ตอนที่ 80 ศึกระดับตำนาน
เงาดำด้านหลักรีมัวร์ห่อหุ้มร่างของนีโอและคนขับรถม้าเอาไว้ นางควบคุมร่างของทั้งสองให้ลอยออกไปด้านนอกรถม้าให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ แสงสีแดงดุจโลหิตควบแน่นมาจากใจกลางคฤหาสน์มันพุ่งสูงขึ้นเทียมฟ้าเหมือนภูเขาไฟปะทุ ทำให้ดวงอาทิตย์ยามอัสดงถูกกลบไปด้วยแสงสีชาดของอำนาจแห่งเวทมนตร์
สิ่งที่เกิดขึ้นภายในหนึ่งตารางกิโลเมตรนี้จะไม่สามารถมองเห็นได้จากภายนอก ประชาชนอยู่อาศัยไม่ไกลจากที่นี่ยังคงใช้ชีวิตกันตามปกติ
แต่ถ้าสังเกตให้ดีพวกเขาจะเห็นนักบวชนับร้อยคนกำลังเฝ้าระวังอยู่รอบพื้นที่ของคฤหาสน์ โดยปะปนไปกับฝูงชนหรือธรรมชาติโดยรอบ พวกเขาเตรียมทุกสิ่งไว้นานแล้ว เพื่อต้อนรับโอษฐ์แห่งวอร์ล็อคและมุขมนตรีลำดับที่แปด
ลำแสงสีแดงที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า เริ่มโค้งลงมาอย่างกะทันหัน พลังแห่งแสงสีแดงกัดกร่อนอากาศโดยรอบให้เดือดบนไอ กลิ่นแสบและฉุนของบางสิ่งที่ไม่อาจระบุได้ปะทะเข้ากับจมูกของกรีมัวร์จนจามออกมา รถม้าทั้งคันถูกลำแสงสีแดงท่วมทับทันที
ตู้ม!
เงาดำด้านหลังของหญิงชรากางออกไปหลายสิบเมตร ปากของอีกาตัวใหญ่เท่าบ้านอ้าออกจากเงาดำนั่น มันพยายามกลืนกินลำแสงสีแดงเข้าไปอย่างทุกข์ทรมาน รถม้าแตกออกเป็นเสี่ยงๆเพียงเสี้ยววินาที เสียงกรีดร้องของอีกาตัวใหญ่ดังขึ้นก่อนที่หญิงชราจะกระอักเอาโลหิตสีแดงสดออกมาจากปาก ร่างในชุดราตรีสีดำทรุดลงกับพื้นสร้อยไข่มุกสีขาวขาดรุ่งริ่งกระจัดกระจายไปทั่ว
อีกายักษ์สลายหายไปในลำแสงสีแดง เงาดำแตกออกเป็นเส้นสีดำนับไม่ถ้วนไม่อาจมาหลอมรวมกันได้อีกครั้ง
นักบวชในชุดคลุมสีแดงปักดิ้นทองคำก้าวเดินจากด้านหน้าของคฤหาสน์เข้ามาใกล้หญิงชราทีละก้าว ทุกฝีเท้าที่เหยียบลงบนพื้นหน้าอกของกรีมัวร์จะสะท้านขึ้นหนึ่งครั้งและกระอักโลหิตออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ช่างอวดดีอะไรเช่นนี้ เจ้าเป็นมุขมนตรีแห่งวอร์ล็อคคนแรกที่กล้าเข้ามาภายในอาณาเขตของพระผู้เป็นเจ้า ภายใต้เงาของมหาวิหารแห่งแสงอันเป็นนิรันดร์”
ตรงหางตาของนักบวชในชุดคลุมแดง มีเงาลางๆของมหาวิหารบนภูเขาริมมหาสมุทรตั้งตระหง่านอยู่ภายใต้ดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่กำลังถูกเมฆหมอกบดบังเอาไว้ เขายกฝ่ามืออันเหี่ยวเฉาขึ้นเบื้องหน้า แสงสีแดงก็สว่างขึ้นอีกหนึ่งครั้ง มันพุ่งออกจากฝ่ามือนั้นไปยังร่างของหญิงชราที่กำลังหายใจรวยริน
