บทที่ 31 : นักปรุงยาอันตราย ทีมกู้ภัย  

บทที่ 31 : นักปรุงยาอันตราย ทีมกู้ภัย

“อ้า!”

คิมอูฮยอนสวมหมวกทหารกำลังวิ่งอยู่บนรางรถไฟใต้ดินอันมืดมิด

‘ ฉันหายใจไม่ออกเลย’

เหงื่อหยดลงมาตามเส้นผมของเขาซึ่งชุ่มไปด้วยเหงื่อ

เป็นเวลานานแล้วที่เขาทำกระเป๋าสัมภาระหล่นไป

แต่เขาก็หยุดไปเก็บมันไม่ได้

นี่เป็นเพราะทันทีที่เขาหยุด เขาจะตาย!

ว้าว!

ตัม-ตัม-ตัม-ตัม-

ซอมบี้ที่สูงกว่า 7 เมตรกำลังไล่ตามหลังเขามาติดๆ

มันคือซอมบี้ยักษ์ มอนสเตอร์ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากการเย็บมนุษย์ตัวอ้วนๆ และมอนสเตอร์เข้าด้วยกัน

“ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย!”

ครั้งแรกที่เขามาที่นี่มันก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ

เชาสามารถออกล่าที่นี่ได้อย่างสบายๆ ซึ่งมันก็นับเป็นพื้นที่ล่าที่ง่าย และโดยส่วนใหญ่แล้วมันก็มีเพียงซอมบี้และสเกเลตันเท่านั้น

เขาเดินตามทางไปอย่างเงียบๆ โดยทำหน้าที่เป็นคนเก็บของให้กับสมาชิกกิลด์ซิลเวอร์มูนซึ่งมักจะดุด่าเขาว่าเขาเป็นตัวซวยเลยทำให้การล่าของพวกเขาออกมาไม่ดีนัก

อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้น ซอมบี้ยักษ์นี้จู่ๆ ก็ได้โผล่ออกมาจากพื้นดิน

ทันใดนั้น มันก็สังหารสมาชิกกิลด์ซิลเวอร์มูน 5 คนลงด้วยมีดกระดูก และกำลังไล่ตามคิมอูฮยอนมา

“เชี่ย! ช่วยฉันด้วย! ใครก็ได้! ทีมเก็บกู้ก็ได้! ให้ตายเถอะ!”

คิมอูฮยอนที่กำลังกรีดร้องรู้สึกโมโหและทำอะไรไม่ถูก

โชคดีที่มีดกระดูกฟันพลาดเป้าห่างจากตัวเขาไปอย่างหวุดหวิด

แกวก-

รอยตัดยาวถูกสร้างขึ้นบนผนังรางรถไฟ

เศษหินกระเด็นเสียงดัง

หนึ่งในนั้นโจมตีโดนคิมอูฮยอนที่ด้านหลัง

“อ้ะ-”

ร่างกายของคิมอูฮยอนถูกผลักออกไปเนื่องจากแรงกระแทก และเขาก็สะดุดล้มบนลู่วิ่ง

คิมอูฮยอนกลิ้งไปมาสองสามรอบ

มันเป็นสถานีรถไฟใต้ดินที่มืดอยู่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นในเวลานี้มันก็ยังมีเงามืดที่เข้มกว่าส่องลงมาปกคลุมเหนือหัวของเขา

' มันจบแล้วหรอ...? ฉันจะมาตายลงแบบนี้จริงๆ หรอ?'

คิมอูฮยอนยอมแพ้ให้กับทุกอย่างและหลับตาลง

ชาติก่อนฉันน่าสมเพช เกิดใหม่ก็ขอไปต่างโลกหน่อยก็แล้วกัน!

ผู้คนจากกิลด์ซิลเวอร์มูนที่มาร่วมกับเขาได้ตายลงไปหมดแล้ว

เขาตาบอดเพราะเงินเดือนล่วงหน้า 10 ล้านวอนและจึงเผลอไปเซ็นสัญญาทาสกับพวกเขา

หลังจากนั้น เพื่อชำระคืนเงินดาวน์ เขาจึงต้องกลายมาเป็นคนเฝ้าประตูและถูกบังคับให้ต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงในดันเจี้ยน

แม้ว่าเขาจะปลุกพลังแล้ว แต่เขาก็ยังจบลงด้วยสกิลไร้ประโยชน์ที่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

เขาสูญเสียพ่อแม่ไปในช่วงภัยพิบัติและใช้ชีวิตอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

มันเป็นชีวิตที่เต็มไปด้วยความโชคร้าย

คิมอูฮยอนสาปแช่งโลกทั้งใบ

และในขณะที่เขาคิดว่าทุกอย่างกำลังจะจบลง

มันได้มีคนคว้าร่างของคิมอูฮยอนซึ่งนอนอยู่บนพื้นไว้แล้วกลิ้งไปมาบนพื้นอย่างแรง

ปัง!

มีดกระดูกแทงไปยังจุดที่คิมอูฮยอนเคยอยู่

“ใคร? ใครน่ะ?”

คิมอูฮยอนที่ได้รับการช่วยเหลือโดยไม่คาดคิดรีบหันหน้าไปมองว่าคนที่ช่วยเขาไว้คือใคร

นั่นคือจองซังวู ชายผู้มีดวงตาอบอุ่นและอ่อนโยน

* * *

เมื่อทดสอบพลังของหมายเลข 1 เสร็จ ซังวูก็ได้มาออกล่าที่นี่ต่อเลย

การล่าของเขาสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี

นี่เป็นเพราะหมายเลข 1 ซึ่งกลายเป็นมอนสเตอร์ไปแล้วมีความสามารถทางกายภาพเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งจนสามารถกวาดล้างฝูงซอมบี้ลงได้อย่างง่ายดาย

ค่าสถานะของเขาเหนือกว่าซังวูและเทียบได้กับฮันเตอร์แรงค์ D ที่มีระดับค่าสถานะเฉลี่ย 2 ถึง 3

กระทืบ-กระทืบ-

นี่เป็นเสียงที่ดังเข้ามาในหูของซังวูเมื่อเขากำลังจะออกไปจากดันเจี้ยน

ขณะที่เขาเดินไปตามหาต้นเสียงนั้น เขาก็เห็นคิมอูฮยอนกำลังนอนอยู่บนพื้น

และเหนือสิ่งอื่นใด มันมีมอนสเตอร์ตัวใหญ่กำลังพุ่งเข้ามาใส่เขา

“...ช่างมันเถอะ”

คิมอูฮยอนพึมพำอะไรบางอย่าง แต่ซังวูที่ไม่ได้ยินเขาและเขาก็ไม่ได้สนใจด้วย ซังวูแค่พุ่งเข้ามาและช่วยชีวิตเขาไว้

“ใคร? ใครกัน?”

คิมอูฮยอนรู้สึกสับสน

แต่กระนั้นพวกเขาก็ไม่มีเวลาอธิบาย

นี่เพราะมีดกระดูกกำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขาแล้ว!

“รวมตัว!”

หลังจากพูดคำเหล่านั้นจบ ซังวูก็ขยับร่างกายอีกครั้ง

ขณะเดียวกัน คิมอูฮยอนก็รู้สึกเหมือนเขากำลังถูกโยนไปทางข้างหลัง

กวาง!

มีดกระดูกฟันแบ่งรางรถไฟใต้ดินออกเป็นสองส่วนและพัดเศษหินปลิวกระจายไปทั่ว

ทั้งสองคนหลบไปมาและหลีกเลี่ยงเศษหินที่ปลิวว่อน

อาจเป็นเพราะเหตุนี้เอง ซอมบี้ยักษ์จึงไม่สามารถจับคนทั้งสองได้อย่างง่ายดาย

และอาจเป็นเพราะมันได้พบกับฮันเตอร์คนอื่น?

เมื่อคิมวูฮยอนมีความหวังว่าเขาจะมีชีวิตรอด เขาก็วิ่งหนีไปเร็วยิ่งขึ้น

ขณะนั้นเอง กระสุนปืนก็ยิงเข้าที่ศีรษะของซอมบี้ยักษ์

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด-

คนที่ยิงปืนอยู่คือหมายเลข 2 และ 3

ในเวลาเดียวกัน มอนสเตอร์อีกตัวก็รีบวิ่งเข้าหาซอมบี้ยักษ์

มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์เป็นคนแรกที่พุ่งเข้าปะทะ

หมายเลข 1 พุ่งเข้าชนขาซ้ายของซอมบี้ยักษ์ด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

ทันทีหลังจากนั้น กรงเล็บบนแขนทั้งสองข้างของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้น และตัดน่องของซอมบี้ยักษ์ออกอย่างไร้ความปราณี

สับ-แตก-สับ-แอ๊ค-

หมายเลข 1 ได้กลายเป็นมอนสเตอร์ไปโดยสมบูรณ์แล้ว และแม้กระทั่งน้ำลายไหลเหมือนหมาบ้า

