บทที่ 387 แท้จริงแล้วนางขี้เหร่
บทที่ 387 แท้จริงแล้วนางขี้เหร่ การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันที่เกิดขึ้น ทำให้ทหารยามทั้งสองตกตะลึงจนหยุดเคลื่อนไหว มือทั้งสองข้างพลันสั่นเทาเล็กน้อย ส่วนอวี้ซีมู่อดนึกกลัวไม่ได้ น้องสาวคนนี้ชักจะเหิมเกริมไปใหญ่แล้ว หรือนางอยากให้ข้าได้รับความอับอายกัน? โชคยังดีที่รูปการณ์หลังจากนั้นไม่เปลี่ยนแปลงไปมา...
