บทที่ 42: ต้นไม้แห่งสรรพสิ่ง (2)

บทที่ 42: ต้นไม้แห่งสรรพสิ่ง (2)

บทที่ 42: ต้นไม้แห่งสรรพสิ่ง (2) หลังจากเสร็จงาน พอฉันกลับบ้านเนอร์ก็เข้ามาทักทายฉัน “กลับมาแล้วเหรอ?” “…” เพียงเท่านี้ฉันก็รู้สึกถึงความมั่นคงอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธออาจไม่รู้ว่าคำทักทายง่ายๆ นี้ช่วยฉันได้มากแค่ไหน อย่างที่พี่อดัมพูดอย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าฉันต้องการใครสักคนที่จะสนับสนุนฉันอยู...