“ช้าก่อนฝ่าบาท”
เสียงแหบแห้งของชายชราดังสะท้อนขึ้นด้านหลังร่างของกรีมัวร์ อาร์คบิชอปนีโอค่อยๆพยุงร่างที่บอบช้ำออกมาจากสวนเบอร์รี่ เนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผลจากลูกหลงที่เหลือจากการปะทะของทั้งคู่
“สหธรรมิก ท่านทำให้เราผิดหวังอย่างยิ่ง”
ผู้ที่ถูกเรียกว่าฝ่าบาทลดฝ่ามือลง แหวนทับทิมบนนิ้วชี้ขวาของเขาหรี่แสงลงตามไปด้วย มันเป็นส่วนหนึ่งของพลังอันยิ่งใหญ่ที่นักบวชในชุดคลุมสีแดงแสดงออกมา วัตถุเวทมนตร์ระดับตำนาน
สำหรับนักบวชตรงหน้าแล้วนีโอคุ้นเคยอย่างยิ่ง เพราะคนผู้นี้คือพระคาร์ดินัลโวโลเดอเมอร์ สมเด็จพระอัครมหาสังฆราชเจ้าฝ่ายซ้าย ที่ไม่ได้มาร่วมประชุมสภานักบวชในวันนี้
“ฝ่าบาท ท่านไม่ควรมาอยู่ที่บ้านของข้า คนของข้าไปอยู่ที่ไหน”
นีโอไม่เห็นร่องรอยของผู้คนที่เคยอาศัยอยู่ที่นี่เลย นีโอเกรงว่าพวกเขาอาจเจอเรื่องร้ายมากกว่าดี
“พวกที่สมคบกับวอร์ล็อคมีเพียงจุดจบเดียวรออยู่ นีโอ สมเด็จพระสันตะปาปาทรงนับถือเจ้ามาก เจ้าทำให้พระองค์ขายหน้าอย่างยิ่ง วันนี้ข้ารับบัญชาจากสมเด็จท่านมานำคอของเจ้าไปตั้งหน้าเครื่องสักการะของพระผู้เป็นเจ้าแห่งเรา”
พระคาร์ดินัลโวโลเดอเมอร์สะบัดนิ้วชี้ของตนไปด้านหน้า ดาบพลังงานสีแดงวิ่งฝ่าอากาศไปอย่างรวดเร็ว เสียงหวีดหวิวดังสะท้อนไปตามทางที่มันเคลื่อนผ่าน
กรีมัวร์เห็นภาพนี้แล้วนางที่ขยับร่างกายไม่ได้แม้แต่น้อย พยายามกระซิบแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยินก่อนจะใช้นิ้วชี้ซ้ายแตะไปยังแหวนมรกตบนนิ้วกลางที่อยู่ติดกัน นางทำได้แค่นั้นก็แทบจะหมดสติ
ควันวิญญาณสีเขียวลุกโชนขึ้นทั่วบริเวณทันที อำนาจกัดกร่อนของพลังงานสีแดงถูกขับไล่ออกไปด้วยพลังของระดับตำนานเช่นเดียวกัน
วิญญาณจอมเวทย์คาเดนปรากฏตัวขึ้นแล้ว
เสียงแหวกอากาศของดาบพลังงานสีแดงถูกหยุดลงด้วยกลุ่มควันสีเขียวที่ควบแน่นเป็นฝ่ามือขนาดยักษ์ ร่างวิญญาณของคาเดนเติบโตขึ้นด้วยความเร็วมหาศาลไม่ถึงอึดใจมันก็สูงกว่าสามสิบเมตร เปลวเพลิงสีเขียวของวิญญาณอันทุกข์ระทมเผาไหม้ท่วมร่างวิญญาณนั้น มันพริ้วสะบัดไปตามแรงลมอันกรรโชกไร้ปราณี ทุกที่ที่มันลามไปถึงพลังชีวิตของทุกสรรพสิ่งจะดับสูญไปตลอดกาล
คาเดนรับรู้ถึงสถานการณ์ตรงหน้า มันรีบใช้พลังขั้นสูงสุดทันที
“วิญญาณชั่วร้าย!”
