บทที่ 41 : สงคราม!
บทที่ 41 : สงคราม!
“ดูเหมือนจะไม่ใช่”
แมตต์-เยอร์มันส่ายหัวและดูสับสนเล็กน้อย
“เรย์มอนด์, ข้าไม่แน่ใจ…..แต่ผู้ชายระดับหกสวมชุดเกราะ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนของเมืองเเฮนเซนทางตะวันออก”
“อัศวินระดับหก, จูกูเลียน…ภายใต้เคานต์กูตัน”
“เคานต์กูตัน นี่ใคร?” เรย์มอนด์พูดด้วยความประหลาดใจ
"เขาคือเอิร์ลที่ทรงพลังมาก ความแข็งแกร่งและพลังของเขาสามารถติดอันดับหนึ่งในสามอันดับแรกของเขตภาคเหนือของเรา……และอาณาเขตของเขาอยู่ติดกับตระกูล โอแลนเดอร์" แมตต์-เยอร์มันอธิบาย
จากนั้นเขาก็พึมพำด้วยความสงสัย!
“แต่ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่ได้ล่ะ เมืองแฮนเซนอยู่ห่างจากเราอย่างน้อยสิบวัน….ซึ่งมันค่อนข้างไกลมาก!”
“และสำหรับการปฏิบัติการทางกองทัพขนาดใหญ่เช่นนี้ พวกเขาไม่โดนสังเกตเห็นโดยคนของตระกูลโอแลนเดอร์เลยจริงๆเหรอ.....นี่มันน่าเหลือเชื่อมาก”
แต่หลังจากได้ยินสิ่งนี้, เรย์มอนด์ก็รู้สึกมีความสุขเล็กน้อย
คนพวกนี่ไม่ใช่คนของตระกูลโอแลนเดอร์งั้นหรือ?
นี่เป็นข่าวดีสำหรับเขาอย่างมาก
เพราะด้วยสถานการณ์เช่นนี้ อีกฝ่ายจะต้องลักลอบเดินทางมาอย่างเเน่นอน
ด้วยวิธีนี้ มันจะไม่มีการเสริมกำลังและแรงกดดันในการติดตามผลงาน……ดังนั้นสิ่งนี้จึงเข้าทางของเขาอย่างสมบูรณ์
เพียงแค่ต้องฆ่าคนพวกนี้ทั้งหมดให้ได้ในครั้งนี้ก็เท่านั้นเอง!
…….
อีกฝั่งหนึ่ง
“ท่านจูกูเหลียน….ท่านอยากคุยกับพวกเขาไหม?” เคลาส์ถามด้วยเสียงต่ำ
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาพูดจบ…..เบรย์ตันที่อยู่ข้างๆจูกูเหลียนก็เยาะเย้ยเขาทันที
“เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร, เรายังจำเป็นต้องคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับความเป็นเจ้าของเหมืองแร่เหล็กนี้อีกงั้นเหรอ?.......เจ้าไม่มีตามองหรือไง”
“มากันเป็นกองทัพขนาดนี้, อย่างไรพวกเขาก็ต้องการเหมืองเเร่เหล็กเช่นเดียวกันกับเรา……ดังนั้นไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกเเล้ว”
“อีกอย่าง, ดูก็รู้ว่านี่เป็นเหมืองแร่เหล็กคุณภาพสูงจริงๆ…..เราจึงต้องเอาเหมืองนี้มาให้ได้, ยิ่งกว่านั้นคนเหล่านี้ไม่สามารถถูกปล่อยไปได้เเม้เเต่คนเดียว…..เราต้องฆ่าพวกเขาทั้งหมดเพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งเลวร้ายในภายหลัง!” (ป้องกันเอาไปบอกคนอื่น)
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมาจากปากเบรย์ตัน, สายตาของทุกคนก็เพ่งไปที่ใบหน้าของจูกูเหลียนทันที
พวกเขาทั้งหมดกำลังรอคำสั่งสุดท้าย
เเต่ส่วนใหญ่ก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรจะพูดถึงจริงๆ…..ก่อนอื่น พวกเขาไม่สามารถปล่อยเหมืองเหล็กชั้นดีนี้ไปได้!
ประการที่สอง คนเหล่านี้ถึงจะมีจำนวนมากมาย…..เเต่พลังการต่อสู้ของพวกเขาไม่ได้ทรงพลังขนาดนั้น! (ยังไม่เห็นกริฟฟิน)
ในกรณีนี้…..ตราบเท่าที่พวกเขาเต็มใจ
พวกเขาจะสามารถฆ่าอีกฝ่ายทั้งหมดได้อย่างเเน่นอน!
เเละเมื่อสังเกตเห็นความโหดร้ายที่อยู่ในดวงตาของจูกูเลียน….ทุกคนก็รู้ว่าเขาก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน
ณ เวลานี้มันไม่มีอะไรต้องพูดกันเเล้วจริงๆ!
คนเหล่านี้….ฆ่าพวกมันให้หมดเลยไม่ดีกว่าเหรอ?
ทันใดนั้น, จูกูเหลียนก็หรี่ตาลงแล้วสั่งการอย่างเย็นชา!
“เบรย์ตัน เคลาส์….ลงมือ!”
