EP.30
“เฮ้ยพี่!”
“มึงอีกแหละ! โผล่มายังไงวะ” คนหน้านิ่งเก็บอาการหอบแดกไม่มิด
พอยิมส่งข่าวว่าพบขิมและซิมที่ห้างดัง
ตัวเขาแยกแฟนหนุ่มออกมาแล้ว เหลือก็แต่ขิม ถ้าไม่รีบมาเบรกมีหวังโดนพี่ชายเขาเคลมแน่ๆ วันนี้
ยูขึ้นชื่อเรื่องเปย์เก่งถ้าถูกใจและอยากได้ ต้องจ่ายเท่าไรก็ถึงไหนถึงกันบ่เคยยั่น
สองหนุ่มพี่น้องบ้านนี้เหมือนกันอยู่อย่างคือเปย์หนักมากเพื่อคนที่ตนหมายปอง
“พี่ยูผมขอ” คนหน้าด้านดึงตัวขิมมาหาตัวเอง
ร่างบางโงนเงนกลิ่นไวน์หึ่ง โดนพี่ยูมอมเหล้าตั้งแต่กลางวันแสกๆ กลางห้างสรรพสินค้า
“มึงมาขอเหี้ยอะไร”
“คนนี้เด็กผม”
“อย่ามาตลกไอ้ห่า! กูจ้างเขามา น้องขิมจะไปต่อกับกู”
“จ้าง?” ชายหนุ่มร้องถามทั้งสองคน
ผิดคาดที่คิดว่าขิมกลับมารับงานประเภทนี้อีก
แต่ถามอะไรตอนนี้คงไม่มีประโยชน์อะไร เพราะแค่ยืนก็ยังไม่ไหว
“เอาเป็นว่าผมขอนะพี่ยู อย่ามาซ้ำทางกันเลย”
“ถ้าน้องเขาเป็นเด็กมึงจริง แล้วปล่อยให้มารับงานกูทำไม” ยูดึงแขนขิมให้เธอกลับมาอยู่ฝั่งตัวเองแต่แน่นอนว่าโซ่รั้งเอวไว้
“ผมมีปัญหากันนิดหน่อย แต่ยังไงนี้ก็เด็กผม พี่ยูอย่ายุ่งเลยดีกว่านะ” หนุ่มนิติศาสตร์เวลาจริงจังหน้าก็จะนิ่งยิ่งกว่าเดิมซึ่งผิดปกติแบบนี้คนพี่ก็เพิ่งเคยเห็น
โซ่ไม่ใช่แค่พูดเสียงเข้มและสีหน้าเท่านั้น โซ่แกะมือยูออกจากแขนของขิมแสดงอาการหวงของสุดฤทธิ์
“เอาจริง”
“ผมยังไม่เบื่อ ก็แค่นั้น”
“แม่ง! พากูค้างตั้งแต่เที่ยงเลยนะมึง”
“โทรเรียกเด็กมาช่วยให้หายค้างนะพี่ ผมขอไปเคลียร์กับเด็กผมก่อน”
“มึงรีบไปไกลๆ ตีนเลย ทีหลังอย่าให้เด็กมึงรับงานกูอีก”
“เออ! เดี๋ยวผมโอนเงินคืนให้”
...
เงินค่าจ้างแค่ไม่กี่บาทแต่มันมีเหตุผลแอบแฝงหลายอย่างที่โซ่ไม่รู้
ขิมก็เป็นแค่เบี้ยตัวเล็กๆ ที่มะนาวใช้แสวงหาผลประโยชน์ ส่วนยูก็แค่ใช้เงินซื้อความสุขสนองความต้องการตัวเองเท่านั้น
เงินหลักหมื่นที่เจ้าตัวหวังก็เพราะห่วงสวัสดิภาพซิมและครอบครัว อยากให้เอาไปใช้หนี้พนันไม่ได้คิดจะเก็บไว้ใช้เองแม้แต่น้อย
แต่คนที่เคยชินกับอาชีพเด็กเอ็นเป็นอย่างดีกำลังเดือดปุดๆ ค่าตัวแค่หมื่นเดียว กระจอกฉิบ!
“ขิม!” ระหว่างทางลากคนเมากลับมาที่รถซีดานโซ่ก็ตวาดเสียงขุ่นใส่เหมือนพ่อมาตามลูกหนีออกจากบ้าน
ถ้ามีไม้เรียวจะฟาดให้น่องเขียว
“อื้อ...”