พระคาร์ดินัลโวโลเดอเมอร์ผงะถอยหลังไปเพื่อหลบเปลวเพลิงสีเขียวของคาเดน ขณะเดียวกันก็กระโจนขึ้นไปบนอากาศเสมอด้วยศรีษะของร่างวิญญาณสูงสามสิบเมตร
ผู้ปกครองแห่งศาสนจักรฝ่ายซ้ายโบกมือที่สวมแหวนทับทิมไปเบื้องหน้า พายุพลังงานสีแดงก็วิ่งตรงลงมาจากฟากฟ้า มันหมุนเป็นเกลียวพัดพาเอาสิ่งของน้อยใหญ่ทั่วบริเวณลอยสูงขึ้นและบินอยู่รอบพายุลูกยักษ์
คาเดนเป่าควันสีเขียวห่อหุ้มร่างของนักบวชเฒ่านีโอ กรีมัวร์และขนขับรถม้าพร้อมกัน ภารกิจของมันที่กรีมัวร์ได้สั่งเอาไว้คือพาพวกเขาหนีออกไปให้พ้นจากเงื้อมมือของนักบวชตรงหน้ามัน
แต่ไม่ทันที่คาเดนจะขยับร่างกาย เหล่าบาทหลวงในชุดคลุมสีขาวนับร้อยก็โผล่ออกมาจากม่านพลังด้านนอก พวกเขาเริ่มสวดภาวนาเป็นภาษาที่คาเดนไม่เข้าใจ เสียงก้องกังวาลของบทสวดดังไปทั่วบริเวณดุจตะโกนสุดเสียงอยู่ใต้ระฆังใบใหญ่ สติของร่างวิญญาณเดี๋ยวมาเดี๋ยวหาย แสงสีเขียวภายในกระพริบไปมาคล้ายเปลวเทียนต้องลม
ตอนนั้นเองพายุพลังงานสีแดงก็กลืนกินร่างวิญญาณของคาเดนลงไป เสียงกรีดร้องของมันดังออกมาจากพายุลูกยักษ์ พร้อมกับร่างวิญญาณที่ถูกกัดกร่อนลงอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาแสงสีเขียวก็แทบจะมลายหายไปจนหมด
หญิงชรากรีมัวร์รวบรวมแรงที่เหลือเรียกของบางอย่างออกมาจากแหวนเก็บของ เสียงบางสิ่งที่มีน้ำหนักพอควรหล่นลงดังตุบด้านข้างนาง บาทหลวงนีโอหันมามองทันที เขาเห็นขวดน้ำมี่เปล่งแสงสีเงินอยู่ตรงนั้น
“คุณเรียกมันมาหรือกรีมัวร์ คุณต้องการให้ผมทำอะไร?”
หญิงชราอ้าปากพงาบๆอย่างยากลำบาก ไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมา หล่อนกลืนเลือดที่ค้างอยู่ในลำคอลงไป
“คุณต้องการกินมันหรือ?”
นีโอเดาได้ กรีมัวร์รีบพยักหน้ารับอย่างช้าๆ บาทหลวงเฒ่ากุลีกุจอเปิดขวดน้ำและค่อยๆเทลงไปทีละน้อย พลังชีวิตเริ่มกลับมาสู่ร่างกายของกรีมัวร์อย่างเห็นได้ชัด ไม่สถานการณ์ไหนน้ำศักดิ์สิทธิ์ของออสบอร์นก็ใช้ได้ผลเสมอ
“อ้าาาาาา ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ข้าจะฆ่าแก!”
