ตอนที่ 78 ทองคำ วิญญาณชั่วร้าย กำปั้นแห่งจักรวรรดิ!

หลังจากที่ตัดสินใจเดินทางไปยังจักรวรรดิทูวาแล้ว รีไวล์ก็เริ่มเตรียมตัว

จักรวรรดิทูวานั้นแม้จะเป็นประเทศเพื่อนบ้าน แต่ก็ห่างจากราชอาณาจักรเอมเมอรัลด์เป็น 50 กิโลเมตร

การหาดยุคทางที่พูดภาษาทูวาได้เป็นสิ่งหนึ่ง

นอกเหนือจากนั้น รีไวล์ย่อมต้องเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับขนบธรรมเนียมประเพณีของจักรวรรดิทูวา

ยาพิษที่จำเป็น ยารักษาบาดแผล วัสดุสำหรับร่ายเวทมนตร์ เสบียงอาหาร ฯลฯ ล้วนต้องใช้เวลาในการเตรียมการ

ในขณะที่รีไวล์กำลังเตรียมตัวออกเดินทาง ที่สุดขอบด้านเหนือของดินแดนเหนือ เมืองภูเขานิลกาฬ

เมืองขนาดใหญ่ที่ยิ่งใหญ่กว่าเมืองสายลมหนาว ประชากรประจำเกือบห้าแสนคน

เจ้าของเมืองนี้ก็คือหนึ่งในเจ็ดอัศวินแห่งดินแดนเหนือที่มีอาวุโสที่สุด และอาจเป็นอัศวินภูเขานิลกาฬที่แข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบัน

ปราสาทภูเขานิลกาฬตั้งอยู่ใจกลางเมือง ปราสาทสูงตระหง่าน สง่างาม และยิ่งใหญ่กว่าโบสถ์ของสมาคมนักบวชศักดิ์สิทธิ์นอกเมืองเสียอีก และในเมืองสายลมหนาว สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือสถาปัตยกรรมของโบสถ์

กองทัพในปราสาทภูเขานิลกาฬนั้นเข้มงวด กองกำลังพิทักษ์นิลกาฬลาดตระเวนอยู่โดยรอบ และยังมีกองทัพประจำการในเมืองภูเขานิลกาฬอีกด้วย ซึ่งนำโดยดยุกแห่งภูเขานิลกาฬโดยตรง

ตั้งแต่ราชอาณาจักรเอมเมอรัลด์สถาปนาขึ้นมา มีการแต่งตั้งดยุกหลายต่อหลายคน แต่ส่วนใหญ่ก็เสื่อมถอยลงตามกาลเวลา ตระกูลภูเขานิลกาฬสามารถสืบทอดมาจนถึงปัจจุบันได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬเป็นชายวัยกลางคนที่ดูสง่างามและเป็นมิตร เขาสูงใหญ่ รูปร่างเพรียวบาง และแข็งแกร่ง แต่ดูเหมือนจะไม่มีความรู้สึกหุนหันพลันแล่นกลับดูมีอารมณ์สงบ มีเสน่ห์ และมีกลิ่นอายของนักปราชญ์

เขากำลังดูแผนที่ในห้องนอนของตัวเอง นั่นคือแผนที่ของราชอาณาจักรเอมเมอรัลด์ มีการทำเครื่องหมายดินแดนขนาดใหญ่และเล็กมากมาย เห็นได้ชัดว่าเป็นดินแดนแห่งพายุของเขตทะเลฟ้า และดินแดนแห่งดอกทิวลิปของเขตป่าเขียว

"พ่อ ข้ากลับมาแล้ว" นอกประตู หญิงสาวร่างสูงเพรียว รูปร่างหน้าตาดี มีเสน่ห์ สวมชุดล่าสัตว์สำหรับชนชั้นสูง ลงจากหลังม้า เธอคือลูกสาวคนเล็กของดยุกแห่งภูเขานิลกาฬ ปัจจุบันน่าจะเป็นคุณนายเอ็ดเวิร์ดแล้ว สามีของเธอคืออัศวินม้าขาวผู้เลื่องชื่อ