คร๊าบ-

แม้แต่การควบคุมก็ยังแทบจะเป็นไปไม่ได้

ในช่วงเวลาสั้นๆ ขาของซอมบี้ยักษ์เกือบครึ่งหนึ่งซึ่งหนากว่าลำตัวมนุษย์มากก็ได้ถูกฉีกออกไป

แต่นั่นคือขีดจำกัดของหมายเลข 1 แล้ว

ซอมบี้ยักษ์ฟาดมือซ้ายไปทางหมายเลข 1

ตู้ม-

หมายเลข 1 โดนฝ่ามือฟาดกระเด็นไปเหมือนกับลูกบอลเด้ง

หมายเลข 1 พยายามลุกขึ้นอีกครั้งราวกับว่าความเสียหายนั้นไม่ใช่ปัญหา แต่ถึงอย่างนั้นขาเขาก็หักชัดเจน และเขาก็ขยับตัวไม่ได้และล้มลงกับพื้น

ในขณะเดียวกัน ซังวูก็เริ่มออกคำสั่งร่างโคลนของเขา

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด-

กระสุนที่ยิงโดยคนทั้งสามเริ่มพุ่งตรงไปที่หัวของซอมบี้ยักษ์

[ เลเวลสกิลนักแม่นปืนของคุณเพิ่มขึ้น ]

' เขาจะสามารถฆ่ามันได้จริงๆ หรอ?'

ทักษะในการยิงของพวกเขานั้นยอดเยี่ยมมากจนคิมอูฮยอนคิดเช่นนั้น

ย้ากกก!

ซอมบี้ยักษ์กรีดร้องและรีบพุ่งไปหาซังวูกับร่างโคลนยิง

' หลบเร็ว!'

โชคดีที่ร่างโคลนสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีได้อย่างง่ายดาย ไม่เหมือนกับหมายเลข 1 ที่กลายเป็นมอนสเตอร์ไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาที่ตึงเครียดก็เกิดขึ้น ราวกับว่าหากมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นแม้แต่ครั้งเดียว พวกเขาก็อาจจะตายได้

“ให้ตายเถอะ สร้างความเสียหายไม่ได้เลย”

ซังวูแทบจะไม่สามารถสร้างรอยแผลให้กับซอมบี้ยักษ์ได้เลย

ซังวูบ่นขณะที่เขาโยนแม็กกาซีนเปล่าทิ้งไปและโหลดกระสุนใหม่

เดิมที มอนสเตอร์อันเดดก็มักจะมีพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง

อย่างไรก็ตาม ในหมู่พวกมัน ซอมบี้ยักษ์ซึ่งเป็นมอนสเตอร์แรงค์ C ก็นับได้ว่ามีพลังชีวิตมหาศาลเมื่อเทียบกับมอนสเตอร์อันเดดตัวอื่นๆ เนื่องจากขนาดที่ใหญ่โตของมัน

ด้วยเหตุนี้เอง แม้จะใช้ปืนไรเฟิลยิงมันทั้งวัน แต่มันก็อาจจะไม่ตายก็ได้

' ฉันไม่สามารถฆ่ามันได้ งั้นวิ่งหนีแทนดีกว่า'

ในท้ายที่สุด ซังวูก็ตัดสินใจวิ่งหนีโดยทิ้งร่างโคลนของเขาไว้เป็นเหยื่อ

“เฮ้… อ้ะ?”

คิมอูฮยอนอยู่ถัดจากหมายเลข 1 ไปไม่ไกล

ในขณะที่ซอมบี้ยักษ์กำลังกำหนดเป้าหมายไปที่ร่างโคลน จู่ๆ มันก็เลี้ยวหักศอกและพุ่งเข้าไปหาหมายเลข 1 แทน

หมายเลข 1 นอนบิดตัวอยู่บนพื้น

แม้ว่ามันจะกลายเป็นมอนสเตอร์ไปแล้ว แต่มันก็ยังสามารถตายได้

“มันมาทางนี้แล้ว... อ้า คิมอูฮยอน ไอ้โง่เอ้ย ฉันมาที่นี่ทำไมกันนะ”

ดูเหมือนคิมอูฮยอนจะเสียใจมากและโทษตัวเอง

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะยังคงบ่นต่อไป แต่เขาก็ไม่ได้หยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ได้

ในขณะที่เขากำลังมองไปที่หมายเลข 1 ที่กำลังจะตาย เขาก็หยิบขวดยาขนาดเล็กออกมาจากแขนของเขา

มันมีรูปร่างเหมือนยาที่บรรจุน้ำเชื่อมที่หาซื้อได้ตามร้านขายยา

“เฮ้ ถ้านายกินสิ่งนี้ นายก็จะสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้นอีกนิด แต่นายห้ามมาโทษฉันเอาทีหลังนะ”

จากนั้น คิมอูฮยอนก็เทยาเข้าปากของหมายเลข 1

ยาไหลลงไปในปากของหมายเลข 1

ขณะเดียวกัน มันก็มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

ร่างของหมายเลข 1 จู่ๆ ก็ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง

หมายเลข 1 ซึ่งจู่ๆ ก็แข็งแกร่งขึ้นได้กระโดดลุกขึ้นจากพื้น

ซังวูเข้ามายืนอยู่ข้างเขา

“...หมายเลข 1 จัดการมันเลย!”

“กร๊าก- รับทราบ”

หลังจากตอบแล้ว หมายเลข 1 ก็วิ่งไปหาซอมบี้ยักษ์

เมื่อเห็นหมายเลข 1 กำลังพุ่งเข้ามาหามัน ซอมบี้ยักษ์ก็คำรามออกมาด้วยความโกรธและพุ่งเข้าปะทะกัน

ซังวูที่กำลังดูเหตุการณ์จากด้านข้างถามคิมอูฮยอนด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“เฮ้ นายป้อนอะไรให้หมายเลข 1?”

“ยาที่ฉันทำ”

“ยาหรอ? ว้าว นายเป็นนักปรุงยางั้นหรอ?”

“...ก็ประมาณนั้น แต่มันก็มีผลข้างเคียงอยู่นิดหน่อย…”

“ผลข้างเคียงอะไร?”

“...พลังชีวิตลดลง”

“ช่วยขยายความทีได้ไหม?”

คิมอูฮยอนเปิดใจอธิบายเกี่ยวกับสกิลของเขา

สกิลของเขาคือศาสตร์พิษ

───────────────

[ ศาสตร์พิษ/ประเภทติดตัว (Lv.5) ]: คุณสามารถสร้างไอเท็มด้วยพิษได้ สูตรยาจะเพิ่มขึ้นตามเลเวล คุณสามารถเพิ่มเลเวลของยาแต่ละตัวได้

?: กระตุ้นพลังฟื้นฟูของร่างกายและซ่อมแซมส่วนที่ได้รับบาดเจ็บด้วยพิษ

-ประสิทธิภาพ: ฟื้นฟูร่างกาย

-ผลข้างเคียง: พลังชีวิตในร่างกายลดลงจนหมด

• ··

?: กระตุ้นการไหลของมานาภายในร่างกายด้วยพิษ

-ประสิทธิภาพ: เปิดใช้งานมานา, เพิ่มอัตราการได้รับมานา, เพิ่มความเร็วในการฟื้นฟูมานา, เพิ่มปริมาณมานา

-ผลข้างเคียง: มีความเป็นไปได้สูงที่ร่างกายจะไม่สามารถระงับการไหลของมานาอันรวดเร็วได้และส่งผลให้ร่างระเบิด

• ··

?: กระตุ้นค่าความแข็งแกร่งของร่างกายด้วยพิษ

-ประสิทธิภาพ: เพิ่มค่าความแข็งแกร่งขึ้นมาในระยะสั้น เพิ่มค่าความแข็งแกร่งขึ้นมาอย่างถาวร

-ผลข้างเคียง: พิษอาจทำให้กล้ามเนื้อละลายและลดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อลงได้

• ··

[ ประเมิน/ประเภทติดตัว (Lv.2)]: ประเมินข้อมูลของไอเทม เมื่อเลเวลของคุณเพิ่มขึ้น คุณจะเข้าใจข้อมูลโดยละเอียดมากขึ้น

───────────────

สรุปคือมันเป็นสกิลที่ใช้พิษเพื่อสร้างไอเทมเช่นยา(?)

ยา(?)ที่สร้างขึ้นด้วยวิธีนี้จะมีประสิทธิภาพมากจนสามารถปลุกชีพคนใกล้ตายให้กลับมาเดินได้

แต่กระนั้น มันก็มีปัญหาเล็กๆ อยู่จุดหนึ่ง

นั่นคือผลข้างเคียงของยา(?)นั้นร้ายแรงมาก

“...นั่นหมายความว่าหมายเลข 1 จะพลังชีวิตหมดและตายลงในไม่ช้างั้นใช่ไหม?”

“...ไหนๆ เขาก็กำลังจะตายอยู่แล้ว งั้นก็ให้เขาทำอะไรสักอย่างที่เป็นประโยชน์ซะสิ”

ใครมันจะไปอยากกินยาที่จะฆ่าตัวตายเอาทีหลังกัน?

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังฟังคิมอูฮยอนอธิบายยาอยู่นั้น ซังวูก็ดูเหมือนจะได้ความคิดอะไรบางอย่าง

“เอาเถอะ ยังไงมันก็เป็นร่างโคลนอยู่แล้ว”

“ร่างโคลนหรอ?”

“ใช่แล้ว ดังนั้นนายไม่ต้องโทษตัวเองนะ แต่ทำไมนายถึงไม่บอกฉันมาก่อนหน้านี้”

จากนั้นคิมอูฮยอนก็ตระหนักได้ว่าเขาพูดมากเกินไปแล้ว

เหงื่อเย็นไหลลงมาตามแผ่นหลังของเขา

' ฉันควรทำยังไงดี? ถ้าเขาเป็นคนไม่ดี... ไม่นะ เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว'

ในสังคมอันเลวร้ายที่คิมอูฮยอนอาศัยอยู่ การถูกตีตราครั้งหนึ่งก็คือจุดจบของโลก

นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันตัดสินใจไม่ค่อยพูดคุยกับใคร

“ก็แบบว่า... นายไม่ได้ถามนี่?”

คิมอูฮยอนตอบอย่างเขินๆ อายๆ

จองซังวูมองมาที่เขาราวกับว่าเขากำลังตกตะลึง

“เอ่อ... เอาเถอะ แล้วนายยังมียาระเบิดนั่นเหลืออยู่อีกไหม?”

“มีอยู่”

“ส่งมาให้ฉันอันหนึ่ง”

“แต่ถ้านายกินมันแล้วร่างกายนายจะระเบิดเอานะ…?”

“ฉันมีแผนน่า ดังนั้นเอามาให้ฉันเถอะ เร็วเข้า”

ซังวูรับยากระตุ้นมานาจากคิมอูฮยอน

เมื่อดูเผินๆ แล้ว มันก็ดูเหมือนน้ำเชื่อมที่วางขายตามร้านขายยา

“เจ้านี้มีชื่อไหม?”

“คำนับมานา มันเป็นยากระตุ้นมานา”

“ยากระตุ้นมานา... ไม่ มันเป็นยาทำลายตัวเอง”

“อะไรนะ?”

ซังวูเพิกเฉยต่อคิมอูฮยอนและเรียกหมายเลข 1 ซึ่งอยู่ระหว่างการต่อสู้ให้กลับมา

เมื่อหมายเลข 1 ถอยมา หมายเลข 2 และหมายเลข 3 ก็เข้าไปตรึงอีกฝ่ายไว้

โดยไม่ชักช้า ซังวูป้อนยากระตุ้นมานาให้หมายเลข 1

คิมอูฮยอนรู้สึกกระสับกระส่ายเมื่อเห็นสิ่งนี้

ซังวูไม่ได้สนใจท่าทีของเขาและทำเพียงแค่มองไปที่หมายเลข 1

' นายกำลังจะดังระเบิดแล้วนะ!'

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะกินยากระตุ้นมานาเข้าไปแล้ว แต่มันก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ เกิดขึ้นเลย

“เฮ้ เมื่อไหร่มันจะระเบิดล่ะ”

“ฉันไม่รู้! ฉันไม่เคยทดสอบมัน!”

“อะไรนะ!”

“ก็ถ้านายกินสิ่งนั้นแล้วนายก็จะตาย แบบนั้นแล้วฉันจะเอามันไปให้ใครลองได้กันล่ะ?!”

คิมอูฮยอนตะโกน

สุดท้ายมันก็ไม่มีใครรู้ว่ามันจะระเบิดตอนไหน มันอาจเกิดขึ้นภายใน 5 นาทีหรือในหนึ่งชั่วโมง

สถานการณ์นี้จะทำให้แผนของเขาพังพินาศ!

“...นี่แผนฉันจะล้มเหลวหรือเนี่ย?”

มันเป็นช่วงเวลาที่ซังวูรู้สึกเสียใจ

โชคดีที่ไม่นานจากนั้นการตอบสนองก็ได้เริ่มต้นขึ้น

เส้นเลือดภายใต้ผิวหนังของหมายเลข 1 กำลังเคลื่อนไหวราวกับมันกำลังลำเลียงอะไรบางอย่าง

มีบางอย่างเริ่มปูดโปนออกมาจากผิวหนังของหมายเลข 1 ราวกับว่ามีแมลงกำลังฟัก

คิมอูฮยอนกรีดร้องเมื่อเห็นสิ่งนั้น

“อ๊ากกก! ฉิบหายมันจะระเบิดแล้ว!!!”

ซังวูเองก็รู้สึกได้เช่นกัน

' หมายเลข 1 พุ่งเข้าไปหาไอ้ซอมบี้ยักษ์นั่นเลย!'

จากนั้น โดยไม่สนใจผิวหนังที่ปูดโปนออกมา หมายเลข 1 ก็กระโดดเข้าหาซอมบี้ยักษ์โดยทันที

ซอมบี้ยักษ์ง้างมีดกระดูกขึ้นเพื่อโจมตีหมายเลข 1 ที่กำลังเข้าใกล้

อย่างไรก็ตาม หมายเลข 1 ก็หลบมีดกระดูกโดยการกลิ้งหลบและในไม่ช้าก็เริ่มปีนขึ้นไปบนขาของซอมบี้ยักษ์และไต่ขึ้นไปยังส่วนบน

เพื่อที่จะเอาหมายเลข 1 ออก ซอมบี้ยักษ์จึงคว้าร่างของหมายเลข 1 ด้วยแขนข้างเดียว

วี้ยยยย-

ในเสี้ยววินาที แสงสว่างเจิดจ้าก็เริ่มรั่วไหลออกมาจากร่างของหมายเลข 1

และไม่นาน ร่างของหมายเลข 1 ก็เริ่มขาวกระจ่างใสราวกับไฟนีออน

หลังจากนั้นก็มีแสงวาบที่รุนแรงเกิดขึ้นในทันที

ควาง-

อุโมงค์รถไฟใต้ดินอันมืดมิดมีแสงสว่างเจิดจ้า

* * *

ในดันเจี้ยนสถานีซินซอลดง

มีทีมกู้ภัยอยู่ใกล้ๆ

ทีมกู้ภัยอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเหลือฮันเตอร์ที่ได้รับบาดเจ็บขณะล่า

ทีมของพวกเขามีฮันเตอร์ประกอบรวมอยู่ภายในนั้นด้วย

เจ้าหน้าที่กู้ภัยคิมกิลซังเองก็ได้รับมอบหมายให้อยู่ในทีมกู้ภัยนี้ด้วย

' หาว มันน่าเบื่อจัง’

วันนี้ก็เช่นกัน เขารออยู่ที่ทางเข้าดันเจี้ยนขณะกำลังมองดูฮันเตอร์ที่เดินเข้าออก

อย่างไรก็ตาม จู่ๆ เสียงกริ่งฉุกเฉินก็ดังขึ้น

“เหตุฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่ทั้งหมดเตรียมการโดยด่วน!”

เจ้าหน้าที่กู้ภัยเคลื่อนที่ตามลำดับตามคำแนะนำของหัวหน้าหน่วย พวกเขารีบเคลื่อนตัวไปยังจุดที่ได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือ

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด-

ในสถานีรถไฟใต้ดินที่มืดมิด เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับประกายไฟ

“ตรงนั้น!”

ทีมกู้ภัยมุ่งหน้าตรงไปที่นั่น

จากนั้น สิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือมอนสเตอร์ตัวใหญ่ยักษ์กับกลุ่มคนที่กำลังต่อสู้กับมัน

ผู้ชายเหล่านี้มีลักษณะเหมือนกันเป็นพิเศษ

อย่างไรก็ตาม ในกลุ่มพวกเขา ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนมอนสเตอร์จู่ๆ ก็รีบวิ่งเข้าหาซอมบี้ยักษ์

“ระวังงง!”

หัวหน้าทีมกู้ภัยซึ่งเป็นฮันเตอร์แรงค์ C กระโดดเข้ามาเพื่อหมายจะช่วยเขา

แต่ในขณะนั้นเอง

แสงเล็ดลอดออกมาจากร่างของชายที่เกาะติดอยู่กับซอมบี้ยักษ์

และหลังจากนั้น...

ควาง-

แสงสว่างและแรงระเบิดอันน่าเหลือเชื่อแพร่กระจายไปทั่วอสถานีรถไฟใต้ดิน

คิมกิลซังและทีมกู้ภัยทั้งหมดถูกแรงระเบิดซัดกระเด็นปลิวถอยหลัง