บทที่20 พลังแห่งความชั่วร้าย

หลงเทียนที่เห็นทุกอย่างจบแล้วก็ผ่อนคลายลง นี่เป็นการต่อสู้โดยเอาชีวิตกันและกันครั้งแรกของเขา ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี โชคยังดีที่อีกฝ่ายเป็นศัตรูที่เขาสามารถรับมือได้

ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขา จ้าววิญญาณธรรมดาไม่สามารถเอาชนะเขาได้ แต่ที่เขาสามารถเอาชนะได้เร็วขนาดนี้เป็นเพราะว่ามันเป็นหุ่นจักรกลรูปแบบควบคุมระยะไกล หากมันเป็นหุ่นจักรกลรูปแบบควบคุมภายใน โดยภายในหุ่นจักรกลจะมีมนุษย์ควบคุมอยู่ การต่อสู้คงยุ่งยากมากกว่านี้มากอย่างแน่นอน

หลังจากการต่อสู้จบลง หลงเทียนก็จ้องมองการต่อสู้ของหลงชิงเหยาและลู่หยินเหมยโดยไม่ได้เข้าไปช่วยเหลือพวกเขา เพราะนี่เป็นประสบการณ์ต่อสู้ที่ดีสำหรับพวกเขา

แต่เมื่อเขาเห็นหลงชิงเหยาอยากจะช่วยเหลือศัตรูทำให้คิ้วของเขากระตุกทันที ดูเหมือนพี่สาวของฉันจะใจดีและไร้เดียงสาไปหน่อย

หลงชิงเหยาเกิดมากับครอบครัวที่อบอุ่นเอาใจใส่เป็นอย่างดี คนรอบข้างต่างรักและเอ็นดู เธอได้รับความรักอย่างเหลือล้นทำให้เธอมองโลกในแง่ดี มีนิสัยที่ร่าเริง ใจดี อ่อนโยนและไร้เดียงสาซึ่งนั้นไม่เป็นผลดีกับเธอในการอาศัยอยู่ในโลกที่เบื้องหลังเต็มไปด้วยความโหดร้ายแห่งนี้

แตกต่างกับลู่หยินเหมย เธอเคยเล่าให้เขาฟังว่าเธอเกิดในตระกูลที่ทรงพลังแต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้เธอและแม่ของเธอถูกไล่ออกจากตระกูล

ในระหว่างทางนั้นเองทำให้เธอลำบากมากไม่ว่าจะเป็นการหาเงิน การหาที่อยู่อาศัย ไหนจะดูแลแม่ที่ป่วยอีกและอื่นๆอีกมากมาย ทำให้เธอมีจิตใจที่เป็นผู้ใหญ่กว่าคนในวัยเดียวกันมากและเข้าใจถึงความโหดร้ายของโลกใบนี้

เอาจริงๆเขาเองไม่อยากสร้างบาดแผลหรือทำให้หลงชิงเหยาเสียใจไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม เพราะเขาเองก็รักพี่สาวเขามาก แต่เขาไม่สามารถปล่อยไปเฉยๆแบบนี้ได้ไม่งั้นจะไม่เป็นผลดีต่อเธอในอนาคต เพราะเขาเองก็ไม่สามารถปกป้องเธอได้ตลอดเวลา เขาจำเป็นต้องให้เธอเห็นถึงความโหดร้ายของมนุษย์บางส่วน

อันที่จริงเนตรมังกรของเขาเห็นแล้วว่าถึงคนนั้นจะบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ไม่ถึงกับตาย เขาแค่แกล้งทำเป็นใกล้จะตายและรอฉวยโอกาสจากความใจดีของผู้อื่น

หลังจากเลือดมังกรของเขามากขึ้นถึง10%แล้ว เขาก็ได้รับเนตรมังกรมา มันมีความสามารถในการโจมตีพลังจิต มองผ่านภาพลวงตาและมองผ่านร่างกายภายในของคนหรือสัตว์วิญญาณได้

หลงเทียนที่เห็นลู่หยินเหมยกำลังห้ามก็ส่งสายตาออกไปทำให้เธอไม่ได้พูดอะไร เมื่อเห็นชายคนนั้นกำลังใช้มีดแทงไปที่หลงชิงเหยา หลงเทียนก็ฟันกระบี่ตัดแขนชายคนนั้นและพุ่งไปที่หัวใจทำให้ชายคนนั้นเสียชีวิตทันที

