ตอนที่ 40 ฉัน มนุษย์ล่องหน หยิ่งยโสที่สุด!!
ในวันนั้น ภารกิจใหม่ก็ได้ปรากฏขึ้นภายในเมืองฐานทัพและสถานที่รวมตัวทั้งหมดที่อยู่ใกล้เคียง
ภารกิจนั้นเรียบง่ายมากซึ่งคือไปฐานทัพทหารและนำข้อมูลสำคัญภายในฐานกลับมาประเมิณคุณค่าของข้อมูลแล้วจึงจะได้รับรางวัล ส่วนรางวัลพวกนี้ ทางตระกูลใหญ่ทั้งสิบแห่งเมืองหวังฉางจะเป็นคนจ่ายให้!!
ทันทีที่ภารกิจนี้ปรากฏขึ้น มันก็ทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นไปทั่ว
ผู้คนในสถานที่รวมตัวนั้นไม่ค่อยได้ทราบข่าวเท่าไหร่และพวกเขาก็ไม่รู้เลยว่าเมืองฐานทัพนั้นสูญเสียไปมากเพราะซูเฉิน พวกเขาจึงรับทำภารกิจนี้อย่างกระตือรือร้นและเตรียมตัวหาทีมไปทำกัน
ทางด้านเมืองฐานทัพ พวกเขาทั้งหมดต่างก็รู้กันว่าตระกูลใหญ่ทั้งสิบนั้นพ่ายแพ้กันมาอย่างหนักหน่วง คนส่วนใหญ่จึงเลือกจะเฝ้าดูอย่างเงียบๆและแทบไม่มีใครกล้ารับทำภารกิจเลยแม้ว่ารางวัลมันจะหอมก็ตาม
เพื่อปลุกใจให้คนเหนือมนุษย์รับภารกิจนี้ ตระกูลใหญ่สอบตระกูลบจึงเสนอสิ่งของที่มีมูลค่ามากมาย และของพวกนี้นั้นก็พอจะทำให้คนเหนือมนุษย์ระดับสี่ดาวบ้าเลือดกันได้เลย และมีบางอันกระทั่งไปกระตุ้นต่อมความอยากของคนเหนือมนุษย์ระดับห้าดาวด้วย
สำหรับคนเหนือมนุษย์ระดับหกดาวขึ้นไป ของพวกนี้มันไม่มีค่าอะไรสำหรับพวกเขา
บางทีเพราะถูกกระตุ้นจากของรางวัล คนเหนือมนุษย์บางคนจึงเริ่มรับภารกิจไปทำ และ ตู่เหล่ยก็เป็นหนึ่งในนั้น
ตู่เหล่ยคือคนเหนือมนุษย์ระดับสามดาว และความแข็งกแร่งของเขาภายในเมืองฐานทัพนั้นนับได้ว่าธรรมดามาก ชีวิตของเขานั้นก็ดูธรรมดา แค่ดีกว่าคนบางส่วนแต่ไม่ได้ดีเท่าคนอื่น
เมื่อเขาเห็นภารกิจนี้ ภายในใจเขารู้สึกตื่นเต้นมาก ภารกิจนี้มันเหมือนเกิดมาเพื่อเขาเลย
ตู่เหล่ยนั้นครอบครองความสามารถพิเศษอยู่ นั่นคือ เขาสามารถล่องหนได้!!
ใช่แล้ว มันเป็นความสามารถสุดเจ๋ง ตราบใดที่เขาล่องหน ไม่มีใครสามารถค้นพบเขาได้ยกเว้นแค่คนเหนือมนุษย์ระดับห้าดาวขึ้นไปเท่านั้น
นี่แหละคือความเทพของเขา
เขานั้นเชื่อมั่นว่าด้วยความสามารถล่องหนของเขา เขาสามรารถแทรกซึมเข้าฐานทัพทหารแล้วนำข้อมูลสำคัญกลับมาได้อย่างแน่นอน
ในฐานทัพที่ใหญ่โตแบบนี้ แน่นอนว่าจะต้องมีคนเหนือมนุษย์ที่มีความสามารถที่ดีกว่าความสามารถล่องหนอยู่แล้ว คนบางส่วนที่มั่นใจในความสามารถของตนก็รับภารกิจนี้ไปทำเหมือนกัน
“เมืองฐานทัพได้จัดตั้งภารกิจนี้เพื่อให้คนเหนือมนุษย์แทรกซึมเข้าไปในฐานทัพแล้วขโมยข้อมูลกลับมาให้เมืองฐานทัพ”เหลิงเหยูเหว่ยนั้นก็รีบถ่ายทอดข้อมูลทั้งหมดที่เธอรู้ให้กับซูเฉิน
ซูเฉินก็พบว่ามันน่าตลกมาก ถ้าเขาจำไม่ผิด ไม่ใช่ว่าการแทรกซึมเข้าฐานทัพศัตรูเป็นหนึ่งในความสามารถของสปายในเกมส์เร้ดอะเริ้ทหรอกหรอ?
