บทที่6 ยารากฐานวิญญาณ
ณ ยามเช้า สวนสาธารณะ
“ฮึบ…..ฮู้!”
“อีกแค่20กิโล!”
" สู้โว้ย! ”
มีร่างของเด็กชายอายุราวๆ10 หน้าตางดงามราวกับตุ๊กตา ผิวพรรณที่ผ่องใสเหมือนทารก สวมชุดกีฬาสีน้ำเงินและเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อจำนวนมากราวกับอาบน้ำมาหมาดๆ กำลังวิ่งอยู่อย่างขยันขันแข็งโดยมีเด็กสาวหน้าตาน่ารักจ้องมองอยู่
“เจ้าน้องชายไปกินอะไรมา!? ถึงออกกำลังกายหนักขนาดนี้”
“ห่าวววววว..”
หลงชิงเหยาจ้องมองที่หลงเทียนที่กำลังวิ่งอยู่อย่างขยันขันแข็ง ก่อนที่จะหาวออกมาด้วยสีหน้านอนไม่เต็มอิ่ม ตอนแรกเธอตั้งใจแค่จะมาเข้าห้องน้ำเฉยๆ แต่เมื่อเห็นหลงเทียนกำลังออกไปไหนข้างนอก ด้วยความสงสัยเธอจึงตามไปจนอยู่ในสถานการณ์ ณ ปัจจุบัน
เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหลงเทียนออกกำลังกายหนักขนาดนี้ ถึงแม้ปกติเขาจะออกกำลังกายค่อนข้างบ่อยอยู่แล้วแต่ไม่หนักเหมือนตอนนี้ อีกอย่างหนึ่งที่เธอสงสัยคือเมื่อไหร่ที่หลงเทียนแข็งแรงขนาดนี้!?
ถึงแม้เขาจะปลุกพลังวิญญาณทำให้ร่างกายดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากแล้ว แต่ก็ไม่น่าถึงขนาดวิ่ง80กิโลติดต่อกันโดยไม่พัก
หลังจากผ่านไปอีกชั่วโมง หลงเทียนก็วิ่งครบ100กิโลจนสำเร็จ ก่อนจะนั่งที่เก้าอี้สวนสาธารณะและส่งเสียงหอบออกมาอย่างต่อเนื่อง
“ฮ่า..ฮ่า.. คิดว่าจะตายแล้วซะอีก”
หลงเทียนพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่วิ่งนานขนาดนี้ เขารู้สึกล้าไปหมดทั้งตัว หัวสมองเบลอว่างเปล่าไปหมดก่อนจะสัมผัสได้ถึงไอเย็นตรงแก้ม
“นี่…น้ำ!”
“ขอบใจ!”
“อึก…อึก…อึก”
หลงเทียนรับน้ำที่หลงชิงเหยายื่นให้ก่อนจะดื่มอย่างรวดเร็วและรู้สึกสดชื่นขึ้นมาก
“ตั้งแต่เมื่อไหรกันที่ร่างกายนายแข็งแกร่งขนาดนี้”
หลงชิงเหยาถามอย่างสงสัย
“หลังจากที่ปลุกพลังร่างกายฉันก็ดีขึ้นมาก.. บางทีตอนนี้ฉันอาจจะเอาชนะเธอได้ก็ได้”
“ฮึ่ม! ฝันไปเถอะ แล้วทำไมนายถึงออกกำลังกายหนักขนาดนั้นล่ะ”
“เพราะฉันกำลังก้าวสู่เส้นทางผู้ชายที่แข็งแกร่งยังไงล่ะ!”
" งั้นเหรอ!? น้องชายฉันกำลังเป็นผู้ใหญ่แล้วสินะ!
“เฮ้อ! น่าเสียดายจัง”
หลิงชิงเหยาถอนหายใจออกมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ซึ่งทำให้หลงเทียนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย
“ทำไมล่ะ!?”