กลับมาทางด้านหลงชิงเหยา

ตอนนี้เธอช็อคไปแล้ว เธออยากจะกรี๊ดออกมาก็กรี๊ดไม่ออกราวกับขยับปากไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคนตายต่อหน้าต่อตา สำหรับคนที่อยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความรักตลอด บางมีมันอาจจะค่อนข้างโหดร้ายสำหรับเธอ

หลงชิงเหยาจ้องมองไปที่คนที่สังหารชายคนนั้น ก่อนจะพบว่าเป็นหลงเทียนทำให้ตกใจยิ่งขึ้นไปอีก น้องชายของเธอฆ่าคนจริงๆเหรอ!?

“นะ น้องชาย ทำไมนายถึงฆ่าเขาล่ะ” หลงชิงเหยาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“แล้วฉันจะปล่อยให้พี่สาวฉันตายงั้นเหรอ!?” หลงเทียนถามออกมา

“…..” หลงชิงเหยาที่ได้ยินก็เงียบไม่พูดอะไร เธอรู้ว่าถ้าหลงเทียนไม่ช่วยเธอ เธอคงตายไปแล้ว

“ฟังไว้นะพี่สาว! ความใจดีหรือความเมตตาเป็นสิ่งที่ดีแต่เธอต้องใช้ให้ถูกคน คนบางคนไม่สมควรจะได้รับมัน”

“ไม่รู้ว่าก่อนจะเกิดเหตุการณ์ในวันนี้ ชายคนนี้สังหารและสร้างความเดือดให้ผู้บริสุทธิ์ไปมากกี่คนต่อกี่คน การสังหารเขาเป็นการช่วยคนบริสุทธิ์อีกมากมาย”

“เธอมองแต่ด้านดีของมนุษย์มาตลอด แต่บางครั้งเธอต้องมองด้านที่ไม่ดีของมนุษย์บ้าง เหรียญย่อมมีสองด้านเสมอ มนุษย์ก็เช่นกัน”

“สมมุติว่าถ้าเป็นฉันหรือพ่อแม่ที่กำลังโดนแทงแทนเธอ เธอจะปล่อยให้พวกเขาตายไหม!?”

“ไม่แน่นอน!” หลงชิงเหยาพูดออกมาทันที เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะปล่อยให้น้องชายหรือพ่อแม่ของเธอตาย

“ฉันก็เหมือนกัน! ฉันไม่มีวันให้ใครมาทำร้ายครอบครัวและคนที่ฉันรักได้ ดังนั้นต่อให้ต้องสังหารคนอีกสักกี่คน แต่ถ้าเพื่อปกป้องครอบครัวของฉันแล้วฉันจะทำมันโดยไม่ลังเล” หลงเทียนพูดออกมาอย่างแน่วแน่

อันที่จริงนี่เป็นครั้งแรกของเขาเองเหมือนกันที่ฆ่าคน มันทำให้รู้สึกสะอิดสะเอียดราวกับจะอ้วกเล็กน้อย แต่เมื่อคิดว่าเขาทำเพื่อปกป้องคนที่เขารัก ความรู้สึกนั้นก็ค่อยๆเลือนหายไป ถ้าหากการฆ่าคนเป็นสิ่งที่เลวร้าย เขาก็เต็มใจจะเป็นคนเลวถ้ามันสามารถปกป้องครอบครัวเขาได้

หลงชิงที่ได้ยินคำพูดของหลงเทียน เธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อไป ถึงเธอจะเป็นคนมองโลกในแง่ดีแต่เธอไม่ได้โง่ กลับกันเธอฉลาดมาก เธอเข้าใจคำพูดของหลงเทียนได้อย่างสมบูรณ์ แต่นี่มันกระทันหันเกินไป! ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงสงบสติอารมณ์และปรับสภาพจิตใจอย่างช้าๆ

“ปรบ! ปรบ! ปรบ!”

“เป็นคำพูดที่ดี!”

