บทที่ 21 : กำไรมหาศาล, กริฟฟอน ตัวใหม่
บทที่ 21 : กำไรมหาศาล, กริฟฟอน ตัวใหม่
เห็นได้ชัดว่าด้วยพลังของปราณแสงศักดิ์สิทธิ์ + วิชาดาบแสงศักดิ์สิทธิ์ + การแปลงร่างกริฟฟอน….ได้ทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นจนเกินความคาดหมายไปมาก!
ราชาอสรพิษเงา ซึ่งเป็นสัตว์เวทย์ระดับห้าที่อยู่ในระดับเดียวกันกลับถูกเขาฆ่าตายอย่างง่ายดาย
สิ่งนี้เเสดงให้เห็นว่าตอนนี้เขาแข็งแกร่งมาก…..มันอาจจะแข็งแกร่งกว่าสิ่งที่เรียกว่าพยัคฆ์เพลิงด้วยซ้ำ!
………
"ทุกคนโอเคไหม?"
เรย์มอนด์ถามขึ้นเเล้วหันหน้าไปทางชีนน์, นากัส, และคนอื่นๆ
"ท่านลอร์ดไม่ต้องกังวล, พวกเราทุกคนสบายดี!" นากัสตอบอย่างอารมณ์ดี
“พวกมันมีระดับสี่น้อยมาก และการโจมตีของพวกมันทั้งหมดก็ถูกบล็อกโดยโอเวนส์เเละท่านเเมตต์-เยอร์มัน…..อสรพิษตัวน้อยเหล่านี้จึงไม่สามารถเข้าใกล้พวกเราได้เลย!”
ต้องรู้ก่อนว่ามีนักธนูเเห่งวิหารศักดิ์สิทธ์ถึงสี่คนอยู่ที่นี่
ภายใต้การโจมตีสองครั้งของพวกเขา, มันจึงมีลูกศรแปดดอกในเเต่ละรอบ!
และการยิงของพวกเขาใช้เวลานานเท่าใด….น้อยกว่าหนึ่งวินาที
แล้วรอบถัดไปล่ะ……ไม่ถึงสามวินาที!
เเละอย่าคิดว่าพวกเขาเป็นนักธนู เเล้วพวกเขาจะอ่อนแอในการต่อสู้ระยะประชิด
ถ้าต้องการเข้าใกล้พวกเขาเพื่อเอาชนะ…..มันไม่ง่ายเลย!
“ใช่…..ทุกอย่างเรียบร้อยดี, ข้าไม่คิดเลย ว่าพวกเราจะกำจัดอสรพิษพวกนี้ได้ทั้งหมดจริงๆ…..มันน่าเหลือเชื่อมาก!”
“โดยเฉพาะเจ้า, ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเจ้าทำให้ข้าประหลาดใจมาก” เเมตต์-เยอร์มันกล่าวด้วยอารมณ์
ตอนนี้, เขารู้สึกเหมือนเขากำลังฝันอยู่
ก่อนหน้านี้ เขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าอสรพิษเหล่านี้เป็นอันตรายและยากที่จะฆ่า……ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คาดหวังเลยว่าความเป็นจริงจะตรงกันข้าม!
พวกเขาไม่เพียงแต่ชนะการต่อสู้ครั้งนี้เท่านั้น เเต่พวกเขายังได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์เเบบอีกด้วย
……….
“เก็บแกนเวทย์มนตร์ ระวังอย่าทำเสียหายนะ” เรย์มอนด์ออกคำสั่ง
จากนั้นเขาก็เดินตรงไปยังร่างของราชาอสรพิษเงา
เมื่อเดินเข้าไปใกล้, เขาก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้นและกังวลใจ
แม้ว่าถ้าระดับของสัตว์เวทย์สูงขึ้น
……ความน่าจะเป็นที่แกนเวทมนตร์จะเกิดในร่างกายของสัตว์เวทย์ก็จะยิ่งสูงขึ้นไปด้วย
เเต่อย่างไรก็ตาม, ความน่าจะเป็นก็คือความน่าจะเป็น…..อะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกใบนี้!
ตอนนี้ถึงเวลาตัดสินชะตากรรมแล้ว...
ขอพระเจ้าอวยพร
ด้วยเสียงดังฉับ
เรย์มอนด์ฉีกร่างของราชาอสรพิษเงา ออกจากกัน, จากนั้นเขาก็เห็นแกนเวทย์มนต์สีดำแวววาวที่ใหญ่กว่ากำปั้นของเขา……นอนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ!
