บทที่ 251: ราชินี (อ่านฟรี)

บทที่ 251: ราชินี

เอเมรี่คิดว่าไม่มีทางที่เมกัสฝึกหัดจะสามารถควบคุมสิ่งมีชีวิตเล็กๆ เหล่านี้ทั้งหมดได้ด้วยความกล้าหาญของตัวเองเพียงอย่างเดียว

ดังนั้น เขาเดาว่าต้องมีอะไรบางอย่างที่ช่วยให้เมกัสฝึกหัดควบคุมสิ่งมีชีวิตเล็กๆ เหล่านี้ได้ เขาคิดว่าจะต้องมีผู้นำหรือผู้บังคับบัญชาในหมู่พวกเขา เอเมรี่ ยังจำได้จากการสังเกตที่เขาทำในช่วงวัยเด็ก โดยพื้นฐานแล้วมดเป็นทาสของหัวหน้าพวกมัน

ดังนั้น จากการหักล้างและข้อมูลทั้งหมดนี้ เอเมรี่ จึงรู้ว่ามีแนวโน้มว่าจะมีประเภทผู้นำของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้อยู่ที่ไหนสักแห่งในสนามประลอง

ในขณะที่เขาถูกสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไล่ต้อนไปก่อนหน้านี้ เอเมรี่ พยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหาสิ่งที่เรียกว่าราชินี เมื่อมองดูเวทีเปิด เขาไม่เห็นสิ่งใดเลยที่อาจใช้เป็นที่ซ่อนของราชินีได้

เอเมรี่จำได้ว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้โดยพื้นฐานแล้วออกมาจากแขนเสื้อของ

มอลท์ และเมื่อเห็นเสื้อผ้าที่เขาสวม เขาก็ตระหนักว่ามีพื้นที่เพียงพอสำหรับสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งที่จะซ่อนอยู่ข้างใต้ เขาจึงมีการวางแผน

ในช่วงเวลานั้นเอง ซึ่งเป็นเวลาที่ราชินีมดบินออกไปจากใต้เสื้อผ้า

ของมอลต์ เอเมรี่ ก็รีบเคลื่อนย้ายไปและจับสิ่งมีชีวิตที่บินได้ในฝ่ามือของเขาก่อนที่มันจะบินหนีไป

ทันใดนั้น สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเขาก็หยุดพร้อมกัน

โชคไม่ดีหรือโชคดีสำหรับ เอเมรี่ ที่ของเหลวกรดบางส่วนกระเด็นใส่สิ่งมีชีวิตรอบๆ มอลท์ ทำให้พวกเขากรีดร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด

ในทางกลับกัน มอลต์ดูเหมือนจะตื่นตระหนกเมื่อเห็นว่ามดราชินีถูกจับตัวไป

"ได้โปรด ได้โปรด ได้โปรด... อย่าทำร้ายเธอ... อย่าทำร้ายเลตต้า ได้โปรด!" มอลท์พูดอย่างละล่ำละลัก ทำให้เขาได้รับสายตาแปลกๆ จาก

เอเมรี่

เอเมรี่แปลกใจที่เห็นทัศนคติของ

มอลท์เปลี่ยนไปทันทีทันใด ถ้าคนก่อนหน้านี้สามารถอธิบายได้ว่าเขาเป็นคนบ้า คนปัจจุบันเขาดูเหมือนเป็นพ่อแม่ที่เป็นกังวล ช่างแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ห่างกันคนละโลก

แม้ว่าเอเมรี่จะมองเห็นมอลท์กัดฟัน อาจเนื่องมาจากความเจ็บปวดที่ผิวหนังของเขาไหม้ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้กังวลเกี่ยวกับร่างกายของเขา แต่สนใจสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในมือของเอเมรี่มากกว่า

“ค-คุณ... คุณสามารถทำอะไรฉันก็ได้ แต่ปล่อยเธอไป... เดี๋ยวก่อน มีข้อตกลงที่ดีกว่า ฉันยอมแพ้! คุณชนะ ได้โปรดปล่อยเธอไป”

เมื่อเห็นเอเมรี่ดูเหมือนจะไม่เชื่อคำพูดของเขา มอลท์จึงรีบหันกลับมาและตะโกนบอกผู้ฟังว่า

"ฉันยอมแพ้ ฉันยอมแพ้!"

ขณะที่มอลท์ตะโกนยอมแพ้ ก็มีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นในใจเขาทันที

[ยินดีด้วย! คุณชนะนัดที่สี่แล้ว!]

