บทที่ 215 : ภารกิจย่อย (2-1)
บทที่ 215 : ภารกิจย่อย (2-1)
ฉันยื่นมือออกไปข้างหน้า
ทรายเม็ดเล็กๆที่ถูกลมพัดมาตกลงบนฝ่ามือของฉัน ความร้อนที่กระทบผิวหนัง สภาพอากาศที่ทั้งร้อนและชื้นอย่างที่ฉันคาดไว้มันคือสภาพอากาศในทะเลทรายที่แผดเผาสถานที่แห่งนี้
"อากาศแบบนี้...ร้อนมากจริงๆ"
เวคิสหรี่ตามอง
“ว่าแต่ผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไรอยู่?”
“ดูเหมือนเธอจะกำลังขออะไรบางอย่างจากเรา”
ราวกับสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลง เฟรียซิสที่คุกเข่าอยู่ก็ลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีทองของเธอจับจ้องมาที่ฉัน
“คุณ คุณ…!”
“สบายดีไหมเด็กน้อย?”
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
ดวงตาของเธอสั่นเทา
“เธอไม่ได้ออกตามหาฉันหรอกเหรอ? ฉันมาที่นี่เพื่อเธอเลยนะ”
“แล้วที่ผ่านมาล่ะคะ…?”
“พวกฉันก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านนะสิ ฉันนอนหลับสบายดี ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเราหรอก”
“ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูดเลย คุณใช้เวทย์มนตร์หรือเปล่า? ไม่สิ แม้ว่าจะใช้เวทย์มนตร์ แต่สิ่งนี้…”
“ตอนนี้ใช่เวลาที่เราจะมาคุยกันไหม?”
ชริ้ง
ฉันดึงดาบออกมาจากฝัก
ฉันพูดในขณะที่ยืดดาบออกไปเป็นวงกว้าง
“ก่อนอื่น เราต้องเคลียร์ไอ้พวกนั้นตรงนั้นก่อน”
อีกด้านหนึ่งของถนน
มนุษย์กิ้งก่าหลายร้อยตัวรวมตัวกันเป็นฝูงมุ่งหน้าไปยังขบวนผู้ลี้ภัย ระยะห่างระหว่างทั้งสองเริ่มสั้นลงในตอนนี้
“ถ้าเราซื้อเวลา คนพวกนั้นก็คงจะหนีไปได้ใช่ไหม? มันเป็นภารกิจที่ฉันชอบเลยล่ะ”
เจนน่าดึงคันธนูออกจากด้านหลังของเธอ
เวคิสและเนรเสซ่าดึงอาวุธของพวกเขาออกมาเช่นกัน
“ไม่มีเวลาเหลือแล้ว ไปกันเถอะ”
ฉันเริ่มเดินไปในทิศทางนั้นทันที
สมาชิกอีกสี่คนของปาร์ตี้ที่ 1 ตามมาติดๆ
“พวกคุณ…จะทำตามคำขอของฉันเหรอ?”
เฟรียซิสที่ไล่ตามฉันไปด้วยก้าวย่างที่ลังเล
“เธอไม่เห็นเหรอว่าเรากำลังทำอะไร?”
ฉันหยิบขวดของเหลวสีน้ำเงินออกมาจากกระเป๋า
ยาต้านความร้อน สำหรับนายท่านมันจะปรากฏขึ้นมาว่าเป็นยาธรรมดา ฉันเปิดฝาแล้วจิบทันทีและอีกสี่คนก็เริ่มดื่มยาของพวกเขาด้วยเช่นกัน
“ภารกิจที่เธอขอ เราจะขอรับไว้เอง”
[หัวหน้าปาร์ตี้ที่ 1 “ฮาน (★★★)” แนะนำให้เริ่มภารกิจย่อย คุณจะยอมรับหรือไหม?]
[ใช่ (เลือกแล้ว) / ไม่ใช่]
[ติ๊ง!]
[เริ่มภารกิจย่อย!]
[ชั้น 25 ภารกิจย่อย]
[ประเภทภารกิจ – การป้องกัน]
[วัตถุประสงค์ – ยื้อเวลาให้ผู้ลี้ภัยหลบหนี]
[วัตถุประสงค์พิเศษ – ช่วย NPC 'เฟรียซิส' ให้รอดชีวิต]
การเตรียมการเสร็จสมบูรณ์
ส่วนที่เหลือจะถูกกวาดล้างออกไป
“ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณแยะเยอะเลยค่ะ”
เธอยิ้มเบาๆ
“แต่ฉันจะไม่ทำตัวเกะกะหรอกนะคะ ขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณค่ะ”
“ดีแล้ว อยู่หลังพวกเราเอาไว้”
"ค่ะ"
เธอทำตามคำสั่งได้ดี
ฉันมีเรื่องจะพูดกับผู้หญิงคนนี้เยอะอยู่เหมือนกัน แต่มันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะเท่าไหร่
เธอยังทักทายฮีโร่ที่เคยเจอครั้งก่อนอีกด้วย
"สวัสดีค่ะ"
เจนน่ายิ้ม
ออลก้าพยักหน้ารับด้วยความสง่างาม
“แล้วคนที่ใช้หอกและกริชสองคนนั้นล่ะ…?”
“อีดิสและอารอนยังมีชีวิตอยู่และทั้งคู่ก็สบายดี แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่อื่น”
“ทุกคนปลอดภัยสินะคะ….ถ้างั้นก็โล่งใจ”
“เรากำลังจะบุกเข้าไปเร็วๆนี้แล้ว ระวังตัวด้วย”
เราเห็นศัตรูแล้ว
เฟรียซิสพยักหน้าด้วยสีหน้าตึงเครียด
กร๊ากก กร๊ากกก
เสียงบาดแก้วหูดังมาจากกำแพงแคบๆฝั่งตรงข้าม
มันเป็นเสียงเป็นเอกลักษณ์ของเหล่ามนุษย์กิ้งก่า ฉันเอื้อมมือซ้ายไปหยิบกริชที่หุ้มเข็มขัดไว้
“เธอมีอะไรจะพูดอีกไหม?”
"เหล่าผู้คนจะหลบหนีออกไปได้ใช่ไหม?”
ฉันหยุดเดินและพยักหน้า
ขณะเดียวกันการเคลื่อนไหวของสมาชิกในปาร์ตี้ก็หยุดลง ฉันเลี้ยวไปในซอยที่อยู่ทิศทางตรงกันข้าม
เสียงร้องของพวกมันดังชัดเจน แสดงให้เห็นว่าพวกมันอยู่ตรงหน้าเราแล้ว ฉันชี้ไปที่เฟรียซิส แล้วชี้ไปทางถังขยะ เธอเข้าใจได้ในทันทีและรีบวิ่งไปหลบอยู่หลังถังขยะ ต่อไปฉันก็ชูสามนิ้วขึ้นมา
สาม
สอง
หนึ่ง
"จัดการมันซะ"
เรารีบวิ่งออกจากตรอกไปอย่างรวดเร็ว
“อ๊า!”
“ช่วยเรา ช่วยพวกเราด้วย!”
ตุ๊บ ตุ๊บ!
เสียงกรีดร้องของมนุษย์และเสียงร้องบาดแก้วหูของมนุษย์กิ้งก่าดังไปทั่วบริเวณ
เสียงของผิวหนังถูกฉีกเข้าด้วยกันจนกลายเป็นเสียงดนตรีที่น่าสยดสยองไม่ต่างจากหนังสยองขวัญ
มนุษย์กิ้งก่าตอนนี้ที่กำลังแทงผู้หญิงที่ล้มลงข้างถนนด้วยดาบ แต่ดวงตาของมันก็มาสบตาเข้ากับดวงตาของฉัน
ดวงตาสีเหลืองที่มีรูม่านตายาวสั่นไหวอยู่ในเบ้าตาประหลาดๆนั้น
“กรั๊ก?”
ปั้ก!
กริชที่ฉันขว้างออกไปแทงเข้าไปในดวงตาของมนุษย์กิ้งก่าจนสุดด้ามทันที
“กรี้ก กรี้ก!”
ฉันหมอบตัวลงแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้า
ขณะที่ดาบของฉันเหวี่ยงไปตามแนวนอน คอของมนุษย์กิ้งก่าก็ลอยขึ้นไปในอากาศ ร่างที่ไร้ศีรษะของมันค่อยๆเอียงและล้มกับพื้น เลือดที่บาดแผลที่ไหลออกมาราวกับน้ำพุ แต่มันไม่ได้มีแค่ตัวเดียว
ฉันรีบปรับท่าทางและเหวี่ยงดาบออกไปอีกสองครั้ง
มนุษย์กิ้งก่าสองตัวถูกแทงด้วยดาบของฉันและล้มลงอย่างรวดเร็ว
[มนุษย์กิ้งก่า Lv.21 X 17 ]
“17 ตัว เคลียร์พวกมันภายใน 10 วินาที!”
“เข้าใจแล้ว!”
ชั้บ ชั้บ ชั้บ!
ลูกธนูถูกปล่อยออกมาทันทีที่พวกมันถูกจัดการด้วยธนูของเจนน่า
ลูกศรสามลูกโจมตีสามเป้าหมายอย่างรวดเร็ว เนเรสซ่าใช้มีดสั้นของเธอกำจัดมนุษย์กิ้งก่าทั้งสามตัวภายในครั้งเดียว เจนน่าเองก็โจมตีพวกมันด้วยลูกธนูทันทีเช่นกัน
“ตอนนี้ข้างนอกมันวุ่นวายมาก แถมอากาศร้อนๆนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย”
ออลก้าพึมพำ
ถนนเต็มไปด้วยซากศพของมนุษย์และมนุษย์กิ้งก่า บ้านเรือนและอาคารก็ถูกไฟไหม้จนวอดหาย
“ถ้าไม่ใช่เพราะยาที่นายให้มา เราคงจะละลายเพราะสภาพอากาศไปแล้วแหง ดีนะที่ฝึกเวทมนตร์ไว้หลากหลายแขนงไว้ก่อน”
ออลก้าเริ่มร่ายเวทย์
ริมฝีปากของเธอขยับและในช่วงเวลาต่อมา
ฟู้วววววววววววววววว!
เปลวไฟระเบิดพุ่งออกมาทันที
มนุษย์กิ้งก่าทั้งสองตัวที่โดนไฟของออลก้ากลายเป็นฝุ่นและหายไปในพริบตา
ออลก้าร่ายเวทย์ด้วยความเร็ว นั้นเหมือนจะเป็นเวทย์ไฟแบบใหม่ของเธอ
“กร๊ากกกกก!”
มนุษย์กิ้งก่ากระโดดขึ้นและเหวี่ยงแขนออกมา
มันกระโดดด้วยความสูงราวๆ 2 เมตร รูปร่างเพรียวบางที่โดดเด่นของมันเคลื่อนไหวได้อย่างยืดหยุ่น ฉันเหวี่ยงดาบเพื่อตอบโต้มัน ไบฟรอตเฉือนผ่านแขนมันไปได้อย่างง่ายดาย จากนั้นผ่าเข้ากลางลำตัวมันในคราวเดียว ครึ่งบนของร่างกายของมนุษย์กิ้งก่าลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า เลือดและอวัยวะต่างๆ กระจายออกมาราวกับน้ำพุ
“วู้ว! ในที่สุด...รู้สึกดีจริงๆที่ได้ยืดแขนขาแบบนี้...รู้สึกดีชะมัดยาก”
ฉันหัวเราะออกมาเบา ๆ ให้กับท่าทีอันดูสนุกสนานของออลก้า