เเละสิ่งนี้, มันทำให้เรย์มอนด์หัวเราะออกมา
"ฮ่าฮ่าฮ่า ยอดเยี่ยมมาก!"
การได้รับแกนเวทย์มนตร์ระดับห้าอีกชิ้นนั้นหมายถึง เขาจะสาสามารถอัญเชิญกริฟฟอนอีกตัวได้เเล้ว
จากนั้นพวกเขาก็ทำงานหนักกันอีกหนึ่งชั่วโมง เพื่อรวบรวมของที่ได้มาทั้งหมด!
ซึ่งได้เเก่
แกนเวทย์มนตร์ระดับห้า x1
แกนเวทย์มนตร์ระดับสี่ x3
แกนเวทย์มนตร์ระดับสาม x24
แกนเวทย์มนตร์ระดับสอง x67
เมื่อเห็นสิ่งนี้มันก็อธิบายได้เพียงสี่คำเท่านั้น….นั่นคือการเก็บเกี่ยวครั้งนี้มันช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ!
ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าถ้าเขาใช้พวกมันทั้งหมดในตอนนี้…นี่คงจะมอบความแข็งแกร่งให้กับกองทัพศักดิ์สิทธ์ของหมู่บ้านเกรย์สโตนได้ถึงสองเท่า
แต่อย่างไรก็ตาม, เรย์มอนด์ตัดสินใจเก็บพวกมันไว้ก่อน
นั่นก็เพราะการอัญเชิญกองทัพศักดิ์สิทธิ์ของเขานั้นสามารถทำได้ตลอดเวลา
อีกอย่าง, เขาเริ่มรู้สึกว่ายูนิตระดับต่ำอย่าง, อัศวินเทมพลาร์, อัศวินเเห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์เริ่มดูเหมือนจะถึงจุดอิ่มตัวเล็กน้อยเเล้ว
ท้ายที่สุดเเล้ว, ตอนนี้เขามียูนิตระดับต่ำมากกว่าร้อยรายการเเล้ว……ในขณะที่ประชากรทั้งหมดของหมู่บ้านเกรย์สโตนมีเเค่ประมาณหนึ่งพันคนเท่านั้น, ซึ่งนี่เป็นสัดส่วนที่ผิดปกติมาก
เเละสุดท้ายเเล้ว…..เมื่อเปรียบเทียบกับยูนิตระดับต่ำเหล่านี้, ตอนนี้เขาโปรดปรานและต้องการยูนิตระดับสูงมากกว่าแล้ว!
ดังนั้น, เขาจึงเก็บพวกมันไว้ก่อน และอาจจะนำพวกมันไปแลกเปลี่ยนเป็นแกนเวทมนตร์ระดับสูงขึ้น, หากไม่จำเป็นต้องใช้จริงๆ
…….
“เรย์มอนด์, เรายังจะไปตามล่าหาพยัคฆ์เพลิงตัวนั้นอยู่ไหม?” จู่ๆเเมตต์-เยอร์มันก็ถามขึ้นมา
"แน่นอนสิ" เรย์มอนด์ตอบอย่างไม่ลังเล
เมื่อตระหนักได้ถึงความแข็งแกร่งของตนเอง, มันจึงไม่เเปลกที่เขาจะมีความกระตือรือร้นและโหยหาเป้าหมายใหม่มากขึ้น
ท้ายที่สุดแล้ว เขามีกริฟฟอนตัวที่สองในตอนนี้แล้ว…..แล้วเขาจะมีตัวที่สามหรือตัวที่สี่อีกไม่ได้หรือ?
อย่างไรก็ตาม, มันจะเป็นการดีที่สุดที่จะหาให้ได้มากที่สุดเท่าที่เขาต้องการ!
“แต่จะทำอย่างไรกับเนื้อเหล่านี้?”