“อยากได้เงินมากนักเหรอวะ”
“ใช่! ก็ใครบอกให้ขิมช่วยรับผิดชอบล่ะ” เธอหันไปยอกย้อน โซ่เองไม่ใช่เหรอที่พูดว่าเธอเห็นแก่ตัว ปล่อยให้แฟนลำบากแต่ตัวเองหนี
“เฮ้ย! นี้ย้อนเหรอ”
“แล้วจะเอายังไงฮะ! หนีก็ว่า ช่วยหาเงินใช้หนี้ก็ว่า!” คนเมาเถียงคำไม่ตกฟาก ไม่รู้ว่าที่กำลังปวดหัวหนักๆ ตอนนี้เพราะมัวแต่ยืนเถียงกันหรือเพราะไวน์องุ่นนั่นกันแน่
“นี้รักมันมากหรือว่าโง่วะ”
“เฮ้ย! เดี๋ยวก็ตบปากฉีก ว่าใครโง่ฮะ” คนเมาง้างหมัดจะฟาดหน้า ทำไมคนดีถึงได้ถูกคนเลวที่คิดว่าตัวเองฉลาดกว่ามองว่าโง่ด้วย
“เก่ง..!! รู้ใช่มั้ยว่าไอ้พี่ยูมันจะพาไปทำอะไร”
“เขาบอกว่ามีที่เด็ดๆ จะพาไป ถ้าเราติดใจ ไว้ครั้งหน้าจะได้ไปกับซิม”
“เชี่ยแม่ง! ความสัมพันธ์แบบไหนวะ ให้แฟนไปซ้ำที่ตัวเองกับคนอื่น” ชายหนุ่มมองคนเมานั่งตัวรีบแบนไปกับเบาะหนังดูดวิญญาณ ชุดเดรสแปลกตาช่วยเสริมให้ขิมดูสวยหวาน ก็ไม่แปลกถ้าผู้ชายจะชอบ
“อยากได้เงินไปใช้หนี้ใช่ป้ะ งั้นจ้างราคาเดิมเอามั้ย”
“ถามจริง แต่ราคาเดิมมันเท่าไรนะ”
.
.
.
โปรคลับ
“ลูกค้าหายไปไหนหมด”
“ร้านยังไม่เปิด”
“เออ! ใช่!”
ช่วงบ่ายแก่ๆ ไม่ใช่เวลาเปิดร้าน ฉะนั้นทั้งตึกสี่ชั้นจึงเงียบฉี่ แม่บ้านกระติกก็ถูกโซ่โทรไล่กลับบ้านไปก่อนแล้ว
“รู้ใช่มั้ยว่าต้องทำอะไร”
“จะให้ทำอะไร”
“ฟีลแฟนแล้วกันนะ ทำได้ใช่มั้ย” โซ่เองก็อยากรู้ว่าคนคบกันนานๆ จะสวีทหวานแค่ไหน
ไอ้ผีพนันนั่นมันดียังไงขิมถึงได้รักจนโง่งมขนาดนี้
“ฟิล...อะไรนะ” เด็กสถาปัตย์รู้จักแต่ฟิลเตอร์ถ่ายรูปสวยๆ ในไอจี ฟีลแฟนนี้มันคืออะไรใช้แบบไหนเหรอ
“เริ่มจากจูบ ปกติจูบกับแฟนยังไง”
จุ๊บ!
สิ้นคำถามคนเมาก็เขย่งเท้าเอาปากประกบ
ค้างนานหลายวินาทีที่ขิมกดปากไว้เฉยๆ จนอีกคนงง ต้องดันร่างเล็กออก
“เดี๋ยว! ทำไร”
“ก็จูบไง”
“จูบแบบฟีลแฟน! อย่าบอกนะว่าไอ้ที่ทำเมื่อกี้คือแบบที่จูบกับมัน”
“อือ...ใช่!”
“นั่นมันแบบเด็กอนุบาล” แค่เอาปากแตะกัน ไม่ขยับ ไม่อ้า ไม่ทำห่าอะไรเลยเนี้ยนะ
...
“เด็กมหา’ ลัยเขาจูบกันแบบนี้” มือหนาวางบนกรอบหน้าจิ้มลิ้ม พ่วงแก้มเนื้อนุ่มนิ่มจนน่าหยิกแต่ก็น่าฟัดให้จมเขี้ยว
ลำนิ้วโป้งเขี่ยคลึงกลีบปากบางๆ ของขิม เธอให้อารมณ์ไร้เดียงสาและเย้ายวนในเวลาเดียวกันจนชายหนุ่มร้อนรุ่ม
อ้าปากสิ...
