ตอนที่ 22 พลังของผู้บัญชาการระดับสอง

ตึกตึกตึก….

ทันใดนั้นปืนกลขนาดใหญ่ก็โผล่ออกมาจากด้านหน้าของเฮลิคอปเตอร์แล้วพ่นไฟออกมาในขณะห่ากระสุนถาโถมเข้าใส่คนที่อยู่ด้านล่าง

ภายในไม่กี่วินาที ผู้คนส่วนใหญ่ในพื้นที่นั้นก็กลายเป็นเศษซากซ่างมีเพียงคนไม่กี่คนที่โชคดีรอดชีวิตไปได้  นี่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่ง พวกเขาก็แค่โชคดี

ซูเฉินนั้นนั่งเฮลิคอปเตอร์จู่โจมมา ไม่ใช่เฮลิคอปเตอร์ธรรมดาซึ่งมันมปืนกลหนัก ปืนใหญ่และจรวดมิสไซส์ที่เขาไม่เคยใช้ติดอยู่ เขานั้นไม่คิดว่าครั้งแรกที่เขาใช้นั้นจะต้องมาใช้กับมนุษย์

คนพวกนี้ทำให้ซูเฉินรู้สึกหงุดหงิดมาก ถ้าหากเขาไม่ได้ทรงพลังหล่ะก็ เขาก็คงถูกคนมากมายกรูกันเข้ามาลากตัวเขาออกไปเพื่อที่คนเหล่านี้จะได้หลบหนีได้

เมื่อก่อน ซูเฉินนั้นอาจจะเป็นคนธรรมดาแต่หลังจากเขาได้รับระบบเร้ดอะเริ้ทมา เขานั้นก็เข้าใจดีว่าอานาคตของเขาต่อจากนี้ไม่มีทาวงสงบสุขแน่

ครั้งก่อนเขาฆ่าคนไป แต่ก็ยังใจเย็นได้ และครั้งนี้ก็เหมือนเดิม คนที่หันปืนใส่เขานั้นก็คือศัตรู!!

เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรู เขาไม่อาจจะอ่อนข้อให้ได้!!

แม้กระทั่งบนอินเตอร์เรดาห์ คนเหล่านั้นที่เดิมที่เป็นจุดสีเหลิงนั้นได้กลายเป็นจุดสีแดงซึ่งหมายถึงศัตรู และศัตรูก็จะต้องถูกกำจัด

ในขณะที่ปืนกลหนักเตรียมจะโจมตีอีกรอบ หม่าซานหยานที่โชคดีรอดมาได้นั้นก็ตะโกนออกมา “เดี๋ยว!!”

ซูเฉินนั้นก็สั่งให้เเฮลิคอปเตอร์จู่โจมหยุดโจมตีแล้วหันไปมองหม่าซานหยาน “ฉันจะให้โอกาสพูดคำสั่งเสียแล้วกัน”

หม่าซานหยานก็ปากกระตุกแต่สถานการณ์ในตอนนี้มันไม่ดีนัก เขาจึงไม่โต้เถียงกับซูเฉินแต่กลับพูดว่า “ฉันมาจากตระกูลหม่าที่อยู่ในเมืองฐานทัพ ถ้าหากแกฆ่าฉันหล่ะก็ นั่นก็เท่ากับแกหาเรื่องตระกูลหม่า ค่อยๆใช้หัวคิดนะ แกกล้าหาเรื่องกับตระกูลหม่าที่เป็นหนึ่งในตระกูลระดับสูงของเมืองฐานทัพงั้นหรอ?”

หม่าซานหยานนั้นก็รู้สึกภูมิใจมาก ดูเหมือนว่าตัวตนของตระกูลหม่านั้นจะดูน่าทึ่งมาก

คนหลายคนที่อยู่รอบข้างนั้นก็มองหม่าซานหยานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา สามปีก่อน นายน้อยสามนั้นเป็นคนที่ทรงพลังที่สุดในสถานที่รวมตัว แต่นอกสถานที่รวมตัวนั้น เขานั้นไม่ได้แตกต่างจากใครเลย อย่างไรก็ตาม หากสิ่งที่เขาพูดถูกต้อง ตัวตนของตระกูลหม่านั้นมันสูงส่งกว่าการเป็นสามยักษ์ใหญ่ของสถานที่รวมตัวอีก

หม่าซานหยานนั้นคิดว่าการพูดถึงตระกูลหม่านั้นจะทำให้ซูเฉินไม่กล้าทำอะไรเขาแต่เขานั้นไม่รู้ว่าซูเฉินนั้นไม่ใช่คนของโลกนี้และเขาก็ไม่แคร์ตระกูลหม่าด้วย