เสียงตบมือดังขึ้นก่อนจะมีร่างที่งดงามเป็นผู้ใหญ่ลอยลงมาจากท้องฟ้า เธอมีผมสีน้ำตาล ใบหน้าที่งดงาม ผิวพรรณผ่องใส สวมชุดสีแดงที่รัดรูปเข้ากับเอวที่เพรียวบางของเธอทำให้เธอดูเย้ายวนมาก ต้นขาอันอวบอิ่มยิ่งเพิ่มเสน่ห์เย้ายวนให้เธอไปอีก

“ใครกัน!” หลงเทียนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหวาดระแวงและเคร่งเครียดทันที

เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นศัตรูหรือเปล่า!? ที่สำคัญที่สุดถ้าสามารถบินบนท้องฟ้าได้โดยไม่ใช้เครื่องมือวิญญาณแปลว่าเธอมีระดับการฝึกฝนราชาวิญญาณเป็นอย่างน้อย

“ไม่จำเป็นต้องกังวลไปเด็กน้อย! ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยกำจัดเหล่าผู้คนแห่งบาป”

“ฉันเป็นผู้อาวุโสของสถาบันเทพศักดิ์สิทธิ์” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอันไพเราะและรอยยิ้ม ก่อนจะโชว์ตราสัญลักษณ์รูปมังกรสีทองที่ดูขลังและศักดิ์สิทธิ์ให้พวกเขาดู

ย้อนเวลากลับไปทางด้านบนชั้นที่120

การต่อสู้ทั้งสองรุนแรงมากทำลายห้องควบคุมซะย่อยยับ ผู้คนจากกองกำลังรักษาความปลอดภัยต่างบาดเจ็บสาหัส ด้านหน้ามีร่างสองร่างที่มอมแมมและเต็มไปด้วยบาดแผล นั้นก็คือชางหยวนและหลงหยวน

ฝั่งตรงข้ามของเขามีร่างของเฉาซีที่คุกเข่าอยู่ในสภาพบาดเจ็บสาหัส หน้าอกของมีรอยกรงเล็บ ศีรษะมีเลือดไหลออกมาจำนวนมาก ด้านหลังของเขามีนักรบโครงกระดูกเหลือทั้งหมด10ตนจาก100ตน

“ยอมแพ้ซะเถอะ! แกไม่สามารถสู้ต่อไปได้แล้ว” ชางหยวนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ถึงแม้เขาจะมีอาการบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน แต่เขาก็ยืนอย่างมั่นคงราวกับภูเขาที่ไม่พังทลาย

“พวกคุณคิดว่าพวกคุณชนะแล้วงั้นเหรอ!” เฉาซีตะโกนเสียงดังออกมาด้วยแววตาที่แดงก่ำ

ทันใดนั้นเองพลังสีดำที่มีออร่าราวกับอสูรร้ายจากนรกและน่าหวาดกลัวครอบคลุมไปทั่วร่างกายของเฉาซี ดวงตาของเขาแดงขึ้นเรื่อยๆจนราวกับสีเลือด พลังของเขาพุ่งทะยานมากกว่าเดิมหลายเท่า

“พลังแห่งความชั่วร้าย!” ชางหยวนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดและหวาดกลัวเล็กน้อย

ปรมาจารย์วิญญาณชั่วร้ายนั้นมีพลังมากกว่าปรมาจารย์วิญญาณปกติมาก เนื่องจากพวกเขามีพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวหรือจิตวิญญาณเขาปนเปื้อนไปด้วยพลังงานชั่วร้าย

พลังแห่งความชั่วร้ายถึงแม้จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับปรมาจารย์วิญญาณอย่างมาก แต่มันก็สามารถทำลายและครอบงำจิตใจของคนๆนั้นได้เช่นกัน หากถูกพลังแห่งความชั่วร้ายครอบงำจิตใจคนผู้นั้นจะเป็นเครื่องจักรสังหารที่รู้แต่การเข่นฆ่า เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เฉาซีก็อยู่ในสภาพนั้นเช่นกัน

ปรมาจารย์วิญญาณชั่วร้ายสามารถพัฒนาพลังวิญญาณได้เร็วกว่าคนปกติทั่วไปมาก เนื่องมาจากพวกเขาสามารถใช้พลังงานชั่วร้ายดูดซับพลังวิญญาณหรือพลังชีวิตจากคนอื่นเพื่อเพิ่มพลังของพวกเขาได้