ในเมื่อคนพวกนั้นอยากจะแทรกซึมเข้าฐานของเขา เขาก็จะเตรียมการต้อนรับไว้ให้อย่างดี
ตู่เหล่ยนั้นก็ได้ออกเดินทางเพียงลำพัง และในระหว่างทาง สัตว์กลายพันธุ์ต่างก็หวาดกลัวกันจนหนีหายไปเนื่องจากกองทัพรถถังเมื่อก่อนหน้านี้ซึ่งมันส่งผลให้เขาสามารถเดินทางได้เร็วขึ้น ไม่นาน เขาก็เดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางอย่างไม่ลำบาก
พอมาถึง เขามองเห็นปล่องที่เกิดจากระสุนปืนใหญ่เต็มไปหมดซึ่งมันแสดงให้เห็นว่ามันเกิดการต่อสู้อันเข้มข้นขึ้น
ตู่เหล่ยก็กลืนน้ำลายด้วยความกังวลใจ พลังต่อสู้ของฐานทัพทหารนั้นน่าหวาดกลัวมาก ถ้าหากว่ามันสามารถจัดการกองทัพของเมืองฐานทัพได้ แสดงว่าเขาได้ตายแน่หากเขาถูกพบหน่ะสิ?
“ไม่ เป็นไปไม่ได้ ความสามารถในการล่องหนของฉันไม่มีทางถูกตรวจพบแน่ ตามข้อมูลภารกิจ ศัตรูหน่ะมีแค่อาวุธและอุปกรณ์ที่ทรงพลังเฉยๆแต่ไม่ได้มีคนเหนือมนุษย์ที่แข็งแกร่งนัก”
ตู่เหล่ยนั้นก็พยายามปลอบใจตัวเองแล้วเริ่มใช้ความสามารถพิเศษของเขา
ร่างกายของเขาก็ค่อยๆหายไป และภายในสามวินาที เขาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยราวกับว่าเขานั้นไม่เคยมีตัวตนมาก่อน ตอนนี้เขาได้ล่องหนอย่างสมบูรณ์แล้ว
ตู่เหล่ยนั้นจึงเดินไปอย่างหน้าตาเฉยโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองนั้นถูกพบตัวแล้วในตอนที่เขาก้าวเข้ามาในเขตเรดาห์ของฐานทัพ
“โอ้ ตัวทดลองแรกมาเร็วจังแหะ?”ซูเฉินก็รู้สึกประหลาดใตขึ้นมาแต่สีหน้าของเขาก็แข็งค้างทันทีเมื่อเขาขยายหน้าจอดู
“ระบบ มาบอกหน่อยสิว่าผู้บุกรุกมันอยู่ใหน”
“อีกฝ่ายเป็นคนเหนือมนุษย์ที่มีความสามารถล่องหน มันจึงเป็นเรื่องปกติที่โฮสต์จะมองไม่เห็น”
ซูเฉินที่โดนระบบพูดดูถูกใส่ก็ตัดสินใจเรียกหมาล่าเนื้อของเขา
“ไปจัดการสิ เอ้อหัว!!”
ทันทีที่เขาสั่งการ หมาล่าเนื้อก็ได้พุ่งออกมาจากหลังก้อนหินแล้วเข้ากัดก้นของตู่เหล่ย
ตู่เหล่ยนั้นก็ไม่ได้คิดเลยว่าจะมีหมาปรากฏตัวขึ้นฉับพลันแบบนี้ เขาจึงถูกหมาล่าเนื้อกัดที่ก้น ณ ตรงนั้นเลย
“โอ้ยยย!!”
