บทที่19 ทำลายหุ่นจักรกล

“ตู้ม!”

ลำแสงพุ่งกระทบกับบาเรียอย่างรวดเร็ว ก่อนจะระเบิดบาเรียทิ้งและพลังที่เหลือพุ่งชนเข้าเหล่าผู้คนแห่งบาปจนเกิดแรงระเบิดสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง

ถึงบาเรียวิญญาณระดับ3ที่คนพวกนั้นใช้จะสามารถป้องการโจมตีระดับก่อเกิดวิญญาณได้ แต่นั้นเฉพาะกับคนปกติเท่านั้น ด้วยพลังจิตวิญญาณระดับราชันของลู่หยินเหมยทำให้เธอมีพลังกว่าคนระดับเดียวกันไปไกลมาก

ต่อให้หลงชิงเหยาไม่ได้ช่วยเธอโจมตีเธอก็สามารถทะลวงผ่านบาเรียไปได้อย่างแน่อน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลงชิงเหยาใช้พลังธาตุไฟโจมตีพร้อมกับพลังน้ำแข็งของลู่หยินเหมยทำให้เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงและสร้างความเสียหายเพิ่มขึ้นไปอีก

ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาทั้งสองฝึกฝนด้วยกันมาตลอดทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองแน่นแฟ้นขึ้นราวกับพี่น้อง ทั้งสองฝึกฝนการผสานโจมตีด้วยกันโดยใช้ประโยชน์จากธาตุที่ขัดแย้งกันของทั้งคู่ร่วมมือสร้างการโจมตีที่มีพลังทำลายล้างมากกว่าปกติซึ่งผลประสบความสำเร็จอย่างมาก

ร่างที่กระเด็นจากแรงระเบิดของเหล่าผู้คนแห่งบาปมีสภาพที่แย่มากและทั้วตัวต่างเต็มไปด้วยเลือดสภาพบาดเจ็บสาหัส เห็นได้ชัดว่าการโจมตีของลู่หยินเหมยและหลงชิงเหยาสร้างความเสียหายให้แก่พวกเขาอย่างมาก

“พวกเขาจะตายหรือเปล่า” หลงชิงเหยาพูดด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเล็กน้อย

เธอไม่เคยสังหารใครมาก่อน เธอเป็นคนที่มีนิสัยใจดีและอ่อนโยนตามธรรมชาติ ดังนั้นเธอไม่มีความตั้งใจจะสังหารใคร

“ไม่หรอกอย่างมากพวกเขาแค่บาดเจ็บสาหัสเท่านั้น เราแค่รอให้เจ้าหน้าที่มารับพวกเขาไป” ลู่หยินเหมยพูดออกมาอย่างใจเย็น

ถึงแม้ตัวเธอจะรู้ว่าถ้าพวกเขาไม่มีบาเรียวิญญาณพวกเขาคงตายไปแล้ว  แต่เธอก็ยังโล่งอกเล็กกน้อยที่ยังไม่ได้สังหารใคร เธอรู้ว่าในอนาคตถ้าต้องการเข้าสู่เส้นทางปรมาจารย์วิญญาณที่แข็งแกร่ง เธอต้องเผชิญหน้ากับการสังหารคนแน่นอน

โลกนี้ไม่ได้ดูดีเหมือนภายนอกเหมือนอย่างที่ตาเห็น ถึงแม้โลกนี้จะมีกฎหมายแต่กฎหมายนั้นไม่สำคัญสำหรับปรมาจารย์วิญญาณที่ทรงอำนาจโดยเฉพาะเหล่าพวกปรมาจารย์วิญญาณชั่วร้าย เบื้องหลังของโลกใบนี้มีการแก่งแย่งชิงทรัพยากร  ความโลภ  ความแค้น ความกระหายอำนาจ และอื่นๆอีกมากมาย ก่อให้เกิดการสังหารมากมายจำนวนนับไม่ถ้วน แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ปรากฎบนสื่อมากนักและถูกปกปิดเอาไว้

ดังนั้นหากต้องการเป็นปรมาจารย์วิญญาณที่แข็งแกร่ง ปกป้องตัวเองและครอบครัวจากสิ่งต่างๆ เส้นทางแห่งการสังหารเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เธอยังไม่พร้อม ตอนนี้เธอพึ่งอายุแค่14ปีเอง เธออยากเตรียมสภาพจิตใจให้พร้อมกว่านี้

“อั้ก!”

