ตอนที่ 40 พี่ชายอยู่ที่นี่
พลังปราณในบึงนี้โกลาหลมาก
สามสาวไม่เพียงจะโดนบดบังวิสัยทัศน์ แต่ยังไม่อาจแข่งขันกับพวกเหลียงจู้ในแง่ของสัมผัสได้ พวกนางจึงโดนบังคับให้ต้องเป็นฝ่ายรับ
พอถูกล้อมในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ถ้าไม่สามารถหาทางฝ่าวงล้อมหรือบินขึ้นฟ้า ไม่ช้าก็เร็ว พวกนางจะโดนคนพวกนี้ขย้ำ
ในใจกลางบึง เสียงโลหะกระทบกันดังเรื่อยๆ
เฟิงหยูเตี๋ยกับเพ่ยเหลียนเสวี่ยเริ่มแสดงสีหน้าวิตก หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ
พวกนางไม่รู้ว่าคนเหล่านี้จะโจมตีจากทางไหน
พวกนางต้องคอยปกป้องเสี่ยวอวิ๋นหลัวขณะรับการโจมตีของผู้บ่มเพาะก่อตั้งรากฐาน
บนพื้นสูงไม่ไกล เย่อันผิงที่นั่งสมาธิและหลับตาเองก็มองพวกเขาด้วยจิตสัมผัส แต่เขากำลังกังวลใจ
สำหรับว่าทำไมเขาถึงกังวล?
เขาไม่เคยคิดว่าเสี่ยวอวิ๋นหลัวจะอยู่ร่วมกับเฟิงหยูเตี่ยและน้องสาวเขา
เหนือสิ่งอื่นใด เสี่ยวอวิ๋นหลัวคือลูกสาวคนเดียวของประมุข และนางก็มีอาคมคุ้มครองที่ประมุขร่ายไว้
เมื่ออาคมทำงาน ประมุขจะสัมผัสได้และรีบมา
เวลานั้น ยายเฒ่านั่นอาจระเบิดหัวเขากับ’พี่สอง สาม สี่และห้า’โดยไม่ถามอะไร
เย่อันผิงกลืนน้ำลาย รีบนำนกหวีดเหล็กออกมา ยัดเข้าปาก เตรียมช่วย
แต่ก่อนเขาจะได้เป่านกหวีด บางสิ่งดูเหมือนจะเกิดขึ้นทางฝั่งเฟิงหยูเตี๋ย
…
ซวบ
มีเสียงกระบี่แทงทะลุเนื้อและเลือดก็กระเซ็น
ตอน’พี่ห้า’แทงเสี่ยวอวิ๋นหลัว เฟิงหยูเตี๋ยที่ขวางการโจมตีด้วยกระบี่ก็พลันเปลี่ยนวิธี ครั้งนี้ นางขวางด้วยตัวนาง
ตอนตัวนางปะทะกับอาวุธแหลม ไหล่ซ้ายนางก็โดนแทงทะลุ
เพราะเขาคาดไม่ถึง ชายที่แทงนางจึงเสียสมาธิไปสั้นๆ
แต่ช่วงเวลานี้ก็ถูกเฟิงหยูเตี๋ยคว้าไว้
นางกัดฟัน ทนความเจ็บปวดบนไหล่ซ้าย และยื่นมือไปคว้ากระบี่และข้อมืออีกฝ่ายไว้“แม่นางเพ่ย!”
เพ่ยเหลียนเสวี่ยตอบสนองทันทีและมาอยู่ข้าง’พี่ห้า’ในก้าวเดียว
เปราะ
แสงเย็นไหววูบ ‘พี่ห้า’ล้มลงกับพื้น
วินาทีต่อมา ‘พี่สี่’ก็มาจากอีกทางและเห็นฉากนี้ เขาอดตะโกนไม่ได้“น้องห้า!”