เสียงก่นด่าจากคาเดนดังออกมาจากพายุสีแดง แหวนมรกตในมือกรีมัวร์กระพริบวูบวาบเป็นแสงสีเขียวมรกตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตัวแหวนส่งเสียงดังเปรียะ!ออกมาท่ามกลางเสียงแห่งความชุลมุน พร้อมกันนั้นพลังงานแห่งความตายก็ปะทุออกมาจากร่างวิญญาณของคาเดนราวน้ำหลาก พลังกัดกร่อนสีแดงถูกผลักกลับไปอีกครั้ง คาเดนพร้อมสู้ตาย!
กรีมัวร์ยันกายลุกขึ้นด้านข้างนีโอ นางทำสัญลักษณ์มือเป็นอักขระโบราณสิบสองตัวในสามวินาที เสียงของนกกระพือปีกนับไม่ถ้วนดังออกมาจากทั่วฟากฟ้า นกสารพัดชนิดบินเข้ามาในม่านพลังอย่างไม่กลัวตาย พวกมันใช้ร่างกายที่เป็นเลือดเนื้อธรรมดาพุ่งปะทะกับม่านพลังจนโยกครอน เสียงนกร้องเป็นการสั่งเสียดังต่อเนื่องไม่หยุดหย่อนพร้อมกับเลือดเนื้อมากมายก็ไหลท่วมอยู่ทั่วม่านพลังจนแดงฉาน
ประชาชนอยู่ด้านนอกเริ่มสังเกตเห็นถึงบางอย่างที่ผิดปกติ
พระคาร์ดินัลกุสตอฟแค่นเสียงของเขาออกมาทีหนึ่ง พลังงานแห่งแสงที่ไม่ใช่แสงสีแดงเช่นเดิมก็รวมตัวขึ้นด้านหลังของเขา ภาพเลือนลางของมหาวิหารฉายชัดอยู่ตรงนั้นพร้อมกับรูปปั้นทองคำมโหฬาร เทพแห่งแสงทรงสำแดงฤทธานุภาพ ดวงตาของรูปปั้นเปิดออกและมองตรงไปยังวิญญาณของคาเดน คาถาระดับตำนานอัญเชิญแสงศักดิ์สิทธิ์!
เมื่อตอนที่คาเดนเกือบจะประชิดตัวของพระคาร์ดินัลได้ แสงที่บริสุทธิ์ดุจน้ำนมก็พุ่งตรงมาจากดวงตาคู่ยักษ์ มันทะลุร่างวิญญาณของคาเดนไปเหมือนแทงเตาหู้ เสียงกรีดร้องอันใดไม่ปรากฎ ความเจ็บปวดอันใดไม่มี แต่ร่างวิญญาณสีเขียวกลับเลือนลงในพริบตา
ดวงตาของคาเดนเหม่อลอย ไม่อาจคิดสิ่งใดได้อีก วิญญาณของมันฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ รูปปั้นเทพแห่งแสงค่อยๆหลับตาของมันลง ภาพของมหาวิหารที่อัญเชิญมาด้านหลังของโวโลเดอเมอร์บิดหมุนเป็นน้ำวนและดูดเอาร่างวิญญาณที่เหลือของคาเดนเข้าไป
แหวนมมรกตในมือของหญิงชราส่งเสียงแตกร้าวเป็นครั้งที่สอง มรกตสีเขียวบนหัวแหวนซีดขาวจนกลายเป็นหินกรวดธรรมดา
คาเดนเป็นระดับตำนานขั้นแรกเท่านั้น แต่พระคาร์ดินัลกุสตอฟคือระดับตำนานขั้นบนสุด เขาคือพระหัตถ์ขวาแห่งสมเด็จพระสันตะปาปาอย่างแท้จริง
“ไม่!”
