บทที่9 สาวน้อยปากุระ

เสียงกรีดร้องดังขึ้นเป็นระยะ

เพียงเวลาไม่นาน เสียงร้องที่ว่าก็หยุดลง เหล่านินจาโคโนฮะถูกนินจาจากสองหมู่บ้านรุม

นินจาหลายสิบคนระดับจูนินและโจนินอีกสองคน ต่อสู้กับนินจาโคโนฮะสี่คน แม้ไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ก็ไม่ได้ยากเกินไป

เวลาเพียงแปดหรือเก้านาที นินจาโคโนฮะทั้งหมดก็ถูกจัดการ

“ฟู่! จบสักที” คุโรกิถอนหายใจ ไล่เอาความเหนื่อยล้าออกจากตัว

แม้จะมีการพลิกผันช่วงกลางบ้าง แต่ก็โชคดีที่ไม่มีอันตรายร้ายแรงใด ๆ และเมื่อโคโนฮะตายหมด ภารกิจตอนนี้ก็ถือว่าเสร็จสมบูรณ์

“ที่เหลือ... ก็เรื่องสำคัญสินะ” โจนินคุโรกิมองไปที่หลุมลึกพร้อมกับขมวดคิ้ว ในฐานะโจนินขั้นสูง เขารู้สถานะของเขี้ยวสีขาวดี

ความตายอันน่าสลดของเขี้ยวสีขาวในแคว้นน้ำ จะทำให้โคโนฮะสั่นคลอนอย่างแน่นอน จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปไม่มีใครรู้

“โจนินคุโรกิ ลองไปดูให้แน่ใจกันเถอะ” โจนินหัวหน้าทีมของหมู่บ้านซึนะได้พูดเสียงทุ้ม

จนถึงตอนนี้ เขายังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฮาตาเกะ ซาคุโมะ จะตายลงด้วยน้ำมือของเด็กหนุ่มอายุเพียงสิบห้าปี

เพราะใครจะไปเชื่อ หากไม่ได้เห็นกับตา...

ดังนั้นพวกเขาเลยอยากเข้าไปดูใกล้ ๆว่าซาคุโมะตายจริงหรือเปล่า

“ตกลง ไปกันเถอะ” คุโรกิพยักหน้า

พวกเขาสองคนนำนินจาจากทั้งสองหมู่บ้านลงไปในหลุม ไม่นานพวกเขาก็มาถึงจุดที่ริวอุนอยู่

แน่นอนว่าพอพวกเขาไปถึง พวกเขาก็อ้าปากค้าง เพราะฮาตาเกะ ซาคุโมะนอนนิ่งอยู่บนพื้น ตอนนี้พวกเขามั่นใจแล้วว่าเขี้ยวสีขาวได้ตายไปแล้วจริง ๆ

“เขี้ยวสีขาวแห่งโคโนฮะตายแล้ว? เป็นไปได้ยังไง นี่นายฆ่าเขาได้จริง ๆเหรอ?” นินจาซึนะงาคุเระที่อายุประมาณสิบเอ็ดสิบสองปีมองสลับระหว่างศพของซาคุโมะกับริวอุน

เธอเป็นคุโนะอิจิหรือนินจาหญิง รูปร่างหน้าตาของเธอดูน่ารักแต่ก็แฝงด้วยความห้าวคล้ายทอมบอย ผิวขาวไม่เหมือนนินจาชายคนอื่น

บนหน้าผากมีกระบังหน้าผากของหมู่บ้านซึนะงาคุเระผูกเอาไว้อยู่ ผมยาวห้องลงมาตรงแก้มทั้งสองข้าง

ผมที่ห้องลงมาเป็นสีน้ำตาล แตกต่างจากผมด้านบนที่เป็นสีเขียว

สายตาที่เธอมองมาที่ริวอุนเต็มไปด้วยความสงสัย เธอไม่เชื่อว่าฮาตาเกะ ซาคุโมะจะถูกริวอุนฆ่า

          [ติ๊ง!]