ชายคนหนึ่งที่กระเด็นออกไปกระอักเลือดออกมาอย่างหนักและดูสภาพอ่อนแรงราวกับจะตาย ดวงตาไร้ชีวิตชีวา

“เราควรจะช่วยเขาไหม!? ดูเหมือนเขาใกล้จะตายแล้ว” หลงชิงเหยาพูดออกมาอย่างกังวล

แน่นอนว่าลู่หยินเหมยได้ยินดังนั้นก็เตรียมตัวจะปฎิเสธทันที แต่เมื่อเห็นสายตาส่งสัญญาณของใครบางคนก็หยุดลงและไม่ได้พูดอะไร

หลงชิงเหยาที่ไม่เห็นลู่หยินเหมยพูดอะไรก็นึกว่าเธอเห็นด้วย จึงเดินเข้าไปใกล้ชายคนนั้นและกำลังจะยื่นยารักษาให้แต่ในขณะนั้นเองตาที่ไร้ชีวิตชีวาของชายคนนั้นก็เปลี่ยนไปดวงตาสีแดงที่โหดร้าย

มือของชายคนนั้นปรากฎมีดสีแดงราวกับอาบเลือด ก่อนจะทิ่มแทงไปที่หัวใจของหลงชิงเหยาทันที

หลงชิงเหยาที่เห็นแบบนั้นก็พลันตกใจและกระโดดถอยห่างออกมา แต่มันสายเกินไป!

ในขณะที่มีดกำลังถึงตัวของเธอ ทันใดนั้นก็มีคมดาบสีฟ้าพุ่งผ่านตัดแขนของชายคนนั้นและตรงไปที่หัวใจทำให้ชายคนนั้นเสียชีวิตพร้อมมีเลือดไหลทะลักออกมาจำนวนมาก

หลงชิงเหยาที่เห็นอย่างนั้นก็ตกใจมากและนิ่งค้างทันที

ย้อนเวลากลับไปทางด้านหลงเทียน

“ปั้ง!  ปั้ง!  ปั้ง!  ”

หุ่นจักรกลได้ยิงปืนกลที่บรรจุด้วยกระสุนวิญญาณใส่หลงเทียนอย่างต่อเนื่อง หลงเทียนก็ได้ใช้ย่างก้าวดั่งสายฟ้าอย่างช่ำชองหลบหลีกลูกกระสุนได้อย่างรวดเร็ว ถ้าเทียบกับสิ่งที่เขาเคยเผชิญมาสิ่งนี้ถือว่าไม่ยากเท่าไหร

ทุกวันนี้เขารู้สึกว่าระบบเริ่มมอบภารกิจประจำวันอย่างไร้มนุษยธรรมให้เขามากขึ้นทุกที อย่างเช่น ก่อนเขาจะได้รับทักษะย่างก้าวดั่งสายฟ้า เขาต้องพยายามวิ่งบนน้ำหลายร้อยรอบจนเขาเกือบจมน้ำตายหลายครั้งและวิ่งบนกิ่งไม้จนตกมาหลายรอบ

นี่ยังไม่รวมถึงการวิ่งบนสนามสายฟ้าที่ทำให้เขารู้สึกขาชาอยู่ตลอดและมีอย่างอื่นอีกมากมายจนบางครั้งเขาสงสัยว่าระบบตั้งใจจะฆ่าเขาหรือเปล่า แต่ทุกครั้งที่เขาฝึกฝนตามภารกิจสำเร็จเขาจะก้าวหน้าขึ้นอย่างมาก ที่สำคัญที่สุดมันช่วยขัดเกลาจิตใจของเขาให้แข็งแกร่งขึ้นกว่าแต่ก่อนอย่างมากซึ่งเป็นผลดีต่ออนาคตของเขา

เมื่อเห็นหลงเทียนหลบได้หุ่นจักรกลก็ได้ยิงลำแสงเลเซอร์สีเหลืองที่ทรงพลังซึ่งมีอานุภาพทำให้ปรมาจารย์ก่อเกิดวิญญาณบาดเจ็บสาหัสได้

“กระบี่เหมันต์ผลิบาน!”

หลงเทียนฟันกระบี่ไปยังทางลำแสงเลเซอร์ที่พุ่งตรงมาทางเขา ทันใดนั้นบนพื้นก็มีน้ำแข็งแหลมสูงประมาณ4เมตรปรากฎขึ้นตามทิศทางที่เขาฟันทำให้แยกลำแสงเลเซอร์ออกเป็นสองส่วน

“ตู้ม!”

