“ร่างกายที่ลุกโชนดุจเปลวเพลิงสีแดง: พลังมืด สีแดงเพลิงรวมตัวกันที่ร่างกาย ก่อตัวเป็นร่างกายที่ลุกโชนดุจเปลวเพลิงสีแดง พลังและพลังระเบิดของร่างกายคุณเพิ่มขึ้นอย่างมาก ร่างกายที่ลุกโชนดุจเปลวเพลิงสีแดง สามารถเผาผลาญทุกสิ่งได้ ในขณะเดียวกัน คุณก็มีความต้านทานเวทมนตร์ที่เกี่ยวข้องกับธาตุไฟอย่างมาก”

รีไวล์ ยืนอยู่หน้ากระจก

เขามองร่างกายของเขา

ตอนนี้กลายเป็นสีแดงเพลิงไปหมดแล้ว

เปรียบเสมือนแก้วและหินหนืดที่ถูกเผาไหม้ แผ่กระจายประกายแสงที่แปลกตา

“นี่คือเทคนิคการหายใจแห่งดอกบัวแดงหรือ? แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

รีไวล์ สัมผัสได้ถึงพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างมากที่เหนือกว่าขาอูฐและแขนน้ำแข็ง

ต้องบอกว่า เทคนิคการหายใจแห่งดอกบัวแดง สมกับเป็นเทคนิคการหายใจคุณภาพที่สมบูรณ์แบบ

รีไวล์ ในตอนนี้ พลังมืดสีแดงเพลิงได้เปลี่ยนเป็นสีเปลวเพลิงสีแดงแล้ว ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นพลังมืดอีกต่อไป แต่เป็น “ไฟ”

ไฟสีแดงเพลิงเหล่านี้เต้นรำอยู่รอบตัว รีไวล์ ราวกับเป็นคนไฟ

เขาอาบอยู่ในเปลวไฟ อุณหภูมิสูงแผ่ซ่านไปทั่วห้องฝึกซ้อม

แม้ว่าอุณหภูมิสูงนี้จะยังคงต่ำกว่าตราเปลวไฟมาก แต่ก็ยังเหนือกว่าในเรื่องความคงทน สามารถให้ความร้อนได้อย่างต่อเนื่อง

รีไวล์ ในตอนนี้ ตราบใดที่จุดไฟสีดำสีแดงเพลิง

ทั้งตัวก็จะกลายเป็นเตาเผาที่ให้ความร้อนอย่างต่อเนื่อง

“แต่ร่างกายที่ลุกโชนดุจเปลวเพลิงสีแดงในสถานะก๊าซ เอฟเฟกต์การเผาไหม้ทั่วไป ใช้รับมือกับอัศวินผู้ยิ่งใหญ่ทั่วไปได้ แต่ใช้รับมือกับจอมเวทย์คงไม่มีประโยชน์อะไร ต้องฝึกฝนต่อไป”

รีไวล์ ถอนเอฟเฟกต์ร่างกายที่ลุกโชนดุจเปลวเพลิงสีแดง

ร่างกายที่ถูกเผาจนแดงก่ำเริ่มซีดจาง

หินหนืดไหลกลับเข้าไปในหัวใจของ รีไวล์

รีไวล์ กลับสู่สภาวะปกติ เขาอ้าปาก ลมหายใจที่แผดเผาพุ่งออกมา ร่างกายทั้งตัวราวกับมังกรที่เพิ่งหายใจเสร็จ

“ยิ่งฝึกฝนยิ่งแปลกประหลาด”

รีไวล์ เยาะเย้ยตัวเอง

หลายเดือนผ่านไปแล้วนับตั้งแต่สงครามครั้งใหญ่ครั้งล่าสุด

ช่วงเวลาแห่งความอ่อนแอของเปลวเพลิงสีแดงของ รีไวล์ ก็ผ่านพ้นไปนานแล้ว

หลังจากกลับไปที่หอคอยสีเทาขาวอย่างปลอดภัย

รีไวล์ ก็มุ่งหน้าสู่การฝึกฝนที่วุ่นวาย

หลายเดือนนี้ เทคนิคการหายใจแห่งดอกบัวแดงประสบความสำเร็จในระดับเก้า

ต่อไป ในแง่ของเทคนิคการหายใจ นอกจากเทคนิคการหายใจแห่งดอกบัวแดงและเทคนิคการหายใจอสูรโลหิตแล้ว รีไวล์ ก็ไม่มีอะไรที่สามารถฝึกฝนได้อีก

ดังนั้นเขาจึงต้องรีบเร่งฝึกฝนเทคนิคการหายใจงูทมิฬให้ทะลวงขีดจำกัด

เมื่องูทมิฬก้าวเข้าสู่ระดับสิบเอ็ด

ตัวเองก็จะเป็นอัศวินในตำนานแล้ว

เมื่อกลายเป็นอัศวินในตำนานแล้ว นั่นก็คือพลังการต่อสู้ของจอมเวทย์หนึ่งวงแหวนที่แท้จริง

ด้วยไพ่ตายมากมายนี้ เมื่อบรรลุตำนาน

ตราบใดที่ไม่ใช่ กรีนโกสต์คาร์เตอร์ อาจารย์ไมลิน จอมเวทย์หนึ่งวงแหวนทั่วไป ก็ไม่น่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของตัวเขา

แม้ว่าการพูดแบบนี้จะดูโอหังไปหน่อย แต่หลังจากผ่านสงครามใหญ่ที่น่าตื่นเต้นสองครั้ง

รีไวล์ ค้นพบว่า จอมเวทย์หนึ่งวงแหวนนั้นไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด

แน่นอนว่า ควรระมัดระวังไว้บ้าง

ความมั่นคงไม่สามารถละทิ้งได้

นอกเหนือจากเทคนิคการหายใจแล้ว ในแง่ของเวทมนตร์ก็ไม่มีความคืบหน้าใด ๆ

เวทมนตร์ลูกศรน้ำ กรงเล็บแห่งกระแสน้ำระดับสองดำเนินไปแล้วครึ่งหนึ่ง กำลังก้าวไปสู่ระดับสามอย่างมั่นคง

และจนถึงขณะนี้ ตำแหน่งเวทมนตร์ห้าตำแหน่งของ รีไวล์ ก็หมดลงแล้ว ด้วยพลังจิตของเขาในตอนนี้ ไม่มีทางที่จะเรียนเวทมนตร์ใหม่ได้อีกแล้ว

