ตอนที่ 26 สิ้นหวัง

สุดท้ายแล้ว ซูก็ยกเลิกคำสั่งเอาหมาล่าเนื้ออกจากกรงขัง เขานั้นแค่ตั้งใจจะทำให้เจ้าหมาชีพด็อกกลัวเฉยๆ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือเจ้ามหาชีพนั้นกลัวจนเป็นลมไปเอง หลังจากหมาล่าเนื้ออกมาจากกรงขัง ซูเฉินก็ตบหัวเจ้าหมาชีพด็อกเพื่อให้มันตื่น

“นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของแกนะ ถ้าหากยังไม่พูดหรือโกหกต่อหล่ะก็ แกได้โดนหมาล่าเนื้อตุ๋ยตูดแน่”

ทันทีที่เจ้าหมาชีพด็อกตื่น มันก็รีบหันไปมองซ้ายขวา และเมื่อมันตระหนักได้ว่ามันไม่ได้รับบาดเจ็บ มันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แน่นอนว่ามันไม่อยากจะเจอแบบนั้นอีกแล้ว ในฐานะหมาตัวผู้ที่ทั้งสูงส่งและทะเยอทะยานอย่างมัน มันจะเอาหน้าไปเจอน้องๆของมันได้ไงหากมันโดน…ก็นะ

“พูดๆ พูดก็ได้ ตรูไม่รู้หรอกนะว่าในหมู่สัตว์กลายพันธุ์ ตัวใหนแข็งแกร่งที่สุด แต่ตัวที่แข็งแกร่งที่สุดในพื้นที่นี้ก็คือสัตว์กลายพันธุ์ระดับเจ็ดดาว ชื่อว่าราชันย์จิ้งจอกมรกต มันเหลี่ยมมากๆแถมไม่อนุญาตให้สัตว์กลายพันธุ์ตัวใหนท้าตำแหน่งของมันเลยสักตัว สัตว์กลายพันธุ์ที่เคยท้ามันต่างก็ตกตายกันอย่างน่าสังเวชทั้งนั้น”

“ที่รู้ๆก็คือสัตว์กลายพันธุ์ระดับแปดดาวน่าจะมีประมาณเลขสองหลัก ส่วนระดับเจ็ดดาวประมาณเลขสามหลักและระดับหกดาวอีกนับถ้วน สัตว์กลายพันธุ์อย่างฉันที่แค่ระดับสามดาวหน่ะมีอยู่ทั่วทุกที่ พอเทียบกับพวกนั้นแล้ว ตรูก็แค่ลมตดเอง”

เจ้าหมาชีพด็อกก็ร้องขอความเมตตา มันไม่คิดว่าการโจมตีสถานที่รวมตัวเล็กๆจะทำให้มันเจอกับมนุษย์ที่ทรงพลังแบบนี้ ทำไมชีวิตมันได้น่าสังเวชขนาดนี้กัน?

หลังจากได้ยินข้อมูลของเจ้าหมาชีพด็อก ใบหน้าของซูเฉินก็เปลี่ยนสีทันที ในหมู่มนุษย์ มีคนเหนือมนุษย์ระดับแปดดาวไม่ถึงสิบคนแถมระดับเจ็ดดาวก็ไม่ถึงห้าสิบคนด้วยซ้ำ ส่วนระดับหกดาวนั้นมีแค่ไม่กี่ร้อยคน ด้วยจำนวนที่ห่างกันขนาดนี้ แล้วพวกเขาจะไปเอาชนะได้ไงกัน?

มนุษย์รอดมาได้ถึงตอนนี้ก็โชคดีมากแล้ว ถ้าหากสัตว์กลายพันธุ์เข้าโจมตีมนุษย์พร้อมกันหล่ะก็ ป่านนี้มนุษย์คงสูญพันธุ์ไปนานแล้ว

“แล้วทำไมแกถึงได้โจมตีใส่สถานที่รวมตัวหล่ะ? แกได้ประโยชน์อะไรงหรือไง?”ซูเฉินนั้นก็สับสน การโจมตีสถานที่รวมตัวนั้นแค่ทำให้พวกมันได้กินมนุษย์ก็เท่านั้นซึ่งมันไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับพวกมัน

แต่ละการโจมตีนั้นก็ส่งผลให้มีสัตว์กลายพันธุ์ล้มตายเป็นจำนวนมากซึ่งมันไม่คุ้มค่าเลย

เจ้าหมาชีพด็อกนั้นก็ดูเหมือนไม่อยากจะพูดแต่มันไม่มีทางเลือก “ก็หัวหน้าฉันสั่งมา มันเป็นแผนที่บอสสัตว์กลายพันธุ์เจาะจงมาเลย พวกนั้นอยากจะค่อยๆลดความแข็งแกร่งของมนุษย์ลงเหมือนต้มไก่ เมื่อสถานที่รวมตัวของมนุษย์ถูกทำลายจนหมด มันก็จะเป็นจุดจบของเมืองฐานทัพของมนุษย์”

