บทที่ 210 : บันทึกชั้นที่ 25 (2-2)
บทที่ 210 : บันทึกชั้นที่ 25 (2-2)
หน้าไม้ถูกยิงไปที่เฟรียซิส
[ชั้น 25]
[ประเภทภารกิจ – หลบหนี]
[วัตถุประสงค์ – ออกไปจากสถานที่ที่กำหนด!]
[วัตถุประสงค์พิเศษ – ปกป้อง NPC 'เฟรียซิส อัล รักนา']
ฟิ้ว
พื้นที่ถัดจากเฟรียซิสบิดเบี้ยวและมีเงาออกมา
เงาเหล่านั้นโบกมือเบาๆและลูกธนูก็ถูกปัดออกไปออกไปและพุ่งเข้าใส่หน้าไม้ทันที
"นั่นมันอะไรกัน…?"
คำพูดของชายที่ถือหน้าไม้ยังไม่จบประโยค
ศีรษะของพวกเขาถูกบดขยี้ทันที
“กลิ่นเหมือนมนุษย์สกปรกไม่มีผิด”
ลาการีหัวเราะเบา ๆ และสะบัดมือของเธอ
โลหิตสีแดงสดสาดกระเซ็นบนอิฐ ลาการียิ้มและโชว์กรงเล็บยาวเกือบ 30 ซม.ของเธอออกมา
“พี่..ข้าสามารถฆ่ามนุษย์ทั้งหมดนี่ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“เว้นไว้หนึ่งคน”
คิชาช่าปรากฏตัวออกมาและจากนั้นก็ถามว่า “รู้จักคนที่ชื่อเฟรียซิสไหม?”
“ข้า…เอ่อ…”
คิชาช่าไม่รอฟังคำตอบ
“เว้นแต่คนๆนั้น นางคือเป้าหมายภารกิจของเรา ส่วนที่เหลือจัดการเลย”
“น่าเสียดายจริง แต่เราไม่สามารถทำอะไรกับคนๆนี้ได้สินะ”
“พวกแกเป็นใครกัน?”
“ฆ่าพวกมันให้หมด”
“ผู้หญิงคนนี้เป็นอาชญากรระดับสูงและเป็นที่ต้องการตัวของจักรวรรดิ ถ้าพวกแกกล้าต่อสู้กับพวกเรา…เฮ้ย อะไรน่ะ…?”
เสียงของชายคนหนึ่งหายไปทันที
ร่างของเขาตอนนี้มีรูขนาดใหญ่ที่หน้าอก ลาการีสังหารชายคนนั้นในทันที เธอฉีกศีรษะของชายที่อยู่ข้างๆ ร่างเขาโดนฉีกออกเป็นชิ้นๆ และเลือดสดๆพุ่งออกมาเหมือนน้ำพุ
“ให้ตายเถอะ…คนแปลกๆพวกนี้มาจากไหน?”
ยามที่กำลังสับสนก็กำอาวุธแน่นขึ้น
“ฟังเรานะ! เราไม่ได้ตั้งใจที่จะต่อสู้กับพวกแก เรามาที่นี่เพื่อจับยัยแม่มดนั่น…”
“ไอ้เจ้าพวกมนุษย์จิตใจสกปรก คิดว่ามันจะมีประโยชน์อะไรในการฟังสิ่งที่เรากำลังจะฆ่ากัน?”
ไม่มีคำถาม ไม่มีความลังเล
คิชาช่า ลาการี และสมาชิกอีกสามคนกางกรงเล็บของตนออกมาและสังหารทหารยามที่อยู่รอบๆ
'เข้าโจมตีพร้อมกัน เป็นกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพมาก'
หากพวกเขามีช่องว่าง ทหารยามคงจะเตรียมการตอบโต้ แต่ปาร์ตี้ที่สามกลับไม่ให้โอกาสพวกเขาตอบโต้อะไร พวกเขาประเมินสถานการณ์ทันทีที่มาถึงเรียบร้อยแล้ว...