การทำสมาธิก็เช่นกัน หากไม่มียาเสริม การฝึกฝนก็ยังคงช้าอยู่เสมอ

รีไวล์ ออกจากหอคอยสีเทา เขาไปที่หอคอยสีขาวชั้นสาม ห้องของอาจารย์ไมลิน

เขาต้องการให้อาจารย์ไมลินช่วยเขาเปิดถุงเก็บของของจอมเวทย์อย่างเป็นทางการ

เขาเองก็ลองหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่สามารถเปิดได้

ส่วนถุงเก็บของของโนซ นอกจากหอยสังข์ส่งเสียงแล้ว ก็ไม่มีสิ่งของมีค่าใด ๆ เลย และหอยสังข์นั้นเองก็ต้องการคาถาเฉพาะ ไม่เช่นนั้นก็จะไม่สามารถใช้งานได้

ดังนั้น รีไวล์ จึงส่งมอบให้กับเจ้าของหอคอย เจ้าของหอคอยจึงมอบคะแนน 300 แต้มให้กับ รีไวล์

รางวัลนี้ รวมถึงเกียรติคุณของ รีไวล์ ในการปกป้องนักเรียนจอมเวทย์ในครั้งนี้

ทำให้คะแนนของ รีไวล์ ทะลุ 800 คะแนน

ดังนั้น รีไวล์ ในตอนนี้จึงไม่ได้ขาดแคลนคะแนนที่จะใช้

หอคอยสีขาวชั้นสาม หลังจากจบการเรียน อาจารย์ไมลินที่อารมณ์ดี กำลังศึกษายาใหม่

“อาจารย์ คุณยุ่งอยู่ไหม” รีไวล์ ถาม

“รีไวล์ ตัวน้อย มีอะไรหรือเปล่า” อาจารย์ไมลินหัวเราะ

“อาจารย์ ก่อนหน้านี้ฆ่าจอมเวทย์อย่างเป็นทางการ ได้ถุงเก็บของมาใบหนึ่ง ฉันเปิดไม่ได้ ฉันอยากรบกวนคุณ” รีไวล์ ยิ้มอย่างขมขื่น

ตอนนี้เขาสามารถไว้ใจอาจารย์ไมลินได้ ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกังวล

“โอเค เอาถุงเก็บของใบนั้นมา ฉันจะศึกษาดู เผื่อว่าฉันเปิดไม่ได้ คุณก็ไปหาเจ้าของหอคอยได้เลย ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่เป็นของที่คุณได้มา เจ้าของหอคอยจะไม่แย่งชิงของคุณ” อาจารย์ไมลินกล่าว

รีไวล์ หัวเราะคิกคัก แม้ว่าเจ้าของหอคอยจะดีมาก แต่เขาก็ยังคงไว้ใจอาจารย์ไมลินมากที่สุด

“แล้ว อาจารย์ไมลิน อาการบาดเจ็บของเจ้าของหอคอยฟื้นตัวหรือยัง เขาไม่เป็นไรใช่ไหม” รีไวล์ ถาม

“ไม่ต้องกังวล ตอนนี้ทั้งตัวของเขา ยกเว้นสมองและหัวใจแล้ว ก็ไม่มีส่วนใดที่เป็นมนุษย์อีกแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ เพียงแค่เปลี่ยนชิ้นส่วนก็เพียงพอแล้ว คนนี้สุดโต่งเกินไป เพื่อแสวงหาพลัง จึงได้ดัดแปลงตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตทางเคมี พูดหลายครั้งแล้ว แต่เขาไม่ฟัง ปล่อยให้เขาทำต่อไปเถอะ รีไวล์ ต่อไปอย่าเลียนแบบเขานะ” อาจารย์ไมลินพูดด้วยน้ำเสียงที่สิ้นหวัง

รีไวล์ เข้าใจเจ้าของหอคอย แต่เขาจะไม่ทำเช่นนั้น

เขาเรียนรู้ศาสตร์ทางเคมี มากที่สุดก็คือการศึกษาสิ่งมีชีวิตทางเคมีบางอย่าง หรือดัดแปลงคนตายของเขาเอง เขาจะไม่ดัดแปลงเนื้อหนังของตัวเอง

เขามีเทคนิคการหายใจของอัศวิน นี่คือหนทางที่ดีที่สุดในการดัดแปลงเนื้อหนัง

นี่คือยุคสมัยที่พลังมหัศจรรย์เหนือธรรมชาติต่าง ๆ มากมายอยู่ร่วมกัน ยุคสมัยนี้ เนื้อหนังไม่ขมขื่น ไม่จำเป็นต้องแสวงหาหนทางแห่งการยกระดับทางกลไก

อีกด้านหนึ่ง

อาจารย์ไมลินได้รื้อถุงเก็บของอย่างเป็นทางการของเรือวิญญาณสักพักหนึ่ง

จากนั้นก็ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง เธอไปค้นหนังสือบางเล่ม

ในที่สุด ภายใต้การเป็นสักขีพยานโดยตรงของ รีไวล์ ถุงเก็บของใบนั้นก็ถูกอาจารย์ไมลินเปิดออก

ของกองหนึ่งร่วงหล่นลงบนพื้น

รีไวล์ เก็บของเหล่านี้

อาจารย์ไมลินบอกวิธีการเปิดและคาถาของถุงเก็บของใบนี้แก่ รีไวล์

รีไวล์ ขอบคุณอาจารย์แล้วออกจากหอคอยสีขาว

หัวของงูขาว โยร์มุงก์อัน ถูที่มือของ รีไวล์

“ลาก่อน โยร์มุงก์อัน”

รีไวล์ โบกมือลาก่อน

โยร์มุงก์อัน โบกหางลาก่อนเช่นกัน

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความสัมพันธ์ของเผ่าพันธุ์มังกรหรือไม่

โยร์มุงก์อัน และ รีไวล์ มีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ

มีแนวโน้มที่จะแซงหน้าวินนี่ ทำให้วินนี่รู้สึกท้อแท้และพูดว่า โยร์มุงก์อัน นอกใจ

หลังจากยุ่งเสร็จแล้ว

รีไวล์ มาถึงชายฝั่ง

เขานำเนื้อสัตว์ทะเลมาเต็มถุงเก็บของ

ที่ชายฝั่งอันเงียบสงบแห่งหนึ่ง ราชาวาฬมังกรถูกมัดไว้ ปากถูกสวมด้วยห่วง เขาถูกเครื่องมือเงินปิดปากไว้

มันถูกผูกไว้กับเสาหินขนาดใหญ่ สูญเสียความสามรถในน้ำ ลอยอยู่เงียบ ๆ

รีไวล์ มาที่หน้าราชาวาฬมังกร

“เป็นยังไงบ้าง ลิเวียธาน คิดดีหรือยัง ฉันต้องการให้คุณเป็นพาหนะของฉันเพียงสามสิบปี หลังจากนั้นฉันจะคืนอิสรภาพให้คุณ ด้วยอายุขัยของมังกรเลือดผสมของคุณ สามสิบปี ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ใช่ไหม”