ซูเฉินก็รู้สึกตั่วสะท้านเมื่อได้ยิน เดิมทีมันเป็นแผนการของมนุษย์ แต่เมื่อมันอยู่ในมือของสัตว์กลายพันธุ์มันกลับน่ากลัวมาก นอกจากนี้ ไม่มีใครล่วงรู้เรื่องนี้กันเลยสักคน พวกเขาต่างมักจะคิดว่าพวกสัตว์กลายพันธุ์มันจะต้องมีอะไรผิดแปลกแน่ๆ

กลับกลายเป็นว่ามันกับดักที่สัตว์กลายพันธุ์สร้างขึ้นเพื่อมนุษย์ เดี๋ยวก่อนนะ มีเพียงพวกระดับสูงที่รู้แผนนี้ แล้วเจ้าหมาชีพด็อกระดับสามดาวรู้เรื่องนี้ได้ไงกันแม้ว่ามันจะมีความสามารถพิเศษก็เถอะ?

เจ้าหมาชีพด็อกก็ยิ้มออกมาอย่างกระอักกระอ่วน “ก็จริงๆแล้ว หัวหน้าของฉันก็คือ…พ่อของภรรยาของฉัน”

ซูเฉินก็ตากกระตุก งั้นแกก็แค่ลูกเคยที่ชอบแอบฟังสินะ? ถ้าหากมนุษย์ไม่รู้แผนการนี้ มันจะต้องเป็นแผนของพวกสัตว์กลายพันธุ์จริงๆนั่นแหละ มนุษย์นี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับสถานการณ์ในตอนนี้เลย มีเพียงเมื่อศัตรูมาถึงหน้าประตูบ้านเท่านั้นถึงจะได้รู้ซึ้งถึงวิกฤต

หรือก็คือต้องให้มีดจ่อคอ ก่อนถึงจะเข้าใจ ความเป็นความจายของคนในสถานที่รวมตัวไม่เกี่ยวอะไรกับเมืองฐานทัพ แม้ว่าคนมากมายจะตายไป เมืองฐานทัพก็ไม่สนใจ

สถานที่รวมตัวเดิมทีเป็นสถานที่สำหรับคนที่ไม่สามารถเข้าเมืองฐานทัพและไม่รู้จะไปที่ใหนดี ถ้าหากพวกเขาเข้าเมืองฐานทัพได้ ใครกันอยากจะอาศัยอยู่ด้านนอกที่ไม่รู้ว่าจะตายตอนใหน?

ถ้าหากซูเฉินไม่ได้รู้เรื่องแผนการนี้จากเจ้าหมาชีพด็อก มนุษย์ก็คงจะไม่รู้อะไรเลยจนกว่าตัวเองจะเผชิญหน้ากับการสูญพันธุ์

“ดูเหมือนว่าพวกแกสัตว์กลายพันธุ์จะวิวัฒนาการเร็วมาจนสามารถคิดแผนการแบบนี้ออกมาได้”ซูเฉินก็ถอนหายใจ

แค่เพียงสามสิบปี สัตว์กลายพันธุ์ก็วิวัฒนาการจากสถานที่มีสติปัญญาน้อยสู่สัตว์ที่ครอบครองสติปัญญาไม่ต่างจากมนุษย์ ความเร็วในการวิวัฒนาการนี้มันไร้เหตุผลมาก ไม่มีใครรู้ว่าอะไรกันที่ทำให้พวกสัตว์วิวัฒนาการเร็วแบบนี้ ผู้คนมากมายรู้แค่ว่าวันหนึ่งจู่ๆสัตว์มากมายก็กลายพัฒนา พร้อมกับที่คนเหนือมนุษย์ได้ปรากฏตัวขึ้นในหมู่มนุษย์ธรรมดา ตั้งแต่นั้นมา โลกก็เปลี่ยนไป

ซูเฉินนั้นไม่ได้สนใจสถานการณ์นี้เลยสักนิด ใครก็ตามกล้าหาเรื่องเขาจะต้องถูกเก็บ!!

เจ้าหมาชีพด็อกก็ไม่พูดอะไรออกมาต่อ มันพูดทุกอย่างที่มันรู้หมดแล้ว กล่าวได้ว่าตอนนี้มันหน่ะคือกบฏของเหล่าสัตว์กลายพันธุ์ หากสัตว์กลายพันธุ์ตัวอื่นล่วงรู้หล่ะก็ ชีวิตของมันได้จบสิ้นแน่

พอเห็นสีหน้าอันสลดใจของเจ้าหมาชีพด็อก ทันใดนั้นซูเฉินก็คิดอะไรขึ้นมาได้

ถ้าหากเขาใช้เจ้าหมาชีพด็อกแทรกซึมเข้าในฝั่งพวกสัตว์กลายพันธุ์แล้วลอบฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ตัวอื่นหล่ะก็ เรื่องแบบนั้นมันก็คงจะเป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรอ?

