ตอนที่ 17 ไอดอลเพชฌฆาต (อ่านฟรี)

สั่งเจ้าพ่อไปเป็นไอดอล

ตอนที่ 17 ไอดอลเพชฌฆาต

สองปีที่แล้วมีนาคม 2021

"โย่ จุนฮาว!" ป๋อเหวิน เรียก จุนห่าว หยุดขัดห้องน้ำและยืนขึ้น

"เด็กใหม่กำลังรอแกอยู่ ฝากพามันไปปรับตัวให้ฉันด้วย" ว่าแล้วตาหัวโล้นนั่นก็เดินออกไปหาช็อกโกแล็ตกินสบายใจเฉิบ

จุนห่าวไล่ตามใช้ปากของเขาถอดถุงมือทำความสะอาด

"นั่นมันงานของแกนะโว้ย ไอ้เช็ดแม่มเอ๋ย! ทำไมมันต้องเป็นตูทุกที" เขาพึมพำ

เขาล้างมือและเช็คให้มั่นใจว่าเขาดูดีก่อนที่จะไม่เจอสมาชิกใหม่ เขาเข้าไปในถ้ำและเห็นการพนันคนไม่กี่คนกำลังดื่มไม่ก็กระทืบกันแม้ในช่วงกลางวัน เขามองไปรอบๆ จนกระทั่งดวงตาของเขาไปเจอใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย

"แกเป็นเด็กใหม่หรอ?" เขาถาม ใบหน้าใหม่ยืนและก้มศีรษะของเขาคารวะ

เอ๊ะเจ้าเด็กคนนี้ดูหล่อมาก นี่มันมาทำอะไรในสถานที่แบบนี้?

"ใช่ครับ ผมชื่อหลินจือ ผมเพิ่งจะเข้าร่วมแก๊งเสือขาวตั้งแต่วันนี้"

"แกอายุเท่าไหร่วะไอ้หนู?" จุนห่าว ถามนั่งบนโซฟาที่เพิ่งถูกตีหรี่แล้วควักบุหรี่ออกมา จากนั้นเขาก็ตบเบาะที่อยู่ข้างเขา หลินจือนั่งตามสั่งอย่างไม่เต็มใจ

"ผมเกิดปี 2000 ครับ" หลินจีตอบ

“แกยังเด็กแถมหน้าสวย” จุนห่าวกล่าว "อายุแค่ 21 ใช่มั้ยแกคิดจะมาทำอะไรอยู่ในสถานที่แบบนี้?"

แต่แล้วก็นึกได้ จุนห่าวเองก็เข้าแก๊งค์ในช่วงอายุประมาณนี้นี่หว่า

“บอสเสนอที่จะทำให้ผมเป็นเด็กเดินยา” เขากล่าว "ผมต้องการเงินเพื่อย้ายไปอยู่เกาหลี"

"เกาหลีหรอ?" จุนห่าว ยกคิ้วขึ้น "แล้วแกจะทำห่าอะไรที่นั่นกัน?"

"ผมคงบอกไม่ได้ว่าไปทำไม แต่ผมได้บอกบอสเกี่ยวกับแผนของผมแล้ว บอสอนุญาติให้ผมอยู่ที่นี่ จนกว่าผมจะมีเงินเพียงพอสำหรับเรื่องนั้น "

จุนห่าวรู้สึกขมขื่นมาก ไอ้หน้าใหม่คนหนึ่งได้รับตำแหน่งให้เป็นเด็กเดินยาทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของแก๊งค์ด้วยซ้ำ ส่วนเขาติดอยู่กับการเป็นเจเนรอลเบ๊ตลอดหกปีที่ผ่านมา! ไม่อย่างงั้นตอนนี้เขาของเติบโตมีเงินเยอะแยะหากเป็นเด็กเดินยาตั้งแต่แรก

เขาถอนหายใจและลุกขึ้นจากโซฟาวางก้นบุหรี่ไว้บนเขี่ยบุหรี่

"ก็ได้ ฉันจะโชว์แกให้รู้ถึงกึ๋นเลย เพราะงั้นฉันคงไม่ต้องคอยจ้ำจี้จำไชแกใช่ไหม?"

***

หนึ่งปีที่แล้ว มกราคม 2022

"ขอแสดงความยินดีกับพี่ใหญ่!" หลินจืออุทานและมอบวอดก้าราคาถูกหนึ่งขวดให้จุนห่าวเป็นของขวัญ

“แกนี่มันโคตรงกจริงๆ” จุนห่าวแซว “ในที่สุดฉันก็ได้เลื่อนตำแหน่ง แต่นี่คือทั้งหมดที่แกจะให้ฉันเหรอ?”

"โธ่ พี่ก็รู้ว่าผมกำลังเก็บออมอยู่ หยวนๆ ให้ผมหน่อยน่า อย่าสร้างความลำบากให้ผมเลย ผมแน่ใจว่าตอนนี้พี่จะสามารถซื้อขวดที่มีราคาแพงกว่านี้ได้ เพราะพี่เป็นมือขวาของบอสเลยนะ ในที่สุดพี่ก็สามารถฝ่าฝืนคำสั่งของป๋อเหวินได้”

จุนห่าวกลอกตา “ไอ้โล้นนั่นมันยังดื้อ ฉันมั่นใจว่ามันจะให้ฉันทำความสะอาดห้องน้ำของต่อแน่ แม้ว่าตอนนี้เราจะอยู่ในระดับเดียวกันก็ตาม”

“อย่างน้อยพี่ก็ไม่ต้องไปล้างห้องน้ำคนอื่นแล้ว! ผมภูมิใจในตัวพี่ ได้ดีแล้วอย่าลืมผมนะ โอเคไหม?”

