การหวนคืนของจอมพลคนสุดท้าย ตอนที่ 474 สู้แบบไม่กลัวตาย

ตอนที่ 474 สู้แบบไม่กลัวตาย

“ยังกล้ามาเผชิญหน้ากับข้าอีกเหรอ ”

แม่ทัพใหญ่เผ่าปีศาจ โรเจรอส เย้ยหยัน ระหว่างกำลังเย้ยหยันเขาก็มองไปทาง อลิส วอเตอร์ ด้านหน้า ใช่แล้ว! ตอนนี้ โรเจรอส กำลังเย้ยหยัน อลิส วอเตอร์ อยู่

อลิส วอเตอร์ กัดฟันของเธอด้วยความโกรธ เธอยังจำเรื่องที่เกิดขึ้นได้เป็นอย่างดี ในตอนที่กองทัพเผ่าพันธุ์ปีศาจเริ่มบุกโจมตี เธอและหน่วยอัศวินมังกรได้ปะทะกับกองทัพปีศาจ และผลของการปะทะครั้งนั้น มันก็ทำให้หน่วยอัศวินมังกรเสียหายอย่างหนัก แม้แต่ราชามังกรของเธอก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

อลิส วอเตอร์ พยายามสงบจิตใจของเธอเอาไว้ จากนั้นก็พูดว่า

“พวกเรามาคุยกันหน่อยไหม”

“คุย?”

โรเจรอส ตอบรับด้วยน้ำเสียงแปลกใจ มนุษย์นี่ช่างเป็นพวกที่น่าตลกซะจริง สถานการณ์เป็นแบบนี้แล้วยังอยากคุยอีกงั้นเหรอ

เบลเฟกอร์ เองก็มีความคิดไม่ต่างจาก โรเจรอส มากนัก เขาเองก็คิดว่ามนุษย์เป็นพวกตลก

“เรามีอะไรต้องคุยกันอีก ตอนนี้มันใช่เวลาคุยหรือเจรจากันงั้นเหรอ… ไม่สิ! พูดให้ถูกคือ ทำไมพวกข้าต้องเจรจากับพวกเจ้าด้วย กำลังรบของพวกข้าเหนือกว่าเห็น ๆ หากสู้กันยังไงพวกข้าปีศาจก็ชนะ ”

โรเจรอส พูด

อลิส วอเตอร์ ตอบทันทีว่า

“จริงอยู่ที่พวกเราสู้พวกเจ้าไม่ได้ แต่ว่า มันก็แค่ตอนนี้เท่านั้น กำลังรบที่อยู่ทางใต้ของทวีปเป็นเพียงกำลังรบบางส่วนของมนุษย์ หากกำลังรบหลักของมนุษย์ถูกส่งลงมาที่อาณาเขตทางใต้ กองทัพเผ่าพันธุ์ปีศาจของพวกเจ้าที่มีเพียง 1 ล้านตน ไม่มีทางรับมือได้แน่ จริงอยู่ที่กองทัพปีศาจมีพลังเฉลี่ยมากกว่ากองทัพมนุษย์ แต่ว่า มนุษย์ของเรามีหลายร้อยล้านคน มนุษย์สามารถใช้จำนวนลดช่องว่างเรื่องพลังบ่มเพาะได้”

อลิส วอเตอร์ พยายามขู่ปีศาจทั้ง 2

โรเจรอส และ เบลเฟกอร์ มองหน้ากัน พวกเขาทั้ง 2 ไม่ใช่ปีศาจที่ไม่มีสมอง ตำแหน่งแม่ทัพใหญ่เผ่าปีศาจไม่ใช่ตำแหน่งที่จับฉลากได้มา พวกเขาทั้ง 2 รู้ดีว่าสิ่งที่ อลิส วอเตอร์ พูดออกมามันสมเหตุสมผล

หากพวกเขาโดนมนุษย์หลายร้อยล้านคนบุกเข้าโจมตีพร้อมกัน พวกเขาไม่รอดแน่ จำนวนมันต่างกันมากเกินไป หากพวกเขามีปีศาจสัก 10 ล้านตน พวกเขาจะไม่กลัวมนุษย์หลายร้อยล้านคนเลย

“เจ้าต้องการเสนออะไร?”