หากเขามีโรงรถังในฐานและสร้างรถถังออกมาเยอะๆได้เมื่อไหร่ เขาก็จะสามารถทำลายเมืองฐานทัพได้ง่ายๆเลย

ซูเฉินจึงเลือกจะเงียบไม่พูดอะไรแต่ทันใดนั้นปืนกลหนักของเฮลิคอปเตอร์ก็ปลดปล่อยห่ากระสุนออกมาอย่างรุนแรง ซึ่งมันทำให้หม่าซานหยานั้นไม่เข้าใจว่าทำไมซูเฉินจึงไม่กลัวตระกูลหม่าล้างแค้นกัน

ตอนนี้ นอกจากเหลิงหยูเหว่ยและอีกสองคน ภายในสถานที่รวมตัวนี้ ไม่มีใครรอดชีวิตไปได้สักคน

ลั่วฮางก็ขยับไปด้านข้างอย่างเงียบๆ เขากลัวซูเฉินเป็นอย่างมาก เพราะคนๆนี้ฆ่าคนมากมายโดยไม่แม้กระพริบตา

เหลิงหยูเหว่ยนั้นก็คิดว่ามันไม่ได้แปลกอะอไร เพราะครั้งแรกที่เธอได้พบกับซูเฉิน เธอนั้นรู้สึกว่าเขานั้นแตกต่างจากคนอื่น และอย่างครั้งนี้ ซูเฉินนั้นก็นั่งเฮลิคอปเตอร์มาช่วยเธอ นี่มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจมาก

“กลับกันเถอะ”

ด้วยการสั่งการของซูเฉิน เฮลิคอปเตอร์จึงเริ่มเตรียมการบินกันแต่การเสียเวลากับคนพวกนั้นเมื่อครู่ทำให้สัต์กลายพันธุ์เข้าล้อมกรอบพวกเขา และสถานการณ์แบบนี้มันอันตรายมากสำหรับเฮลิคอปเตอร์

“ผู้บัญชาการครับ ท่านไปก่อนได้เลย พวกเราจะต้านพวกมันไว้เอง!!”ซูยี่ก็ลุกขึ้นยืนอย่างไม่ลังเลพร้อมกับแสดงกลิ่นอายอันทรงพลังของคนเหนือมนุษย์ระดับสี่ดาวสูงสุดออกมาซึ่งมันทำให้เหลิงหยูเหว่ยและคนอื่นๆตกใจมาก

“นี่…ระดับสี่งั้นหรอ?”ลั่วฮางนั้นก็กลัวจนแทบฉี่ราด

คนที่ทรงพลังที่สุดที่เขาเคยเจอในชีวิตนั้นก็คือคนเหนือมนุษย์ระดับสองสูงสุด เขานั้นไม่เคยเจอระดับสามดาวมาก่อน แต่จู่ๆคนเหนือมนุษย์ระดับสี่ดาวกลับปรากฏตัวขั้นที่นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?

ไม่เพียงซูยี่เท่านั้นแต่ทหารคนอื่นๆก็ลุกขึ้นยืนพร้เอมทั้งแสดงกลิ่นอายอันทรงพลังที่ไม่น้อยไปกว่าซูยี่เลย พวกเขาทั้งหมดนั้นเป็นคนเหนือมนุษย์ระดับสี่ดาว สูงสุดนั่นเอง!!

เหลิงหยูเหว่ยและอีกสองคนนั้นก็ตกตะลึงแต่ที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจนั้นก็คือสิ่งที่ซูเฉินพูด “พวกนายไม่ต้องอยู่รั้งท้าย ครั้งนี้ให้ฉันจัดการเอง”

“ผู้บัญชาการ…”ซูยี่และทหารคนอื่นนั้นก็ไม่อาจจะตอบตกลงที่ผู้บัญชาการจะลงมือเองแต่เมื่อพวกเขาเห็นสายตาของซูเฉิน พวกเขาก็ยอมตกลง

ซูเฉินนั้นก็ยืนอยู่ที่ประตูเฮลิคอปเตอร์พร้อมทั้งจ้องมองสัตว์กลายพันธุ์ที่กำลังกระโดดขึ้นมาโดยหมายจะงับเฮลิคอปเตอร์ แต่ทันใดนั้นมือขวาของเขานั้นก็เปลี่ยนไปเป็นเครื่องยิงจรวดอย่างฉับพลันก่อนที่จะยิ่งจรวดออกมา

บู้มม!!

