ตอนที่ 62 [ดินแดนทะเลสาบสนิม] และ [จระเข้ยักษ์เหล็ก]

" หากการสังหารเจ้าจะทำให้เฟร็ดดี้อาการดีขึ้น ข้าจะสังหารเจ้าถึงหมื่นครั้ง" รีไวล์นั่งลงข้าง ๆ กินเนื้อย่าง เเละพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"เจ้าพูดจาโอหังนัก เจ้าคนขี้ขลาด เจ้าใช้ยาพิษ" ชายร่างกำยำด่า

"นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าสวะทั้งหลายสอนกันมาหรือ" รีไวล์กล่าว

"พระบิดาผู้เมตตา ข้าภูเขาเหล็กเป็นนักฆ่ามานานนักเเล้ว ข้าไม่เคยใช้ยาพิษเลย แม้ว่าข้าจะเป็นนักฆ่า เเต่ข้าก็เป็นอัศวิน ข้าปรารถนาการต่อสู้ที่ยุติธรรม ไม่เหมือนเจ้าที่รุมคนด้วยจำนวนที่มากกว่า" ภูเขาเหล็กด่า

"เมื่อเจ้าเป็นนักฆ่าเเล้ว ก็อย่ามาทำตัวเป็นหญิงเเก่ที่นี่ อัศวินที่แท้จริงใครจะไปเป็นนักฆ่ากัน ดูจากเทคนิคการหายใจของเจ้า มันควรจะเป็นคุณภาพที่ดี เจ้าคงไม่ใช่ลูกนอกสมรสของท่านเคานต์ท่านใดหรอกนะ" รีไวล์เย้ยหยัน

สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ เขาพูดไปเรื่อย ๆ เเต่ดันไปโดนจุดเจ็บของภูเขาเหล็กเข้าพอดี

"เจ้าต่างหากที่เป็นลูกนอกสมรส ทั้งครอบครัวของเจ้าเป็นลูกนอกสมรส ข้าเป็นลูกนอกสมรสเเล้วไง ข้ายังคงเป็นอัจฉริยะหนุ่มที่โดดเด่นที่สุดของตระกูลเอเรี่ยนในยุคนี้เลย เหอะ"

สีหน้าของรีไวล์เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ตระกูลเอเรี่ยน ตระกูลเคานต์ที่มีอาณาเขตตั้งอยู่ทางตอนเหนือของดินแดนทะเลสาบสนิม มีชื่อเสียงจากการผลิตแร่เหล็ก ตราประจำตระกูลคือ "จระเข้เหล็ก"

ในตำนานเล่าขานกันว่า จระเข้เหล็กเป็นสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ที่น่ากลัวซึ่งอาศัยอยู่ในทะเลสาบสนิมในยุคโบราณ มีเกล็ดแข็งราวกับเหล็กหล่อปกคลุมทั่วตัว

นี่คือตระกูลที่ยิ่งใหญ่ เพราะผู้นำของพวกเขาคือ "อัศวินเหล็ก" หนึ่งใน "เจ็ดนักขี่ม้าแห่งทิศเหนือ" เช่นเดียวกับพ่อของรีไวล์ ซึ่งเป็นอัศวินผู้ยิ่งใหญ่

ไม่เเปลกใจเลยที่ภูเขาเหล็กจะเเข็งแกร่งขนาดนี้ เเม้จะดูอายุเพียงสามสิบปี เเต่เขาก็เป็นอัศวินชั้นสูงอย่างน้อยที่สุด และยังสามารถควบคุมเทคนิคการหายใจที่ทรงพลังเช่นนี้ได้

เห็นได้ชัดว่าภูเขาเหล็กไม่พอใจตระกูลเอเรี่ยนเนื่องจากสถานะลูกนอกสมรสของเขา รีไวล์คาดเดาว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับอำนาจ

เนื่องจากลูกนอกสมรสไม่สามารถสืบทอดตำแหน่งขุนนางของตระกูลได้ เเละภูเขาเหล็กก็คิดว่าตนเองเป็นอัจฉริยะหนุ่มของตระกูล เเต่กลับถูกกีดกันเนื่องจากเรื่องนี้ จึงเข้าร่วมกลุ่มเสียงนกแห่งความตาย เเละกลายเป็นนักฆ่า

อย่างไรก็ตาม รีไวล์ไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้เลย เขาเพียงเเต่ต้องการให้ภูเขาเหล็กบอกชื่อผู้ว่าจ้างที่อยู่เบื้องหลัง

เเต่ไม่ว่าเขาจะใช้การทรมานใด ๆ ต่อไป ชายคนนี้ก็ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เเละยังคงพูดว่าไม่รู้

ในที่สุด รีไวล์ก็ยอมเเพ้ เขาเข้าใจเเล้วว่าอัศวินเบอร์นาร์ดไม่ได้โกหก

มีเพียงผู้บริหารระดับสูงขององค์กรเท่านั้นที่รู้จักผู้ว่าจ้างที่อยู่เบื้องหลัง

เเละภูเขาเหล็กคนนี้เรียกตัวเองว่านักฆ่าระดับเหรียญทอง เเละยังแสดงให้เห็นว่าตัวเองเก่งกาจขนาดไหน เเต่ความจริงเเล้วเขาก็ยังไม่ใช่ผู้บริหารระดับสูงขององค์กร

ตามที่ภูเขาเหล็กกล่าว องค์กรมีผู้บริหารระดับสูงเพียงห้าคน

นั่นก็คือ นักฆ่าระดับเงาเหนือกว่านักฆ่าระดับเหรียญทองทั้งห้า

ก็คือ "ห้าเงามรณะ"

ผู้ที่รับผิดชอบในการควบคุมภูเขาเหล็กคือ "เงาลวงตา" ซึ่งภูเขาเหล็กเคยได้ยินชื่อ เเต่ไม่เคยพบเห็นตัวจริง หรือที่เรียกว่า "อัศวินลวงตา"

อัศวินผู้ลึกลับ ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริง

นอกจากนี้ ภูเขาเหล็กก็ไม่รู้เรื่องอื่นอีกเเล้ว

"ช่างน่ารังเกียจนัก ข้าช่างอ่อนแอเหลือเกิน"

"ไม่งั้นข้าก็ฆ่าฆาตกรที่เป็นไปได้ทั้งหมดเลยดีกว่า ตัดขาดทุกปัจจัยที่อาจก่อให้เกิดอันตราย" รีไวล์พูดกับตัวเองในใจ

ในคุก ภูเขาเหล็กหายใจหอบ เเหงื่อไหลเต็มตัว ใบหน้าซีด

"ฆ่าข้าเถอะ ให้ข้าพ้นจากความทุกข์ทรมานนี้"

ดวงตาของภูเขาเหล็กไร้ประกาย เขาถูกทรมานโดยรีไวล์จนแทบคลั่ง

รีไวล์รู้ว่าชายคนนี้คงถามอะไรไม่ได้อีกเเล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด เขาจึงจบชีวิตอันชั่วร้ายของภูเขาเหล็ก เเละเผาศพของเขา

ในกองไฟครั้งนี้ รีไวล์ได้เห็นภาพลวงตาของจระเข้ขนาดใหญ่ที่ดุร้ายอีกครั้งหนึ่ง

ใบหน้าของเขาบึ้งตึงจนกระทั่งเหล็กภูเขาถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน

ไม่กี่วันต่อมา ชาวนาคนหนึ่งได้พบม้าศึกที่ผอมโซตัวหนึ่งในที่แห่งหนึ่งของอาณาจักร และนำมันมาถวายให้แก่รีไวล์

รีไวล์มองดูอย่างพินิจ แล้วก็พบว่ามันเป็นม้าศึกที่สวมเกราะ เขาตรวจสอบม้าตัวนั้นแล้วพบว่านอกจากจะขาดสารอาหารแล้ว ก็ไม่มีปัญหาอะไร

เห็นได้ชัดว่าม้าศึกตัวนี้เป็นของเหล็กภูเขา

เขายังพบถุงผ้าใบใบเล็กใต้เครื่องประดับม้า

ข้างในมีเหรียญทองหลายร้อยเหรียญ อาหารแห้ง และน้ำ

นอกจากนี้ยังมีหนังสือ "คำสรรเสริญแห่งเงา" และหน้ากากนกแห่งความตาย ซึ่งเหมือนกับที่รีไวล์เคยได้มา ดังนั้นภูเขาเหล็กจึงเป็นสาวกของเจ้าแห่งเงา

ส่วนด้านหลังก็ยังคงเป็นเทคนิคการหายใจของเงือกทะเลที่รีไวล์เคยเรียนรู้มาแล้ว

น่าเสียดายที่ไม่มีเทคนิคการหายใจของเหล็กภูเขาที่รีไวล์ต้องการ

เทคนิคการหายใจนั้นเทียบเท่ากับเทคนิคการหายใจของงูทมิฬ ซึ่งเป็นศาสตร์แห่งการป้องกันตัว

"นี่คืออะไร?"