โรเจรอส ถาม ตอนนี้เขายอมรับการเจรจาแล้ว

อลิส วอเตอร์ รีบอธิบายทันที

“พวกเราจะสงบศึกกัน 1 ปี มนุษย์จะไม่โจมตีปีศาจ ปีศาจจะไม่โจมตีมนุษย์ อาณาเขตของเผ่าปีศาจคือเกาะป้อมปราการที่พวกเจ้ายึดไป ส่วนอาณาเขตของมนุษย์คือทวีปแห่งนี้ ”

“เรื่องนั้นยอมไม่ได้ ”

โรเจรอส พูดพร้อมส่ายหน้า จากนั้นเขาก็พูดต่อ

“ข้อตกลงนี้เผ่าปีศาจของเราเสียเปรียบมากเกินไป อาณาเขตของพวกเรามันน้อยเกินไป เกาะที่พวกเจ้าเรียกว่าเกราะป้อมปราการ มันทำอะไรไม่ได้เลย หากอยู่ได้แค่ที่นั่นไม่นานอาหารที่พวกเราเตรียมมาก็คงหมด …ข้าต้องการอาณาเขตทางใต้ของทวีปแห่งนี้ ”

โรเจรอส เข้าใจดีว่าทาง อลิส วอเตอร์ ไม่มีทางยอมรับข้อเสนอของตัวเองแน่นอน เหตุผลก็เพราะข้อเสนอนี้มันมากเกินไป ถ้ามนุษย์เสียอาณาเขตทางใต้ของทวีป ก็เหมือนมนุษย์แพ้สงครามแล้ว 50% เหตุผลที่ โรเจรอส ยื่นข้อเสนอที่เป็นไปไม่ได้ก็เพราะว่า เขาต้องการเบนความสนใจ!

“ไม่ได้!”

ครั้งนี้เป็น เอลิน่า กริฟฟอน ที่พูดออกมา เธอปฏิเสธข้อเสนอของ โรเจนอส เธอไม่มีทางยอมให้เผ่าปีศาจปกครองอาณาเขตทางใต้เด็ดขาด ที่นี่คืออู่ข้าวอู่น้ำของมนุษย์ มนุษย์จะเสียอู่ข้าวอู่น้ำของตัวเองไปไม่ได้เด็ดขาด

“มันมากเกินไป ”

อลิส วอเตอร์ ส่ายหน้าฏิเสธ จากนั้นเธอก็พูดต่ออีกว่า

“ปัญหาของเผ่าปีศาจคืออาหารใช่ไหม เอาแบบนี้เป็นไง มนุษย์จะส่งอาหารให้พวกเจ้าเดือนละ 1,000 ตัน มนุษย์จะส่งอาหารให้พวกเจ้าทุกเดือนจนกว่าจะครบ 1 ปี เท่านี้ปัญหาเรื่องอาหารก็โดนแก้ไขแล้ว ”

หลังจากฟังจบ โรเจรอส ก็หันหน้ามอง เบเฟกอร์

เบเฟกอร์ พยักหน้าให้ การพยักหน้าของเขาหมายถึงเขายอมรับข้อเสนอของ อลิส วอเตอร์

หลังจากได้รับความเห็นชอบ โรเจรอส ก็พูดขึ้นว่า

“พวกเราตะ-”

ฉีก!!!

ก่อนที่ โรเจอรอส  จะพูดจบ อากาศข้าง ๆ ตัวของเขาก็โดนฉีกออก หลังจากเห็นอากาศโดนฉีกออกแม่ทัพปีศาจทั้ง 2 ก็อยู่ในท่าพร้อมสู้ทันที ในความคิดของแม่ทัพปีศาจทั้ง 2 ประตูมิตินี้ต้องเป็นฝีมือของเผ่าเทพแน่นอน เผ่าเทพและเผ่าปีศาจคือศัตรูคู่แค้นกัน

อลิส วอเตอร์ และ เอลิน่า กริฟฟอน มองดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยใบหน้าสงสัย พวกเธอไม่เข้าใจว่าทำไม่แม่ทัพปีศาจทั้ง 2 ถึงอยู่ในท่าพร้อมสู้? นี่มันเกิดอะไรขึ้น???

ไม่นานหลังจากนั้น ร่าง 1 ร่างก็ค่อย ๆ ออกมาจากประตูมิติ

“ท่านพี่!!”

