ตอนที่ 25: เหล่าซู ยอดเยี่ยมมาก!
ตอนที่ 25: เหล่าซู ยอดเยี่ยมมาก!
ชายหนุ่มมองดูซู่ซวนอย่างตื่นเต้นแล้วพูด
ในขณะนี้ เขากระตือรือร้นอย่างยิ่งให้ซู่ซวนพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาต้องลงมือทำตอนนี้
ตราบใดที่ลดโทษลงได้ เขาก็จะทำอะไรก็ได้ที่ซู่ซวนต้องการ!
บางที หลังจากถูกจับได้ ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าอะไรที่ควรรักษาไว้หลังจากที่ได้สูญเสียมันไปเท่านั้น!
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ มุมปากของซู่ซวนก็ยกยิ้มอย่างไม่แยแส
ฉันรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้
แต่ท้ายที่สุดเขายังคงต้องการความช่วยเหลือหากเขาต้องการจับแก๊งอาชญากรในครั้งนี้
"นายอยู่ในธุรกิจนี้มานานแค่ไหนแล้ว มีใครที่นายสามารถติดต่อได้บ้าง
“แล้วฐานของนายอยู่ที่ไหน? เด็กคนอื่นๆที่ถูกจับตัวไปอยู่ที่ไหน?”
“หากนายยินดีให้ความร่วมมือกับตำรวจเพื่อช่วยเหลือเด็กเหล่านั้นและจับกุมคนร้ายคนอื่น ฉันอาจจะช่วยนายลดโทษได้และเมื่อออกมาก็อาจจะช่วยหางานให้ได้ด้วย…”
“ฉันแค่ไม่รู้ว่านายจะคว้าโอกาสนี้ไว้หรือไม่?”
หลังจากที่ซู่ซวนพูดจบ สีหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปทันที
แม้ว่าเขาจะคิดอยู่แล้วว่าสิ่งที่ซู่ซวนพูดอาจเกินจินตนาการของเขา
แต่นี่มันเหนือจินตนาการของเขาไปจริงๆ!
รู้ไหม สาเหตุที่เขาเข้าร่วมแก๊งอาชญากรรมนี้ ไม่ใช่เพราะเขารู้ว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาก็อยู่ในนั้นด้วย
แต่มันเป็นเพราะสิ่งล่อตาล่อใจที่เขาถูกลูกพี่ลูกน้องของเขาหลอกให้เข้ามาในองค์กรนี้
แม้ว่าเขาจะเสียใจหลังจากที่ได้เข้ามา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะกัดฟันกลับหลังได้โดยตรง...
สิ่งเย้ายวนนี้ยากเกินไปจริงๆ
ไม่ใช่ว่าเขาทำไม่ได้ แต่เหตุผลหลักคือ ลูกพี่ลูกน้องของเขาก็ยังอยู่ข้างใน
ถ้าเขาไม่พูด ลูกพี่ลูกน้องของเขาก็อาจจะหนีไปได้ แต่ถ้าเขาพูด ลูกพี่ลูกน้องของเขาก็จะต้องถูกจับเหมือนเขาอย่างแน่นอน...
แต่รู้อะไรไหมลูกพี่ลูกน้องของเขาเพิ่งตั้งท้อง!
ไม่ต้องพูดถึงว่าองค์กรนี้มีขนาดที่ใหญ่มาก ถึงจะมีส่วนหนึ่งที่ถูกจับ แต่ก็จะมีอีกกลุ่มที่หลบหนีไปได้
ถ้าเขาเปิดเผยตำแหน่งของคนรอบข้างจริงๆองค์กรคงไม่ยอมปล่อยเขาไปเฉยๆแน่...
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร สิ่งนี้ก็จะตัดเงินของพวกเขาไปด้วย
และอาจถึงขั้นเปิดเผยอันตรายต่อองค์กรโดยรวมได้...
