บทที่ 333 กลับเมืองหลวงโดยทันที
บทที่ 333 กลับเมืองหลวงโดยทันที ถ้วยชาหลงจิ่งซึ่งเพิ่งจะจรดลงบนริมฝีปากของเขา ถูก อวี้ซีหยวนคว้าไว้และดึงกลับไปวางลงบนโต๊ะ นางไม่เคยรู้เลยว่าลั่วจ้านชิงจะมีช่วงเวลาที่ ‘อดทนรอไม่ได้’ เช่นนี้ จึงนึกสงสัยใคร่รู้ยิ่งนักว่าเรื่องใดกันที่สามารถทำให้องค์ชายรัชทายาทผู้สงวนภาพลักษณ์สง่างามอยู่เสมอ มีท่าทีที...