อลิส วอเตอร์ เป็นคนแรกที่ตอบสนอง

ใช่แล้ว! คนที่ออกมาจากประตูมิติไม่ใช่ใครอื่น เขาคือ ไคล์ วอเตอร์ นั่นเอง หลังจากได้ยินเสียงน้องสาวของตัวเอง ไคล์ วอเตอร์ ก็มองไปตามเสียงทันที เมื่อเห็นว่า อลิส วอเตอร์ ไม่ได้รับบาดเจ็บหนักเขาก็รู้สึกโล่งใจมาก

ไคล์ วอเตอร์ พยักหน้าให้กับน้องสาวตัวเอง จากนั้นก็มองไปทางแม่ทัพใหญ่เผ่าปีศาจทั้ง 2

ในเวลานี้ ใบหน้าของ โรเจรอส และ เบเฟกอร์ เต็มไปด้วยความสงสัย พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมมนุษย์ถึงสามารถใช้เคล็ดวิชาประตูมิติได้ อีกอย่าง พลังปราณที่อยู่ในตัว ไคล์ วอเตอร์ มันก็แปลกมาก ความเข้มข้นของพลังปราณในร่าง ไคล์ วอเตอร์ คือความเข้มข้นของระดับพระเจ้า ขั้นที่ 3 แต่ว่า ปริมาณพลังปราณในร่างกลับมากกว่าพวกเขาซะอีก

ทำไมระดับพระเจ้า ขั้นที่ 3 ถึงได้มีปริมาณพลังปราณเท่ากับระดับพระเจ้า ขั้นที่ 5 ได้ล่ะ นี่มันไม่ถูกต้อง มันเป็นไปไม่ได้ โรเจรอส และ เบลเฟกอร์ ไม่อยากเชื่อว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องจริง

“โรเจรอส… เบลเฟกอร์… ”

ไคล์ วอเตอร์ พึมพำเบา ๆ หลังจากมองแม่ทัพใหญ่เผ่าปีศาจทั้ง 2 ไคล์ วอเตอร์ เคยต่อสู้กับพวกนี้มานับครั้งไม่ถ้วนในชาติที่แล้ว ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะจำได้

โรเจรอส ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า

“” แกรนด์ดยุก วอเตอร์  “

“ใช่!”

ไคล์ วอเตอร์ พยักหน้าพร้อมตอบคำถาม หลังจากตอบคำถามเขาก็พุ่งใส่แม่ทัพปีศาจทั้ง 2 พร้อมดาบในมือทันที ปีศาจ ในหัวของ ไคล์ วอเตอร์ คือศัตรูที่ต้องฆ่าเท่านั้น ไม่มีต่อรอง ไม่มีเจรจา ไม่มีสงบศึก เขาจะไม่เสียเวลาคุยกับพวกปีศาจ

โรเจรอส และ เบลเฟกอร์ แสดงใบหน้าตกใจ แต่ถึงพวกเขาจะตกใจพวกเขาก็อยู่ในท่าตั้งรับกันอย่างรวดเร็ว แม่ทัพใหญ่เผ่าปีศาจทั้ง 2 ชักดาบที่คาดเอวของพวกเขาออกมา พวกเขาไม่กล้าดูถูก ไคล์ วอเตอร์ พวกเขารู้ดีว่ามนุษย์ด้านหน้าแข็งแกร่ง

อีกอย่าง ในตอนนี้พวกเขาทั้ง 2 รู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่รุนแรงมาก มันรุนแรงจนพวกเขาเสียวสันหลัง

“ข้ารับมือกับมันเอง เจ้าหาโอกาสโจมตี ”

โรเจรอส ตะโกนบอก เบลเฟลกอร์ หลังจากตะโกนเขาก็ลอยตรงไปด้านหน้าพร้อมกับดาบในมือ

เพล้ง!

ดาบ ไคล์ วอเตอร์ และดาบ โรเจรอส ปะทะกันกลางอากาศ เสียงที่ดังทั้งสองปะทะกันดังสนั่นจนทหารหลายคนที่สู้อยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นมอง

หลังจากดาบปะทะกัน ไคล์ วอเตอร์ ก็ใช้ขาเตะเข้าที่กลางตัวของ โรเจรอส

โรเจรอส ไม่ใช่พวกอ่อนหัด เขาผ่านสนามรบมามากมาย การโจมตีกะทันหันของ ไคล์ วอเตอร์ ไม่ได้ทำให้เขาตกใจ เขาใช้ขาของตัวเองยกขึ้นป้องกัน เขาไม่ต้องการหลบการเตะครั้งนี้ ถึงพลังปราณของเขาจะน้อยกว่า ไคล์ วอเตอร์ อยู่เล็กน้อย แต่ร่างกายไม่ใช่ ร่างกายของเผ่าปีศาจแข็งแรง ทนทาน เขามั่นใจว่าพลังกายของเขาเหนือกว่า ไคล์ วอเตอร์

“ไอโง่!”