“ก็เพราะหน้าตาที่งดงามราวกับตุ๊กตานี้กำลังจะหายไปไงล่ะ ฉันยังคิดถึงตอนสมัยเด็กที่นายแต่งหญิงอยู่เลย”
“จริงสิ! ถ้าไม่ว่าอะไรนายช่วยแต่งหญิงให้ฉันดูอีกซักครั้งได้ไหมก่อนที่จะเป็นผู้ใหญ่ ไม่งั้นฉันคงไม่มีโอกาสได้เห็นอีกแล้ว”
“หลงชิงเหยา!!!”
หลงเทียนตะโกนด้วยความอับอายทันที ตั้งแต่ที่เขามาโลกแห่งนี้สิ่งแรกที่เขาเห็นในความทรงจำก็คือพี่สาวจอมชั่วร้ายของเขาชอบรังแกและชอบบังคับให้เขาแต่งหญิงอยู่บ่อยครั้งซึ่งนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาปะทะกับหลงชิงเหยาอยู่บ่อยครั้งตั้งแต่ปลุกความทรงจำ
“เอาล่ะ! ถ้างั้นเรากลับบ้านกันเถอะ”
หลงชิงเหยาชักชวนให้หลินเทียนกลับบ้านด้วยท่าทีสะลึมสะลือเล็กน้อย เธออยากกลับไปนอนต่อที่บ้านอีกสักหน่อย
“เธอกลับไปก่อนได้เลย! ฉันจะไปออกกำลังกายที่ยิมต่อ”
“นายยังจะออกกำลังกายต่ออยู่อีกเหรอ!?”
“ใช่! บอกพ่อแม่ด้วยล่ะว่าไม่ต้องเตรียมอาหารเช้าให้ฉัน”
“ไม่! ฉันจะไปกับนายด้วย!”
หลงชิงเหยาที่เห็นหลงเทียนเดินไปก็ตอบกลับอย่างรวดเร็วและรีบตามไปทันที
หลายชั่วโมงต่อมา
หลงชิงเหยามองไปที่หลงเทียนที่กำลังนอนแน่นิ่งราวกับศพอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะลากหลงเทียนออกไปจากยิมและกลับบ้านทันที
“ฟู่!…วันนี้ชั่งเป็นวันที่เหนื่อยล้าจริง!”
หลงเทียนกำลังแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยสีหน้าผ่อนคลาย หลังจากออกกำลังกายหนักมาทั้งวันการแช่น้ำอุ่นทำให้เขารู้สึกดีอย่างมาก
“ยินดีด้วยโฮสต์ที่ทำภารกิจสำเร็จ!”
“ติ๊ง!”
“+1 คะแนนจิตวิญญาณ +10 คะแนนโชคชะตา”
เสียงของระบบดังขึ้นมาในใจของหลงเทียน ก่อนที่จะเขาเปิดหน้าต่างสถานะทันที
[ชื่อ: หลงเทียน ]
[อายุ: 10 ปี ]
[จิตวิญญาณการต่อสู้: งูหยกน้ำแข็งอัสนี (กลาง) / กระบี่ดารา (สูง) ]
[สายเลือด: มนุษย์ คุณภาพ:กลาง ความเข้มข้น:50% , กิเลนเบญจธาตุสวรรค์(คุณภาพ:? ความเข้มข้น:50% (ยังไม่ถูกปลุก) ]
[ระดับ: 16]
[ทักษะ: ดารากลืนสวรรค์ ,หนังสือลับงูสวรรค์แปลงร่างมังกร ]
[มิติพกพา: ไม่มี ]
[คะแนนจิตวิญญาณ: 1 ]
[คะแนนโชคชะตา: 10 ]
“ระบบ! ไปที่ร้านค้าหน่อย”
“รับทราบ!”
