บทที่ 462 สตรีควรอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน
บทที่ 462 สตรีควรอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน “มองข้าด้วยสายตาเช่นนั้นทำไมกัน? หวังให้ข้าปล่อยเจ้าไปอย่างนั้นรึ? ไม่ ไม่มีทาง เป้าหมายของข้าคือเจ้ามาตั้งแต่แรก ข้าไม่มีวันปล่อยให้เจ้ารอดชีวิตไปได้อีกครั้งหนึ่งเป็นแน่” อวี้เซียงบ่นพึมพำกับตนเอง อวี้ซีหยวนผู้นิ่งเงียบอยู่เป็นนาน ในที่สุดก็อดระเบิดเสียงหัว...
