บทที่ 221 ข้าคงมีตาแต่หามีแววไม่
บทที่ 221 ข้าคงมีตาแต่หามีแววไม่ ขณะนี้ ท้องฟ้าปรากฏแสงสลัวรางขึ้นมารำไร อวี้เสวียนยี่และคนอื่น ๆ ไม่รู้ว่าควรตอบสนองต่อคำกล่าวของอวี้ซีหยวนอย่างไรดี อีกทั้งพวกเขายังไม่เข้าใจสิ่งที่นางกล่าวมาทั้งหมดอย่างถ่องแท้ “เช่นนั้น หากอวี้เซียงกลับมา...” “ยังไม่ใช่ตอนนี้” อวี้ซีหยวนนับเวลา “อสูรส่วนใหญ่แข็งแก...