            [โฮสต์ถูกตั้งข้อสงสัยโดยจูนินแห่งซึนะงาคุเระ ปากุระ โปรดเลือกตอบหนึ่งในสามข้อต่อไปนี้]

            [1. ปฏิเสธว่าตัวเองฆ่าเขี้ยวสีขาว รางวัล: จักระเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ]

            [2. ไม่ตอบ แล้วบอกว่าเขี้ยวสีขาวถูกคนอื่นฆ่า รางวัล: จักระเพิ่มขึ้นสองระดับ]

            [3. ยอมรับแล้วยั่วยุอีกฝ่ายกลับไป รางวัล: จักระเพิ่มขึ้นสามระดับ]

ร่างกายของเขายังไม่ค่อยฟื้นตัวดีนัก สองตัวเลือกแรกเป็นเรื่องปกติ แต่ทำไมตัวเลือกที่สามที่ระบบให้มาถึงได้ดูผิดปกติแบบนี้

รอบแรกก็ให้ฆ่าซาคุโมะ รอบนี้ยังให้ท้าทายปากุระอีก ดูเหมือนว่าเขาจะเหยียบเข้าไปในดินแดนแห่งความตายในทุก ๆภารกิจที่ระบบให้เลย

ริวอุนกลับมามีสติ ตัวเลือกที่เขาเลือกคือข้อสามอย่างไม่ลังเล คิดง่าย ๆ ยิ่งภารกิจยากเท่าไหร่ รางวัลตอบแทนก็ยิ่งดีตามไปด้วย

ริวอุนเปลี่ยนสายตาเหนื่อยหน่ายเป็นสายตาท้าทาย ยั่วอารมณ์ “ฉันนี่แหละที่ฆ่าฮาตาเกะ ซาคุโมะ เขี้ยวสีขาวที่เธอว่า”

“รู้อะไรไหมยัยเด็กน้อย เธอทำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้ ฉันคิดว่าเธอก็แค่อิจฉาฉันใช่ไหมล่ะ?”

[ติ๊ง!]

            [รางวัลที่ได้รับ: จักระเพิ่มขึ้นสามระดับ]

ปากุระตัวแข็งทื่อ เธอไม่คาดคิดว่าริวอุนจะเรียกเธอว่าเด็กน้อย แถมยังส่งสายตากับคำพูดดูถูกเธออีก ใบหน้าสวยกลายเป็นสีแดงทันที

เด็กสาวกำลังจะพุ่งตัวออกไปพร้อมกับชักคุไนออกมา หากแต่ร่างของเธอถูกขวางด้วยนามิกิ หัวหน้าทีมโจนินที่นำทีมมาเสียก่อน

“หัวหน้าคะ...” ปากุระรู้สึกโกรธนิดหน่อย

เธอถูกยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะ ถูกดูแลราวกับเป็นเจ้าหญิงมาตั้งแต่เกิด เชียวชาญคาถาแผดเผาตั้งแต่เจ็ดขวบ กลายเป็นจูนินเมื่ออายุสิบเอ็ดปี เรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะของจริงก็ว่าได้

เพราะอัตตาที่มากล้นของเธอ ทำให้เธอไม่เชื่อว่าชายที่อายุมากกว่าเธอไม่กี่ปี อายุราวสิบห้า สิบหกปีคนนี้จะสามารถฆ่าเขี้ยวสีขาวได้ อีกฝ่ายเป็นถึงเขี้ยวสีขาว สัตว์ประหลาดที่คนในหมู่บ้านเธอเกรงกลัว เธอจึงไม่เชื่อเป็นธรรมดา

“เงียบ!” นามิกิ ชินโตจ้องเธอเขม็ง

ฮาตาเกะ ซาคุโมะเป็นวีรบุรุษของโคโนฮะงาคุเระ ถ้าโคโนฮะรู้ว่าซาคุโมะตายด้วยมือของนินจาคิริงาคุเระ เขาจะไม่ปล่อยคนฆ่าไปง่าย ๆแน่นอน

มันจะเกิดเรื่องบาดหมางร้ายแรงขึ้น

เมื่อโคโนฮะและคิริสู้กัน หมู่บ้านซึนะอาจจะสามารถคว้าผลประโยชน์บางอย่างเอาไว้ได้

ดังนั้นต่อให้เขี้ยวสีขาวไม่ได้ถูกริวอุนฆ่า มันก็ต้องถูกริวอุนฆ่าตอนนี้อยู่ดี!

****************************