ลิเวียธาน เป็นชื่อที่ รีไวล์ ตั้งให้กับราชาวาฬมังกรตัวนี้ คล้ายกับชื่อของเขาเอง รีไวล์

รีไวล์ ถอดห่วงที่สวมอยู่บนปากราชาวาฬมังกรออก ให้ของกินแก่เจ้าตัวใหญ่ตัวนี้

ราชาวาฬมังกรแสดงสายตาที่ดูถูก แต่ถึงจะดูถูก มันก็กินเนื้อสัตว์ทะเลนั้น อย่างเอร็ดอร่อย

ปากเหวขนาดใหญ่ กินเนื้อหลายร้อยกิโลกรัมในหนึ่งคำ

เห็นว่าราชาวาฬมังกรไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ รีไวล์ ก็ขี้เกียจที่จะสนใจมัน

ยังไงก็ตาม เขามีเวลาใช้จิตใจแห่งสัตว์ป่าในการฝึกมัน

สามารถพูดได้ว่าสมกับเป็นสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติหนึ่งวงแหวนอย่างแท้จริง

แม้ว่าเขาจะมีจิตใจแห่งสัตว์ป่า แต่ก็ยังไม่สามารถฝึกฝนราชาวาฬมังกรได้ภายในเวลาไม่กี่เดือนเมื่อรวมกับความสัมพันธ์ของเผ่าพันธุ์มังกร

ท้ายที่สุด รีไวล์ ก็ไม่ใช่สายวิญญาณ วิธีการฝึกสัตว์ป่าแบบธรรมดา ไม่สามารถฝึกฝนสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติได้จริง ๆ แต่มีเอฟเฟกต์ความสัมพันธ์ของเผ่าพันธุ์มังกรนี้ รีไวล์ รู้สึกว่ายังมีโอกาส

เมื่อหลายเดือนก่อน ราชาวาฬมังกรเห็น รีไวล์ ก็ตื่นเต้นมาก ต้องการโจมตี รีไวล์ โดยใช้ลมหายใจของราชาพัด รีไวล์ ออกไปหนึ่งร้อยเมตร

หากไม่ใช่เพราะ รีไวล์ เตรียมตราประทับแห่งการปกป้องและเกล็ดสีดำเหลวไว้ล่วงหน้า ตอนนี้ก็คงกระดูกแหลกเหลวไปแล้ว

ดังนั้น รีไวล์ จึงทำกรงหัวที่ผสมด้วยเงินให้มัน ไม่ให้มันอ้าปากได้

แต่ตอนนี้ ราชาวาฬมังกรเห็น รีไวล์ แม้จะยังไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้โจมตี รีไวล์ เหมือนก่อนแล้ว

นี่คือความสำเร็จในระยะแรก

ราชาวาฬมังกรตัวนี้มีความจำดี สติปัญญาในหมู่สัตว์ทะเลก็ถือว่าดีมาก และความจำก็ยิ่งแข็งแกร่งกว่า

ตอนนี้มันยังคงโกรธที่ รีไวล์ ตีหัวมัน

ถึงแม้หัวของฉันจะแข็งแกร่ง แต่คุณก็ไม่สามารถหยาบคายแบบนี้ได้

รีไวล์ ก็ไม่มีทางเลือก เวลาเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่ดีที่สุด

อดทนรอต่อไป สักวันเจ้าตัวใหญ่ตัวนี้จะกลายเป็นพาหนะของเขาเอง

หลังจากให้อาหารราชาวาฬมังกรแล้ว รีไวล์ ก็ไปที่สวนดอกไม้เล็ก ๆ เพื่อดูแลสมุนไพร

จากนั้นก็ไปที่ตรอกใบเรือสีขาว

ในตรอกใบเรือสีขาว จอมเวทย์มานราอยู่ในกระท่อมขนาดเล็ก กำลังทำสมาธิ

รีไวล์ ไม่ได้รบกวนเขา รอเงียบ ๆ สักพักจนกระทั่งมานราทำสมาธิเสร็จ

มานราเห็น รีไวล์ มาแล้ว ก็รินกาแฟให้ รีไวล์ จากนั้นก็พูดว่า “ไม่เจอกันนานเลย ช่วงนี้ยุ่งไหม”

“ใช่ ยุ่งหน่อย เทคนิคการหายใจหาได้ไหม” รีไวล์ หัวเราะ

มานราแสดงท่าทางภูมิใจ หาหนังแกะหลายผืนจากในโกดัง

รีไวล์ รู้สึกยินดี

“แผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจเหล่านี้ ฉันรวบรวมมาจากตลาดจอมเวทย์ใบเรือสีดำ คุณให้เหรียญทองคำฉันนิดหน่อยก็พอ ไม่แพงหรอก” มานรากล่าว

รีไวล์ ให้มานราหนึ่งพันเหรียญทองคำและหินเวทย์ห้าก้อน

เพราะเขาเห็นว่าในเทคนิคการหายใจเหล่านี้ มีเทคนิคการหายใจเน้นการป้องกันคุณภาพเยี่ยมอยู่ด้วย เทคนิคการหายใจนี้เพียงอย่างเดียวก็คุ้มค่ากับเหรียญทองคำหนึ่งพันเหรียญแล้ว

แน่นอนว่า มานราก็ไม่ขาดแคลนเหรียญทองคำ ดังนั้น รีไวล์ จึงให้หินเวทย์อีกห้าก้อนเป็นค่าธรรมเนียมมอบหมายงาน ท้ายที่สุดแล้ว ต่อไปเขาต้องร่วมมือกับมานราในระยะยาว ดังนั้นจึงไม่ควรขี้เหนียวเกินไป

การค้นหาแผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจในโลกจอมเวทย์ ก็เป็นการสิ้นเปลืองสายสัมพันธ์และทรัพยากรของมานราไม่น้อย

“ให้หินเวทย์สามก้อนก็พอแล้ว ห้าก้อนมากเกินไป เป็นเพียงเทคนิคการหายใจของคนธรรมดาเท่านั้น” มานราพูดอย่างอาย ๆ ยื่นสองก้อนคืนให้กับ รีไวล์

“เอาไปเถอะ ฉันได้ยินมาว่าลูกสาวของคุณก็มีพรสวรรค์ด้านจอมเวทย์ด้วย ในอนาคต เมื่อฝึกฝนในหอคอย ก็ต้องใช้ทรัพยากรไม่น้อย สองก้อนนี้ก็ถือว่าเป็นความปรารถนาดีของฉันในฐานะลุง” รีไวล์ หัวเราะ