ตู่เหล่ยก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และมันทำให้เขาไม่สามารถคงสภาพการล่องหนได้อีกต่อไป เขาจึงคลายล่องหนโดยไม่รู้ตัว
ด้วยความเจ็บปวด เขาก็คุกเข่าลงกับพื้นในขณะกำมีดสั้นไว้ในมือเพื่อเตรียมจะตัดหัวหมาที่กัดเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อมปืนมาจ่อหัวเขา เขาจึงหยุดอยู่เฉยๆแต่โดยดี
“นี่เป็นตัวแรก จับมันไปแล้วรอคำสั่งของผู้บัญชาการอีกที”
นั่นก็คือประโยคเดียวที่ตู่เหล่ยได้ยินก่อนที่เขาจะหมดสติไป
ตู่เหล่ยนั้นเป็นคนแรกและไม่ใช่คนสุดท้าย กล่าวได้ว่าเขานั้นไม่ใช่คนที่โชคร้ายที่สุด
แนวเขตป้องกันของฝั่งซูเฉินนั้นกว้างมากเพราะงั้นเขาจึงให้ยูนิตประเภทต่อสู้หลายตัวกระจัดกระจายออกไป และหมาล่าเนื้อก็เป็นยูนิตที่ธรรมดาที่สุด ส่วนอีกด้านหนึ่ง ซูเฉินก็ได้จัดวางยูนิตประเภทต่อสู้ชนิดพิเศษไว้ด้วย
นั่นก็คือ ยูนิตระดับ 4 เดโซเรเตอร์(Desolator)
เจ้ายูนิตตัวนี้เหมือนแอนดรอยด์และแทบจะไม่สามารถนับว่าเป็นมนุษย์ก็ว่าได้ ร่างกายของเจ้ายูนิตตัวนี้มีความต้านทานต่อรังสีสูงมาก แถมยังมีอุปกรณ์ที่เหมือนท่อที่ติดกับร่างกายซึ่งมันสามารถใช้สร้างเป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยรังสีได้ ไม่ว่าสิ่งมีชีวิตใหนและรวมไปถึงสิงไม่มีชีวิตเข้ามาภายในเขตพื้นที่นี้สิ่งนั้นก็จะถูกพื้นที่รังสีโจมตีใส่และต้องตายอย่างน่าสังเวท
ตอนในเกมส์ ซูเฉินนั้นชอบสร้างเดโซเรเตอร์(Desolator)มากที่สุดเพื่อเอาไว้ไปขวางกันเส้นทางสำคัญและเอาไว้ทำให้ทหารของศัตรูล้มตายกันเป็นจำนวนมาก
กล่าวได้ว่าเดโซเรเตอร์(Desolator)นั้นเป็นเขตแดนป้องกันอันไร้พ่าย
แน่นอนว่าถ้าหากศัตรูมีความสามารถในการโจมตีระยะไกล เดโซเรเตอร์(Desolator)นั้นก็แทบจะทำอะไรไม่ได้เลย
ยังไงซะเกมส์และความเป็นจริงมันต่างกัน ในเกมส์ เดโซเรเตอร์(Desolator)นั้นไม่สามารถเคลื่อนที่ได้หากว่าปักท่อลงบนพื้นที่แล้วแต่ในความจริงเดโซเรเตอร์(Desolator)นั้นสามารถหลบซ่อนและเคลื่อนไหวไปมาได้
อย่างไรก็ตามพื้นที่รังสีนั้นก็เป็นสิ่งที่สามารถสังเกตเห็นได้ง่าย – ก็พื้นมันเปลี่ยนเป็นสีเขียว ไม่ว่าใครก็สามารถบอกได้ว่ามันผิดปกติ ดังนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับว่าศัตรูจะโง่หรือเปล่า
สำหรับที่ซูเฉินประหลาดใจนั้นเป็นเพราะว่ามันมีพวกโง่หลงกลด้วย
ไอ้โง่นั้นคงสติไม่ดีแล้วเดินเข้ามาในพื้นที่รังสี แค่ก้าวเข้ามาไม่กี่ก้าว มันก็กรีดร้องและพยายามจะออกไป แต่สุดท้ายแล้วมันก็ตายลงตรงขอบของพื้นที่รังสี
นี่เป็นครั้งแรกที่ซูเฉินได้เห็นพลังของรังสีซึ่งมันแตกต่างจากตอนเล่นเกมส์ กล่าวได้ว่าไอ้นี่มันเป็นอาวุธที่โหดมาก
ตราบใดที่ซูเฉินโยนเดโซเรเตอร์(Desolator)ลงใส่พื้นที่ที่ฝ่ายตรงข้ามอยู่แล้วจัดการปักท่อขนาดใหญ่ลงในพื้นที่แห่งนั้นเพื่อสร้างพื้นที่รังสีขึ้นมา เขามั่นใจว่าบริเวณนั้นจะไม่มีสิ่งมีชีวิตอีกต่อไป
ถ้าหากผลลัพธ์นั่นเกิดจากเดโซเรเตอร์(Desolator)แค่ตัวเดียว แล้วถ้าหากเป็นกลุ่มเดโซเรเตอร์(Desolator)ล่ะมันจะเป็นไง?
พอคิดแล้ว ซูเฉินก็อดจะหัวเราะออกมาไม่ได้
เขาตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถเอาความคิดเกมส์มาปนกับความจริงที่นี่ได้ มันมีหลายอย่างแตกต่างจากเกมส์อย่างที่ที่เขาไม่สามารถทำให้พวกเดโซเรเตอร์(Desolator)บินไปแล้วลงมายังสถานที่หนึ่งเหมือนในเกมส์ได้
ในวันแรก ผู้บุกรุกทั้งหมดนั้นถูกจับ ส่วนที่จับไม่ได้ก็ตาย
ผู้บุกรุกทั้งหมดนั้นเป็นคนเหนือมนุษย์ที่ครอบครองความสามารถทั้งสิ้นอย่างเช่น ล่องหน และการปลอมแปลงตัว
โชคร้ายที่ความสามารถพวกนี้ไม่มีผลอะไรกับซูเฉินและภายในหนึ่งนาทีก็ถูกพบเจอแล้ว