เมื่อคิดถึงวิธีการอันเลวร้ายของเจ้านาย ชายหนุ่มก็รู้สึกตัวสั่นไปทั้งตัวและรู้สึกว่าเขาอยู่ไม่ไกลจากความตายเลย...
ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินซู่ซวนพูดจบ เขาก็ลังเล
"นี่…
“คุณเจ้าหน้าที่ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากทำแบบนี้ แต่ถ้าทำมันจะเป็นผมเองที่ต้องเผชิญกับโชคร้าย”
"ในวงการของเรา การทรยศเพื่อนร่วมงานถือเป็นความผิดร้ายแรง!
“ผมจะทำอย่างไรถ้าหากพวกเขามาแก้แค้นผม”
“ไม่ ไม่ ไม่ ผมไม่สามารถพูดได้...”
ชายหนุ่มพูดอย่างรวดเร็ว
เขาดูลังเลมาก
ระหว่างอิสรภาพกับชีวิต เขายังต้องเลือกชีวิต...
ซู่ซวนเดาได้แล้วว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่และเมื่อเขาได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม เขาก็หัวเราะทันที
เขาไม่ได้บังคับให้อีกฝ่ายตัดสินใจต่อไป แต่พูดออกมาอย่างเรียบๆว่า
“ไม่เป็นไร ฉันแค่ให้โอกาสนาย”
“อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่เราจับนายได้ เราก็จะรู้ข้อมูลจากนายไม่ช้าก็เร็วอยู่ดี”
“น่าเสียดายที่นายเพิ่งสูญเสียโอกาสนั้นไป…”
“ถึงเวลานั้นแล้วก็อย่าหาว่าฉันไม่ให้โอกาสนะ”
…
หลังจากที่ซู่ซวนพูดจบ สีหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปทันที
จู่ๆหัวใจอันมั่นคงเดิมของเขาก็ดิ้นรน
พูดตามตรง เขาอยากจะลดโทษตัวเองลงจริงๆแต่เขากลัวว่าจะต้องจ่ายให้กับราคานั้นทีหลัง...
แต่หากเขาพลาดโอกาสนี้ไปจริงๆ เขาก็รู้สึกไม่เต็มใจเหมือนกัน
ยังไงนี่มันก็เป็นโอกาสลดโทษชัดๆ ทำไมต้องยอมแพ้เช่นนี้ด้วย?
เมื่อมองดูหน้าตาของอีกฝ่าย ซู่ซวนก็แอบยิ้ม
เขาหยิบค้อนในมือขึ้นมาแล้วพูดอย่างสบายๆ
“เจ้าหน้าที่โจว กรมตำรวจของเราก็จัดการกับคดีพวกนี้มาไม่น้อยเลย แล้วเคยมีสักครั้งไหมที่พวกองค์กรอาชญากรรมรู้ว่าเราได้เบาะแสมาจากไหน”
โจวเฉียงและซู่ซวนทำงานด้วยกันมาหลายปีแล้ว ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขารู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไรและร่วมมือกันทันที
“นายไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ”
“ตำรวจจัดการคดีแบบนี้มาเยอะแล้ว แต่มีใครบ้างที่รู้ว่าข่าวของเรามาจากไหน”
"เพราะท้ายที่สุด เราก็มีแหล่งข้อมูลมากมายและเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะตรวจสอบทีละแหล่ง
หลังจากที่ได้ยินทั้งสองคนคุยกัน ดวงตาของชายหนุ่มก็สว่างขึ้น
เขามองไปที่ทั้งสองทันที
ซู่ซวนพอใจมากและพูดในลักษณะโน้มน้าวใจ
“ถ้าพูดถึงเรื่องนั้น เราแค่ต้องรู้ว่าเด็กพวกนั้นขังอยู่ที่ไหน”
"โอ้ใช่
"จะดีกว่าถ้ารู้ว่าคนเหล่านั้นอยู่ที่ไหนบ้าง...
“ตราบใดที่เรามีเบาะแสเล็กๆน้อยๆ เราก็สามารถเร่งการทำงานได้ใช่ไหมและยังสามารถจับตัวคนอื่นๆได้เร็วขึ้นด้วย?”