แต่เสียงตะโกนนี้ได้เปิดเผยตำแหน่งเขา
ตอนเฟิงหยูเตี๋ยได้ยิน นางก็ยกกระบี่ ควบคุมมันด้วยบพลังปราณ ส่งมันบินออกไปเหมือนลูกศร
ซวบ
‘พี่สี่’ไม่คิดว่าจะเปิดเผยตำแหน่งตัวเองเพียงส่งเสียงและก่อนจะได้ปกป้องร่างตัวเองด้วยพลังปราณ หน้าท้องก็โดนกระบี่แทงทะลุ
พรวด!
พอสัมผัสได้ว่านางโจมตีโดนเป้า เฟิงหยูเตี๋ยก็พลิกฝ่ามือและยกนิ้ว
กระบี่ของนางพลิกกลับและผ่าศัตรูเป็นสองส่วนจากตรงกลาง
“ไป!”
เฟิงหยูเตี๋ยกัดฟัน กระชากกระบี่ที่ติดไหล่ออก จากนั้นก็คว้ามือของเสี่ยวอวิ๋นหลัว ลากนางไปทางที่เพิ่งฆ่าคน
“แม่นางเพ่ย ตามมาเร็ว!ทางนี้ไม่มีคน!”
ในวงล้อมก่อนหน้า เฟิงหยูเตี๋ยเห็นได้ว่ามีสี่คนที่โจมตีพวกนาง ซ่อนสี่ทิศ ตะวันออก ตก เหนือและใต้
ตอนนี้ที่ตายไปสอง วงล้อมครึ่งหนึ่งจึงพัง
สิ่งเดียวที่เฟิงหยูเตี๋ยเสียใจคือชายสองคนที่โดนฆ่าแค่ก่อตั้งรากฐานขั้นต้น
ถ้าฆ่าก่อตั้งรากฐานขั้นกลางได้สักคน พวกนางก็จะหนีได้โดยตรง
“จิ๊..”
เฟิงหยูเตี่ยเกาะลิ้นและนำอีกสองหนีไปได้ยี่สิบก้าว แต่จู่ๆแสงสีแดงก็พุ่งจากพื้นขึ้นฟ้าทางขวามือ ทำลายผ่านหมอกหนา
พอเห็นแสงสีแดง เฟิงหยูเตี๋ยก็ตระหนักว่าพวกนางมาติดกับดักที่ผู้โจมตีวางไว้
ทั้งสี่มีหน้าที่แค่ถ่วงเวลา และควรมีคนห้าที่คอยวางกับดักในที่มืด
“เฮือก—กับดัก?!”เฟิงหยูเตี๋ยสาปแช่ง“พวกเจ้า ใช้หลายคนในอาณาจักรก่อตั้งรากฐานสู้ไม่พอ แต่ยังวางกับดักด้วย?”
“ฮี่ๆ สหายน้อย ถ้าเจ้าไม่มีค่า ข้าคงไม่เตรียมกับดักมากขนาดนี้..”
เสียงของผู้ชายดังจากทุกทิศทาง ทำให้คิ้วของเฟิงหยูเตี่ยกระตุก
ครั้งนี้ เสี่ยวเทียนโผล่หัวออกมา มองลำแสงสีแดงข้างหน้า นำตำราเต๋าสวรรค์ออกมาเปิด
“หยูเตี๋ย นี่คืออาคม’บีบรัดจิตวิญญาณคันไถใหญ่’ ซึ่งสามารถขังศัตรูและผลาญพลังปราณได้ มันคืออาคมของผู้บ่มเพาะก่อตั้งรากฐาน ขอแค่เจ้าทำลายปมหลักได้ เจ้าจะทำลายทั้งค่ายกลได้”
“..แล้วปมหลักอยู่ไหน?!”
