บทที่ 36 : เหมืองแร่เหล็กคุณภาพสูง!

บทที่ 36 : เหมืองแร่เหล็กคุณภาพสูง!

เมื่อ​ได้ยิน​เช่นนี้, เรย์มอนด์ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง….จากนั้นเขาก็พูดด้วยความประหลาดใจ

“ทำไมล่ะ….เราไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้นนี่?”

"ไม่มี แต่เราขายของได้!"

"ขายของ?!"

"ถูกตัอง!"

แมตต์-เยอร์มันยิ้ม….จากนั้นเขาก็หยิบหนังสือ​ทักษะการต่อสู้ในกล่องขึ้นมาแล้วพูดว่า!

"ระดับต่ำสุดของหนังสือทักษะเหล่านี้คือระดับสาม…..ระดับสูงสุดคือระดับห้า”

“เรย์มอนด์ มูลค่าของหนังสือทักษะระดับห้านั้นสูงมาก….หากเจ้าโชคดี เจ้าอาจจะขายมันได้ในราคามากกว่า 1,500 เหรียญทอง!”

"เมื่อรวมหนังสือทักษะเล่มอื่นๆ…..เราอาจขายทั้งหมดได้ราคา ถึง​ 2,000​ เหรียญ​ทอง!"

“เเถมยังมีแกนเวทมนตร์เหล่านี้ด้วย ราคาตลาดของแกนเวทมนตร์ระดับห้าอยู่ที่ประมาณ 800 เหรียญทองขึ้นไป…..และราคาตลาดของแกนเวทมนตร์ระดับสี่นั้นมากกว่า 100 เหรียญทองเล็กน้อย”

“ดังนั้นหากเจ้าขายพวกมันทั้งหมด เจ้าน่าจะได้รับมากกว่า 1,400 เหรียญทอง!”

"กล่าวอีกนัยหนึ่ง สิ่งเหล่านี้เพียงอย่างเดียวก็ควรจะขายได้อย่างน้อย 7,000 หรือ 8,000 เหรียญทอง…..และในหมู่บ้านเกรย์​สโตนของเรายังมีเหรียญทองสีม่วงของเจ้า"

"ถ้ารวมทุกอย่างเเล้ว…ก็น่าจะขายได้มากกว่า 10,000​ เหรียญ​ทอง!"

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เรย์มอนด์ก็ตกอยู่ในภวังค์ทันที​

มากกว่า 10,000​ เหรียญ​ทอง?

เขาหรี่ตาและเริ่มคิดเลขด้วยตนเอง

ในที่สุด, เขาก็พบว่าถ้าขายของที่มีไปทั้งหมด….พวกเขาก็น่าจะสามารถสร้างรายได้มากกว่า 10,000 เหรียญ​ทองได้อย่างแน่นอน!

เเละหากคำนวณตามราคาเฉลี่ยของแกนเวทมนตร์ระดับหก, ซึ่งมีราคาประมาณ 7,000 เหรียญทอง

ซื้อสองชิ้นเลยก็ยังได้

เเละทันใดนั้น, แมตต์-เยอร์มันก็ขึ้นอีกครั้ง

"ท่านบารอน, อย่าลืมว่าเรายังมีอย่างอื่นที่ยังขายได้อีก"

เรย์มอนด์ตกตะลึงอีกครั้งและถามอย่างรวดเร็ว!

"อะไร?"

“มันคือซากสัตว์เวทย์​พวกนั้น!”

“แม้ว่าส่วนที่มีคุณค่ามากที่สุดของสัตว์เวทย์คือแกนเวทย์มนตร์ของมัน……แต่ถ้าเราขายศพทั้งศพ, มูลค่าของมันย่อมสูงกว่าแกนเวทย์มนตร์เพียงอย่างเดียว!”

“ลุงแมตต์….ลุงหมายถึง?”