ด้วยวิธีการนี้ทำให้ผู้คนบนโลกต่างรังเกียจและตามไล่ล่าสังหารปรมาจารย์วิญญาณชั่วร้ายไปทั่วโลก ใครก็ตามที่สามารถสังหารปรมาจารย์วิญญาณชั่วร้ายได้ สหพันธ์จิตวิญญาณจะให้ค่าตอบแทนอย่างสูง ทำให้เหล่าปรมาจารย์วิญญาณชั่วร้ายต่างต้องหลบหนีไปยังที่ทวีปแห่งความมืดและตั้งองค์กรแห่งบาปขึ้นมา

พลังแห่งความชั่วร้ายกับพลังแห่งความมืดถึงจะค่อนข้างคล้ายกันแต่มันมีความแตกต่างกันมาก หากพลังแห่งความชั่วร้ายไม่สามารถถูกควบคุมไว้ได้มันจะส่งผลต่อสติสัมปชัญญะทำให้กลายเป็นเครื่องจักรที่รู้แต่การสังหาร

ในทางกลับกันพลังแห่งความมืดไม่ส่งผลต่อสติสัมปชัญญะต่อผู้ที่ครอบครอง ที่สำคัญที่สุดมันไม่สามารถดูดซับพลังของผู้อื่นเหมือนพลังแห่งความชั่วร้ายได้

“เคียวมรณะสังหาร”

เฉาซีที่อยู่ในสภาพไร้สติ ใช้เคียวที่ปกคลุมด้วยพลังแห่งความชั่วร้ายโจมตีไปที่ชางหยวน

“กายหมีวัชระภูผา”

“ตู้ม!”

ร่างของชางหยวนเปล่งแสงสีทองรอบตัว พลังป้องกันของเขาเพิ่มขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า โดยปกติเขาสามารถป้องกันการโจมตีของจ้าววิญญาณปฐพีได้แน่นอน

แต่โชคร้ายที่เขาเจอกับเฉาซีที่อยู่ในสภาวะโดนพลังแห่งความชั่วร้ายควบคุม ทำให้ร่างของเขาไม่สามารถรับมือกับการโจมตีไว้ได้และกระเด็นออกไปติดกำแพงพร้อมหมดสติทันที บนหน้าท้องของเขามีรอยแผลสีดำยาวลึกจากอกจนถึงเอวซึ่งคอยกัดกินพลังชีวิตของเขา หากเขาไม่ได้ความช่วยเหลือโดยด่วน เขาจะตายอย่างแน่นอน

“ชางหยวน!” หลงหยวนตะโกนร้องออกมาเมื่อเห็นสหายของเขาได้รับบาดเจ็บปางตาย

“ลำแสงเคียวมรณะ!”

แต่ทันใดนั้นเฉาซีก็ใช้ช่วงเวลาที่หลงหยวนมุ่งความสนใจไปที่ชางหยวน ยื่นเคียวของเขาออกไปข้างหน้าก่อนจะมีลูกบอลสีดำที่ปล่อยออร่าราวกับจะทำลายทุกอย่างออกมา กลายเป็นลำแสงสีดำพุ่งตรงไปยังหลงหยวน

“มังกรอัสนีทะยานฟ้า!”

โชคดีที่เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังที่ทรงพลัง หลงหยวนหันกลับมาไหวตัวทัน ก่อนจะใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเขาทันที มังกรสีน้ำเงินที่มีประกายสายฟ้าอยู่ทั่วตัวพุ่งเข้าไปปะทะกับลำแสงสีดำ แรงปะทะของพลังทั้งสองสั่นสะเทือนไปทั่วห้องราวกับพายุ

ในช่วงแรกพลังทั้งสองสามารถต้านทานได้อย่างเสมอกัน แต่ผ่านไปอีกไม่กี่วิพลังสีดำก็กลืนกินมังกรสายฟ้าของหลงหยวนจนหมดและพุ่งตรงมายังทิศทางของเขา

เมื่อเห็นอย่างนั้นหลงหยวนคิดว่าเขาจะตายอย่างแน่นอน ในช่วงเวลาสุดท้ายเขานึกถึงใบหน้าภรรยาอันที่รักและลูกของเขาทั้งสอง

“พ่อขอโทษด้วย! ลูกๆที่รักของพ่อและภรรยาของฉัน”

“ตู้ม!”