“ดี! พี่ชาย รีไวล์ ฉันรับไว้แล้ว ต่อไปถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือ ก็พูดมา!” มานราดีใจรับหินเวทย์ไป เขาต้องการหินเวทย์จริง ๆ เขาจึงมาทำงานที่ร้านเพื่อหาเงินให้ลูกสาว

“ไม่เป็นไร ต่อไปก็ช่วยฉันหาของพวกนี้ต่อไป”

รีไวล์ ถือแผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจ ออกจากตรอกใบเรือสีขาว

ออกไปข้างนอก พึ่งพาเพื่อน

แม้ว่าจะอยู่ในโลกจอมเวทย์ แต่การมีสายสัมพันธ์ก็สามารถแก้ไขปัญหาได้มากมาย

เมื่อตอนที่ยังเป็นมนุษย์ เขาก็ใช้สายสัมพันธ์ของ ค้อนทองคำ·เทอรา เพื่อแก้ไขปัญหาต่าง ๆ มากมาย

ถือแผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจ รีไวล์ ครุ่นคิดถึงแผนการต่อไป

ตอนนี้เส้นทางจอมเวทย์ของเขาได้เข้าสู่เส้นทางที่ถูกต้องแล้ว

เส้นทางจอมเวทย์ หนทางเดียวที่จะเพิ่มพลังได้ ก็คือก้าวเข้าสู่นักเรียนจอมเวทย์ขั้นสูง เพิ่มขีดจำกัดพลังจิต เรียนรู้เวทมนตร์มากขึ้น

แต่การเลื่อนขั้นสู่ขั้นสูง ต้องใช้พลังจิต 11 แต้ม รีไวล์ ตอนนี้มีเพียง 7 แต้ม ยังอีกห่างไกล

ตามที่ รีไวล์ เข้าใจ ยาที่ช่วยในการทำสมาธิล้วนมีค่ามาก แม้แต่จอมเวทย์อย่างเป็นทางการในหอคอยก็ยังใช้อย่างประหยัด ไม่มีใครใช้เป็นยาเสริมประจำวันได้

ดังนั้น ตอนนี้เขาในฐานะนักเรียน ก็ยิ่งไม่มีโอกาส

ทรัพยากรในหอคอยย่อมต้องให้ความสำคัญกับจอมเวทย์อย่างเป็นทางการก่อน จากนั้นจึงถึงนักเรียนจอมเวทย์

หาก รีไวล์ ต้องการยาในด้านนี้ เขาก็ต้องพึ่งพาตัวเอง

ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำก่อนก็คือ ฝึกฝนเทคนิคการหายใจงูทมิฬให้ทะลวงขีดจำกัด

ให้เทคนิคการหายใจที่ทะลวงขีดจำกัดได้ง่ายในปัจจุบันแข็งแกร่งขึ้นก่อน จากนั้นก็รับทรัพยากรเพิ่มเติมเพื่อตอบแทนการฝึกฝนจอมเวทย์ เมื่อตัวเองกลายเป็นจอมเวทย์แล้ว ค่อย ๆ ศึกษาเส้นทางหลังจากอัศวินในตำนาน ใช้จอมเวทย์เพื่อตอบแทนการฝึกฝนอัศวิน

นำจุดแข็งไปกระตุ้นจุดแข็ง

นี่คือแผนการต่อไปของ รีไวล์

ขณะเดินทางกลับบ้าน รีไวล์ ได้พบกับพี่สาววินนี่

วินนี่ในตอนนี้ สีหน้ามักจะแสดงความเศร้าโศก

หลังจากรู้ว่าโนซเป็นคนทรยศและยังลักพาตัว ตัวเองไป เธอก็รู้สึกยอมรับไม่ได้

ยังไม่สามารถก้าวออกมาจากเงามืด

เธอจริงใจกับโนซในฐานะเพื่อน

แต่โนซ… แค่อยากนอนกับเธอ

“น้องชาย รีไวล์ ไม่เจอกันนานเลย” วินนี่บีบรอยยิ้มออกมา พูดจาหวาน ๆ

“ไม่เจอกันนานเลย ได้ยินว่าพี่สาวเริ่มเตรียมสร้างโครงสร้างแบบจำลองเวทมนตร์หนึ่งวงแหวนแล้ว เมื่อพี่สาวสร้างเสร็จแล้ว อย่าลืมเล่าประสบการณ์ความสำเร็จของคุณให้น้องชายฟังด้วย” รีไวล์ หัวเราะ

“ได้เลย น้องชาย รีไวล์”

เมื่อ รีไวล์ กลับถึงบ้าน เขาได้เปิดแผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจทั้งหมด

มีทั้งหมดสามแผนภาพ

หนึ่งในนั้นคือการเพิ่มพลัง อีกหนึ่งคือความเร็ว และอีกหนึ่งคือการป้องกัน

ยกเว้นการป้องกันที่ยอดเยี่ยมแล้ว อีกสองอย่างก็เป็นเพียงระดับพื้นฐาน

ความเร็วและพลัง รีไวล์ ตอนนี้ไม่ขาดแคลนชั่วคราว

เขาเก็บสองสิ่งนี้ไว้ก่อน แล้วค่อยใช้ในภายหลัง

ส่วนแผนภาพการสืบทอดป้องกันคือ "เทคนิคการหายใจงูภูเขาแก่"

"ช่างบังเอิญจริง ๆ เป็นอีกหนึ่งแผนภาพการสืบทอดประเภทป้องกันที่เกี่ยวข้องกับงู"

เทคนิคการหายใจงูภูเขาแก่ มีภาพวาดคนขนาดเล็กทั้งหมดหกสิบหกภาพ

น่าจะจัดอยู่ในแผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจป้องกันที่มีคุณภาพเยี่ยมหนึ่งวงแหวน เทียบได้กับแผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจงูทมิฬ

งูภูเขาแก่ ตามตำนานเล่าขานคือ งูยักษ์

ขนาดของงูใหญ่จนไม่สามารถประเมินได้

เล่ากันว่า งูภูเขาแก่ชอบนอนหลับ เวลาที่มันหลับแต่ละครั้ง กินเวลาเป็นพัน ๆ ปี

เมื่อมันตื่นขึ้นมา โลกก็เปลี่ยนผันไปแล้ว ลำตัวของมันมีทั้งภูเขา หิน ต้นไม้ สัตว์ต่าง ๆ เหมือนแนวภูเขาที่ทอดตัวอยู่บนพื้นดิน จึงเรียกกันว่า "งูภูเขาแก่"