“มีสี่จุดในค่ายกลนี้ที่สอดคล้องกับสี่จุดในคันไถใหญ่”
ขณะที่เสี่ยวเทียนอ่านเนื้อหา เสี่ยวอวิ๋นหลัวก็จำชื่อคาถาได้และทวนคำพูดของเสี่ยวเทียน“ปมคาถาสามารถวางได้สี่จุดตามคันไถใหญ่ ข้าเคยเห็นค่ายกลนี้มาก่อน!”
“สี่จุด?!’
เฟิงหยูเตี๋ยหน้าดำ สี่จุดนี้ตั้งอยู่สี่ทิศของค่ายกล พวกนางไม่มีเวลาจะตรวจสอบทีละหนึ่ง
ต่อให้ลองเสี่ยงโชค โอกาสหนึ่งในสี่ก็ไม่สูง
“มาแยกกัน ข้าจะไปตะวันออกและใต้ เจ้ากับแม่นางเสี่ยวไปตะวันตกกับเหนือ”
เพ่ยเหลียนเสวี่ยรีบพูด“พวกเจ้าสองคนออกกับดักไปทางเหนือ ข้าจะตามไป”
เฟิงหยูเตี่ยเถียง.“ถ้าเราแยกกัน เราจะโดนล้อมและโจมตีทีละคน นอกจากนี้ ข้าขยับมือซ้ายไม่ได้ ข้าไม่อาจปกป้องแม่นางเสี่ยวได้เอง”
“…’
หลังได้ยิน เสี่ยวอวิ๋นหลัวก็ก้มหัว
นางอดโทษตัวเองไม่ได้ ไม่เพียงนางจะเสียกระบี่ไป ตอนนี้ยังถ่วงอีกสอง
นางลังเล“พวกเจ้าไม่ต้องห่วงข้า ข้าจะอยู่หลบซ่อนที่นี่”
“เจ้าจะตายถ้าเราทิ้งเจ้าไว้ คนพวกนั้นมาเพื่อเอาชีวิตเรา”
เสี่ยวอวิ๋นหลัวก้มหัวและหยุดคุย
เฟิงหยูเตี๋ยคิด“ไปด้วยกันเนี่ยแหละ เริ่มจากตะวันตกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ ถ้าเราโชคดี เราอาจทำลายคาถาได้เลย”
นางอุ้มเสี่ยวอวิ๋นหลัวพาดบ่าและวิ่งไปตะวันตก
แต่พอทั้งสามกำลังจะไป เสียงนกร้องก็ดังในป่า
จิ้บจิ้บ-จิ้บจิ้บจิ้บ
ตอนเพ่ยเหลียนเสวี่ยได้ยิน นางก็ลังเล หยุดทั้งสองและฟัง
“รอก่อน!”
“อ่า?!”เฟิงหยูเตี๋ยหันไปมองด้วยสีหน้าประหลาด“มีอะไร?”
“เงียบ!”
วินาทีถัดมา เสียงนกร้องก็ดังซ้ำในป่า
จิ้บ จิ้บ ---จิ้บจิ้บจิ้บ
เพราะเสียงนกร้องดูเป็นธรรมชาติ เฟิงหยูเตี๋ยเลยไม่สนใจ แต่เพ่ยเหลียนเสวี่ยตอบสนองทันทีหลังได้ยินเสียงร้องครั้งที่สอง
พี่ชายอยู่ที่นี่!
นั่นไม่ใช่เสียงนกจริงๆ แต่เป็นสิ่งที่พี่ชายนางเลียนแบบด้วยนกหวีดเหล็กของเขา
“หนึ่งสั้น หนึ่งยาว สองสั้นและหนึ่งยาว”เพ่ยเหลียนเสวี่ยพึมพำ“ปมหลักของอาคมอยู่ทางเหนือ ไป!”
“หะ?!”
เฟิงหยูเตี๋ยสับสน แต่พอเห็นเพ่ยเหลียนเสวี่ยเริ่มวิ่งขึ้นเหนือ นางก็หยุดคิดและรีบตามไป