"เจ้ากลับมาได้อย่างไร" ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬเก็บแผนที่ เปิดประตู มองไปที่ลูกสาวคนเล็กนอกประตู ถามด้วยสีหน้าขมวดคิ้ว

"ข้าคิดถึงพ่อ อยากกลับมาดู ไม่ได้หรือไง" ลูกสาวคนเล็กกล่าว

"แล้วเอ็ดเวิร์ดล่ะ เขาทำอะไรอยู่พักนี้" ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬถามอย่างไม่ใส่ใจ

"อย่าพูดเลย ข้าแทบไม่ได้เจอเขาเลย บอกให้เขาไปเที่ยวข้างนอกกับข้า เขาก็อ้างว่ากำลังฝึกฝนเทคนิคการหายใจ แต่งงานกับเจ้าชายม้าขาวก็ไม่ใช่เรื่องดีนะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเป็นแค่เจ้าชายองค์เล็ก ๆ เป็นตัวถ่วงที่ไม่รู้จักอะไรเลยนอกจากการฝึกฝน ทั้ง ๆ ที่มีพลังที่แข็งแกร่ง แต่กลับถูกพี่น้องที่คอยวางแผนร้ายใส่กันเองรังแกตลอดเวลา" ลูกสาวคนเล็กบ่น

ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬไม่ได้พูดอะไร เขาสังเกตเห็นดาบยาวของอัศวินที่ลูกสาวคนเล็กพกติดตัวมาด้วย จึงถามว่า "ดาบเล่มนี้สวยดี"

ลูกสาวคนเล็กหัวเราะคิกคัก กล่าวว่า "พ่อ นี่คือของขวัญวันเกิดที่ข้าให้พ่อ ดาบยาวที่ตีขึ้นด้วยมือโดยปรมาจารย์ช่างตีเหล็กในตำนาน ค้อนทองคำ·เทอรา ดาบแสงแห่งทะเลสาบ! อัศวินของข้าซื้อมาจากนักสะสมรายอื่นในราคาสูง"

ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬรับดาบจากมือของลูกสาวคนเล็กไปดู กล่าวว่า "ดีจริง ๆ ลักษณะแบบนี้ มาจากมือของปรมาจารย์ มีความหมาย น่าสนใจ ในที่สุดก็มีช่างตีเหล็กปรากฏตัวในโลกนี้อีกครั้งหรือ ค้อนทองคำ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย..."

เขาเก็บดาบยาว แล้วหยิบกล่องทองคำขนาดเล็กออกมาจากห้องนอนของตัวเอง กล่องทองคำนั้นแกะสลักด้วยลวดลายที่สวยงาม มีหญิงสาวชนชั้นสูงที่งดงามกำลังล่องลอยอยู่ในดินแดนแห่งดอกไม้ที่สวยงาม

ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬกล่าวกับลูกสาวคนเล็กว่า "นี่คือยาที่ข้าได้จากปรมาจารย์ด้านการปรุงยาชั้นนำ เรียกว่า: ยาพระวิญญาณสวรรค์ เพื่อป้องกันไม่ให้สรรพคุณของยาหายไป จึงสามารถใช้ทองคำปิดผนึกได้เท่านั้น เจ้าต้องนำกล่องยานี้ไปให้เอ็ดเวิร์ดด้วยตนเอง โดยให้เอ็ดเวิร์ดเปิดด้วยตัวเองเมื่อฝึกฝนคนเดียว ห้ามเปิดเองโดยเด็ดขาด!