ฉันหัวเราะอย่างขมขื่นออกมา
พวกเขาฆ่าทุกคนทันทีที่ปรากฏตัว
ร่างไร้ศีรษะของพวกยามทั้งเก้าร่างกระจัดกระจายออกไปในทันที
ชายวัยกลางคนคนสุดท้ายที่เหลืออยู่นั่งลงบนพื้น ชายกางเกงของเขากลายเป็นสีเหลือง
“พวกสารเลว...”
ชายคนนั้นพึมพำด้วยเสียงทำอะไรไม่ถูก
ครู่ต่อมาชายคนนั้นก็สูญเสียศีรษะไปทันที
คิชาช่าถอนกรงเล็บของเธอออกและมองไปที่เฟรียซิส
“เฮ้ !! มนุษย์เพศหญิงตรงนั้น ทำตามที่ข้าบอก”
"พวกคุณคือใคร…? มาจากเผ่าพันธุ์อสูรงั้นเหรอ? พวกอสูรที่อยู่ในเขตร้อนเท่านั้น จะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
คิชาช่าเมินเฉยต่อคำถามของเฟรียซิส และหันไปทางอื่น
“นิชาส ได้ยินเสียงแปลกๆนั่นไหม? ฉันได้กลิ่นเลือด ไปดูทีว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ได้ค่ะท่านพี่”
นิชาสกระโดดขึ้นไปทันที
ระยะการกระโดดของเธอน่าจะประมาณ 2 เมตร เธอกระโดดขึ้นไปบนหลังคาหลังจากกระโดดออกจากเต็นท์อีกครั้ง
คิชาช่าจ้องมองอากาศที่ว่างเปล่าและพึมพำ
“ประเภทภารกิจ: หลบหนี ออกจากสถานที่ที่กำหนด กับ NPC นี้?”
"คุณคะ!"
เฟรียซิส ก้าวไปข้างหน้า
เสียงของเธอมีความดีใจแฝงอย่างเห็นได้ชัด
“คุณคือฮีโร่ในตอนนั้นใช่ไหม? พวกคุณที่เคยช่วยฉันไว้!”
“กำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”
“ยัยนี้เป็นมนุษย์ที่มีเสียงดังน่ารำคาญเหลือเกิน บางทีนางอาจจะเงียบลงล่ะมั้งถ้าข้าฉีกแขนของนางข้างหนึ่งออก”
ใบหน้าของเฟรียซิสซีดลงทันที
แต่เธอเม้มริมฝีปาก ไม่ยอมจำนนและพูดต่อ
“ในกลุ่มของคุณมีผู้ชายชื่อฮานไหม? ฉันจะอธิบายรูปลักษณ์ให้คุณฟัง เขามีผมสีดำตาสีดำ เขาสูงกว่าฉัน ถือดาบและโล่ และพูดจาหยาบคายนิดๆ”
“น่ารำคาญ นางนี้มันพูดอะไร…?”
“นักรบที่เป็นมนุษย์งั้นหรือ...”
คิชาช่าพูดขัดจังหวะ
“มนุษย์ผมดำที่ถือดาบและโล่ ฮาน หมายถึงนักรบคนนั้นน่ะเหรอ?”
"คุณรู้จักเขาจริงๆด้วย! ฉันกำลังตามหาผู้ชายคนนั้น ถ้าคุณมาจากที่เดียวกันฮาน…”
“เขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ไม่ใช่อีกต่อไป”
ใบหน้าของเฟรียซิสนิ่งงันเหมือนกำลังตกใจ
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรนะคะ? มันอาจจะเป็น…”
“ข้าได้ยินมาว่าเขาไปที่สถานที่แปลก ๆ ที่เรียกว่าเนลม์ไฮมฟ์หรืออะไรสักอย่าง แต่ว่าเขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้ มั้ง?”