จ๊วบ!
เมื่อริมฝีปากบางอ้าออกกลีบปากหยักก็ประกบปิดทันควัน ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปโลมเลียได้รสชาติไวน์องุ่น เนื้อริบอายและใบโรสแมรี่ในโพรงปากของหญิงสาว
อื้อ...
คนไม่ประสาดิ้นกุกกักเพราะเธอถูกปล้นลมหายใจ แต่มือหนาล็อกพวงแก้มใสไว้ ท่อนแขนใหญ่โอบกอดรอบเอวอย่างแนบชิด คนตัวเล็กจะหนีไปไหนเสีย อ้อยเข้าปากช้างแล้ว
“แบบนี้เรียกว่าดูดปาก จำไว้”
“เหมือนในหนังฝรั่งเลย”
“เออใช่! แต่ไม่ได้ให้ไปดูดกับใครล่ะ จำไว้ด้วย!”
ดูท่าว่าไอ้ซิมจะไม่ได้สอนวิธีที่ถูกต้องให้กับแฟนเลย แค่จูบยังติดลบนึกไม่ออกเลยว่าตอนเวลาเมคเลิฟมันไม่เคยดูดปากแลกลิ้นกันบ้างหรือ
“ด เดี๋ยวก่อน...”
“มาสเต็ปต่อไป”
“ด เดี๋ยว...” ปากบางโดนปิดสนิทอีกครั้ง
ร่างน้อยถูกดันจนติดกำแพง มือปลาหมึกละจากพวงแก้มเลื่อนต่ำมาตามแนวลำคอระหง ลงมาไหปลาร้า และอกอิ่มของขิม
หมับ~~
“เฮ้ย..! มันไม่เคยบีบนมมั้งเลยเหรอ” แรงบีบขยำเต็มๆ เต้าอิ่มรับรู้ได้ถึงมวลกล้ามเนื้อนุ่มหยุ่นสู้มือที่แปลกจากเต้าอื่นๆ
ถ้าไม่เสริมซิลิโคนมาก็นิ่มจนเหลวเป๋ว
“มะ ไม่...”
“แล้วปกติทำกันยังไง”
“ก ก็ มะ ไม่ได้ทำ อะไร”
“จับถอดแล้วเสียบเลยเหรอ ไม่ต้องเล้าโลม เอาเสร็จก็แยกย้าย?”
“หาา...” คนถูกถามงงหนักที่ได้ฟัง
เสียบอะไร เล้าโลมทำไม แยกย้ายไปไหนหลังจากทำอะไรเสร็จแล้ว
“ป้ะ!”
“ไปไหนอีก...”
“ขึ้นห้อง” นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องอุ้มขิมขึ้นชั้นสามของตึกทาวน์โฮม
ห้องนอนกำแพงขัดมัน เฟอร์นิเจอร์ดำยกชุดเพิ่งทำความสะอาดหมาดๆ พร้อมสำหรับใช้งานแล้ว
“ต้องสอนอีกเยอะ” ร่างใหญ่ยักษ์เท้ามือกักลำตัวหญิงสาวไว้ใต้ล่าง สองขาคร่อมเอวบาง สองตาก็มองเธออย่างจับจ้อง
ขิมเหมือนคนไม่ประสาทั้งที่มีแฟนอยู่แล้ว ไอ้ซิมก็ไม่ใช่พ่อพระ ทรงมันไม่ใช่คนหัวโบราณซะด้วยซ้ำ
จ๊วบ...
ลิ้นสากมากประสบการณ์หลอกล่อเธอด้วยจูบดูดดื่มอีกครั้ง มอมเมาหญิงสาวได้ยิ่งกว่าน้ำองุ่นหมักในภัตตาคารจนเธอเคลิบเคลิ้ม
จูบแสนหวานสลับดุดัน ขิมต้องเอียงหลบหน้าหาอากาศก่อนที่ตนจะขาดใจตาย ในขณะเดียวกันก็ไม่รู้ตัวเลยว่ามือหนาเลิกชุดเดรสขึ้นมาถึงคอ
เนินเนื้ออวบอัดล้นบราเซียสีอ่อนสร้างความตะลึงงันให้กับผู้พบเห็น โซ่เหมือนตกในภวังค์ไปหลายวินาทีและละสายตาจากก้อนเนื้อนั่นไม่ได้
“อืม...นมสวยนะเนี้ย!!”