จำไว้ว่า สิ่งที่อยู่ข้างในอาจช่วยให้เขาพัฒนาไปสู่ตำนานได้ แน่นอน ข้าก็ไม่กล้ารับประกันได้ เพียงแต่พูดว่าลองดูก็ไม่เสียหายอะไร ให้เอ็ดเวิร์ดอย่าคาดหวังมากเกินไป อย่างน้อยก็ลองดูก็ไม่มีอันตรายถึงชีวิต เพราะถึงแม้ว่าเอ็ดเวิร์ดจะมีพรสวรรค์ แต่การจะพัฒนาไปสู่ตำนานโดยไม่พึ่งพาสิ่งภายนอกนั้นยากยิ่งกว่ายาก

แต่ไม่ว่าอย่างไร สิ่งที่อยู่ข้างในนั้นมีค่ามาก ข้าแก่แล้ว เลือดลมฝ่อ ไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่มีหวังจะพัฒนาไปสู่ตำนานได้แล้ว ได้แต่ฝากความหวังไว้กับลูกเขยที่ดีอย่างเอ็ดเวิร์ด หากเขาพัฒนาไปสู่ตำนานได้สำเร็จ นั่นจะเป็นเรื่องดีอย่างยิ่งสำหรับเจ้าและตระกูลภูเขานิลกาฬของเรา"

"ได้ พ่อ ข้าจะนำไปให้เขา" ลูกสาวคนเล็กไม่ได้คิดอะไรมากก็รับไป

หลังจากพูดคุยกับพ่อสักพัก ลูกสาวคนเล็กก็ออกจากคฤหาสน์

ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬแสดงรอยยิ้มบนใบหน้า กล่องทองคำนั้น เชื่อว่าเมื่อเอ็ดเวิร์ดเปิดออก เขาจะต้อง "ประหลาดใจ" อย่างแน่นอน

จากนั้นเขาก็หยิบดาบยาวแสงแห่งทะเลสาบออกมา

ไอหมอกสีดำค่อย ๆ ไหลเข้าสู่ดาบยาว ดาบยาวสั่นสะเทือน!

"เป็นดาบที่ดีจริง ๆ ช่างตีเหล็กผู้ชำนาญการเช่นนี้ ข้าต้องได้มา!"

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬก็เรียกอัศวินของตนมาคนหนึ่ง

ชุดเกราะหนาเตอะ ดาบหนักฟันปลาที่ดูเกินจริง หมวกเหล็กที่ดูอึดอัด และดวงตาเดียวใต้หมวกเหล็กนั้น บ่งบอกถึงพลังที่แข็งแกร่งอย่างชัดเจน

"อัศวินฉลาม ภารกิจของเจ้าในครั้งนี้คือไปยังเมืองสายลมหนาว ข้าต้องการให้เจ้าทำสามอย่าง!" อัศวินภูเขานิลกาฬกล่าวอย่างไม่ต้องสงสัย

"ดยุคโปรดสั่ง" อัศวินฉลามก้มหัวอย่างเคารพ

"ประการแรก หาตัวอัศวินฮอร์ตันให้พบ ถึงแม้ว่าเส้นทางจะไกล แต่ข้าก็ให้เขาจัดการและกลับมาแล้ว แต่จนถึงตอนนี้เขายังไม่กลับมา ไม่ว่าเขาจะทรยศหรือประสบภัย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ต้องได้ตัวเป็น ๆ หรือศพกลับมา

ประการที่สอง ช่วยเชิญปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก ค้อนทองคำ·เทอรา มาสเตอร์ ที่เพิ่งปรากฏตัวในเมืองสายลมหนาวเมื่อเร็ว ๆ นี้ กลับมายังเมืองภูเขานิลกาฬ ต้องเชิญเขากลับมาก่อนเจ้าเมืองคนอื่น ๆ ช่างตีเหล็กในตำนานนั้นเป็นป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ มีประโยชน์อย่างมากต่อแผนการในอนาคตของข้า หากอีกฝ่ายไม่ยอม ก็ให้จับเขากลับมาโดยใช้กำลัง อย่าทำร้ายมือและเท้าของเขา ข้ามีวิธีให้เขาทำงานให้ข้าเอง

ประการที่สาม เจ้าไปที่หุบเขาหุบเขาวารีนิลกาฬสักหน่อย ไปเยี่ยมหลานชายของเพื่อนเก่าของข้า บารอนรีไวล์ ช่วงที่ผ่านมานี้ เขาทำให้ข้าประหลาดใจหลายครั้งแล้ว ข้าอยากรู้จริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้ หากเขาตายไปแล้ว ก็ไม่เป็นไร"

สุดท้าย ภารกิจในครั้งนี้ นอกจากเจ้าแล้ว อย่าพาคนของเราไป ให้ไปหาทหารรับจ้างข้างนอกก็พอ"

ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬกล่าว

"รับทราบ ดยุค จะไม่ทำให้ผิดหวัง!"