กรีมัวร์กรีดร้องออกมา นางเสียคาเดนไปแล้ว
พลังงานสีดำกระจายออกไปทั่วพื้นที่รอบตัวของกรีมัวร์ เสียงของอีกกามากมายเริ่มร้องประสารกันจนเป็นบทเพลงที่เศร้าโศก ศรีษะของอีกาตัวยักษ์ที่เคยถูกบดขยี้จนแหลกเป็นผุยผงเริ่มปะติดปะต่อกันกลับมาเป็นรูปเป็นร่างอีกครั้ง
“ยังไม่เจียมตัว!”
โวโลเดอเมอร์มีอารมณ์โกรธขึ้นมาแล้ว สิ่งที่มันทำอยู่ตอนนี้ไม่ได้แจ้งให้ศาสนจักรทราบ มันเพียงแต่ทำตามคำแนะนำของบางคนที่คาบข่าวมาบอกมันเท่านั้น การลงมือจับโอษฐ์แห่งวอร์ล็อคและคนทรยศนีโอจะต้องเป็นผลงานของมันคนเดียว นี่เป็นโอกาสที่จะทำให้สมเด็จพระสันตะปาปากลับมาไว้วางใจมันอีกครั้ง
ดังนั้นการบุกจับครั้งนี้จะให้ประชาชนทั่วไปผิดสังเกตและรู้ไปถึงกุสตอฟไม่ได้
“ท่านช่างเป็นคนโง่เสียจริงโวโลเดอเมอร์”
เสียงของชายชราอีกคนดังขึ้นเหนือพื้นที่คฤหาสน์ ชายเสื้อคลุมสีแดงพัดกระพือไปตามแรงลมที่สับสนวุ่นวาย ผู้ที่มาคือพระคาร์ดินัลกุสตอฟ คนที่อยู่ด้านข้างของเขาไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นพระอัครสังฆราชเจ้าแห่งวอร์บัสองค์ใหม่ รูเพิร์ต เขายังไม่ได้เดินทางไปวอร์บัสตามคำสั่ง แต่กลับเจอเรื่องน่าสนใจเสียก่อน
“กุสตอฟ ไอ้คนเจ้าเล่ห์!”
โวโลเดอเมอร์ฉุนขาดทันทีที่เห็นร่างคุ้นเคยบนอากาศด้านบน ม่านพลังที่เขาร่ายเอาไว้เป็นรูโหว่จุดหนึ่งอย่างที่ไม่อาจสังเกต ฝูงนกมากมายไหลเข้ามาจากทางนั้น เขาคาดเดาว่ารูนี้คงเป็นกุสตอฟที่ใช้กำลังบังคับเข้ามา
“แบ่งกันฝ่ายละคน”
กุสตอฟรีบพูดขึ้นก่อน เขาทะยานลงมาจากท้องฟ้าและมุ่งตรงไปยังหญิงชรากรีมัวร์ทันที
พลังแห่งแสงสีเทาระเบิดขึ้นกลางอากาศตรงที่ร่างของกุสตอฟลอยลงมา มันกลายเป็นโซ่สีเทานับพันเส้นที่แทงลงไปยังพื้นดินทุกตารางนิ้ว อีกามากมายนับไม่ถ้วนถูกโซ่สีเทาทุบและพันรัดจนแตกละเอียดกลายเป็นพลังงานสีดำเช่นเดิม
โวโลเดอเมอร์เองก็ไม่ยอมแพ้ เขาคาดหวังที่จะจับตัวโอษฐ์แห่งวอร์ล็อคเช่นเดียวกัน สำหรับนีโอแล้วนักบวชเฒ่าผู้นี้มีค่าน้อยกว่ามุขมนตรีลำดับที่แปด
พลังงานสีแดงปะทุออกมาจากฝ่ามือของโวโลเดอเมอร์ มันรวมกันเป็นใบหน้าของเทวฑูตตาบอดองค์หนึ่ง เทวฑูตสยายปีกออกมาเป็นปีกขนนกย้อมโลหิตที่บนพื้นผิวมีแต่รูเลือดเนื้อขาดสะบั้น ร่างของเทวฑูตโอบรัดกุสตอฟเอาไว้และตัดขาดการเชื่อมต่อของเขากับสายโซ่ออกไป
กุสตอฟขัดขืนอย่างชัดเจน เขาประสารมือเข้าหากันเป็นท่าสวดภาวนาที่คุ้นเคย แสงสีเทาก็แผ่ออกไปจากตัวเขากันร่างของเทวฑูตตาบอดให้ห่างออกไปสามเมตร มันไม่อาจประชิดตัวกุสตอฟได้
“พอได้แล้ว!”