ตำนานปรัมปรา ย่อมมีสีสันเกินจริง

แต่ก็เพียงพอที่จะมองเห็นความไม่ธรรมดาของงูภูเขาแก่ น่าจะไม่ด้อยไปกว่างูทมิฬถือเทียนที่เป็นสัตว์ในตำนาน

ส่วนยาสูตรลับของเทคนิคการหายใจงูภูเขาแก่ ก็มีความคล้ายคลึงกับยาสูตรลับของงูทมิฬเป็นอย่างมาก

น้ำมันมังกร เลือดงู เป็นต้น

ที่แตกต่างกันคือ เทคนิคการหายใจงูภูเขาแก่ยังต้องการ สิ่งที่เรียกว่า "กระดองเต่าหิน"

"เต่าหิน มีอยู่มากมายในทะเลไร้ขอบเขต"

"น้ำมันมังกร เมื่อฝึกราชาวาฬมังกรได้แล้ว ก็สามารถหมุนเวียนนำน้ำมันมังกรมาใช้ได้ เลือดงู ฉันจะไปถามเจ้าหอคอย ให้งูขาว โยร์มุงก์อัน กันเลือดมาให้ฉันสักหน่อย อย่างมากฉันก็แค่ล่าสัตว์ทะเลชั้นดีมาให้มันกินเพื่อชดเชย"

ที่จริงแล้ว งูขาว โยร์มุงก์อัน สามารถผลิตน้ำมันมังกรได้ แต่ต่อมที่ผลิตน้ำมันมังกรนั้นก็เป็นถุงพิษของมันด้วย ดังนั้นน้ำมันมังกรที่งูขาวผลิตออกมาจึงมีพิษร้ายแรง ไม่สามารถใช้ได้

อีกทั้งงูขาวก็เป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้าหอคอยรุ่นแรก การนำน้ำมันมังกรที่มีค่าของผู้อื่นไปเช่นนี้ ถือเป็นการไม่สุภาพ เพราะน้ำมันมังกรมีปริมาณน้อยมาก ไม่เหมือนเลือด

หลังจากที่ รีไวล์ อ่านแผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจทั้งสามจบ เขาก็ไม่ได้รีบฝึก

แต่กลับเปิดกระเป๋าจอมเวทย์อย่างเป็นทางการที่เขาคิดถึงมานาน วางของข้างในออกมาดู

หินเวทย์ 435 ก้อน

"เทคนิคการทำสมาธิแห่งดิน"

เทคนิคการทำสมาธินี้เป็นเทคนิคการทำสมาธิพื้นฐานของสำนักแผ่นดิน แต่สามารถฝึกได้จนถึงระดับจอมเวทย์หนึ่งวงแหวน สมบูรณ์กว่า "เทคนิคการทำสมาธิแห่งห้วงทะเลลึก" ที่ รีไวล์ ได้มาก่อนหน้านี้

อีกเล่มหนึ่งคือ "เทคนิคการทำสมาธิอีกาแห่งรัตติกาล" ตอนหนึ่ง

เล่มนี้เข้าคู่กับ "เทคนิคการทำสมาธิแห่งนกกาเหว่า" ระดับนักเรียนที่ รีไวล์ ได้มาก่อนหน้านี้

ด้วยวิธีนี้ เทคนิคการทำสมาธิสำนักแห่งความตายและสำนักแผ่นดินของ รีไวล์ ก็เพียงพอให้เขาฝึกได้จนถึงระดับจอมเวทย์อย่างเป็นทางการแล้ว เขาไม่ต้องกังวลเรื่องเทคนิคการทำสมาธิไปอีกนาน

นอกจากนี้ยังมีหนังสือเวทมนตร์อีกสี่เล่ม

สองเล่มเป็นหนังสือเวทมนตร์ที่ รีไวล์ เคยได้มาก่อนคือ การเรียกวิญญาณและเวทมนตร์กล ดูเหมือนจะเป็นเวทมนตร์หลักของเรือวิญญาณ

อีกสองเล่มเป็นหนังสือเวทมนตร์ของสำนักแผ่นดิน

เล่มหนึ่งคือเวทมนตร์หนึ่งวงแหวน ร่างกายหิน

นี่เป็นเวทมนตร์ประเภทเสริมสร้างร่างกาย เป็นเวทมนตร์ประเภทหนึ่งที่ใช้ในเชิงรับ

เวทมนตร์ประเภทนี้ หลังจากสร้างแบบจำลองเวทมนตร์แล้ว จำเป็นต้องใช้ร่างกายในการทำให้เวทมนตร์แข็งตัว เพื่อให้ร่างกายเต็มไปด้วยอักขระเวทมนตร์ จึงจะเสริมสร้างร่างกายและเลือดเนื้อของตัวเองได้

นี่คือวิธีที่จอมเวทย์ใช้ในการเสริมสร้างการป้องกันร่างกาย

วิธีนี้ประหยัดเวลามากกว่าการที่อัศวินเริ่มฝึกแผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจตั้งแต่เริ่มต้น

แผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจต้องใช้เวลาสะสมวันแล้ววันเล่า ฝึกฝนปีแล้วปีเล่า

ส่วนเวทมนตร์ประเภทนี้ เห็นผลเร็วและได้ผลดี

นี่คือปัญญาของจอมเวทย์

"ฉันสามารถเรียนเวทมนตร์นี้ได้" รีไวล์ คิดในใจ

"แบบนี้การป้องกันร่างกายของฉันก็จะยิ่งแปลกประหลาดยิ่งขึ้น"

การซ้อนเกราะ ไม่มีทางผิดพลาด!

หนังสือเวทมนตร์เล่มสุดท้าย ชื่อเวทมนตร์ว่า "ความโกรธของยักษ์ภูเขา"

"ไม่คาดคิด จริง ๆ เวทมนตร์นี้ คือความโกรธของยักษ์ภูเขาที่ทรงพลังที่สุดในเวทมนตร์หนึ่งวงแหวนของสำนักแผ่นดิน"

"ฉันไม่จำเป็นต้องเรียนเวทมนตร์นี้ เพราะความภาคภูมิใจของราชาสิงโตได้ทำให้เวทมนตร์นี้แข็งตัวแล้ว ฉันเพียงแค่ใช้คาถาของมัน เพื่อกระตุ้นความโกรธของยักษ์ภูเขาข้างในก็พอ"

นอกจากหนังสือเวทมนตร์แล้ว สิ่งที่เหลือก็คือวัสดุในการร่ายเวทมนตร์

รวมถึงดวงตาของงูสีเทาจำนวนมาก

"วัสดุในการร่ายเวทมนตร์ของรังสีเหี่ยวเฉา ก็มีพร้อมแล้ว ฉันสามารถเปิดฝึกฝนได้อีกครั้งแล้ว"