อัศวินฉลามพูดจบก็หันหลังกลับไปเตรียมตัวเดินทาง

อัศวินฉลามได้เลื่อนตำแหน่งเป็นอัศวินใหญ่เมื่อปีที่แล้ว เป็นไพ่ตายของดยุกแห่งภูเขานิลกาฬที่ไม่เป็นที่รู้จัก หลายปีมานี้ ไม่เคยปรากฏตัวให้ใครเห็นเลย!

โดยให้เขาลงมือ ก็จะมั่นใจได้และเป็นความลับ ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬจึงวางใจที่สุด

ส่วนเสียงแห่งความตาย? ตอนนี้ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬเข้าใจแล้ว

องค์กรนี้ ตั้งแต่ที่อัศวินพันหน้าตายไป องค์กรนี้ก็เป็นแค่กลุ่มคนที่รวมตัวกันเท่านั้น!

เงาลวงตาเคยเชิญให้ตนเป็นนักฆ่าระดับเงาเมื่อหลายปีก่อน เขาปฏิเสธ เขาเป็นดยุกแห่งภูเขานิลกาฬ จะมีเวลาว่างไปเล่นเกมนักฆ่าแบบเด็ก ๆ ได้อย่างไร

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้ว ในมือของดยุคแห่งภูเขานิลกาฬก็ปรากฏลูกบอลทองคำขนาดเล็กสองลูกโดยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เขาเล่นมันอย่างไม่หยุด

เขาคิดถึง "ของขวัญ" ชิ้นใหญ่ที่เขาให้เอ็ดเวิร์ด

อดไม่ได้ที่จะยิ้ม "ในโลกนี้ นอกจากข้าแล้ว ใครจะคิดได้ว่าทองคำที่ล่อตาล่อใจเหล่านี้ จะเป็นที่กักขังของวิญญาณชั่วร้ายในตำนาน"

ช่วงเวลาก่อนหน้านี้ คนงานเหมืองของดยุคแห่งภูเขานิลกาฬหลายคนได้ขุดพบหลุมฝังศพโบราณในดินแดนของตน และได้กล่องผลิตภัณฑ์ทองคำจากหลุมฝังศพ รูปร่างของกล่องเหล่านี้ต่างกัน และดยุกแห่งภูเขานิลกาฬได้เรียนรู้จากคำเตือนที่เจ้าของหลุมฝังศพทิ้งไว้ว่า ผลิตภัณฑ์ทองคำเหล่านี้มีการปิดผนึกวิญญาณชั่วร้ายไว้!

วิญญาณชั่วร้ายเหล่านี้มีทั้งที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ วิญญาณชั่วร้ายที่อ่อนแอก็มีระดับอัศวินใหญ่ ส่วนวิญญาณชั่วร้ายที่แข็งแกร่งที่สุด ราชาวิญญาณชั่วร้ายนั้นยิ่งใหญ่กว่าอัศวินในตำนาน

สิ่งที่ดยุกแห่งภูเขานิลกาฬให้แก่อัศวินม้าขาวก็คือวิญญาณชั่วร้ายที่แข็งแกร่งที่สุด:

"นางฟ้าแห่งความฝัน อลิซ!"

จากบันทึกของเจ้าของหลุมฝังศพ วิญญาณชั่วร้ายตนนี้เคยก่อความวุ่นวายในดินแดนต่าง ๆ หลายครั้ง เนื่องจากตระกูลขุนนางใหญ่ที่มันทำลายล้างนั้นมีอยู่หลายตระกูล

ตราบใดที่อัศวินม้าขาวเปิดออก แม้ว่าอัศวินม้าขาวจะไม่มีอะไร แต่ก็จะก่อให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในเมืองหลวง

...

ในขณะเดียวกัน ที่เมืองสายลมหนาว หลังจากเตรียมตัวมาเกือบครึ่งเดือน รีไวล์ก็เตรียมตัวออกเดินทางไกลเช่นกัน

ก่อนอื่น เขาหาที่ซ่อนแร่ไพรอกซีนที่ซื้อมา แล้วพกติดตัวไปเพียงชิ้นเล็ก ๆ การเดินทางไกลในครั้งนี้ การพกแร่ไพรอกซีนขนาดใหญ่เช่นนี้ไม่สะดวกเกินไป

ด้วยความช่วยเหลือจากโรงเตี๊ยมประกายแสง รีไวล์ได้ติดต่อกับพ่อค้าเร่ร่อนผู้หนึ่งซึ่งเดินทางไปมาระหว่างจักรวรรดิทูวาและราชอาณาจักรเอมเมอรัลด์อยู่เสมอ

พ่อค้าผู้นี้เป็นอัศวินเร่ร่อนเช่นกัน คล้ายกับกราฟที่ได้พบเจอก่อนหน้านี้ ทำงานเป็นพ่อค้าของเถื่อน

แต่ธุรกิจหลักของเขาไม่ใช่การค้าน้ำมันมังกร รีไวล์ใช้เงิน 20 เหรียญทองจ้างอัศวินผู้นี้เป็นดยุคทาง

บัดนี้ พวกเขากำลังขี่ม้า พร้อมด้วยเสบียงที่เพียงพอ มุ่งหน้าสู่จักรวรรดิทูวา

ครั้งนี้ ก่อนจากบ้าน รีไวล์ได้บอกกล่าวกับเฟร็ดแล้ว จึงไม่ต้องกังวลว่าเฟร็ดจะห่วงใยตนที่บ้าน

พ่อค้าเร่ร่อนผู้นี้มีชื่อว่าดอว์ก ฉายาว่าอัศวินหมาป่า

ฉายาที่หยาบคายเช่นนี้เป็นเรื่องปกติในโลกของอัศวินเร่ร่อน

"ท่านลอร์ดหมาป่าขาว เมื่อถึงจักรวรรดิทูวาแล้ว เราต้องพยายามอย่ามีเรื่องกับผู้คนแถวนั้น ชาวทูวาเป็นชนชาติที่แข็งแกร่งและดุร้าย พยายามอย่าไปยุ่งกับพวกเขา"

อัศวินหมาป่ากล่าว รีไวล์เป็นลูกค้ารายใหญ่ของเขา

บัดนี้ รีไวล์ได้สวมหน้ากากหมาป่าขาวอีกครั้ง เพราะฉายาค้อนทองคำ·เทอรา ของเขามีชื่อเสียงไม่น้อย โดยเฉพาะในดินแดนลมหนาว

มีโอกาสที่คนบางคนจะคิดร้ายต่อเขาได้ จึงต้องระมัดระวัง

"วางใจเถอะ ข้ารู้จักประมาณตน ท่านแค่พาทางก็พอ" รีไวล์กล่าว

ตลอดทาง รีไวล์และพวกเดินทางในตอนกลางวัน กลางคืนก็แยกย้ายกันหาที่พักผ่อน รีไวล์จะซ่อนตัวในสถานที่ปลอดภัยเพื่อฝึกฝนเทคนิคการหายใจ เนื่องจากเทคนิคการหายใจแห่งงูทมิฬและเทคนิคการหายใจสัตว์ประหลาดน้ำวนไม่มีน้ำยาพิเศษ จึงฝึกได้ไม่ค่อยมีประสิทธิภาพ รีไวล์จึงฝึกเทคนิคการหายใจแห่งแรดขนาดยักษ์ กระทิงดุ และแมงมุมหน้ามนุษย์เป็นหลัก

