บทที่ 19 : แผนการล่าพยัคฆ์เพลิงและราชาอสรพิษเงา!
บทที่ 19 : แผนการล่าพยัคฆ์เพลิงและราชาอสรพิษเงา!
คนธรรมดา…..ยิร์มาราเป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น!
ดังนั้น, ภัยพิบัติทางธรรมชาติเช่นนี้จึงถือเป็นการทำลายล้างสำหรับเขาจริงๆ!
และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของฤดูหนาว
จากนี้อีกหนึ่งเดือน…..ช่วงเวลาที่น่ากลัวที่สุดของฤดูหนาวก็จะมาถึง นั่นก็คือคลื่นความเย็นในช่วงเดือนกุมภาพันธ์!
……..
“ไม่มีอะไรที่เราทำได้เเล้ว….แค่ต้องช่วยดูแลกันในหน้าหนาวนี้, นั่นคือทั้งหมดที่เราสามารถทำได้” เรย์มอนด์ส่ายหัวแล้วพูด
“ยังไงก็เถอะ ยิร์มารา…..หาคนมาส่งเนื้อไปตามบ้านชาวบ้านหน่อยสิ!”
"เนื้อ?"
เมื่อได้ยินคำนี้, ยิร์มาราก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
แต่สักพัก เขาก็ยังพยักหน้าแล้วพูดต่อ!
“ท่านบารอน…..มันเป็นเนื้อหมูหรือเนื้อสัตว์เวทย์?”
"เราจะเริ่มจากเนื้อหมูก่อน….จากนั้นสักพักค่อยเป็นเนื้อสัตว์เวทย์" เรย์มอนด์กล่าว
ในโลกนี้มีเนื้อสัตว์อยู่สองประเภท…..นั่นคือเนื้อหมูเเละเนื้อสัตว์เวทย์
เนื้อหมูคือเนื้อสัตว์ธรรมดาที่เลี้ยงไว้เพื่อการบริโภคโดยเฉพาะ นอกจากอิ่มท้องเเล้ว โดยพื้นฐานมันไม่มีข้อดีอย่างอื่นอีก
ส่วนเนื้อสัตว์เวทย์
เนื้อสัตว์เวทย์นั้นมีพลังเวทย์มนตร์อยู่……ดังนั้นการกินเนื้อสัตว์เวทย์จึงมีประโยชน์มากมาย
มันสามารถเสริมสร้างร่างกายให้แข็งแรง ขับไล่ความหนาวเย็น และแม้กระทั่งช่วยชีวิตได้
ดังนั้นในแง่หนึ่ง…..เนื้อสัตว์เวทย์นี้จึงเป็นหนึ่งในสิ่งที่จำเป็นต้องมีในฤดูหนาว!
หมูสำรองเกือบทั้งหมดที่เขามีอยู่…เเละจากสต็อกของพ่อค้าใจโฉดก่อนหน้านี้, ปริมาณเนื้อหมูที่มีจึงค่อนข้างดี
ส่วนสำหรับเนื้อสัตว์เวทย์
แน่นอนว่ามันมีในสต็อกน้อยกว่ามาก ……ดังนั้นข้าจึงสามารถใช้ได้เพียงเท่าที่จำเป็นเท่านั้น
"ข้าเข้าใจเเล้ว, ท่านลอร์ดบารอน" ยิร์มารายิ้มพยักหน้าอย่างเงียบๆ
ถ้าเป็นเขาเมื่อก่อน เขาคงจะปฏิเสธการแจกจ่ายเนื้อตามบ้านอย่างแน่นอน
เเค่ขายข้าวในราคาต้นทุนก็เป็นความกรุณาอย่างยิ่งเเล้ว
แต่ตอนนี้เขากลับไม่กล้าพูด...
เพราะตอนนี้เขารู้เเล้วว่าลอร์ดบารอน… เป็นคนดีจริงๆ!
เเละมันทำให้ความคิดบางอย่างของเขาเริ่มเปลี่ยนไป
……..
ไม่กี่วันต่อมาหมู่บ้านก็ยังคงเงียบสงบและปลอดภัย
แต่เรย์มอนด์เริ่มค้นพบเเล้วว่าระดับสัตว์เวทย์ที่โอเวนส์และคนอื่นๆนำมานั้นค่อยๆเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ
“ลุงแมตต์….การล่าสัตว์เวทย์มีอะไรเเปลกๆใหม?”
“ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าระดับของสัตว์เวทย์เริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ?” เรย์มอนด์ถามอย่างสงสัย
"นั่นเป็นเรื่องปกติ" เเมตต์-เยอร์มัน พยักหน้าและเริ่มอธิบาย
"โดยทั่วไปแล้ว ระดับของสัตว์เวทย์ที่สามารถออกมาหากินได้ในฤดูหนาวจะสูงกว่าในฤดูอื่น!"
"ฤดูหนาวมีสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่รุนแรงมาก…..สัตว์เวทย์ระดับต่ำจึงออกมาข้างนอกได้ไม่บ่อยนัก”
“ดังนั้น, ภายใต้สถานการณ์ปกติ จะมีสัตว์เวทย์ระดับหนึ่งและสองน้อยลง…….ส่วนสัตว์เวทย์ระดับสูงก็จะพบเห็นได้มากขึ้น!”
"เข้าใจเเล้ว" เรย์มอนด์ตระหนักได้ในทันที…..จากนั้นเขาก็เริ่มสนใจและถามขึ้นอีกครั้ง!
“ลุงแมตต์, ลุงพบสัตว์เวทย์ที่ทรงพลังมากกว่านี้บ้างไหม….พวกระดับสี่ หรือระดับห้า, ข้าอยากลองล่าพวกมันดู!”
"เจ้า?" แมตต์-เยอร์มันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
แต่เมื่อเขานึกถึงพลังปราณแสงศักดิ์สิทธิ์ของเรย์มอนด์ที่เขาเคยเห็นมาก่อน
เขาก็รู้สึกโล่งใจ เเละพูดขึ้นอีกแล้ว!
“สัตว์เวทย์ระดับห้าที่อยู่รอบๆนี้มีน้อยมาก…..เท่าที่ข้ารู้ มีเพียงราชาหมาป่าสายลมในเทือกเขาอาซึกะ, พยัคฆ์เพลิงในป่าทึบทางตอนเหนือ และสุดท้ายราชาอสรพิษเงา”
หลังจากพูดจบ, แมตต์-เยอร์มันก็อดไม่ได้ที่จะห้ามปรามเรย์มอนด์อยู่ดี!
“เรย์มอนด์ แม้ว่าพวกเราจะแข็งแกร่งมากในตอนนี้……แต่ข้าก็ไม่แนะนำให้เจ้าไปยั่วยุพวกมัน”
“ก่อนอื่นเลย ราชาหมาป่าสายลมและราชาอสรพิษเงาต่างก็เป็นราชาของเผ่า…..และพวกมันมีสมาชิกเผ่ามากมาย”
“มันจึงอันตรายอย่างมาก, ถ้าเราจะจัดการกับพวกมัน”
ราชาของเผ่า?.....ดวงตาของเรย์มอนด์เป็นประกาย และเขาก็ถามอีกครั้ง
“แล้วพยัคฆ์เพลิงล่ะ….มันไม่ใช่ราชาของเผ่านี่?”
"พยัคฆ์เพลิง?"
“เรย์มอนด์ พยัคฆ์เพลิงอาศัยอยู่ในป่าทึบทางตอนเหนือ……เเม้ว่ามันจะไม่ใช่ราชาของเผ่า, เเต่มันเป็นสัตว์เวทย์ระดับห้าที่ทรงพลังที่สุดในเเถบนี้!”
“ทั้งราชาหมาป่าสายลมและราชาอสรพิษเงาต่างก็ไม่กล้ายั่วยุมันด้วยซ้ำ!”
“แล้วถ้าเรามีพลังการต่อสู้ระดับห้า สองคนล่ะ?” เรย์มอนด์ถามย้ำอีกครั้ง
"สองคน?"
แมตต์-เยอร์มัน ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและกำลังจะถามอะไรบางอย่าง
แต่ทันใดนั้นรูม่านตาของเขาก็หดตัว……เพราะปราณแสงศักดิ์สิทธิ์ของมืออาชีพระดับห้าได้ปรากฏบนตัวของเรย์มอนด์เรียบร้อยแล้ว
“นี่มัน…..เรย์มอนด์, เจ้าทะลวงไปถึงระดับห้าแล้วงั้นหรือ…... นี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย!”
ใบหน้าของเเมตต์-เยอร์มันเต็มไปด้วยความตกใจ!
เขารู้สึกเหลือเชื่อกับสิ่งนี้มาก!
เรย์มอนด์ยิ้ม, แล้วพูดอะไรบางอย่างที่ดูลึกลับอีกครั้ง!
“ลุงแมตต์…..แกนเวทย์มนตร์ของลุงช่วยข้าได้มาก!”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้, ในที่สุดเเมตต์-เยอร์มันก็หายใจเข้าลึกๆ
จากนั้นเขาก็พยักหน้ายอมรับ, แล้วพูดว่า!
“ถ้าเป็นเช่นนี้….ข้าคิดว่าเจ้าสามารถลองล่าพวกมันได้!”
ตอนนี้พวกเขามีนักธนูเทมพลาร์ x9 และ นักธนูแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์ x4
เเละถ้าเพิ่มกริฟฟอน, โอเวนส์เข้ามาด้วย
บางที….เราอาจจะล่าสัตว์เวทย์ระดับห้าได้จริงๆ
เเละถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ผล…..ก็แค่ล่าถอยกลับมา
"ถ้าอย่างนั้น, ก็มาลองดูกัน!"
เรย์มอนด์ไม่เสียเวลาพูดอะไรอีก, เขาเริ่มสั่งการทันที
“ลุงเเมตต์โปรดไปแจ้ง, โอเวนส์, ชีนน์ และนากัสว่าให้รวบรวมผู้คน…….เเต่เฉพาะระดับสูงเท่านั้น, ผู้ที่อยู่ต่ำกว่าระดับสี่ไม่จำเป็นต้องไปกับเรา”
“รับคำสั่ง ท่านบารอน!”
…….
หลังจากนั้น, เเมตต์-เยอร์มันก็ใช้เวลาไม่นานในการรวบรวมผู้คน
ณ ขณะนี้
เรย์มอนด์, เเมตต์-เยอร์มัน และคนอื่นๆ รวมถึง โอเวนส์, นากัส และ ชีนน์ ทุกคนเตรียมพร้อมและออกเดินทางสู่ป่าทึบทางตอนเหนือ
ป่าทึบทางตอนเหนือ
นี่คือป่าที่ไม่มีใครไม่รู้จัก….มันอยู่ห่างจากหมู่บ้านเกรย์สโตนประมาณสองวัน
แม้ว่าจะไม่มีชื่อ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะปลอดภัย……ในทางตรงกันข้าม ทั้งพื้นที่และระดับอันตรายที่นี่มีขนาดใหญ่กว่าเทือกเขาอาสึกะมาก!
เพราะมันมีสัตว์เวทย์ระดับสี่, อาศัยอยู่ที่นี่มากมาย
มีแม้แต่สัตว์เวทย์ระดับห้า!
เเต่สัตว์เวทย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในหมู่พวกมันก็คือสองตนนั้น
พยัคฆ์เพลิงและราชาอสรพิษเงา!
…………….