เกิดระเบิดขนาดใหญ่ขึ้นซึ่งเกิดทำให้เฮลิคอปเตอร์ล้มแต่โชคดีที่เฮลิคอปเตอร์นั้นสร้างโดยระบบเร้ดอะเริ้ท ดังนั้นคุณภาพนี่ก็ไม่ต้องพูดถึงและผ่านไปไม่นานมันก็กลับมาทรงตัวได้ อย่างไรก็ตาม สัตว์กลายพันธุ์ที่อยู่ข้างล่างทั้งหมดก็ตายจนหมด

พวกเขาก็สูดหายใจเย็นยะเยือก พวกเขานั้นไม่เคยเห็นใครที่สามารถเปลี่ยนเป็นเครื่องยิงจรวดได้มาก่อน และที่สำคัญกว่านั้นคือมันทรงพลังมากด้วย นี่คือความสามารถพิเศษของเขาหรอ?

ไม่ใช่คนเหนือมนุษย์ทุกคนจะมีความสามารถพิเศษ คนเหนือมนุษย์ส่วนใหญ่นั้นแค่มีร่างกายที่แข็งแกร่งขึ้นโดยที่ไม่มีความสามารถอื่น

แต่ในโลกนี้ก็มักจะมีคนโชคดีที่ได้รับความสามารถพิเศษ ความสามารถพวกนั้นมีหลากหลาย และไม่มีใครรู้ว่ามันมีเงื่อนไขอย่างไร ความสามารถแปลกๆก็มีปรากฏขึ้นเหมือนกน

ความสามารถของซูเฉินนั้นแปลกมากแต่ทรงพลัง แค่นั้นก็พอแล้ว

ความจริงแล้ว พวกเข้านั้นไม่รู้เลยว่าซูเฉินนั้นแค่ใช่ความสามารถของผู้บัญชากรซึ่งก็คือความสามารถในการยืมความสามารถของยูนิต และนั่นยูนิตนั้นก็บังเอิญเป็น….เฮลิคอปเตอร์จู่โจม!!

ใช่แล้ว เฮลิคอปเตอร์จู่โจม ระบบบอกว่าเขาสามารถยืมพลังจากยูนิตใหนก็ได้ ไม่ใช่แค่ทหาร เฮลิคอปเตอร์เองก็นับว่าเป็นยูนิตของซูเฉิน ดังนั้นเขาจึงสามารถยืมพลังของมันได้

เขาจึงได้ยิมเครื่องยิงจรวดจากเฮลิคอปเตอร์จู่โจม และด้วยจรวดนัดเดียว ก็ทำให้ทุกอย่างเงียบลงอย่างฉับพลัน

“ฉันไม่คิดเลยนะว่าระดับของผู้บัญชาการจะมีประโยชน์ขนาดนี้ ถึงกับสามารถยืมของเฮลิคอปเตอร์ได้ด้วย ถ้าหากมีรถถังแฟนท่อม(Phantom Tank)หรือรถถังปริซึม(Prism Tank)ล่ะก็ มันก็คงจะเยี่ยมไปเลยไม่ใช่หรอ?!”

พอเห็นผู้บัญชาการของพวกเขาหัวเราะหนักมากจนดูเหมือนคนบ้า ซูยี่และคนอื่นก็ไม่ได้หันหน้าหนีแต่อย่างใด แต่ทว่าเหลิงหยูเหว่ยนั้นกลับสงสัยว่านี่สมองของซูเฉินปกติดีหรือเปล่า  ไม่งั้นเขาคงไม่หัวเราะแบบนี้หรอก?

“อะแฮ่ม เอาเป็นว่ากลับฐานกันก่อน…”

ก่อนที่ซูเฉินจะพูดจบ ก็ได้มีเสียงแจ้งเตือนจากเฮลิคอปเตอร์ “มีปฏิกิริยาพลังงานขนาดใหญ่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว!!”

ซูเฉินก็ชะเง้อมองและเห็นเงาสีขาวมุ่งหน้าทางพวกเขาด้วยความเร็วสูงซึ่งทำให้เกิดการทำลายล้างในเส้นทางที่มันวิ่งผ่าน

“นั่นมันอะไรกัน?”ซูเฉินนั้นก็สับสน

ซูยี่และคนอื่นๆชักปืนออกพร้อมเตรียมพร้อมจะปกป้องผู้บัญชาการของพวกเขาไม่ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับอะไร