บทที่ 115 ความมั่นคงและความพริ้วไหว!
บทที่ 115 ความมั่นคงและความพริ้วไหว! "อืม" จางเหรินรู้สึกสะเทือนใจมากเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เขาไม่ได้พูดอะไรเช่นความซึ่งใจหรือการตอบแทนอะไร เพราะการกระทำน่าเชื่อถือมากกว่าคำพูด และไม่จำเป็นต้องพูดสิ่งเหล่านี้ระหว่างคนทั้งสอง “ขอบใจมาก งั้นเราก็ไปท่าเท้าเถอะ ตามข้ามา” ทั้งสองมาที่ด้านหลังโกดัง เมื่อเดิน...