รีไวล์ ตื่นเต้นในใจ

ของดีในถุงเก็บของของจอมเวทย์อย่างเป็นทางการนี้มีมากมายจริง ๆ ส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่เขาสามารถใช้ฝึกเวทมนตร์สำนักแห่งความตายได้

หินเวทย์อย่างเดียวก็ทำให้ รีไวล์ ร่ำรวยในชั่วข้ามคืน

ตอนนี้ รีไวล์ มีหินเวทย์อยู่ทั้งสิ้นแปดร้อยกว่าก้อน

ในช่วงที่เป็นนักเรียนจอมเวทย์ ถือว่าเป็นเงินจำนวนมหาศาล

แม้แต่สำหรับจอมเวทย์อย่างเป็นทางการ หลาย ๆ คนที่อายุน้อยและไม่มีเงินเก็บ อาจไม่มีหินเวทย์มากขนาดนี้

ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว ขาดเพียงแค่ประสบการณ์

ในวันต่อ ๆ มา

รีไวล์ ทั้งเก็บเกี่ยวประสบการณ์และต้มราชาวาฬมังกร

เดือนทุ่งข้าวสาลี

เทคนิคการทำสมาธิอีกาแห่งรัตติกาลของ รีไวล์ ทะลุระดับสอง ส่วนเทคนิคการทำสมาธิแห่งดินที่เร็วกว่าเทคนิคการทำสมาธิอีกาแห่งรัตติกาล

เป็นผลจากผลพิเศษใหม่ของ รีไวล์ การเต้นของแผ่นดิน

บวกกับความช่วยเหลือของแผงทักษะความชำนาญ

การฝึกเทคนิคการทำสมาธิสำนักแผ่นดินของ รีไวล์ ราวกับได้รับความช่วยเหลือจากเทพเจ้า

ใช้เวลาสามเดือน รีไวล์ ก็สำเร็จการฝึกเทคนิคการทำสมาธิแห่งดินตั้งแต่ระดับเริ่มต้นถึงระดับสอง เร็วกว่าทะเลลึกในตอนแรกหลายเท่า

สิ่งนี้ทำให้ รีไวล์ เริ่มสนใจตราประทับของตระกูลดันแคนและตระกูลแวน เฮลซิงในบรรดาสี่ตระกูลใหญ่

สี่ตระกูลใหญ่ ไม่ได้ง่ายอย่างที่เห็น

สายเลือดและตราประทับของตระกูล อาจตรงกับธาตุทั้งสี่ "ดิน ไฟ น้ำ ลม"

หากสามารถรวบรวมตราประทับได้ บุตรแห่งความโกลาหลแบบเขาจะกลายเป็นอัจฉริยะทั้งสี่สายอย่างแท้จริง!

"ความรู้สึกของอัจฉริยะก็เป็นแบบนี้สินะ บ้าจริง มันสุดยอดมาก" รีไวล์ ถอนหายใจ

ขณะนี้ เทคนิคการทำสมาธิแห่งดินมีแนวโน้มที่จะแซงหน้าเทคนิคการทำสมาธิอีกาแห่งรัตติกาลและเทคนิคการทำสมาธิแห่งห้วงทะเลลึก

รีไวล์ ถึงกับคิดว่า แม้จะไม่มียาช่วยฝึกสมาธิ เขาก็สามารถฝึกเทคนิคการทำสมาธิแห่งดินให้ถึงระดับสามได้ภายในสามปี

การเต้นของแผ่นดิน น่ากลัวจริง ๆ!

ในเดือนลมเหนือ

เทคนิคการหายใจงูภูเขาแก่ที่ รีไวล์ เพิ่งได้มาก็อยู่ในระดับแปดแล้ว ราชาวาฬมังกร ลิเวียธาน ถูก รีไวล์ ฝึกจนเชื่อง เขาได้น้ำมันมังกรของราชาวาฬมังกร ลิเวียธาน ส่วนหนึ่ง

และขอความยินยอมจากเจ้าหอคอยแล้ว จึงได้เลือดงูของ โยร์มุงก์อัน มาเล็กน้อย ผสมเป็นยาสูตรลับงูภูเขาพิเศษ ผลลัพธ์ดีมาก ประสิทธิภาพในการฝึกฝนเพิ่มขึ้นอย่างมาก

คาดว่าต้นปีหน้า รีไวล์ จะสามารถฝึกเทคนิคการหายใจงูภูเขาแก่ได้จนถึงขีดจำกัด เมื่อถึงเวลานั้น เขาก็สามารถทำลายขีดจำกัดของงูทมิฬได้

ช่วงเวลานี้ หอคอยสีเทาเงียบเป็นพิเศษ

เพราะเรือวิญญาณถูกเจ้าหอคอยและผู้บังคับใช้กฎหมายของหอคอยแห่งดวงดาวสั่งสอนไป ตอนนี้จึงเงียบมากขึ้น ไม่รู้ว่าไปหลบอยู่ที่ไหนเพื่อฟื้นฟูพลัง รอจังหวะกลับมาอีกครั้ง

รีไวล์ ยังคงอยู่บ้าน ไม่ไปไหน

ตลอดทั้งครึ่งปีหลังของปี รีไวล์ ใช้เวลาไปกับความยุ่งเหยิงเช่นนี้

หลังจากที่อาจารย์ไมลินเลื่อนขั้นเป็นวงแหวนสองแล้ว ก็ยังไม่มีท่าทีถือตัว มีแม่มดจอมเวทย์วงแหวนสองที่ให้ความสำคัญกับตัวเองเช่นนี้ ชีวิตของ รีไวล์ ในหอคอยก็สบายใจมาก

แม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่ขาดคะแนนเหล่านั้น แต่ก็ยังคงรดน้ำสวนดอกไม้เล็ก ๆ ของอาจารย์ไมลินและดูแลต้นไม้ดอกไม้ของเธออยู่เสมอ

แต่ดูเหมือนอาจารย์ไมลินไม่ต้องการให้ รีไวล์ เสียเวลาไปกับเรื่องนี้ จึงหาคนมาสืบทอดต่อให้ รีไวล์ เพื่อให้ รีไวล์ ทำงานของตัวเองไป

รีไวล์ เพียงแค่ช่วยอาจารย์ไมลินปรุงยา ทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เหมือนที่นักเรียนปรุงยาควรทำก็พอ