ครึ่งเดือนต่อมา รีไวล์และพวกก็มาถึงดินแดนของจักรวรรดิทูวา

หนึ่งเดือนต่อมา ในช่วงปลายเดือนแห่งทุ่งข้าวสาลี พวกเขาก็มาถึงเมืองคารา เมืองชายแดนของจักรวรรดิทูวาเสียที

แต่รีไวล์ได้ให้ดอว์ก ทางสืบถามแล้ว ได้ความว่าขณะนี้เมืองคาราไม่มีน้ำมันมังกร หากต้องการน้ำมันมังกร ต้องไปที่เมืองศักดิ์สิทธิ์แลนติสริมทะเล

นั่นคือเมืองหลวงของจักรวรรดิทูวา เป็นดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ที่สุด ไม่เพียงแต่น้ำมันมังกรเท่านั้น แม้แต่สิ่งของที่มีค่ามากกว่านั้นก็มีโอกาสพบเห็นได้

เรื่องนี้ทำให้รีไวล์สนใจ พวกเขาจึงเดินทางไกลอีกครึ่งเดือน ในช่วงปลายเดือนแห่งการเก็บเกี่ยว จึงมาถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์แลนติสของจักรวรรดิทูวาเสียที

"โอ้ การเดินทางในต่างโลกช่างไม่สะดวกเสียจริง"

ระหว่างการเดินทาง เทคนิคการหายใจแห่งกระทิงดุของรีไวล์ใกล้จะถึงขั้นสี่แล้ว แถบความคืบหน้าของเทคนิคการหายใจแห่งแรดขนาดยักษ์เกือบจะเต็มแล้ว เทคนิคการหายใจแห่งแมงมุมหน้ามนุษย์ก็ใกล้จะถึงขั้นห้าเข้าไปทุกที

อีกไม่นานก็จะมีเทคนิคการหายใจขั้นสูงสุดชุดใหม่ถือกำเนิดขึ้นแล้ว เรื่องนี้ทำให้รีไวล์รู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก

"แต่โดยรวมแล้วก็ยังเสียเวลาอยู่ไม่น้อย ครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องขนน้ำมันมังกรกลับไปให้ได้ ไม่เช่นนั้นข้าจะขาดทุนย่อยยับ"

ไม่นาน รีไวล์และอัศวินหมาป่าก็มาถึงประตูเมืองศักดิ์สิทธิ์

เมื่อมองดูเมืองใหญ่ที่ยิ่งใหญ่อยู่ตรงหน้า อัศวินหมาป่าก็อดทึ่งไม่ได้

"เมืองศักดิ์สิทธิ์ริมทะเล ช่างงดงามยิ่งนัก ทุกครั้งที่มองดูเมืองใหญ่แห่งนี้ ข้ารู้สึกว่าตัวเองช่างเล็กน้อยเสียจริง"

รีไวล์กลับไม่รู้สึกอะไรเลย ชาติก่อนมีเมืองที่ใหญ่กว่าเมืองศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้อีกมาก

เมืองศักดิ์สิทธิ์ในฐานะเมืองที่ใหญ่ที่สุดของจักรวรรดิทูวา มีประชากรอาศัยอยู่ถึงสองล้านคน

แต่เมืองศักดิ์สิทธิ์แบ่งออกเป็นสามเขต ได้แก่ เมืองชั้นนอก เมืองชั้นกลาง และเมืองชั้นใน ชาวเมืองศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ล้วนอาศัยอยู่ในสลัมที่แออัดและสกปรก ซึ่งก็คือเมืองชั้นนอก เมืองชั้นกลางเป็นที่อยู่อาศัยของชนชั้นขุนนางน้อยและพ่อค้าผู้มั่งคั่งของจักรวรรดิทูวา ส่วนเมืองชั้นในเป็นที่อาศัยของเจ้าหน้าที่ระดับสูงและราชวงศ์

รีไวล์และพวกไม่มีใบอนุญาตเข้าเมือง แต่ว่าอัศวินหมาป่าผู้นี้เก่งกาจจริง ๆ หาทางให้พวกเขาเข้าเมืองได้

นั่นคือคณะละครสัตว์ที่กำลังจะเข้าร่วมงานฉลองครบรอบ 300 ปีแห่งการก่อตั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์ หัวหน้าคณะละครสัตว์เป็นขุนนางอ้วน อัศวินหมาป่าหยิบเหรียญทองทูวาออกมาสองสามเหรียญ แล้วก็ติดสินบนหัวหน้าคณะได้สำเร็จ รีไวล์และพวกก็มาที่แถวหลังของคณะละครสัตว์ มีหญิงสาวสวยงามสองสามคนแต่งกายโป๊เปลือย แต่งตัวจัดจ้าน สูบบุหรี่ พวกเธอเป็นพนักงานของคณะละครสัตว์

สำหรับเรื่องการลักลอบพาคนเข้าเมือง คณะละครสัตว์ชำนาญการเป็นอย่างดี

"แต่งหน้าให้ดี แล้วอย่าพูดอะไรเด็ดขาด" หญิงสาวผมทองผู้มีใบหน้าทาสีบอกรีไวล์ เธอนั่งอยู่บนกรงสัตว์ร้าย ที่ข้างในมีเสือหางแมงป่องตัวใหญ่โต สัตว์ร้ายชนิดนี้เมื่อโตเต็มวัยจะเก่งกาจเทียบเท่าอัศวินอย่างเป็นทางการ แม้จะสู้หมีขั้วโลกเหนือไม่ได้ แต่ก็มีพลังเทียบเท่าอัศวินชั้นต่ำ

เสือหางแมงป่องตัวนี้เป็นทั้งเครื่องหมายการค้าและขุมทรัพย์ของคณะละครสัตว์

หญิงสาวผมทองผู้นี้เป็นผู้ฝึกเสือหางแมงป่อง

รีไวล์หยิบสีมาทาหน้า

เขาเป็นผู้ฝึกสัตว์เช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังมี จิตใจแห่งสัตว์ป่า อันทรงพลัง เขาสามารถรับรู้ได้ถึงความเป็นปรปักษ์ของเสือหางแมงป่องที่มีต่อตน

เมื่อเสือหางแมงป่องเห็นคนแปลกหน้าอย่างรีไวล์ ก็ตื่นตัวขึ้นทันที แล้วก็ขู่คำรามใส่รีไวล์ หางที่เหมือนแมงป่องก็เล็งไปที่รีไวล์

หญิงสาวผมทองก็ไม่ได้ห้ามปราม ดูเหมือนจะมองดูเรื่องนี้ด้วยความสนุกสนาน เพราะเสือหางแมงป่องอยู่ในกรงอยู่แล้ว จึงไม่น่าจะเกิดอันตรายอะไร

รีไวล์เห็นว่าสัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่งกล้ามาขู่ตน เขาไม่ได้เคลื่อนไหว เพียงแค่กำมือแน่นจนเกิดเสียงดัง กึก ๆ สายตาของเขามองเสือหางแมงป่องอย่างดุร้าย

เสือร้ายตัวนี้จ้องมองสายตาของรีไวล์ สัตว์ป่ามีความรู้สึกไวมาก มันเห็นว่ารูม่านตาของรีไวล์ในเสี้ยววินาทีนั้นกลายเป็นเส้นแนวตั้ง เหมือนงูพิษที่จ้องมองตนอยู่ แถมยังมีไอเย็นแผ่ออกมาด้วย

ส่วนที่หน้าอกของรีไวล์ งูทมิฬกำลังร่ายรำอย่างบ้าคลั่ง ด้านล่างนั้น เงือกทะเล หมี และแมงมุมหน้ามนุษย์ก็กำลังเต้นระบำอย่างคลั่งแค้น สร้างบรรยากาศที่น่ากลัว สัตว์ร้ายในตำนานเหล่านี้ราวกับมีชีวิตขึ้นมา

"อืม..." เสือหางแมงป่องรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที หมอบลงในกรง ตัวสั่นเทา