แมตต์-เยอร์มันพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม​ “ศพของพยัคฆ์เพลิงและราชาอสรพิษ​เงาที่เรานำกลับมาก่อนหน้านี้……แม้ว่าพวกมันจะดูแย่มาก แต่ก็ยังสามารถขายเพื่อเเลกเงินได้”

“ราคาอาจจะถึง 4,000 หรือไม่ก็ 5,000 เหรียญ​ทอง……เเต่เราจะไม่รู้จนกว่าเราจะขายได้ทั้งหมด, อย่างไรก็ตาม​มันไม่ควรน้อยกว่านี้อย่างเเน่นอน”

“ดังนั้น, ในกรณีนี้…..จำนวนเหรียญทองที่เรามีตอนนี้ควรจะมากกว่า 15,000 เหรียญ​ทองไปเเล้ว!”

15,000​ เหรียญ​ทอง?!!!!

ดวงตาของ​เรย์มอนด์​สั่นไหวอย่างมาก…..ต้องรู้ว่าสำหรับเขาแล้ว สิ่งสำคัญ​ของเขาไม่ใช่เรื่องเงินทอง, แต่เป็นเหล่ายูนิตระดับสูงอย่าง - รอยัลกริฟฟอน!

หากเขาสามารถเพิ่มกองกำลังของเขาเป็น, รอยัลกริฟฟอน x3 ได้จริงๆ…….นั่นจะต้องเป็น 'การอยู่ยงคงกระพันที่ต่ำกว่าระดับเจ็ด​ และเขาก็ยังไม่กลัวเเม้ว่าจะต้องปะทะกับระดับเจ็ดอีกเเล้ว!

อย่าลืม…..ตอนนี้ตัวเขาเองก็อยู่ระดับหกเรียบร้อย​แล้ว​

และความแข็งแกร่งของเขายังทรงพลังยิ่งกว่ารอยัลกริฟฟอนอีกด้วย!

ตราบใดที่คู่ต่อสู้ไม่แข็งแกร่งเกินไป……ในสถานการณ์ 4v1 มันก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะถูกบดขยี้หรือถูกสังหารใช่ไหม?

………

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้, เขาก็ตัดสินใจทันที!

งั้นก็ขาย….ขายให้หมดเลย!

ตราบใดที่เขาสามารถหาแกนเวทย์มนตร์ระดับหกได้สองชิ้น….มันก็จะเป็นผลลัพธ์​ที่คุ้มค่​าอย่างแน่นอน

“ลุงแมตต์, เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับลุงแล้ว!”

“ถ้าเป็นไปได้ ขายพวกมันทั้งหมดโดยเร็วที่สุด…..ข้าอยากเห็นแกนเวทย์มนตร์เเล้ว” เรย์มอนด์กล่าวอย่างตื่นเต้น​

"เข้าใจเเล้ว, แต่ข้ายังมีข้อเสนอแนะอีกอย่างหนึ่ง!"

"ข้อเสนอ​แนะอะไรหรือ?"

“เรย์มอนด์, เจ้าจำฝูงหมาป่าสายลมในเทือกเขาอาซึกะได้ไหม”

ทันทีที่ได้ยินสิ่งนี้, เรย์มอนด์ก็นิ่งอยู่ครู่หนึ่ง

ฝูงหมาป่าสายลมในเทือกเขาอาซึกะ……แน่นอนว่าเขาต้องจำได้, เพราะพวกมันคือฆาตกรที่สังหารพ่อและน้องชายของเขา

เเล้วเเบบนี้…..เขาจะจำพวกมันไม่ได้ได้อย่างไร?

อีกอย่าง….ไม่ว่าในกรณีใด, เขาก็ควรจัดการพวกมันจริงๆ

หลังจากคิดได้เช่นนี้, เขาก็มองไปทางเเมตต์-เย​อร์มัน​ ก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า

"ข้าขอโทษลุงแมต​ต์…ข้าประมาทเลินเล่อในเรื่องนี้,​ ข้าควรจะล้างแค้นให้พวกเขาตั้งนานเเล้ว!"

“เรย์มอนด์ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิเจ้า” แมตต์-เยอร์มันยิ้มแล้วกล่าวต่อ

“แต่สำหรับเราตอนนี้…..นี่เป็นเรื่องดีเพราะมันจะเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!”