สิ่งนี้ทำให้ทักษะการปรุงยาของ รีไวล์ พุ่งทะยานสู่ระดับหกอย่างมั่นคง

ชีวิตในหอคอยสีเทาเป็นแบบนี้ เรียบง่าย สมบูรณ์แบบ น่าเบื่อเล็กน้อย

ที่นี่มีพี่ ๆ น้อง ๆ ที่มีบุคลิกแตกต่างกันไป บางคนก็เข้มงวด บางคนก็ใจดี บางคนก็ประหลาด

แต่พี่ ๆ น้อง ๆ เหล่านี้ไม่ได้มีความชั่วร้ายแบบที่ผู้เฒ่าหรือองค์กรในเครือข่ายมากมายที่อยู่ในอินเทอร์เน็ตเหล่านั้น พวกเขาไม่ได้รังแกเด็กตัวเล็กกว่า ไม่ได้เอาเปรียบนักเรียนเพื่อผลประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ องค์กรแบบนี้ ย่อมไม่สามารถสืบทอดต่อไปได้อย่างยาวนาน

ที่นี่มีความรู้สึกของมนุษย์ ความอบอุ่นของอาจารย์และนักเรียน ตราบใดที่คุณอุทิศตนให้กับหอคอย คุณก็จะได้รับรางวัลตอบแทนที่คุ้มค่า

รีไวล์ ชอบบรรยากาศแบบนี้มาก

นี่คือสถานที่ฝึกฝนในอุดมคติของเขา

ปีศักดิ์สิทธิ์ 1,019 เดือนเริ่มต้น

ปีใหม่มาถึงอีกครั้ง

อาณาจักรแห่งราตรีนิรันดร์ ภายใต้การนำของ "ราชินีหิมะ" อัศวินหญิงในตำนาน และคริสตจักรหิมะ ได้ยับยั้งภัยพิบัติของปีศาจหิมะไว้ได้ แม้ว่าจะเป็นเพียงชั่วคราว แต่ก็ถือเป็นชัยชนะครั้งใหญ่

ผู้คนต่างเรียกอัศวินหญิงในตำนานที่หายากผู้นี้ว่า "อัศวินหญิงแห่งเทพเจ้าเอลซ่า" นี่คือชื่อในตำนานของเธอ ซึ่งหมายถึงสถานะลูกสาวของเทพเจ้าราชินีหิมะ ความเชื่อในอัศวินหญิงแห่งเทพเจ้าก็คือความเชื่อในราชินีหิมะ ทั้งสองเป็นหนึ่งเดียวกัน

ชื่อในตำนานนี้ จะสืบทอดต่อไปจากรุ่นสู่รุ่น เป็นที่เคารพสักการะของคนรุ่นหลัง

บางทีอาจปรากฏบนถังไวน์ของโรงเตี๊ยมประกายแสงในยุคหลัง กลายเป็น "บัตรเข้าชม" ใหม่

ส่วนในอาณาจักรเอมเมอรัลด์ ขุนนางใหญ่ทางใต้กำลังฉลองปีใหม่

พวกเขาโชคดีที่ปีสาจหิมะไม่ได้รุกรานทางใต้

แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น เมื่อกระแสเวทมนตร์ฟื้นคืนขึ้นอีกครั้ง อาจมีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวอย่างปีสาจหิมะรุกรานโลกนี้ เช่น พลังแห่งแม่น้ำสายเลือด...

ช่วงเวลานี้ ข่าวลือเกี่ยวกับ "แวมไพร์" เริ่มแพร่สะพัดในบางพื้นที่ทางใต้

มีเพียงผู้ที่รู้เบื้องหลังเท่านั้นที่รู้ว่า นี่คือแวมไพร์ที่หลับใหลบางตัวที่เริ่มตื่นขึ้น พวกมันไม่ได้ดื่มเลือดสดใหม่มานานเกินไปแล้ว พวกมันกระหายเลือด กระหายการสังหาร

อัศวินตัวจริงอย่างแอนเดอร์สันมีน้อยมาก แวมไพร์ส่วนใหญ่ที่เกิดใหม่ หลังจากกลายเป็นแวมไพร์แล้ว ก็ค่อย ๆ ละทิ้งศีลธรรมและกฎหมายของมนุษย์ ภายใต้สัญชาตญาณกระหายเลือด ทำในสิ่งที่ตนต้องการ

นี่คือเหตุผลที่แอนเดอร์สันต้องออกมา เขาต้องการหยุดยั้งพฤติกรรมเช่นนี้

ภายในเมืองดอกไม้

แอนดรูว์จัดของที่เตรียมไว้ให้เจ้านายอย่างเงียบ ๆ แผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจ วัสดุยาสูตรลับ ทองคำ แกนวิญญาณ...

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ รีไวล์ สั่งให้แอนดรูว์รวบรวมในโลกมนุษย์ก่อนที่เขาจะจากไป

แอนดรูว์ปฏิบัติภารกิจของ รีไวล์ อย่างขยันขันแข็งโดยไม่บ่นแม้แต่น้อย และไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าตอบแทนแม้แต่เหรียญทองเดียว

นี่คือข้อดีของสัญญาแห่งเลือด

ซื่อสัตย์อย่างที่สุด ไม่มีวันทรยศ!

สาเหตุที่ต้องจัดของเหล่านี้ เพราะอัศวินแอนเดอร์สันได้รู้สถานที่ปัจจุบันของ รีไวล์ ด้วยวิธีต่าง ๆ นานา นั่นก็คือ ดินแดนแห่งสีคราม หอคอยสีเทา

ด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนจอมเวทย์เหล่านั้น แอนเดอร์สันติดต่อกับ "บริษัทจัดส่ง" ของสภาเวทมนตร์แห่งมิติ ที่จัดตั้งโดยคณะกรรมการจอมเวทย์แห่งมิติ ที่ชื่อว่า "บ้านนกฮูก" "ผู้ส่งสาร"

ตอนนี้ ผู้ส่งสารของบ้านนกฮูกได้มาถึงเมืองดอกไม้แล้ว

แอนเดอร์สันพูดอย่างเจ็บปวดว่า "เพื่อส่งของให้เจ้านายของท่าน ทำให้ข้าต้องลำบากมากเลย"

แอนดรูว์หัวเราะ "ด้วยบุคลิกของเจ้านายของข้า เขาจะไม่ทำให้ผู้เฒ่าขาดทุนอย่างแน่นอน ท่านวางใจได้"

ในที่สุด ผู้ส่งสารของบ้านนกฮูก ซึ่งเป็นแม่มดสวมเสื้อคลุมสีดำที่มีลวดลายนกฮูก ก็รับของที่แอนเดอร์สันจัดไว้ในถุงเก็บของพิเศษ

"จ่ายค่าส่งด้วย" ผู้ส่งสารพูดอย่างใจเย็น

แอนเดอร์สันหยิบถุงเล็ก ๆ ออกมาอย่างเจ็บปวด ภายในมีหินเวทย์ที่เขาเก็บสะสมมาหลายปี

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่จอมเวทย์ แต่การมีหินเวทย์ติดตัวไว้ก็เพื่อที่จะได้ทำการค้ากับจอมเวทย์

ตอนนี้ทั้งหมดจ่ายไปเป็นค่าส่งให้ไอ้หนู รีไวล์ แล้ว

เขาลงทุนไปกับ รีไวล์ อย่างหนัก เขารู้ว่า รีไวล์ เป็นคนที่รู้คุณคน เขามองเห็นแนวทางอัศวินของ รีไวล์ คิดว่าในอนาคต รีไวล์ อาจช่วยให้เขาสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของตำนานได้!