หลังจากได้รับการแจ้งเตือนและตรวจสอบอีกครั้ง เอเมรี่ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายเจ้าตัวน้อยอีกต่อไปและเขาจึงปล่อยเธอไป

มดบินที่ปล่อยออกมาบินไปหามอลท์อย่างรวดเร็ว และเมกัสฝึกหัดผมแหลมคมก็ต้อนรับสิ่งมีชีวิตนี้เข้าสู่อ้อมอกของเขาราวกับแม่กำลังอุ้มลูกที่หายไปนาน จริงๆ แล้วมันเป็นภาพที่ค่อนข้างแปลก

เอเมรี่ไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไรเมื่อจู่ๆ เขาก็มองเห็นด้านที่แตกต่างของ

เมกัสฝึกหัดที่เขาเกลียดก่อนหน้านี้ ซึ่งเป็นด้านที่เขาไม่เคยคาดหวังว่ามอลท์จะมี ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องราวเบื้องหลังการกระทำของทุกคนอยู่เสมอ และพฤติกรรมการทรมานมนุษย์ของเมกัสฝึกหัดคนนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับความรักที่เขามีต่อสัตว์เลี้ยงของเขาด้วย อาจจะ...

มอลท์ดูเหมือนไม่สนใจว่าเขาแพ้เกมนี้ไปแล้ว เขามองเอเมรี่ด้วยสายตาที่หลากหลาย จากนั้นหยิบวัตถุเล็กๆ สองชิ้นที่ดูเหมือนลูกบาศก์ที่เขาเห็นในวังของลอร์ดอิซตาออกมา แต่มีรูปร่างเป็นทรงกลม เขาโยนทรงกลมทั้งสองขึ้นไปในอากาศและมีแสงสว่างจ้าปรากฏขึ้น ก่อนที่สิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะคล้ายมดทั้งหมดจะถูกดูดเข้าไปในทรงกลม

เอเมรี่ คิดว่าสิ่งเหล่านั้นต้องเป็นสิ่งประดิษฐ์พิเศษหรืออุปกรณ์ที่ผู้ฝึกสัตว์ร้ายใช้ เช่นเดียวกับหม้อต้มและสิ่งของอื่นๆ ที่ สถาบันเภสัชกรรม มี

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เอเมรี่ ก็ชนะเกมนี้ เมื่อเขาเดินออกจากสนามกีฬา เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาแตกสลายและกำลังจะปิดตัวลง น่าเสียดายที่มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกเท่านั้น เมื่อเอเมรี่สูญเสียแรงที่เท้าและร่างกายของเขาก็กระแทกพื้นทันทีที่เขาลงจากสนาม

ตอนนี้ร่างกายที่ไม่ตอบสนองของ

เอเมรี่ ถูกนำตัวกลับไปที่สถานพยาบาลอย่างรวดเร็ว และกลับไปยังฝักแปลกๆ ด้วยความเร่งรีบ

เอเมรี่ที่ยังมีสติอยู่ ได้แต่ถอนหายใจภายใน เมื่อเขารู้ว่าร่างกายของเขาทะลุขีดจำกัดไปแล้ว ตอนนี้เขาจำเป็นต้องพักฟื้นอย่างแท้จริง

สิ่งเดียวที่โชคร้ายเกี่ยวกับการถูกปฏิบัติในที่รักษาก็คือเขาไม่สามารถดูเกมได้ เมื่อตระหนักว่าเขาทำได้เพียงจ้องมองไปที่เพดาน เอเมรี่จึงดำดิ่งลงไปในจิตใจของเขาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เขาเริ่มสะท้อนถึงการกระทำของเขาในการต่อสู้ครั้งก่อนๆ

จากการแข่งขันสี่นัดที่เขาผ่านเข้าไป เอเมรี่แพ้หนึ่งครั้งและชนะสามครั้ง ชัยชนะสองครั้งมาจากคู่ต่อสู้ที่ยอมจำนนต่อเขา ดูเหมือนจะไม่ใช่ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย์ แต่ชัยชนะยังคงเป็นชัยชนะ และเอเมรีก็ตื่นเต้นกับการรอคอยนัดสุดท้ายของวันพรุ่งนี้

ทันใดนั้น เอเมรี่ก็นึกถึงเพื่อนของเขาที่อาจยังต้องสู้ในนัดที่สี่ของเขา

ซิลวา และเคลีย ความคิดที่น่าสนใจผุดขึ้นมาในใจของเขาทันที

เอเมรี่สงสัยว่าใครระหว่างทั้งสองคนจะมีโอกาสดีกว่าที่จะผ่านพ้นวันที่สองไปได้ แน่นอนว่าเขาหวังว่าทั้งสองคนจะประสบความสำเร็จในความพยายามของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เอเมรี่ก็อดไม่ได้และเริ่มเปรียบเทียบทั้งสองกันโดยไม่รู้ตัว

ดังนั้นเขาจึงเริ่มบทพูดคนเดียว

“เคลียมีหลายองค์ประกอบ…”

"...แต่ซิลวามีสายเลือดของเธอ"

"เคลียมีความสามารถมากและคาถาของเธอก็น่าทึ่งมาก..."