"คุณผู้หญิง จัดการแมวตัวน้อยของคุณให้เรียบร้อยด้วย" รีไวล์กล่าวอย่างใจเย็น

หญิงสาวผมทองรู้สึกว่าเสือหางแมงป่องของตนดูซึมลงไปอย่างกะทันหัน กลับกลายเป็นว่ากลัวเสียอย่างนั้น

"มันกลัวคนผู้นี้หรือ?" เธอคิดสงสัยพลางมองเด็กหนุ่มร่างใหญ่ที่ดูอายุน้อยกว่าตน

แม้ว่าเธอจะไม่ใช่อัศวิน แต่การที่สามารถทำให้สัตว์ร้ายที่เก่งกาจเทียบเท่าอัศวินรู้สึกกลัวได้ขนาดนี้ แสดงว่าเด็กหนุ่มคนนี้ต้องเป็นอัศวินที่เก่งกาจมาก

ทันใดนั้น ความรู้สึกสนุกสนานก็หายไปสิ้น ตลอดทาง เธอไม่กล้าสบตารีไวล์อีกเลย

หลังจากเข้าเมืองมาได้สำเร็จโดยอาศัยคณะละครสัตว์ รีไวล์ก็พบว่ามีทหารจำนวนมากกำลังลาดตระเวนอยู่ในเมืองชั้นนอก ดูเหมือนกำลังเตรียมพร้อมสำหรับงานฉลองครบรอบ 300 ปีในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

"ช่างบังเอิญเสียจริง ที่ได้มาถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์ในช่วงที่คึกคักที่สุด" อัศวินหมาป่าดูมีความสุข

แต่รีไวล์รู้ดีว่าจุดประสงค์ของการเดินทางครั้งนี้คืออะไร น้ำมันมังกรเป็นสิ่งที่จำเป็น นอกจากนี้แล้วยังต้องรวบรวมเทคนิคการหายใจ ไข่หนอน และผงวิญญาณร้ายให้ได้มากที่สุด ยิ่งมากยิ่งดี

หลังจากแยกทางกับคณะละครสัตว์แล้ว อัศวินหมาป่าก็พารีไวล์ไปที่สมาคมการค้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองศักดิ์สิทธิ์โดยตรง

"มีน้ำมันมังกรหรือเปล่า?" อัศวินหมาป่าถาม

เจ้าหน้าที่ของสมาคมการค้าพยักหน้า "มีครับ ขวดละ 100 เหรียญทูวา ขณะนี้เหลืออยู่ห้าขวด ท่านต้องการกี่ขวดครับ?"

รีไวล์ขมวดคิ้ว ราคาพอใช้ได้ เมื่อเทียบกับมาตรฐานเหรียญทองของราชอาณาจักรเอมเมอรัลด์แล้ว ก็ประมาณ 200 เหรียญทองต่อขวด ถูกกว่าในราชอาณาจักรมาก ราชอาณาจักรขายกัน 300 เหรียญแถมยังหาซื้อไม่ได้ด้วย

แต่ว่าปริมาณมีแค่ห้าขวด...แค่นี้ไม่พอหรอก

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเดินทางมาถึงที่นี่ ถ้าขนกลับไปแค่ห้าขวดก็ขาดทุนย่อยยับ

"เอาทั้งหมดเลย มีอีกไหม?" รีไวล์ให้อัศวินหมาป่าถาม

"ถ้าหากท่านต้องการมากกว่านี้ในระยะเวลาอันสั้น ท่านต้องรออีกหนึ่งเดือน ในงานฉลองใหญ่ของเมืองศักดิ์สิทธิ์ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า จะมีการแสดงการต่อสู้กับสัตว์ร้ายตามธรรมเนียม เมื่อนั้น กำปั้นแห่งจักรวรรดิ ซึ่งเป็นเทพผู้พิทักษ์เมืองศักดิ์สิทธิ์ จะแสดงการฆ่าสัตว์ร้ายแห่งแผ่นดินด้วยมือเปล่าในสนามประลอง หลังจากนั้นก็จะมีน้ำมันมังกรจำนวนหนึ่งถูกส่งมายังสมาคมการค้าของเราเพื่อฝากขาย"