โรเจรอสเยาะเย้ยในใจ

พั้ว!!!

ขาทั้ง 2 ปะทะกัน หลังจากขาทั้ง 2 ปะทะกัน ใบหน้าของ โรเจรอส ก็เปลี่ยนไปเป็นใบหน้าตกใจ ในตอนนี้ขาของ โรเจรอส รู้สึกเจ็บมากเขารู้สึกราวกับว่าขาของเขาหักไปแล้ว

แต่หลังจากที่ โรเจรอส มองไปที่ขาของ ไคล์ วอเตอร์ เขาก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม ในตอนนี้ขาของ ไคล์ วอเตอร์ หักไปแล้ว ใช่แล้ว! ขาของ ไคล์ วอเตอร์ หักเหมือนของเขา

“บ้าไปแล้ว ไอ้มนุษย์คนนี้มันบ้าไปแล้ว ”

โรเจรอส ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก เขาไม่คิดมาก่อนว่า ไคล์ วอเตอร์ จะยอมทุมสุดตัวแต่ตั้งเริ่มการต่อสู้แบบนี้

หลังจากเตะจนขาหักไปแล้ว ไคล์ วอเตอร์ ก็ดึงขากลับจากนั้นก็เริ่มใช้พลังปราณรักษาขาตัวเอง และในระหว่างรักษา ขาอีกข้างของเขาก็ตรงไปที่กลางตัว โรเจรอส อีกครั้ง ไคล์ วอเตอร์ มีความแค้นกับพวกปีศาจมาก ทุก ๆ ครั้งที่เขาสู้จะเป็นการทุมสุดตัวเสมอ ทุกการโจมตีคือหวังฆ่า ทุกการเคลื่อนไหวคือหวังฆ่า

เมื่อเห็นว่าขาอีกข้างของ ไคล์ วอเตอร์ กำลังตรงเข้าหาตัวเอง โรเจรอส ก็ถอยหลังเต็มกำลัง เขาไม่ต้องการรับการโจมตีครั้งนี้ ถ้าเขารับการโจมตีครั้งนี้เขาต้องบาดเจ็บหนักแน่ ๆ ทว่า มันสายเกินไปแล้ว ขาอีกข้างของ ไคล์ วอเตอร์ เตะเข้ากลางตัว โรเจรอส

ตุ๊บ!!!

ร่างของ โรเจรอส ลอยตามไกลกว่า 10 เมตรก่อนที่จะหยุดลง ในเวลานี้ โรเจรอส รู้สึกเจ็บตรงกระดูกซี่โครงมาก แต่ไม่กี่วินาทีต่อมาอาการเจ็บของเขาก็หายไป อย่างที่เคยบอกไป พวกเผ่าปีศาจมีร่างกายที่แข็งแกร่งมาก ต่อให้แขนขาดก็สามารถงอกออกมาใหม่ได้ กระดูกซี่โครงหักจึงเป็นแค่การบาดเจ็บเล็กน้อย

ก่อนที่ โรเจรอส จะตั้งตัว ไคล์ วอเตอร์ ก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง เขาพุ่งเข้าไปหา โรเจรอส พร้อมกับดาบในมือ

โรเจรอส ตั้งท่าป้องกันทันที ตอนนี้เขาเริ่มหวาดกลัว ไคล์ วอเตอร์ แล้ว เขาไม่คิดมาก่อนว่า ไคล์ วอเตอร์ มันจะบ้ามากขนาดนี้ เขาไม่คิดมาก่อนว่าขนาดขาหัก 2 ข้าง ไคล์ วอเตอร์ จะยังพุ่งเข้าโจมตีตัวเองอยู่ โรเจรอส เจอคู่ต่อสู้มามากมาย แต่เขาพึ่งเคยเจอคู่ต่อสู้ที่สู้แบบนี้ครั้งแรก สู้แบบไม่รักชีวิต สู้แบบไม่กลัวตาย

ขณะเดียวกัน เบลเฟกอร์ ก็กำลังมองการต่อสู้ระหว่างทั้ง 2 ด้วยใบหน้าซับซ้อน เขากำลังคิดว่าเขาจะเข้าร่วมการต่อสู้หรือออกจากสนามรบ ไคล์ วอเตอร์ ปรากฎตัวที่นี่แผนที่วางเอาไว้พังหมดแล้ว