หลังจากรับของแล้ว แม่มดก็แปลงร่างเป็นนกฮูกสีดำธรรมดา ท่ามกลางความมืดมิด บินออกจากเมืองดอกไม้ในทันที

"มาเถอะ ผู้เฒ่า เล่นหมากรุกต่อ"

"ไม่เล่นแล้ว เพื่อนเก่าของข้าตื่นแล้ว ข้าต้องไปคุยกับเขาสักหน่อย มีแวมไพร์รุ่นเยาว์บางตัวในช่วงหลังนี้ที่ไม่สงบสุขจริง ๆ แบบนี้ไม่ช้าก็เร็วจะนำหายนะมาสู่กลุ่มของเราทั้งกลุ่ม"

...

ปีศักดิ์สิทธิ์ 1,019 เดือนแตกหน่อ

ดินแดนแห่งสีคราม ทะเลไร้ขอบเขต หอคอยสีเทา

ภายในหอคอยเทาเก้าชั้น หัวใจของ รีไวล์ เมล็ดพันธุ์งูทมิฬ เมื่อเทียบกับปีที่แล้วนั้นแข็งแกร่งและมีพลังมากขึ้น ดวงตาก็มีชีวิตชีวามากขึ้น เกล็ดสีดำเปล่งประกาย

ในวันนี้ เทคนิคการหายใจงูทมิฬของ รีไวล์ ในที่สุดก็ทำลายขีดจำกัด

รีไวล์ ————

เทคนิคการหายใจงูทมิฬ: สิบขั้น (5/200,000) ผลพิเศษ: เกล็ดสีดำ (ของเหลว)

...

ผลพิเศษขีดจำกัดของเทคนิคการหายใจงูภูเขาแก่คือ "เกราะหิน" เช่นเดียวกับ "เกราะช้าง" ซึ่งทับซ้อนกับผลพิเศษของเทคนิคการหายใจงูทมิฬอย่างสมบูรณ์ จึงถูก รีไวล์ หลอมรวมเข้ากับเทคนิคการหายใจงูทมิฬ เพื่อทำลายขีดจำกัด

ที่สำคัญที่สุดคือ เทคนิคการหายใจประเภทป้องกันมีน้อยเกินไป รีไวล์ ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะหลอมรวมสิ่งนี้เพื่อทำลายขีดจำกัดของงูทมิฬ

ในจุดนี้ แตกต่างจากนกภูเขา ยักษ์ และเทคนิคการหายใจพลังอื่น ๆ เช่น บัวแดง แขนเกล็ดน้ำแข็งเสริมสร้างแขน ร่างกายเปลวไฟเสริมสร้างร่างกาย เท้าอูฐเสริมสร้างขา กล่าวโดยสรุปก็คือ แต่ละอย่างมีความสำคัญต่างกัน และสามารถใช้ได้ในเวลาเดียวกัน

เทคนิคการหายใจประเภทป้องกัน รีไวล์ ตั้งใจจะฝึกเฉพาะเทคนิคการหายใจงูทมิฬของครอบครัวของเขาเท่านั้น ก็เพียงพอแล้ว เพราะยังมีเวทมนตร์ของจอมเวทย์ที่ใช้ในการป้องกันได้

"ด้วยยาสูตรลับงูทมิฬที่ฉันผสมขึ้น เทคนิคการหายใจงูทมิฬน่าจะถึงขีดจำกัดขั้นสิบเอ็ดในช่วงต้นปีหน้า และฉันก็สามารถกลายเป็นตำนานได้หลังจากวันเกิดครบรอบสามสิบปีของฉัน!"

รีไวล์ ก็ตื่นเต้นเล็กน้อยในใจ

งูทมิฬในฐานะเทคนิคการหายใจที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ ได้ถูก รีไวล์ ค่อย ๆ ฝึกฝนจนถึงขั้นที่ไม่เคยมีมาก่อน

กลายเป็นตำนานเมื่ออายุสามสิบปี นี่เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นเพียงใด ในโลกมนุษย์ นับเป็นเรื่องใหญ่ที่สร้างความฮือฮาในแวดวงอัศวินอย่างแน่นอน

น่าเสียดายที่นี่คือโลกแห่งจอมเวทย์ จอมเวทย์ต่างก็ยุ่งอยู่กับตัวเอง จอมเวทย์ที่ทรงพลังยิ่งกว่านั้นก็ออกเดินทางไปยังมิติอื่น ๆ ทิ้งตำนานไว้มากมาย

ไม่มีใครสนใจอัศวินในตำนานตัวเล็ก ๆ

รีไวล์ เพิ่งจะทำลายด่านได้สำเร็จ ก็ถูกนักเรียนจอมเวทย์เรียกตัวไปที่ "ห้องรับส่ง" ของหอคอยสีเทา

รีไวล์ รู้สึกสงสัย โลกนี้ ค่าส่งแพงมาก รีไวล์ ตอนนี้ยังไม่กล้าใช้

ไม่ใช่จ่ายไม่ไหว แต่เขาคิดว่าไม่คุ้มค่าที่จะจ่าย ยอมเสียเวลาไปหาในโลกแห่งจอมเวทย์มากกว่า

ในกระท่อม รีไวล์ เห็นแม่มดสาวสวย ผู้ส่งสารของบ้านนกฮูก

เธอหยิบถุงเก็บของราคาถูกที่สุดส่งให้ รีไวล์

ราคาของถุงเก็บของนี้รวมอยู่ในค่าส่งแล้ว

ภายในถุงเก็บของ ทองคำและวัสดุยาสูตรลับที่กองท่วมเหมือนภูเขาเล็ก ๆ มีแผนภาพการสืบทอดเทคนิคการหายใจ แกนวิญญาณ และจดหมายที่เขียนถึง รีไวล์ โดยเฉพาะ

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด