บทที่ 18 : ทำไมไม่มีใครบอกเลยว่ากำลังถ่ายหนังกันอยู่?
บทที่ 18 : ทำไมไม่มีใครบอกเลยว่ากำลังถ่ายหนังกันอยู่?
เมื่อลุกขึ้นจากพื้นได้, เซียวหวงเหมาก็สับสนไปหมด
เมื่อกี้, มันเกิดอะไรขึ้น?
เขารู้สึกได้ว่าถูกตบ...แถมยังลอยขึ้นไปหลายเมตร?
หน้าของเขาแดงก่ำจนเหมือนถูกเพลิงไหม้….เเถมยังรู้สึกวิงเวียนศีรษะอย่างมาก
เมื่อลุกขึ้นจากพื้นดิน เขาก็เห็นซูไป๋ที่อยู่ห่างออกไปสองสามเมตรและเพื่อนอีกสองคนที่ค่อยๆ ถอยกลับพร้อมใบหน้าที่แสดงความหวาดกลัว
ฉากนี้ทำเอาเซียวหวงเหมารู้สึกโมโหขึ้นมาในทันที: "พวกแกสองคนทำอะไรอยู่ฟ่ะ นี้พวกแกไม่เห็นรึไงว่าฉันพึ่งโดนมันกระทืบเนี่ย?"
“รุมมันเลย ฆ่ามัน!”
หลังจากพูดจบ, เซียวหวงเหมาก็ก้าวไปข้างหน้าและเตะไปยังร่างของซูไป๋ในทันที!
ผัวะ!
เสียงแผ่วเบาดังขึ้นอีกครั้ง
ซูไป๋ยกมือขวาขึ้นแล้วซัดเจ้าหัวหลืองนั่นจนปลิวออกไปอีกหน
ส่วนอันธพาลอีกสองคนไม่เพียงแต่จะไม่ก้าวไปข้างหน้าเท่านั้น….แต่พวกมันยังถอยกลับไปอีกสองสามก้าวอีกต่างหาก
เเละเมื่อลุกขึ้นจากพื้นอีกครั้ง เซียวหวงเหมาก็เริ่มรู้สึกตัว
เมื่อกี้…..มันไม่ใช่ภาพลวงตา
ดูจากตำแหน่งที่เขาลุกขึ้นมา...เขาถูกซัดจนกระเด็นมาอย่างน้อยสี่ถึงห้าเมตร?
ตบทีหนึ่งส่งคนบินไปได้ไกลสี่ถึงห้าเมตร…...นี่มันกองถ่ายหนังหรืออะไรเเบบนั้นหรือเปล่าเนี่ย?
แต่ไม่เห็นมีใครบอกเขาเลยนี่นาว่าจะมีการถ่ายหนัง?
ณ เวลานี้
ไม่ว่าเขาจะโง่แค่ไหนแต่เซียวหวงเหมาก็เริ่มรู้สึกเเล้ว ว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าทำได้อย่างไร…..แต่การที่อีกฝ่ายสามารถส่งคนบินไปได้ไกลสี่ถึงห้าเมตรด้วยการตบเพียงครั้งเดียว
คนประเภทนี้ไม่ใช่คนที่นักเลงตัวเล็กๆอย่างเขาจะสามารถสร้างคววามขุ่นเคืองได้!
…….
ณ ตอนนี้
การที่เซียวหวงเหมาถูกปราบด้วยการตบเพียงสองครั้ง….นั่นเป็นผลลัพธ์ที่ซูไป๋เองก็ค่อนข้างพอใจ
นี่แหละคือประโยชน์ของการเพิ่มค่าคุณสมบัติค่าสถานะของร่างกาย (ค่าสถานะร่างกายกับความเเข็งเเกร่งเเยกกัน)
ตราบใดที่คะแนนคุณสมบัติด้านร่างกายของเขาดีขึ้น การควบคุมพลังในร่างกายของเขาก็จะดีขึ้นเช่นกัน
มันจะไม่มีสถานการณ์อย่างเขาแข็งแกร่งเกินไปจนควบคุมพลังไม่ได้ หรือเร็วเกินไปจนวิ่งชนกำเเพง
เเละด้วยค่าคุณสมบัติทั้งสี่ในปัจจุบันของซูไป๋…..จากการตบเมื่อครู่ ถ้าเขาใช้พละกำลังทั้งหมดของเขา ป่านนี้หัวของเซียวหวงเหมาคงจะระเบิดไปแล้วแหงๆ!
แต่…การตบที่เขาเพิ่งทำ
นอกจากจะส่งเจ้าหัวเหลืองนี่ลอยสูงสองถึงสามเมตรแล้ว…..เขาก็ยังซัดเจ้าหมอนี่ให้ปลิวไปไกลตั้งสี่ถึงห้าเมตรโดยสร้างอาการบาดเจ็บเล็กๆน้อยๆให้เจ้านี่เท่านั้น
อาการบาดเจ็บนี้, มันแทบจะเหมือนกับการถูกตบโดยคนธรรมดาทั่วไป
เเละที่เป็นเเบบนี้ก็เพราะว่าเขาสามารถควบคุมพลังของตนได้อย่างสมบูรณ์แบบ!
ไม่อย่างนั้นล่ะก็
หากเขาต้องการทุบตีบุคคลนี้ให้ลอยไปไกลเช่นนั้นจริงๆ….อีกฝ่ายคงจะบาดเจ็บสาหัสอย่างเเน่นอน
……
เเละเมื่อเริ่มรู้สึกตัว, เซียวหวงเหมาก็หวาดกลัวจนไม่กล้าก้าวขาออกมา
พวกอันธพาลอีกสองคนก็ถูกคุกคามจนต้องหยุดนิ่งเช่นเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม, ซูไป๋ไม่อยากปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ เขาจึงพูดต่อ: "สนุกใหม?"
แน่นอนว่าพวกเขาส่ายหัวโดยพร้อมเพรียงกัน: "ไม่……ไม่สนุกเลย"
"แต่ฉันคิดว่ามันสนุกนะ"
ร่างของซูไป๋ปรากฏขึ้นต่อหน้าอันธพาลทั้งสอง จากนั้นก็ทำให้พวกเขาได้สัมผัสความรู้สึกที่เหมือนจะบินได้ให้พวกเขา
เมื่อเห็นฉากนี้ด้วยตัวเอง, ดวงตาของเซียวหวงเหมาก็เบิกกว้างทันที!
เขาเห็นแล้ว!
มันเป็นแค่การตบธรรมดาๆ….เเต่ทั้งต้าเหมาเเละเซียวซีก็ลอยขึ้นไปหลายเมตร!
เเบบนี้มัน……
ถ้าตบเพียงครั้งเดียวเเล้วทำให้พวกเขาลอยไปสูงแถมยังไกลได้
งั้นก็หมายความว่าอีกฝ่ายสามารถตบพวกเขาให้ตายได้เลยไม่ใช่รึไงกัน? !
ซึ่งแน่นอนว่า…..แบบแรกไม่ยากเท่ากับแบบหลัง!
[โฮสต์แสดงพลังอันยิ่งใหญ่และปราบปรามซอมบี้ชั้นสูงระดับสาม….คะแนนการเอาชีวิตรอดคือ +90 】
[โฮสต์แสดงพลังอันยิ่งใหญ่และปราบปรามซอมบี้ธรรมดาระดับหนึ่ง….คะแนนการเอาชีวิตรอดคือ +15 】
[โฮสต์แสดงพลังอันยิ่งใหญ่และปราบปรามซอมบี้ธรรมดาระดับหนึ่ง….คะแนนการเอาชีวิตรอดคือ +15 】
ณ ตอนที่พวกอันธพาลทั้งสองเพิ่งล่วงลงสู่พื้นดิน
เสียงแจ้งเตือนสามครั้งของระบบก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องพร้อมๆกัน
เขาได้รับคะแนนการเอาชีวิตรอด มากถึง 120 คะแนน
แต่เเค่นี้ซูไป๋ยังไม่พอใจ
แม้ว่าในการตัดสินของระบบ, ซอมบี้ที่ถูกปราบปรามไปแล้วจะไม่สร้างคะแนนการเอาชีวิตรอดอีกต่อไปในวันนี้
แต่……พวกเขายังไม่ได้ถูกกำจัดไปซักหน่อย
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ซูไป๋ยังคงมีจุดที่ต้องศึกษาอยู่อีก, ว่าเขาจะสามารถเรียกคะเเนนการเอาชีวิตรอดเพิ่มได้ใหม
ดังนั้น, เมื่อพวกอันธพาลทั้งสองลุกขึ้นจากพื้น….ซูไป๋ก็ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้งและตบพวกเขาทีละคน จนทำให้พวกอันธพาลทั้งสามล้มลงไปกองกับพื้น
เเต่มันก็ไม่มีการแจ้งเตือนใหม่จากระบบ
เงื่อนไขในการบรรลุความสำเร็จ [การขับไล่] หรือ [การปราบปราม] ควรเป็นการกระทำที่เป็นอันตรายหรือเกิดขึ้นจริง
หลังจากที่เฒ่าหม่าถูกเขาปราบปราม…..เขาก็ไม่มีความคิดหรือการกระทำใดๆที่จะต่อสู้กับอีกฝ่ายอีกต่อไป, ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถกระตุ้นกลไกการตัดสินของระบบและสร้างคะแนนการเอาชีวิตรอดใหม่ได้
แต่ถ้าเป็นพวกอันธพาลพวกนี้ล่ะ?
ลองคิดดูสิ
ซู่ไป๋โบกมือให้พวกอันธพาลทั้งสาม: "พวกนายสามคน….เข้ามาพร้อมกันเลย"
ตุบ *3
เเต่พวกอันธพาลทั้งสามกลับคุกเข่าอยู่บนพื้นเเทนที่จะโจมตีซูไป๋
จากนั้น, เซียวหวงเหมาก็เริ่มร้องไห้อย่างขมขื่นกับซูไป๋: "พี่ชาย เราผิดไปแล้ว….เราเห็นว่าพี่สาวคนนั้นสวยมากเราก็เลยอยากจะมองดูอีกสักสองสามครั้ง, เเต่เราไม่ได้จะทำอะไรเธอเลยจริงๆนะ!"
อันธพาลอีกคนชี้ไปที่เซียวหวงเหมาแล้วพูดว่า: "พี่ชาย เป็นหวงเหมาที่ลากเราสองคนมาที่นี่เพื่อให้มาด้วยกัน…..หวงเหมาบอกว่าเขาพบหญิงสาวสวยที่นี่, เเละเขาบอกว่าจะเกลี้ยกล่อมเธอให้มาเป็นพี่สะใภ้!"
อันธพาลคนที่สามพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก แล้วว่าต่อ: "ใช่แล้วพี่ชายพวกเราถึงจะขี้ขลาดแต่ก็ฉลาดมาก เป็นพี่หวงที่ขอให้เราทำสิ่งนี้!"
“พวกนายสองคนหาคนมุมแล้วหมอบลงซะ”
ซู่ไป๋บีบคางพลางชี้ไปที่ เซียวหวงเหมา: "มานี่แล้วตีฉันสิ"
เซียวหวงเหมาตกใจจนแทบจะฉี่ราด:
"พี่ชาย ฉันผิดไปแล้ว! คราวนี้ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ…..ฉันสาบาน ตราบใดที่คุณปล่อยฉันไป, ฉันจะไม่ปรากฏตัวที่นี่อีก!"
“ถ้าโจมตีฉัน, ฉันจะไว้ชีวิตเเก.…เเต่ถ้าไม่ทำฉันจะฝังเเกที่นี่, เลือกเอาเลย”
ซูไป๋ว่า และนั่นยิ่งทำให้เซียวหวงเหมาหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม
หลังจากเห็นความสามารถของซูไป่แล้ว เซียวหวงเหมาก็ไม่กล้าไม่ทำตาม
สำหรับคนตรงหน้า การฆ่าและฝังใครบางคนคงง่ายเหมือนปลอกกล้วยเข้าปาก
เขารวบรวมความกล้า ร้องไห้ และรีบโจมตีไปทางซูไป๋ครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ทุกครั้งเขาก็ถูกซูไป๋ตบกลับไป
"ไม่ได้เเฮะ…..ระบบไม่แจ้งเตือนเลย, นี่อาจเป็นเรื่องของเวลา"
“วันนี้ฉันได้ปราบปรามเซียวหวงเหมาไปแล้ว บางทีหลังเที่ยงคืนที่ระบบจะรีเฟรชใหม่...ฉันสามารถปราบปรามเขาอีกครั้งและได้รับคะแนนการเอาชีวิตรอด!”
ต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอน!
ใบหน้าของซูไป๋เต็มไปด้วยความยินดี เเละเมื่อมองไปที่เซียวหวงเหมา
สายตาของเขาก็เหมือนกับกำลังดูสมบัติอันล้ำค่า!
……………