คำพูดเหล่านี้ดูเหมือนจะพูดกับโจวเฉียงแต่จริงๆแล้วทั้งหมดนี้เป็นการพูดให้ชายหนุ่มได้ยิน
แน่นอน หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ดวงตาของชายหนุ่มก็สว่างขึ้น
ชั่วขณะหนึ่ง เขารู้สึกว่าเขาสามารถให้โอกาสตัวเองได้โดยไม่ต้องทรยศต่อเพื่อนของเขา แม้ว่าจะยังมีลูกพี่ลูกน้อง แต่เขาก็สามารถพาลูกพี่ลูกน้องของเขามาให้ปากคำและข้อมูลด้วยได้!
อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่เขาพูดอย่างลับๆ ก็จะไม่มีใครรู้ว่าเขาพูดมันออกไป...
ด้วยวิธีนี้ เขาจึงแทบไม่ต้องกังวลเลยว่าจะถูกแก้แค้น...
หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของชายหนุ่มก็เต้นแรงและตื่นเต้นทันที เขาก็พูดกับซู่ซวนทันที
“คุณเจ้าหน้าที่ คุณรับประกันได้ไหมว่าตัวตนของผมจะไม่ถูกเปิดเผย”
“ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะร่วมมือกับตำรวจ…”
“ผมสามารถบอกคุณทุกอย่างที่ผมรู้แต่ผมมีข้อแลกเปลี่ยนคือลูกพี่ลูกน้องของผมจะต้องสามารถมาให้เบาะแสกับผมด้วยได้ คุณสามารถปล่อยให้เขาช่วยคุณเหมือนผมได้ไหม…”
“เขาจะต้องยอมช่วยอย่างแน่นอน...”
ชายหนุ่มพูดออกมา แน่นอนว่าสิ่งที่เขาไม่เห็นคือหลังจากที่เขาพูดคำเหล่านี้ ซู่ซวนและโจวเฉียงก็มองหน้ากัน ทั้งคู่มีศักดิ์ศรีเล็กน้อย
เจ้านี่มีลูกพี่ลูกน้องด้วย?
นี่....หรือว่าจะเป็นธุรกิจของครอบครัว!?
แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเต็มใจที่จะพูดแล้วซึ่งนั่นก็มากพอที่จะทำให้ทั้งสองโล่งใจแล้ว ตอนแรกพวกเขาคิดว่าชายหนุ่มอาจจะเงียบไปแล้วด้วยซ้ำ
แม้ว่าจะมีการพบตัวผู้ค้ามนุษย์แล้วก็ตาม แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจับกุมคนพวกนี้
โชคดีจริงๆ...
ผู้ชายคนนี้ฉลาดมาก!
แน่นอนว่าอาจเป็นเพราะความปรารถนาในการได้รับอิสรภาพได้ทะลุขีดจำกัดไปแล้ว
ซู่ซวนถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วพยุงเขาขึ้นมา "ถ้าเป็นแบบนั้น งั้นเราก็ไปที่สถานีตำรวจแล้วค่อยคุยกันก็แล้วกัน
ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มยังคงมีท่าทีปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า?
แต่ตอนนี้เขาพยักหน้าทันทีโดยหวังว่าเขาจะได้รีบไปที่สถานีตำรวจแล้วบอกทุกอย่างที่เขารู้
เมื่อเห็นฉากนี้ โจวเฉียงก็ยกนิ้วให้ซู่ซวน "เหล่าซู นายนี่มันยอดเยี่ยมจริงๆเลย!
"ฉันยอมรับเลยจริงๆ!
โจวเฉียงไม่คาดคิดจริงๆว่าวันนี้ซู่ซวนจะพาเขาไปจับพวกค้ามนุษย์ได้จริงๆ!
ผลงานใหญ่แบบนี้ทำไมเขาจะไม่ได้รับส่วนแบ่งล่ะ...