เสียงดังสนั่นปานฟ้าผ่าดังขึ้นท่ามกลางการต่อสู้ที่วุ่นวาย เพียงประโยคเดียวสายโซ่มากมายก็สลายเป็นฝุ่นผง เทวฑูตตาบอดกลับไปอยู่ในฝ่ามือของโวโลเดอเมอร์ตามเดิม เงาร่างของชายในชุดคลุมสีขาวสำหรับนอนอยู่บ้านปรากฎขึ้นบนอากาศ ข้างกายของชายในชุดคลุมคือเอลฟ์หนุ่มผู้งดงามยิ่งกว่าหญิงสาวคนใดในโลกนี้
สมเด็จพระสันตะปาปา!
“จับพวกมันมาทั้งคู่!”
ตอนที่เสียงทรงอำนาจมาถึง พลังของอีกาที่กรีมัวร์เชิญออกมาก็หายไปในพริบตา นางทอดมองทั่วบริเวณที่พังทลายจนไม่มีชิ้นดี คฤหาสน์ที่เคยสง่างามตอนนี้กลับเป็นเพียงซากปรักหักพัง ข้างกายของนางยังมีนีโอที่นั่งประคองร่างของกันและกันเอาไว้
ภาพของสมเด็จพระสันตะปาปาหายลับไป พระคาร์ดินัลสององค์คำนับเป็นการรับคำสั่งและน้อมส่งผู้ปกครองแท้จริงแห่งจักรววรดิ กรีมัวร์และนีโอสติดับวูบพวกเขาหมดทางหนี คนขับรถม้านอนจมกองเลือดเสียชีวิตไปนานแล้ว
“เอาไปไว้ที่คุกของข้า”
กุสตอฟพูดขึ้นก่อน
“คุกของข้าเหมาะสมกว่า”
โวโลเดอเมอร์ไม่ยินยอม
“เอาไปไว้คุกของสำนักงานสังฆการีเถอะ”
คราวนี้เป็นเสียงของรูเพิร์ตที่ยื่นดูเฉยๆมาตลอดตั้งแต่ต้นจนจบเหมือนว่าตนไม่มีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ สำนักงานสังฆการีถูกควบคุมโดยเจ้าชายเอเลนอร์ ดยุกแห่งเคนต์ คนสนิทของสมเด็จพระสันตะปาปา เขาคือคนเดียวกับเอลฟ์ที่ปรากฎขึ้นพร้อมสมเด็จพระสันตะปาปาเมื่อครู่และไม่ใช่นักบวชในศาสนจักร สิ่งนี้เป็นที่ถือปฎิบัติกันมาอย่างยาวนาน สำนักงานสังฆการีจะต้องดูแลโดยฆราวาสเท่านั้น
ทั้งสองคนนิ่งเงียบ ข้อเสนอของรูเพิร์ตเป็นข้อเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ใครจะกล้าขัดเอเลเนอร์ผู้นั้น เสียงถอนหายใจยาวดังออกมาจากทั้งสองคนพร้อมกัน