ทันใดนั้นก็มีภาพหน้าจอปรากฎขึ้นในใจของหลงเทียน มีช่องและตัวเลือกมากมายไม่ว่าจะเป็น เม็ดยา สายเลือด อาวุธ สมุนไพรและอื่นๆอีกมากมาย ก่อนที่หลงเทียนจับจ้องไปที่เม็ดยาเม็ดหนึ่ง
[ ยารากฐานวิญญาณ ]
-ช่วยฟื้นฟูและซ่อมแซมร่างกาย สร้างกล้ามเนื้อที่แข็งแรงกว่าเดิมขึ้นมา รวมถึงช่วยเร่งการฝึกฝนพลังวิญญาณและบำรุงรากฐานเล็กน้อย
คำเตือน:ไม่มีผลกับคนที่มีพลังวิญญาณสูงกว่า20
ราคา 10 คะแนนโชคชะตา
เมื่ออ่านข้อมูลแล้วดวงตาของหลงเทียนก็เปล่งประกายทันที สิ่งนี้เหมาะกับเขามาก โดยเฉพาะสามารถช่วยบำรุงรากฐานของเขาได้ เนื่องจากเขาไม่ได้รับสมุนไพรหรือยาที่บำรุงรากฐานมาก่อนจะปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้มากนักเนื่องจากราคาที่สูงลิ้ว ทำให้รากฐานของเขาค่อนข้างอ่อนแอ
หลงเทียนกดซื้อมาทันที ก่อนที่เม็ดยาสีเขียวที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆออกมาจะปรากฎขึ้นบนมือของเขา ซึ่งเขาเองก็ไม่รอช้ารีบกินเข้าไปทันที
หลังจากกินเข้าไป หลงเทียนก็รู้สึกร่างกายของเขากำลังฟื้นฟูทีละทีละน้อยและรู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก หลงเทียนไม่รอช้ารีบเข้าสู่สภาวะฝึกฝนทันที
ผ่านไป1ชั่วโมง
หลงเทียนก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเล็กน้อย
“ร่างกายและพลังวิญญาณของฉันดีขึ้นเล็กน้อย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรากฐานของฉันดีขึ้นจริงๆ ถึงแม้จะไม่มากแต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ดีมากอยู่แล้วเมื่อเทียบกับยาระดับ1ทั่วไป”
“เกรงว่าถ้านำยานี้ไปขายจะมีคนจำนวนมากแย่งมัน อย่างน้อยก็ราคาหลายพันเหรียญทอง โชคไม่ดีที่ฉันไม่ใช่นักปรุงยา ไม่งั้นฉันจะสามารถสร้างรายได้มหาศาล”
หลงเทียนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเสียดาย ในเส้นทางปรมาจารย์วิญญาณนั้นทรัพยากรในการฝึกฝนเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ต่อให้เป็นอัจฉริยะแค่ไหน แต่ตราบใดที่ไม่มีตัวช่วยในการฝึนฝน ก็ไม่สามารถฝึนฝนพลังวิญญาณได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพได้ซึ่งราคาทรัพยากรเหล่านี้ต่างมีราคาที่แพงมาก
ดังนั้นหลงเทียนจึงต้องการสร้างแหล่งเงินของเขาเองเพื่อเส้นทางการฝึกฝนของเขารวมถึงสนับสนุนครอบครัวของเขาด้วย
“ติ๊ง!”
" โฮสต์! ปลุกภารกิจพิเศษ!
[ภารกิจพิเศษ]
1.กลายเป็นนักปรุงยาระดับ1 ระยะเวลา:3เดือน
(รางวัล: +120คะแนนจิตวิญญาณ +2000คะแนนโชคชะตา + ยารากฐานศักดิ์สิทธิ์)
ทันใดนั้นหลงเทียนรู้สึกตกใจและประหลาดใจอย่างมากที่เขากระตุ้นภารกิจพิเศษออกมา แต่หลังจากที่ดูเนื้อหาแล้วถึงกับทำให้เขากุมขมับทันที การเป็นช่างตีเหล็กว่ายากแล้วแต่การเป็นนักปรุงยานั้นยากยิ่งกว่า อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีใครที่สามารถเป็นนักปรุงยาระดับ1ได้ภายใน3เดือน
แต่รางวัลที่ได้นั้นดีมากจริงๆ โดยเฉพาะยารากฐานศักดิ์สิทธิ์ นั้นคือเม็ดยาระดับ9! ตราบใดที่เขาได้ทานเข้าไปเขาจะมีรากฐานที่ดีที่สุดซึ่งจะช่วยเขาในอนาคตได้อย่างมาก ทั้งในเรื่องความเร็วการฝึกฝนและความหนาแน่นของพลังวิญญาณทำให้เขาสามารถสู่ข้ามขั้นได้ในอนาคต
“ลองถามท่านพ่อดูว่าสามารถจ้างคนมาฝึกสอนได้หรือเปล่า!?”