จุนห่าวขยี้ผมของรุ่นน้อง “ฉันจะลืมไอ้เด็กที่ทำให้ฉันปวดหัวขนาดนี้ได้ยังไงวะ”

เขาหัวเราะเบาๆ “ไม่ต้องห่วงนะพี่ชาย ผมจะไสหัวหายไปเร็วๆ นี้แหละ เงินที่ผมต้องใช้ย้ายสัมโนครัวก็ค่อยๆ กองสูงขึ้นเรื่อยๆ”

“อ่า ใช่ ที่แกว่าจะไปเกาหลีใช่ไหม? ว่าแต่แกยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าแกจะไปทำอะไรที่นั่น”

“พี่จะได้รู้เมื่อผมไปอยู่โน่นพี่ชาย” เขายิ้ม “ผมรับรองว่าพี่จะรู้อย่างแน่นอน”

“เงินของแกยังไม่พออีกเหรอ?” จุนห่าวถาม “นี่แกดูแลจัดการเดินยามาได้ประมาณหนึ่งปีแล้วนะ ฉันแน่ใจว่าแกมีเงินพอแน่ๆ”

“ผมมีพอค่าตั๋วเท่านั้นพี่” เขากล่าว “แต่ผมก็เป็นแค่เด็กเดินยานะพี่ชาย ผมไม่ใช่เจ้าพ่อค้ายา เงินออมของผมยังไม่เพียงพอสำหรับบ้านที่โน่นหรอก พี่รู้ไหมว่าราคาบ้านในเกาหลีตอนนี้มันบ้าบอขนาดไหน”

“แล้วแกจะไปเมื่อไหร่ล่ะ?” จุนห่าวถาม

“บอสขอให้ผมทำงานบางอย่างให้ก่อน” เขาตอบอย่างลึกลับ “ถ้าผมทำงานนั้นเสร็จ ผมว่าในที่สุดผมก็น่าจะสามารถไปได้แล้ว”

***

หนึ่งปีที่แล้ว มิถุนายน 2022

“ป๋อเหวิน” จุนห่าวอุทานเมื่อสหายหัวโล้นที่อยู่ด้วยกันมาแปดปีของเขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา มีร่องรอยของความรู้สึกผิดในการจ้องมองของเขา แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเขากำลังทรยศต่อจุนห่าวอยู่ในขณะนี้

“อา เพื่อนดีๆ ของแกอยู่ที่นี่หมดแล้ว แกไม่มีความสุขเหรอ?” บอสอุทาน “อย่างน้อยพวกเขาก็จะได้อยู่เห็นการตายของแกนะ!”

"ทำไมคุณทำแบบนี้?" จุนห่าวกรีดร้อง “ถ้าเป็นกระเป๋าเอกสารเวรนั่นก็เอาไปเลย! ทำไมต้องฆ่าฉันด้วย”

“อย่างที่ฉันบอกไปแล้ว ฉันไม่ชอบท่าทางของแกตอนนี้เลย จุนห่าว”

บอสพูดอย่างใจเย็น “แกที่กำลังจะกลายเป็นบุรุษที่ทรงพลังมาก ฉันไม่ต้องการคนที่แข็งแกร่งกว่าฉัน นั่นคงเป็นเรื่องโง่สำหรับฉัน”

“แต่ฉันรับใช้บอสเหมือนทาสในเรือนเบี้ยเลยนะ!” จุนห่าวทะเลาะวิวาทกัน “ฉันไม่ได้ทำอะไรนอกจากเชื่อฟังคำสั่งของบอสตลอดแปดปีที่ผ่านมา และตอนนี้แค่เงินเดือนของฉันล่าช้า บอสถึงกับจะฆ่าฉันให้ตายเลยเหรอ? หลังจากทุกสิ่งที่ฉันทำเพื่อแก๊งเนี่ยนะ?”

"จงจำไว้เสมอจุนห่าว แกไม่ได้พิเศษวิโสอะไร แกสามารถทดแทนได้ แกไม่ได้มีเพื่อนแท้ในที่แห่งนี้ แกผิดเองที่เชื่อแบบนั้น”

กรามของจุนห่าวกัดแน่น จากนั้นเขาก็รู้สึกถึงโลหะเย็นๆ กดทับขมับของเขา เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอีกใบหน้าหนึ่งที่ส่องสว่างด้วยแสง

หลินจือ

จุนห่าวหัวเราะเหมือนคนบ้า โอ้ เขาคงจะโง่จริงๆ จุนห่าวรู้ดีว่าแก๊งนี้ไม่ใช่สถานที่สำหรับหาเพื่อนแท้ แล้วมันก็เป็นความผิดของเขาจริงๆ หรือเปล่าที่ดูแลคนที่เขาทำงานด้วยทุกวัน

ป๋อเหวิน เขาปฏิบัติต่อคนๆ นี้เหมือนเป็นเพื่อนแท้

หลินจือ เขาคิดอยู่เสมอว่าเด็กนี้เป็นเหมือนน้องชายแท้ๆ

“ผมขอโทษนะพี่” หลินจือพูดก่อนจะวางนิ้วบนไกปืน และกดประตูสู่ความตายของจุนห่าว

ปัง

_____________________________

เพจแปลถ้าเช่นนั้นข้าขอลา