ซูเฉินนั้นมักจะกังวลอยู่ว่าการฆ่าสัตว์กลายพันธ์เยอะเกินไปจะไปทำให้พวกสัตว์กลายพันธุ์ที่ทรงพลังหันมาสนใจ ในตอนนี้ เขานั้นยังไม่ได้แข็งแกร่งเท่าไหร่นัก หากเมื่อไหร่เขาทรงพลังขึ้นมาจริงๆหล่ะก็ เขาจะฆ่าพวกสัตว์กลายพันธุ์เท่าไหร่ก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร

แต่ตอนนี้มีปัญหาอยู่ แล้วเขาจะควบคุมเจ้าหมาชีพด็อกให้มันเชื่องได้ไง?

“ถ้าหากเจ้าหมานี่ไม่ฟัง ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ นี่ ระบบ มีวิธีควบคุมเจ้าหมาชีพด็อกหรือเปล่า?”

“โฮสต์ เครื่องควบคุมจิตใจ(Mind Controller)ตรงกับเงื่อนไขที่โฮสต์ต้องการ”

ใบหน้าของซูเฉินก็มืดครึ้มทันทีที่ได้ยิน ไอ้นั่นมันเป็นซุปเปอร์เวพ่อน(Super Weapon) ถ้าหากเขามีมัน ป่านนี้เขาคงมีอุปกรณ์ควบคุมอากาศและระเบิดนิวเคลียร์แล้ว พอถึงตอนนั้น ทำไมเขาจะต้องใช้เจ้าหมาชีพด็อกด้วยหล่ะ?

เขานั้นรู้ไม่พอใจมากจนอยากจะยิงระเบิดนิวเคลียร์ใส่โลกเลย

ในขณะที่ซูเฉินกำลังเหนื่อยใจอยู่นั้น ดูเหมือนว่าเขาจะคิดอะไรขึ้นมาได้

เจ้าหมาชีพด็อกคือสัตว์กลายพันธุ์แต่รูปร่างของมันไม่ได้แตกต่างนัก แถมหมาล่าเนื้อของเขาก็เป็นสัตว์กลายพันธ์ด้วย งั้นเขาใช้หมาล่าเนื้อของเขาปลอมเป็นสัตว์กลายพันธุ์แล้วแทรกซึมเข้าไปยังฝ่ายพวกมันไม่ดีกว่าหรอ?

ซูเฉินก็ยกนิ้วให้กับความคิดตัวเองแล้วจากนั้นเขาก็ตะโกนออกไปข้างนอก “ซูยี่ หาพี่น้องของนายมาฆ่าเจ้าหมาตัวนี้ซะแล้วเอาไปทำหม้อไฟสำหรับคืนนี้”

พอได้ยินเรื่องนี้ เจ้าหมาชีพด็อกก็เป็นลมไปทันที

หลังจากนั้นซูเฉินก็ได้สั่งสร้างหมาล่าเนื้อตามความคิดของเขา ต้าหัว(หมาล่าเนื้อ)ได้นำทีมที่แสร้งเป็นสัตว์กลายพันธุ์ไปแทรกซึมเข้ากับพวกสัตว์กลายพันธุ์ เมื่อมีโอกาสเมื่อไหร่ พวกมันจะเปิดฉากฆ่าอีกฝ่ายในทันที

ศัตรูที่ยูนิตเร้ดอะเริ้ทฆ่านั้นจะนับว่าเป็นยูนิตที่ซูเฉินฆ่า ดังนั้นมันก็หมายความว่าเขาจะได้รับพลังงาน

“เอ้อหัว ต้าหัวออกไปแล้ว ตอนนี้แกกลายเป็นหัวหน้าทีมเฝ้าดูแลฐานทัพ แกรับผิดชอบดูแลหมาล่าเนื้อทั้งหมดที่นี่ เข้าใจใหม?”ซูเฉินก็ลูบหัวเอ้อหัวแล้วพูดออกมา

“โฮ่ง!!”

เอ้อหัวนั้นก็ตื่นเต้นมาก พี่ใหญ่ของมันจากไปและตอนนี้มันก็จะได้แสดงความสามารถของมันซักที ตราบดที่มันทำหน้าที่อย่างดีและเป็นที่ต้องตาของผู้บัญชาการ นั่นก็จะถือว่ามันได้บรรลุเป้าหมายในชีวิตซึ่งไม่ใช่ฝันของมันอีกแล้ว