคนๆหนึ่งไว้บนไหล่

“เจอองค์หญิงเฟรียซิสแล้ว เธอหมดสติอยู่กลางถนน”

เนเรสซ่าวางเฟรียซิสลงบนพื้นอย่างอ่อนโยน

ฉันยกมือขึ้นเจนน่าและเวคิสเข้ามาคุ้มกันทันที

"มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นกับดัก"

ฉันส่งสัญญาณให้ออลก้า

คลื่นเวทย์มนตร์ของออลก้าทะลุผ่านร่างเฟรียซิส

“ไม่ เธอคือตัวจริง”

"เธอมาทำอะไรที่นี่?"

“เธอคงฝืนตัวเองมากเกินไป…”

ฉันหยิบยามานาออกมาแล้วเทเข้าไปในปากของเฟรียซิส

เฟรียซิสค่อยๆดื่มมันแล้วกลืนลงไป เปลือกตาของเธอสั่นแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น

"…ฮาน"

“เราช่วยเธอเพิ่อให้มาตายที่นี่เหรอ?”

“ฉันแค่...ต้องการหากุญแจ”

“กุญแจอยู่ที่นี่เหรอ?”

“มันเป็นสถานีที่ที่ฉันเห็นในความฝัน”

ฉันหยิบยาต้านความร้อนออกมาและยื่นให้เธอ

เฟรียซิสกลืนมันลงไปพร้อมช้าๆ เปลือกตาของเธอสั่นไหวก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้นมา

"…ขอบคุณ"

“อย่าเพิ่งขอบคุณฉัน”

สถานที่แห่งนี้แม้จะอยู่กลางทะเลทราย แต่ก็มีสภาพที่ไม่เอื้ออำนวยหากไม่มีการเตรียมการให้ดี เราก็อาจกลายเป็นส่วนหนึ่งทรายของพายุทะเลทรายยนี้ เฟรียซิสก้มศีรษะของเธอลง

"…ฉันขอโทษ"

“อย่าอยู่ห่างกับเจนน่า หากเกิดอะไรขึ้นให้ซ่อนตัวทันที”

เฟรียซิสพยักหน้าและยืนอยู่ตรงกลาง โดยมีเจนน่าและเวคิสปกป้องเธอไว้

รูปแบบการเดินของเราเปลี่ยนไปเพื่อปกป้องเฟรียซิสที่อยู่ตรงกลาง

ในเวลาเดียวกัน หน้าต่างภารกิจก็ปรากฏขึ้น

[ชั้นที่ 30]

[ประเภทภารกิจ – การสำรวจ]

[วัตถุประสงค์ - ???]

[วัตถุประสงค์พิเศษ – ช่วยชีวิต NPC 'เฟรียซิส อัน รักนา']

ภารกิจปรากฎแล้ว

ฉันเดินต่อไป

พายุทรายยังคงโหมกระหน่ำเรื่อยๆ