บทที่ 236 หลับตาลงเสีย ข้าจะส่งเจ้าออกไป
บทที่ 236 หลับตาลงเสีย ข้าจะส่งเจ้าออกไป เจียเป่ยรู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น ถึงกระนั้นก็ยังพยักหน้าตอบรับอีกฝ่าย ไม่ว่าอย่างไรเจียเป่ยก็ยังคงเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสาไม่รู้ความอยู่วันยังค่ำ เมื่อเห็นเช่นนั้น เจียเป่าจึงไม่คิดจะอธิบายขยายความถ้อยคำเหล่านั้นให้เจียเป่ยฟังอย่างละเอียด แต่หันมอ...