รีไวล์พบกระดาษแผ่นหนึ่งและเปิดออกดู

ปรากฏว่าเป็นแผนที่

"แผนที่ทางตอนเหนือของอาณาจักรเอมเมอรัลด์? ภูเขาเหล็กมีของดีแบบนี้ด้วยเหรอ?" รีไวล์รู้สึกยินดี นี่เป็นความสุขที่ไม่คาดฝัน

แม้ว่าด้วยระดับเทคโนโลยีของโลกนี้ รีไวล์จะสงสัยในความแม่นยำของแผนที่นี้เป็นอย่างมาก แต่เมื่อพิจารณาจากที่ภูเขาเหล็กสามารถใช้แผนที่นี้เพื่อค้นหาหุบเขาวารีนิลกาฬได้ ก็แสดงว่าแผนที่นี้มีความแม่นยำในระดับพื้นฐาน

ที่สำคัญที่สุดก็คือ รีไวล์ได้เห็นข้อมูลบางอย่างที่เขาต้องการในแผนที่นี้

"ที่มั่นของเสียงแห่งความตาย โอ้โห ที่เมืองแห่งสายลมหนาวมีที่มั่นแห่งหนึ่ง มีอัศวินประจำการอยู่สามคน เป็นครูฝึกฝนให้กับนักฆ่าฝึกหัด สอนเทคนิคการลอบสังหาร และยังรับผิดชอบในการติดต่อกับนักฆ่าในเมืองแห่งสายลมหนาว"

รีไวล์พึมพำกับตัวเอง ขณะมองดูแผนที่ เขาคิดว่าถึงเวลาแล้วที่องค์กรชั่วร้ายนี้จะต้องจ่ายค่าตอบแทนสำหรับการลอบสังหารเขาสามครั้ง!

แต่ก่อนหน้านั้น เขาต้องฝึกฝนเทคนิคการหายใจของงูทมิฬจนถึงขั้นที่ห้า

ในขณะเดียวกัน เขาก็เป็นกังวลว่าการลอบสังหารครั้งนี้จะล้มเหลว และไม่รู้ว่า "เงาลวงตา" ของเสียงแห่งความตายจะลงมือเองเพื่อลอบสังหารเขาหรือไม่

"ฝึก ฝึก ฝึก! ข้าต้องฝึกฝนเทคนิคการหายใจอย่างเต็มที่ เพื่อยกระดับความแข็งแกร่งให้ได้มากที่สุด"

"ในขณะเดียวกัน อาณาเขตก็ต้องเข้าสู่ภาวะตื่นตัว เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นเดียวกับภูเขาเหล็กขึ้นอีก"

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดขององค์กรเสียงแห่งความตายนี้ก็คือ สมาชิกจำนวนมากฝึกฝนเทคนิคการหายใจของเงือกทะเล ซึ่งสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้ โดยใช้เทคนิคการเปลี่ยนรูปโฉมเพื่อแฝงตัวเข้ามา เขาอาจจะสามารถสังเกตเห็นความผิดปกติได้ แต่ทหารและประชาชนทั่วไปยากที่จะสังเกตเห็นอะไร

อย่างไรก็ตาม รีไวล์ก็คิดไม่ถึงวิธีแก้ไขที่ดีกว่านี้

เขาทำได้เพียงพยายามยกระดับความแข็งแกร่งของตัวเองให้สูงขึ้นเล็กน้อยก่อนที่ศัตรูจะมาถึง

...

ปีศักดิ์สิทธิ์ 1,007 เดือนแห่งทุ่งข้าวสาลี ฤดูกาลที่ข้าวสาลีเป็นสีทอง

ชาวนาในอาณาจักรเริ่มลงมือเก็บเกี่ยวผลผลิตในฤดูใบไม้ร่วง

อุตสาหกรรมการตีเหล็กก็ยังคงพัฒนาอย่างต่อเนื่อง เพียงแต่ในคลังสินค้าได้มีแผ่นเหล็กจำนวนมากสำหรับใช้ในการตีเกราะ

เนื่องจากลอร์ดผู้รับผิดชอบการตีเกราะนั้นหายตัวไปในช่วงเวลานี้ จึงไม่ค่อยได้ปรากฏตัว

ตอนนี้รีไวล์ไม่มีเวลาไปตีเหล็กแล้ว หลังจากที่เขาใช้ยาที่ปรุงสำเร็จในการปรุง "น้ำตาของแมงมุมหน้าคน" และ "จูบของแมงมุมหน้าคน" แล้ว เขาก็ไม่ได้เสียเวลาไปกับการปรุงยาและตีเหล็กอีกเลย

สำหรับรีไวล์ในตอนนี้ ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าการฝึกฝนเทคนิคการหายใจอีกแล้ว