หลงเทียนคิดออกมาในใจก่อนจะลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำและไปแต่งตัวให้เรียบร้อย
หลังจากนั้นหลงเทียนก็เดินไปยังโต๊ะอาหารที่มีพ่อ แม่และพี่สาวเขารออยู่
“น้องชายทำไมมาช้าจัง! มานี่เร็ว!”
หลงชิงเหยาพูดออกมาอย่างไม่พอใจ หลงเทียนที่ได้ยินก็รีบเดินเข้ามานั่งข้างพี่สาวเขาอย่างรวดเร็ว
“หลงเทียน! ทำไมพลังวิญญาณของลูกถึงกลายเป็นระดับ16ได้ล่ะ!?”
ทันใดนั้นผู้ชายหน้าตาคมเข้ม ร่างกายกำยำ อายุราวๆ30ปี จ้องมองมาที่หลงเทียนอย่างตกตะลึง เขาคือหลงหยวนพ่อของหลงเทียน
“อะไรนะ!”
หลงเยว่กับหลงชิงเหยาอุทานออกมาทันที
“อันที่จริงแล้วผมพึ่งได้รับสืบทอดมรดกจากปรมาจารย์ที่ทรงพลัง”
หลงเทียนที่คาดไว้อยู่แล้วว่าจะโดนถามจึงเล่าว่า เมื่อวานเขาได้ปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้อีกอันขึ้นมาและตอนนั้นเองก็มีปรมาจารย์ที่ทรงพลังผ่านมาพอดี ปรมาจารย์ท่านนั้นเห็นถึงความสามารถของเขาจึงถ่ายทอดวิชาให้แก่เขารวมถึงให้สมุนไพรระดับ9ที่ช่วยให้เขาสามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้10ระดับ
“เอาล่ะ! ดูเหมือนลูกจะโชคดีมากนอกจากจะปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้คู่ได้แล้ว ยังได้สืบทอดมรดกจากปรมาจารย์วิญญาณที่ทรงอำนาจ”หลงหยวนพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้จะมีจุดน่าสงสัยบางจุดบ้างแต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมเนื่องจากเป็นความลับชองลูกชายของเขา
"ที่จริงแล้วผมสามารถถ่ายทอดทักษะที่ได้รับมาให้ทุกคนได้" หลงเทียนตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม
“ปรมาจารย์ท่านนั้นจะไม่ว่าหรอกหรือ!?” หลงหยวนถามด้วยน้ำเสียงกังวล
“ไม่แน่นอน!”
"ปรมาจารย์ท่านนั้นอายุใกล้ถึงคราวสิ้นสุดลงแล้ว ท่านจึงหวังว่าจะมีคนสืบทอดวิชาต่อจากท่านก่อนที่ท่านจะจากไป เมื่อผมลองถาม ท่านอนุญาติให้เฉพาะคนในครอบครัวของพวกเราเท่านั้นที่สามารถถ่ายทอดให้ได้
หลังจากนั้นหลินเทียนก็ถ่ายทอดทักษะดารากลืนสววรค์ให้แก่พ่อ แม่และพี่สาวเขาทันที
"นี่เป็นทักษะที่ทรงพลังและล้ำค่ามาก!"
“หลงเทียน..ลูกอย่าบอกทักษะนี้กับใครล่ะ! ไม่งั้นมันอาจทำให้ครอบครัวเรามีปัญหาได้”
หลงหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ในฐานะปรมาจารย์วิญญาณเขารู้ว่าทักษะนี้ล้ำค่าแค่ไหน
“แน่นอนครับ” หลงเทียนพยักหน้าตอบกลับ
“ท่านพ่อที่จริงแล้วผมอยากเป็นช่างตีเหล็กและนักปรุงยา”