“...แต่ซิลวาฉลาดมาก ฉันแน่ใจว่าเธอเตรียมลูกเล่นมากมายสำหรับเกมนี้”

"เคลียก็ไม่ใช่คนดื้อรั้นเหมือนกัน เธอแข็งแกร่ง..."

“เอาล่ะ พวกเธอทั้งสองคนเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าทึ่ง”

“...ใช่แล้ว ทั้งคู่ต่างก็สวยในแบบของตัวเอง”

"..."

“เดี๋ยวก่อน ดูเหมือนว่าฉันจะลืมไปบ้าง-… ทำไมฉันต้องเปรียบเทียบพวกเขาอีกล่ะ…?”

ก่อนที่เอเมรี่จะตอบคำถามเก่าแก่นับศตวรรษนี้ได้ จู่ๆ พ็อดที่เขาอยู่ก็ส่งเสียงและประตูก็เปิดออกอย่างช้าๆ เมื่อเห็นแบบนั้น เอเมรี่ก็ลืมทุกอย่างก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็ว

“เอ่อ เร็วกว่าที่คิดนะ”

อย่างไรก็ตาม เมื่อประตูเปิด เอเมรี่ไม่รู้ว่ามีสาวสวยคนหนึ่งรอเขาอยู่แล้ว เขาคือเคลีย

"เอเมรี่!" เธอตะโกนทั้งน้ำตา

เอเมรี่สะดุ้งและมองไปทาง เคลีย ด้วยสายตาประหลาดใจและสับสน เมื่อเขาก้าวออกจากฝัก เคลียก็กอดเขาทันที

“เคลีย? เกิดอะไรขึ้น...? แพ้

เหรอ?” เอเมรี่ถามช้าๆ เพราะเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับสถานการณ์ดังกล่าว และจู่ๆ เคลีย ก็ร้องไห้ออกมา

เธอปล่อยกอดทันทีและก้าวถอยหลัง "ไม่แน่นอน เจ้าโง่! ฉันชนะแล้ว!"

“คุณชนะแล้ว แล้วทำไมคุณถึง...?”

“นั่นเพราะฉันกังวลเกี่ยวกับอาการของคุณเอเมรี่!” ใบหน้าเศร้าๆ ของ เคลีย เปลี่ยนเป็นสีหน้าหงุดหงิดอย่างรวดเร็ว

“เฮอะ! บางครั้งฉันก็สงสัยว่าคุณฉลาดหรือโง่จริงๆ!”

เมื่อได้รับการตำหนิจาก เคลีย เอเมรี่ ได้แต่เกาหัวอย่างเชื่องช้า "555... ขอโทษนะ เคลีย อิอิอิ..."? เอเมรี่กล่าว แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจจริงๆ ว่าเขาขอโทษเรื่องอะไรก็ตาม

“โง่! โง่! ฮะ!” เคลียพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ฉันจะโทรหาคนอื่นก่อน คุณรออยู่ที่นี่”

เอเมรี่ ทำได้เพียงเฝ้าดู เคลีย ออกจากห้องอย่างเร่งรีบ แน่นอนว่าเขาต้องการติดตามเธอ แต่อย่างใดร่างกายของเขายังเคลื่อนไหวได้ไม่ดีนัก ในที่สุด เอเมรี่ ก็ตระหนักว่ามือขวาของเขางอกขึ้นมาใหม่แล้ว

ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาใส่ลงไปนั้นน่าทึ่งมาก ยังคงหลงใหลกับแขนที่งอกใหม่ของเขา แต่ทันใดนั้น เอเมรี่ ก็รู้สึกถึงสัญญาณเตือน มีบางอย่างกำลังเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเอเมรี่หันกลับไปดูว่าเป็นใคร จู่ๆ เขาถูกต่อยที่ท้องและมีบางอย่างยัดเข้าปากทำให้เขาร้องไม่ออก

ครู่ต่อมา เคลีย กลับมาพร้อมกับคนอื่นๆ เพียงแต่พบว่า เอเมรี่ หายไปแล้ว