“ไม่ นั่น...”
'ทำไมพวกนั้นถึงทำเหมือนว่าฉันไปตาย?'
ฉันตกตะลึงกับการสนทนานี้
จากมุมมองของคิชาช่า ฉันไม่เคยมีตัวตนตั้งแต่แรก ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลเลยที่เธอจะพูดแบบนั้น
“แต่ช่างเถอะ พวกเรากำลังยุ่งกับการทำภารกิจ ถ้าเป็นไปได้จงหลีกทางให้พวกเราและตามเรามาอย่างเงียบๆ พวกสารเลวนั้นอาจจะมาที่นี่เร็วๆนี้”
คิชาช่าพูดขณะมองฝั่งตรงข้ามถนน
ฉันหันไปทางนั้นด้วย คนทั่วไปที่เดินไปเดินมาบนถนนต่างก็ซ่อนตัวอยู่ ส่วนหนึ่งก็คงเพราะเหตุการณ์นองเลือดที่เกิดขึ้น แต่ดูเหมือนจะมีเหตุผลที่ใหญ่กว่านั้น...
"พี่!"
นิชาสกระโดดลงมาจากชั้นสามของอาคารพร้อมและลงยืนบนพื้นอย่างนุ่มนวล
เธอคนนี้คือนิชาสที่เพิ่งไปสอดแนมมา
“สัตว์ประหลาดมาจากนอกหมู่บ้านกำลังบุกเข้ามาแล้ว ดูเหมือนว่าพวกมันจะบุกทะลวงเข้ามาได้เร็วๆนี้”
“เพราะเหตุนี้สินะทำไมมันถึงไม่วุ่นวายทั้งที่เราทำเรื่องใหญ่โต”
คิชาช่าแตะเบาๆไปที่ซากศพของยามที่สูญเสียแขนและขารวมถึงหัวของเขา
เมื่อเทียบกับขนาดของหมู่บ้าน จำนวนทหารที่นี่ยังน้อยเกินไป คนอื่นๆอาจจะไม่สามารถมาที่นี่ได้เพราะเจอกับปัญหาอื่นอยู่
ฉันฟังอย่างตั้งใจ
ตอนนี้เสียงกรีดร้องและเสียงปะทะกันอย่างรุนแรงดังมาจากที่ไกลๆ มันเป็นเสียงการต่อสู้อันดุเดือด
[มนุษยกิ้งก่า Lv. 21 x 355]
[ทหารมนุษย์ Lv. 18 x103]
[เกิดเหตุการณ์ระหว่างศัตรู!]
[มนุษยกิ้งก่าปะทะทหารมนุษย์]
[คำแนะนำ : บางครั้งในภารกิจ ศัตรูจะต่อสู้กันเองระหว่างภารกิจ จงใช้สิ่งนี้เพื่อเอาชนะภารกิจ!]
“งั้นตอนนี้ เราออกไปจากที่นี่กันเถอะ”
คิชาช่ากระโดดไปอีกด้านหนึ่ง
“ฮึ่ม ช่างน่าขันเสียจริง เจ้าพวกมนุษย์สกปรก”
ลาการีเหลือบมองใบหน้าของเฟรียซิส แล้วพูดราวกับอย่างจะอาเจียนจากนั้นจึงเดินตามคิชาช่าไป
“มากับเราซะ มนุษย์”
“…มันจะปลอดภัยเหรอ?”
“เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”
“ไม่ต้องถาม ตามเรามาก็พอ”
เฟรียซิสเงยหน้าขึ้น
และเธอก็มองตรงมาทางฉัน
สายตาของเราสบกัน
“อะแฮ่ม”
ฉันไอเบาๆ แต่ดูเหมือนว่าเฟรียซิสจะไม่ได้ยิน
ไม่นานนัก เธอก็หายตัวไปท่ามกลางการปะทะของทั้งสามฝ่าย