เมื่อลำแสงกระทบบนพื้นก่อให้เกิดระเบิดอย่างรุนแรงและเต็มไปด้วยฝุ่นควันที่บดบังวิสัยทัศน์ หลงเทียนอาศัยจังหวะนี้เองเคลื่อนตัวไปที่ด้านหลังหุ่นจักรกลและบิดข้อมือฟันไปที่หุ่นจักรกลราวกับเขี้ยวของหมาป่า

."กระบี่เขี้ยวดารา! "

“ตู้ม!”

หุ่นจักรกลตัวนั้นระเบิดแตกออกเป็นเสี่ยงๆทันที แต่ทันใดนั้นเองมีลำแสงเลเซอร์ที่ยิ่งมาจากหุ่นจักรกลอีกตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาที่หลงเทียนอย่างรวดเร็ว

หลงเทียนกระโดดตีลังกาหลบขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างจับกระบี่ที่เปล่งออร่าสีฟ้าที่ทรงพลังแล้วทิ่มแทงลงมาจากฟากฟ้า

“กระบี่ดิ่งพสุธา!”

ปลายกระบี่ทิ่มทะลุหัวของหุ่นจักรกลก่อนจะเข้าไปถึงแกนกลางพลังวิญญาณที่เป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของหุ่นจักรกล ตราบใดที่มันพังทลายหุ่นจักรกลก็ไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไป

“ตู้ม!”

หลงเทียนรีบกระโดดถอยออกมาก่อนหุ่นจักรกลจะระเบิด หลังจากนั้นก็มองไปที่หุ่นจักรกลระดับ4ตัวสุดท้าย

“ไม่คิดเลยว่านายจะแข็งแกร่งขนาดนี้”  เสียงของชายคนหนึ่งที่เหมือนคลื่นวิทยุดังขึ้นมาจากหุ่นจักรกล

“เป้าหมายของพวกแกคืออะไร!? ทำไมถึงโจมตีเมืองชิงหลง!” หลงเทียนถามออกมาอย่างสงสัย เขาอยากรู้ว่าทำไมองค์กรแห่งบาปที่เล็งเป้าหมายมาที่เมืองเล็กๆแห่งนี้

“ฮึม! นายไม่มีความจำเป็นต้องรู้!”

เสียงอันเย็นชาพูดออกมาอีกครั้ง ก่อนที่มือของหุ่นจักรกลจะกลายเป็นใบมีดและพุ่งตรงเข้ามาหาหลงเทียนอย่างรวดเร็ว หลงเทียนก็ใช้กระบี่ฟันโต้กลับไป

“ ฉึบ!  ฉึบ!  ฉึบ!”

เสียงของใบมีดปะทะกันดังอย่างต่อเนื่องราวกับตีกลอน ตอนแรกทั้งสองปะทะกันอย่างสูสี แต่ไม่นานความเร็วในการฟันของหลงเทียนก็เร็วกว่าและชั่วพริบตานั้นหลงเทียนก็ได้ใช้ความได้เปรียบเสริมพลังวิญญาณเข้าไปที่กระบี่ของเขาสุดขีดแล้วตัดแขนของหุ่นจักรกลทำให้หุ่นจักรกลหยุดชะงักไปชั่วครู่

“ฟึบ! ตู้ม!”

จังหวะนั้นเองหลงเทียนก็ได้ใช้หมัดที่เต็มไปด้วยพลังกายมหาศาลต่อยหุ่นจักรกลจนกระเด็นออกไปไกล

หลังจากล้มไปชั่วคราวหุ่นจักรกลก็พยายามลุกขึ้นมาด้วยร่างที่เต็มไปด้วยความเสียหาย แต่เขาก็ต้องพบกับร่างของหลงเทียนที่ถือกระบี่ออร่าแสงสีฟ้าที่ส่งกลิ่นอายน่าหวาดหวั่นและแข็งแกร่งราวกับจะทำลายภูเขา

“กระบี่เหมันต์ปลิดชีพ”

“ตู้ม!”

หลงเทียนฟันกระบี่ไปที่หุ่นจักรกลก่อให้เกิดคลื่นดาบสีฟ้าพุ่งทะยานราวกับกับมังกรทำลายหุ่นจักรกลอย่างย่อยยับ ชิ้นส่วนจำนวนมากของหุ่นจักรกลกระเด็นออกไปไกลรอบๆตัวเต็มไปด้วยประกายไฟฟ้า ดูเหมือนมันจะเสียหายเกินไปจนไม่สามารถดำเนินการได้อีกแล้ว

“ฉันรอวันที่จะได้สู้กับนายด้วยร่างจริง!”

“ตู้ม!”

น้ำเสียงสุดท้ายดังออกมาจากหุ่นจักรกลก่อนมันจะระเบิดก่อให้เกิดเสียงดังสะท้านไปทั่วตึกทันที