"ถ้าเราสามารถนำเนื้อสัตว์เวทย์เหล่านี้กลับไปได้ทั้งหมด…..มันจะทำให้ฤดูหนาวของเราสบายขึ้นอย่างแน่นอน!" เเมตต์-เยอร์มันกล่าวอย่างรวดเร็ว
เนื้อสัตว์เวทย์เป็นสิ่งจำเป็นในฤดูหนาว
และตอนนี้เรย์มอนด์กลับทำเหมือนไม่ต้องการเนื้อสัตว์เวทย์เหล่านี้เเล้ว (จะไปล่าพยัคฆ์เพลิงต่อ)
เมื่อได้ยินอย่างนี้
เรย์มอนด์ก็อดไม่ได้ที่จะมองดูเนื้อของฝูงอสรพิษเงาอย่างสับสนเล็กน้อย
แต่ไม่นานเขาก็คิดหาทางออกได้
“ถ้าอย่างนั้น เราควรแปรรูปเนื้อสัตว์เวทย์เหล่านี้ทั้งหมด เน้นเเต่เนื้อของพวกระดับสูงแล้วแพ็คมัน…..และแบกมันไว้บนหลังของทุกคนเท่าที่จะทำได้” เรย์มอนด์กล่าวอย่างรวดเร็ว
เเละทันทีที่คำสั่งนี้ถูกส่งออกมา…เเมตต์-เยอร์มันก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเเล้วพูดอย่างลังเล
“เเบบนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร…..แต่การล่าพยัคฆ์เพลิงนั่นล่ะ, ด้วยการเเบกเนื้อทั้งหมดนี้บนหลัง….เราสู้มันไม่ได้หรอก!”
“ไม่ใช่ปัญหา…..ข้าจะสู้กับมันเอง!”
“ข้าคนเดียวก็พอเเล้ว” เรย์มอนด์กล่าวอย่างมั่นใจ (เด็กมันห้าว (-_-))
ต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้, เขาฆ่าราชาอสรพิษเงาได้อย่างง่ายดายมาก
เเละราชาอสรพิษเงากับพยัคฆ์เพลิงก็ไม่น่าจะมีพลังแตกต่างกันมากเท่าไหร่
ถ้าคิดแบบนี้….เขาคนเดียวก็น่าจะเพียงพอแล้ว
แต่อย่างไรก็ตาม, เเมตต์-เยอร์มันก็ได้ปฎิเสธความคิดนี้ในทันที
"ไม่ได้อย่างเเน่นอน"
“เรย์มอนด์…..แม้ว่าข้าจะรู้ว่าเจ้าแข็งแกร่งขึ้นมาก”
“แต่ถึงแม้มันจะมีความเสี่ยงเพียงเล็กน้อย…..ข้าก็ไม่สามารถปล่อยให้เจ้าไปเสี่ยงได้, หากเป็นกรณีนี้ การนำเนื้อสัตว์เวทย์เหล่านี้กลับไปก็จะถูกยกเลิก”
“ถูกต้อง, ท่านลอร์ด….เรื่องนี้ต้องไม่เป็นเช่นนั้น!”
“ท่านลอร์ด ท่านไม่สามารถไปเสี่ยงคนเดียวได้!”
โอเวนส์, นากัส และคนอื่นๆต่างก็ส่ายหัวอย่างรวดเร็วเช่นกัน!
"ถ้าอย่างนั้น…..เอาเเบบนี้ละกัน!"
เรย์มอนด์คิดอยู่พักหนึ่งแล้วหยิบแกนเวทมนตร์ระดับห้า, และแกนเวทมนตร์ระดับสี่อีก 3 ชิ้นออกมา
ทันใดนั้นข้อความแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้น
“ติ๊ง!”
“ตรวจพบทรัพยากรการอัญเชิญ…..โฮสต์ต้องการอัญเชิญยูนิตระดับห้า - [กริฟฟอน] หรือไม่”
“ติ๊ง!”
“ตรวจพบทรัพยากรการอัญเชิญ….โฮสต์ต้องการอัญเชิญยูนิตระดับสี่, นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์หรือไม่!”
"อัญเชิญ!"
…..
“ติ๊ง!”
"โฮสต์ได้อัญเชิญยูนิตระดับห้า, กริฟฟอนสำเร็จแล้ว!”
“ติ๊ง!”
“โฮสต์ได้อัญเชิญยูนิตระดับสี่, นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์ x3 สำเร็จเเล้ว!
บูม!
บูม!
ณ ขณะนี้
กริฟฟอนอีกตัวและนักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์อีกสามคนก็ปรากฏขึ้นจากอากาศอันบางเบาต่อหน้าเเมตต์-เยอร์มัน
จากนั้น, พวกเขาทั้งหมดก็คุกเข่าลงและทำความเคารพเรย์มอนด์!
…………………………..