“จำนวนของหมาป่าสายลมฝูงนั้นใหญ่มาก…..พวกมันมีกันเกือบสองร้อยตัว!”

“แถมพวกมันยังมีราชาหมาป่าสายลมระดับห้า และหมาป่าสายลมระดับสี่ อีกหลายตัวด้วย…..เราสามารถ​ฆ่าพวกมันแล้วนำร่างกายกับแกนเวทย์มนตร์​มาขายได้อย่างสบายใจ​เลย!”

“ที่สำคัญกว่านั้น……มันยังมีสมบัติล้ำค่าที่ซ่อนอยู่ในเทือกเขาอาสึกะด้วย!”

“สมบัติล้ำค่า​?” เรย์มอนด์พึมพำ​ด้วยความประหลาดใจ

“มันคือ….เหมืองแร่เหล็กคุณภาพสูง!”

เมื่อได้ยิน​เช่นนี้, ดวงตาของเรย์มอนด์ก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

เหมืองแร่เหล็กจริงๆงั้นเหรอ?

ถ้ามันเป็นเรื่องจริง….สิ่งนี้ก็ถือว่าเป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ

ในโลกนี้, อาหารคือสิ่งสำคัญ​มากที่สุด​เเต่อาวุธก็สำคัญ​มากไม่เเพ้กัน

ยิ่งแร่เหล็กคุณภาพสูงที่เป็นวัตถุดิบสำคัญในการผลิตอาวุธคุณภาพสูงมาโดยตลอด….มันก็ไม่เเปลกที่จะเรียกสิ่งนี้ว่าสมบัติ​ล้ำค่า

“ใช่แล้ว มันคือเหมืองแร่เหล็กคุณภาพสูง” แมตต์-เยอร์มันถอนหายใจแล้วพูดต่อ

“เรย์มอนด์, จริงๆแล้วที่พ่อของเจ้ากับข้าเดินทางไปที่นั่นก็เพื่อเหมืองเหล็กนี้!”

“เดิมทีเราวางแผนที่จะขุดมันอย่างลับๆและหารายได้ให้ได้มากที่สุด……แต่เราไม่ได้คาดหวังเลย,​ ว่าจะเจอกับฝูงหมาป่าพวกนั้น!”

จากนั้นเขาก็เหลือบมองเรย์มอนด์แล้วพูดอย่างจริงจัง!

“เจ้าควรเข้าใจว่าเรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง แม้ว่าข้าจะไม่ทราบขนาดของเหมืองเหล็กนั้น…..เเต่ไม่ว่ามันจะใหญ่หรือเล็ก, แต่มันต้องทำเงินจำนวนมากให้กับพวกเราได้อย่างแน่นอน!”

"เเละต่อๆไป…..หมู่บ้านเกรย์สโตนของเราจำเป็นต้องมีแหล่งรายได้”

“เหมืองเหล็กคุณ​ภาพ​สูงนั้นสามารถเป็นเเหล่งรายได้ให้เราได้อย่างเเน่นอน”

“และด้วยเเหล่งรายได้นี้,​ เจ้าจะสามารถ​ซื้อเเกนเวทย์มนตร์เเละแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆได้…..ดังนั้น,​ ข้าคิดว่าเราควรไปดูมันอีกครั้ง”

“อีกอย่าง,​ มันจะเป็นการดีมาก….ถ้าเราจะขุดเหมืองตอนนี้!”

"เพราะว่ามันมีเเค่เฉพาะฤดูหนาวเท่านั้นที่ปลอดภัยและมีคนมาสังเกตเรื่องของคนอื่นน้อยที่สุด!" (ถ้าคนอื่นรู้มีเรื่องเเน่นอน)​

"ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเลย!" เรย์มอนด์ตัดสินใจ​อย่างรวดเร็ว​

"นากัส….ไปรวบรวมทหารมาหน่อย,​ เราต้องการ อัศวินเเห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์ 100 คน, นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์ 10 คน และกริฟฟอนทั้งหมด!"

……………………