ให้สองคนนี้ลงมือ?.....แน่นอนว่ามันจะต้องเป็นเวทย์มนตร์
พวกเขาอยู่ในตำแหน่งกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้, ดังนั้นสิ่งที่ต้องทำก็แค่ปลดปล่อยเวทย์มนตร์อันบ้าคลั่ง
"รับทราบ" เมื่อได้รับคำสั่งที่ต้องการ เบรย์ตันก็ยกยิ้มด้วยสีหน้าโหดร้าย
จากนั้น, เขาก็ยกไม้กายสิทธิ์ในมือขึ้นสูง
ท่องคาถาเวทย์มนต์ของตนอย่างเงียบๆ
ในเวลาเดียวกัน….เคลาส์ก็อยู่ข้างๆ ก็ทำเช่นกันเดียวกัน
ครืนนน!
ครืนนน!
อนุภาคพลังธาตุเวทย์มนตร์จำนวนมากเริ่มรวมตัวกันเป็นพลังที่พลุ่งพล่านบนท้องฟ้า
ทั้งสองคนนี้, หนึ่งคือนักเวทย์ธาตุน้ำระดับห้า….เเละอีกคือนักเวทย์ธาตุลมระดับสี่!
แม้ว่าจะมีเเค่สองคน แต่ในฐานะนักเวทย์…ความสามารถในการโจมตีของพวกเขาจึงแข็งแกร่งที่สุดมาโดยตลอด!
……..
เเละหลังจากที่ได้เห็นฉากนี้
แมตต์-เยอร์มันก็สูดหายใจเข้าลึกๆเเละรีบตะโกนเตือนอย่างรวดเร็ว
“เรย์มอนด์….พวกนั้นลงมือเเล้ว”
เรย์มอนด์ยกมือขึ้นเพื่อบอกว่าเค้ารู้เเล้ว
จากนั้นเขาก็ออกคำสั่งโดยตรง!
"ทุกคน ลงมือได้!"
ฟุ่บ!
ฟุ่บ!
ฟุ่บ!
ในขณะนี้มีลูกศรยี่สิบลูกที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง
อย่างไรก็ตาม, พลังดาบอันมหาศาลของจูกูเหลียนก็ได้ทำลายลูกธนูเหล่านี้ทั้งหมด!
“อุมะ, โจ-บัตต์, โอซิก…..นักธนูของอีกฝ่ายแม่นยำและทรงพลังมาก”
“พวกเจ้าจงปกป้องเบรย์ตันและคนอื่นๆที่นี่…..ส่วนการปะทะซึ่งหน้า ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง!”
จูกูเลียนสั่งการอย่างเด็ดขาด, จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากเนินเขาและพุ่งตรงไปหาเรย์มอนด์และคนอื่นๆ
ฉากนี้…มันดูเหมือนเขาจะวางแผนที่จะต่อสู้กับกองทัพของเรย์มอนด์เพียงลำพัง!!!
แต่หลังจากที่ได้เห็นแบบนี้….เรย์มอนด์และแมตต์-เยอร์มันก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
เมื่อชายชราลงมา นั่นก็หมายความว่าบนเนินเขานั่นไม่มีระดับหกอยู่อีกต่อไปแล้วใช่ใหม?
กรรร!
กรรร!
กรรร!
ช่วงเวลาถัดมา
โดยที่เรย์มอนด์ไม่จำเป็นต้องออกคำสั่งด้วยซ้ำ
อัลเดอร์สัน, โอเวนส์, และเเมร์กที่ซ่อนตัวอยู่ในอากาศ, ก็กลายเป็นภาพติดตาเเละพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง
พวกเขาพุ่งไปหากองทหารศัตรูที่อยู่บนเนินเขาทันที!
……
"นั่นอะไร?!"
“สัตว์เวทย์?.....นั่นมันสัตว์เวทย์!”
“เวร...นั่นมันสัตว์เวทย์ระดับหก…..เป็นไปไม่ได้!”
“เเย่แล้ว, สัตว์เวทย์ระดับหกปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร…. ท่านจูกูเลียนช่วยพวกเราด้วย!”
ด้วยการปรากฏตัวของเหล่ากริฟฟอน
มันได้ทำให้นักเวทย์ทั้งสองบนเนินเขาพังทลายลงโดยตรง...
เพราะมันใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่อัลเดอร์สันและกริฟฟอนตนอื่นๆจะลงจอดบนเนินเขาของพวกเขา!
และเวลาไม่กี่วินาทีนี้ก็เพียงพอเเล้วสำหรับการตัดหัวของนักเวทย์ทั้งสองคน!
บูม!
บูม!
เกิดเสียงอู้อี้ดังขึ้นสองเสียง
เเละทุกคนก็ได้เห็นในทันทีว่าลอร์ดเบรย์ตันที่หยิ่งยโสและลอร์ดเคลาส์ได้กลายเป็นศพไร้หัวสองศพภายใต้เงื้อมมือของอัลเดอร์สัน!
นักเวทย์….อย่างไรก็คือนักเวทย์
แม้ว่าความสามารถในการโจมตีแบบกลุ่มและการโจมตีระยะไกลของพวกเขาจะแข็งแกร่งมาก….เเต่อย่างไรก็ตาม ข้อบกพร่องร้ายแรงของพวกเขาก็ใหญ่มากเช่นกัน
นั่นคือร่างกายที่บอบบางของพวกเขา…..ซึ่งสิ่งนี้ทำให้พวกเขาเสียเปรียบอย่างมากในการต่อสู้ระยะประชิด!
ดังนั้น!
พวกเขาที่เป็นเพียงนักเวทย์ระดับห้าและระดับสี่…… มันง่ายมากสำหรับอัลเดอร์สันที่จะฆ่าพวกเขาด้วยอุ้งเท้าอันสมบูรณ์แบบ!
………………………..